Het enige wat Q.E.D. nog niet heeft, en de andere series wel, is een eigen anime serie.

En om nog even door te gaan op manga/anime detectiveseries, kwam deze website een tijdje geleden tegen, waarin oppervlakkig word gekeken naar het manga/anime mystery genre.

Een paar korte opmerkingen daarover (voornamelijk over de shortlist, want het stukje tekst wat er vooraf aan gaat is wel heel erg summier):

De schrijfster van het stukje heeft zichzelf wat meer vrijheid weten te geven, door de term ‘mystery’ in plaats van ‘detective’ te gebruiken, alleen door een gebrek aan kennis van het genre heeft ze daar helaas weinig mee weten te doen.

Kudos voor het noemen van The Kurosagi Corpse Delivery Service en Death Note, maar die series horen natuurlijk niet thuis in het detective of mystery genre. Als je Kurosagi en DN toelaat, waarom dan ook niet Mail of MPD-Psycho? (voor Monster gaat volgens mij hetzelfde op als DN.)

Detective Academy Q, Spiral en Ayatsuri Sakon schitteren door afwezigheid (de laatste omdat het een prachtig voorbeeld is van hoe het niet moet).

Juror 13 en CLAMP School Detective zijn voor mij twee onbekende titels, maar ze lijken binnen het genre te vallen. Ash?

Series van het lijstje die wel zonder enige twijfel binnen het genre vallen zijn Case Closed (aka Detective Conan), The Kindaichi Case Files, Lupin III en Kamen Tantei.

Edit/Afterthought: Is Lupin III eigenlijk niet veel meer actie en avontuur dan echt detective/mystery? Ik kijk wederom naar jou Ash...

Zover weer een van mijn vage ramblings over het manga/anime detectivegenre.

Terug naar het gewone klassieke detectivegenre... op het moment heb ik daarover niets te melden of te delen. Maar ik verwacht volgende week wel iets wat interessant is voor dit topic. ^__~

Dit herinnert me eraan dat ik meer dan content was dat mijn theorie over de termen tantei shousetsu (detectiveliteratuur) en de meer populaire suiri shousetsu (deductieliteratuur) werd bevestigd in Kawana's werk (Murder Most Modern), namelijk dat tantei shousetsu "onze" detectiveliteratuur is, terwijl suiri shousetsu veel meer sociaal betrokken/gericht is (zoals we merken bij werken van Matsumoto bijvoorbeeld). Ok, Dannay/Ellery Queen meldde dit ook enigzins in het voorwoord van Ellery Queen's Japanese Golden Dozen, maar het onderzoek dat hij ontving was qua vertaling soms wat dubieus.



Nee, Monster is een pure thriller. En enorm goed.




ik denk dat je daarvoor bij Tomara moet zijn. Volgens mij vraag ik als ik haar op 't Boekenfestijn zie telkens of CLAMP School Detectives iets voor mij is. Volgens mij is het antwoord ook elke keer negatief.



Het is geen detective/mystery en een echte actie/avonturenmanga. Soms zijn de verhalen een beetje gebaseerd op de werken van LeBlanc, maar echt minimaal.



Ik ga mijn paper voor het vak Film in Korea en Japan doen over de 1976 versie van Inugami-ke no Ichizoku van Ichikawa Kon, dus dat stelt me eindelijk in staat wetenschappelijk te schrijven over detectives :D

Ik heb gisteren een stapeltje detectives ontvangen, waaronder Thirteen to the Gallows, een verzameling van vier nooit eerder gepubliceerde toneelstukken van John Dickson Carr en Val Gielgud.

Het eerste toneelstuk, “Inspector Silence Takes the Air,” heb ik al gelezen en het is een juweeltje. Het achtergronddecor is een BBC radiostudio tijdens de Tweede Wereldoorlog, waarin gerepeteerd word voor een hoorspel, een gedramatiseerde versie van een echt gebeurde misdaad (de gepensioneerde Silence is aanwezig om het programma aan te kondigen), maar tijdens de live uitzending word er een echte moord gepleegd. Niemand heeft iets gezien, het moordwapen lijkt onder onmogelijke omstandigheden te zijn verdwenen, en door een luchtaanval is de studio van de buitenwereld afgesloten.

Ash, ik heb de overige drie toneelstukken nog niet gelezen, maar ik denk dat ik hét Carr boek voor je heb gevonden!

Ik heb van Carr ook nog Speak of the Devil, een radioscript van een historische detective, waarin schijnbaar bovennatuurlijke gebeurtenissen worden afgewisseld met zwaardgevechten.

Andere nieuwe aanwinsten zijn o.a. een stapeltje nieuwe drukken van Rex Stout, mijn eerste detective van Craig Rice, en een echte lange whodunit van de korte verhalen koning Edward D. Hoch (en wat leuk is... het verhaal schijnt een klein rolletje te hebben voor Frederic Dannay).

Thirteen to the Gallows klinkt zeker interessant, dus die wordt even neergekrabbeld als note.

Ik heb net Yougisha X no Kenshin (De toewijding van verdachte X) uitgelezen van Higashino Keigo, het eerste lange verhaal in de Tantei Galileo serie. Waar de voorgaande boeken een soort van wetenschappelijke detectives zijn, waarin zogenaamde paranormale verschijnselen als spontane combustie, voorspellende dromen en out-of-body ervaringen een natuurkundige verklaring blijken te hebben, is dit een normale detective. En behoorlijk spannend. De dader is in het begin van het boek al bekend, maar wat de dader heeft gedaan om de misdaad te verbergen, dat is het raadsel dat het boek voortdrijft.

Nu wil ik de film ervan echt gaan zien :(

Ik heb Thirteen to the Gallows eergisteren uitgelezen en ook de overige drie toneelstukken zitten goed in elkaar, waarin op typische Carriaanse manier sterke plots worden gecombineerd met een duistere en sinistere atmosfeer.

Het tweede toneelstuk, met dezelfde titel als het boek, speelt net als het eerste toneelstuk af in een BBC radiostudio tijdens de Tweede Wereldoorlog, maar in tegenstelling tot het eerste toneelstuk, die opvallend Elleriaans aanvoelde, is dit tweede stuk puur Carr. De locatie is een oude school, omgebouwd tot studio, waarin jaren geleden een vrouw onder verdachte (en natuurlijk onmogelijke) omstandigheden stierf en de detective van het verhaal doet denken aan een getemde versie van H.M. Het enige wat me een beetje tegen stond was de stupiditeit van de moordenaar (als je zoiets doet als deze moordenaar... dan verdien je het ook wel om opgehangen te worden).

“Intruding Shadow” haalt ons uit de radiostudio en zet ons midden in de werkkamer van een bekende detectiveschrijver, die met een duivels plan wacht op de komst van een afperser, maar niets lijkt te gaan zoals gepland.

Het laatste toneelstuk, “She Slept Lighty,” is een van Carr’s historische mysteries, over een meisje dat onterecht werd opgehangen, en schijnbaar geen rust kon vinden in het graf.

Zet voor dit boek ook maar gerust een krabbeltje ergens bovenaan je verlanglijstje, Ash.

Ik hoop trouwens dat Carr en Gielgud niet de enige detectiveschrijvers zijn met vergeten en ongepubliceerde toneelstukken, want ik zou in de toekomst best meer van dit soort boeken willen zien verschijnen, en natuurlijk meer boeken met radioscripts van o.a. Nero Wolfe, Philo Vance, Ellery Queen (een tweede deel had er eigenlijk allang moeten zijn) en van programma’s als Suspense en Murder by Experts.

Met de tentamens op komst stop ik deze weken maar even met het lezen van Japanese detectives. Ik heb nog een hele backlog liggen, maar dat komt wel in de vakantie :3

Maar wat ik wel eerder deze weken heb gelezen, is Detective Conan - Moord Symphonie, het tweede boek in de Conan novel reeks. Een verhaal dat potentieel had (er had een Queeniaanse zoektocht in kunnen zitten. Er hadden meer doden kunnen vallen om het 9de Symphonie Syndroom enger te maken. Een orkesthal is gewoon een leuke plek voor een moord), maar het kwam er allemaal niet echt uit. Het maakt me niet echt warm om andere boeken te proberen, maar ze zijn wel makkelijk geschreven, dus dat is wel weer een pluspunt XD

Oh, en nog terug te komen op Mikeneko Holmes no Kurayami (de Duisternis van Lapjeskat Holmes) is niet echt een detective. Van de 5 verhalen waren er twee borderline. Ik zou ze zelfs niet eens echt als suiri literatuur beschouwen eigenlijk...

Mijn backlog is inmiddels ook weer opgelopen en te weinig tijd om echt te kunnen lezen. Ik heb er bijvoorbeeld meer dan een week overgedaan om Having [a] Wonderful Crime van Craig Rice uit te lezen, wat overigens, om twee redenen, een interessante titel is voor jou, Ash.

Rice was een van Ellery Queen’s grootste fans en Having Wonderful Crime is haar eerbetoon aan Dannay en Lee, de twee neven achter het EQ pseudoniem. De setting van het verhaal is bijvoorbeeld, niet het voor haar karakters vertrouwde, Chicago, maar New York, en de moorden, wat gelijk de tweede reden is, zijn duidelijk gebaseerd op de moorden uit Queen’s The Egyptian Cross Mystery. Zoals ik al eens eerder zei: ook Westerse detectiveschrijvers konden met dat bijltje hakken.

Wat ik ook erg interessant vond is dat Rice gebruikt maakt van een groep detectives: de advocaat John J. Malone en Helene & Jake Justus. Je volgt als lezer, om de paar hoofdstukken, een van deze drie detectives tijdens hun zoektocht, en hoe ze, ieder op hun manier, een stukje van de puzzel vinden.

Rice heeft mijn interesse weten te wekken en gelukkig ben ik zo enthousiast geweest om gelijk een stapeltje van haar boeken in te slaan, waaronder The Lucky Stiff en Home Sweet Homicide (en daar wil ik vandaag nog een beginnetje in maken), om mij nog weken zoet te houden. ^__^



Misschien ligt Aoyama’s kracht meer in het schrijven van kortere detectiveverhalen? Tenzij het natuurlijk ghostwritten / door een van zijn assistenten neergekwakt is.

En jammer van Mikeneko Holmes. Het was leuk geweest om te weten dat er tenminste één katdetective is die die titel waardig is.

Het boek is geschreven door een van Aoyama's assistenten (Tani Yutaka). Andere boeken in de reeks zijn geschreven door de schrijver van de drama verhalen, waarvan vooral de laatste behoorlijk spannend was (detective-side was OK, niet echt bijzonder, maar niet zo saai als in Moord Symphonie). Misschien dat ik die nog eens een keer probeer.

Ik heb een kleine update over Jonathan Creek. De nieuwe televisiespecial zal worden uitgezonden op donderdag 1 januari, op BBC1. Klik HIER voor meer info.

Wie gaat er kijken?

En voor iedereen die nog niet bekend is met deze serie, wat betekent dat je dit topic niet grondig genoeg hebt doorgespit (shame on you!), een korte introductie: Jonathan Creek is een bedenker van goocheltrucs en grote illusies voor de illusionist Adam Klaus. Dankzij een misdaadjournalist die hij leert kennen, Maddie Magellan, raakt hij, vaak tegen zijn wil in, betrokken bij misdaden en problemen die de wetten van de werkelijkheid lijken te tarten (locked room mysteries, impossible crimes en andere miracle problems).

Het is dus eigenlijk een moderne versie van de verhalen van John Dickson Carr, G.K. Chesterton en Clayton Rawson.

Enkele voorbeelden van de beste afleveringen uit de serie:

The Black Canary, de eerste special uit de serie, waarin een gepensioneerde illusionist twee keer sterft en een mysterieuze man in vodden over een veld van centimeters dikke sneeuw loopt, zonder daarin voetafdrukken achter te laten. Een uitstekende en sfeervolle detective voor de donkere dagen in december.

Time Waits for Norman is een Chestertoriaans probleem over een chronofobische man die tijd en ruimte lijkt te kunnen beïnvloeden.

Danse Macabre gaat over een schrijfster van horrorverhalen, die tijdens Halloween word doodgeschoten door een persoon verkleed als wandelend geraamte. Tijdens de vlucht gijzelt de dader de bewusteloze dochter van het slachtoffer en verdwijnt met haar in de garage. De garagedeur, de enige in-en uitgang, is onder constante observatie geweest van een bodyguard en de politie, maar als ze de garagedeur naar verloop van tijd openen vinden ze alleen de bewusteloze vrouw! Erg Carr-ish.

The Scented Room is een luchtige caper over een kostbaar schilderij dat, voor de ogen van tientallen mensen, door een schijnbaar onzichtbare dief wordt gestolen.

Jack in the Box is een bejaarde slapstick komiek die dood word aangetroffen in zijn atoombunker onder zijn villa. Het lijkt een typisch geval van zelfmoord: een pistool in zijn handen en de enige deur zat van binnen uit op slot (de deur moest zelfs worden open gebrand voordat ze naar binnen konden), maar door reuma in zijn handen kon hij niet eens meer een banaan afpellen, laat staan een pistool afvuren. De methode die wordt gebruikt om de locked room illusie te creëren is erg origineel.

Was je al fan van manga / anime / jdrama series als Detective Conan, The Kindaichi Case Files en/of Detective Academy Q, probeer dan ook eens Jonathan Creek (meer over JC op pagina 15 of 16 van dit topic).

Het heeft dan even geduurd, maar m'n geduld wordt dus dan toch beloond. Ik moet nieuwjaarsdag dan wel werken, kan ik 's avonds even rustig bijkomen met een moord ;)

Gister een kort verhaal gelezen van de Japanse schrijver Arisugawa Arisu. Begon sterk met een beeldhoudster waarvan het hoofd met het hoofd van een kopie van de Venus van Milo was verwisseld, maar het einde was wat zwak: het was makkelijk te deduceren wat er was gebeurd, maar er was geen bewijs om de daders te pakken, doch, ze kwamen om bij een ongeluk.

Maar het maakt me toch enigzins benieuwd naar andere werken van Arisugawa.

Edit: yay, een positieve beoordeling van mijn paper over Ichikawa Kon's The Inugami Clan gekregen. De eerste stap richting wetenschappelijk over Japanse detectives schrijven is gezet :D Tevens vandaag voor een prikkie een vijftal boeken opgepikt van Uchida Yasuo (The Togakushi Legend Murders, waarvan de titels allemaal heerlijk op satsujin jiken eindigen ^_~

Als David Wrenwick in de afgelopen paar jaren voldoende inspiratie heeft opgedaan, en dus weer op niveau zit, word je dubbel beloond, door op je televisie een verhaal tot leven zien te komen, die je normaal alleen vind in de verhalen van Carr, Chesterton of Conan.

Zoek anders The Black Canary om alvast in de stemming te komen. ^__~



Congrats! Ergens kijkt Dannay goedkeurend over de rand van een vintage detective. ;) H’m, misschien moet ik volgend jaar ook eens wat recensies, diepte analyses en andere serieuze schrijfsels gaan neerpennen over de vele detectives die ik jaarlijks lees, zoals ik dat ook als eens probeerde met Kindaichi’s The Graveyard Isle, maar dan met wat meer tijd en zorg (wat mijn forumtypsels betreft ben ik best wel slordig en lui).

En laat weten waar die Uchida’s over gaan. Dat ik ze niet kan lezen wil nog niet zeggen dat ik er geen interesse in heb.

By the way, ik was verplan om een lijstje met kerstdetectives te maken als leestips, maar door drukte ben ik daar niet helemaal aan toegekomen, en volgens mij ben ik er nu een beetje te laat mee. We hebben nog wel twee volle weken te gaan, maar tegen de tijd dat ik het lijstje hier geplaatst heb heeft het zoeken en bestellen, als je ze voor de kerst in huis wilt hebben, weinig zin meer. Tenzij jullie alvast een lijstje willen hebben voor volgend jaar.

Ik moet opeens aan Mamoru Oshii's Talking Head denken, met een moord in een animestudio . Meer een mystery dan een detective though...

Gisteravond gekeken. Leuke aflevering, met een mooi klassiek probleem. En net genoeg gore Verheug me op nieuwjaarsdag!



Heh, 't is dat ze 20 cent p.s. waren, maar ik heb nog steeds een enorme backlog aan Japanse detectives. De Nieuwe avonturen van Norizuki Rintarou, De gesloten kamer van P, zo'n 1400 pagina's aan Edogawa Rampo, Honjin Satsujin Jiken en Chouchou Satsujin Jiken en dan ook nog eens die Uchida's. Zelfs in de redelijk vrije Januari maand krijg ik dat allemaal niet uit.



Met mijn backlog heb ik voorlopig geen aanraders meer nodig ^_~



Oeeh, dat klinkt interessant, mede doordat Chiba Shigeru erin speelt. Fantastische voice actor...

Ik kijk trouwens nog steeds Furuhata Ninzaburou (als ze te vinden zijn) en een leuke special was toch wel Furuhata Ninzaburou vs. SMAP (bekende all-male popgroep), waarin SMAP, SMAP speelde en ze een moord plegen. Waar je in Columbo natuurlijk ook bekende acteurs had (of bijvoorbeeld Baantjer), is het toch wel grappig om in Furuhata Ninzaburou bekendheden, zichzelf te zien spelen als moordenaar. Zeker een groep zo bekend als SMAP in een detective serie.

Blij dat Jonathan Creek goed is bevallen. Ik heb de aflevering vanavond herkeken en het is toch een van de weinige televisie series, die het klassieke detectiveverhaal echt goed weet neer te zetten. Verheug me daarom ook op nieuwsjaardag en hopelijk brengt het komende jaar goed nieuws over de geplande Bryant & May serie en natuurlijk een nieuw seizoen van Jonathan Creek! Televisie kijken gaat bijna weer leuk worden. ^__^ (ah, en een gegarandeerd nieuw seizoen van Ashes to Ashes met een maandje of twee, drie!)



Staat genoteerd.



Tijdje terug heb ik een Columbo aflevering gezien waarin Mickey Spillane, schrijver van de hardboiled shoot ‘m ups over Mike Hammer, een vermoorde schrijver van hardboiled misdaadverhalen speelde.

Ik ben helemaal geen fan van het type verhalen die Spillane schreef, maar ik vond het wel erg leuk dat hij een rolletje wilde spelen in een toch wat meer traditionelere detectiveserie.

Het ziet er naar uit dat ik weer een parel van een detective heb opgedoken, Sherlock in Shanghai van Xiaoqing Cheng. En, nee, het is niet het zoveelste deel in een lange reeks van ongeïnspireerde pastiches over de beroemde detective uit de titel van het boek. Het is een verzameling korte verhalen over Huo Sang en Bao Lang, een door Sherlock Holmes en Dr. Watson geïnspireerd duo, die in de jaren twintig en dertig van de vorige eeuw misdaden en andere problemen oplossen in het toen “Paris of the Orient,” Shanghai.

Het zijn overigens ook geen historische detectiveverhalen. Cheng was een tijdgenoot van Carr en Christie en zijn verhalen over Huo Sang en Bao Lang verschenen dan ook in de Golden Age of Detectivefiction.

Grappig is trouwens dat het boek van dezelfde uitgeverij is die ook Kido’s The Curious Casebook of Hanshichi heeft uitgebracht. Een verzameling goede verhalen over een Japanse Sherlock Holmes uit het Meiji tijdperk. Ik ben dus erg benieuwd naar deze Chinese Sherlockiaanse detective. Ik denk dit weekend te kunnen beginnen aan het boek. Jullie horen dus nog hoe de verhalen zijn bevallen.

Oh, en er komt een meesterdief in voor genaamd The South-China Swallow!