Dit somt eigenlijk alles op wat ik wil zeggen.

Japanners leren allemaal voor die TOEIC en dat soort ongein. Maar Engels spreken ze nauwelijks. Die Engels spreken zijn gelimiteerd tot het handjevol dat werkelijk naar het buitenland gaan en het daar oppikken.

In het geval van Leiden; als je een studie doet die draait om Japan en je bent elke week gedurende 40 uur bezig met iets dat met Japan te maken heeft waarbij je in het eerste jaar dan dus zo'n 20 uur per week bezig dient te zijn met Japanse taalverwerving dan zal iedereen die dat werkelijk doet een bepaalde proficiency in het Japans opbouwen. Als een student van Leiden dan na 3 jaar studie met zijn suboptimale Japans dan afstudeert maar toch wel aardig wat kan babbelen is dat naar mijn idee niet meer dan natuurlijk. Al helemaal als je een half jaar of jaar in Japan hebt gezeten. Want net zoals de 'onfatsoenlijke' leerlingen van het Japans oefen je je kanji, lees je je boekje, schrijf je je zinnetjes, etc. In zoverre verschillen onze methodes nauwelijks.

Anders is het als je sowieso diezelfde 40 uur per week al kwijt bent aan een echte baan, en dan nog pak 'm beet 15-20 uur aan je eigen studie die compleet ongerelateerd is aan wat Japans dan ook, en DAN nog Japans wil leren. Tenzij je echt van toetsjes en leerboeken houdt, ga je dan automatisch op zoek naar een wat creatievere leermethode die je wat meer het idee geeft dat je iets leuks aan het doen bent wat je dan wel als hobby kunt aanhouden. Nu beschrijf ik enkel mijn eigen geval. En mijn ervaringen met taalonderwijs op de middelbare was in zoverre een succes te noemen dat ik na 3 jaar Frans mensen kan begroeten met 'bonjour'. Daarna vraag ik maar 'voulez vous?' waarvan ik nog steeds niet weet wat het betekent maar dat is het eerste waar ik aan moet denken bij Frans. Beetje waar Japanners ook aan lijden als ze Engels moeten spreken maar dan in ergere vorm.

Nu zal een Japanner die helemaal doodgegooid is in zijn leven met schoolse opvattingen van leren nooit begrijpen hoe hij Engels moet leren. Sommige lukt het per ongeluk omdat ze in de juiste situatie worden geworpen. Vaak komt er ook nog een soort survival-aspect bij: als ze het niet leren, dan is dat zeer nadelig voor ze. En dan leert een mens "ineens" wel. Wat een toeval dan dat die mensen ineens in een omgeving zitten waarin exclusief Engels wordt gesproken, en ze met hun Japans nergens terecht kunnen. Je gaat mij niet vertellen dat al die Turken die hier in Nederland wonen Nederlands hebben geleerd door elke week een uurtje integratiecursus. Ik ga veel en langdurig met buitenlandse mensen om die hier komen werken, en die praten na 4-5 jaar allemaal in het Nederlands met me. Die mensen zijn niet allemaal op cursus geweest, sommigen misschien wel. Maar ik denk niet dat dat de doorslaggevende factor is. De factor omgeving is voor mij het zwaarst tellend. Die factor omgeving is immers ook de factor die zorgt dat zelfs domme mensen een taal kunnen leren, in ieder geval hun moedertaal. Ik ken er in ieder geval genoeg.

Dan kom je op het punt van Muffistic. Internet, games, films, maken deel uit van je omgeving. Maar die leerboeken als みんなの日本語 ook. Daar zit geen kwalitatief verschil tussen, hooguit kwantitatief. Zolang het Japans of Japanse karakters bevat, en zolang je ogen het lezen of je oren het horen, vindt er een proces plaats in je brein. Sommige mensen hier SRSen trouw elke dag, al maanden tot misschien (inmiddels) jaren lang. Dan lijkt het me wel dat je na verloop van tijd een aardig woordje Japans kunt lezen, tenzij je lijdt aan een vorm van mentale retardatie. Als je in Leiden zit en je werkt iedere dag uit je みんなの日本語, lijkt me dat dat ongeveer hetzelfde effect heeft. Vooral als je er 20 uur per week mee bezig bent.

Het enige verschil is dan in het geval van Leiden dat je ook moet leren voor toetsen. Persoonlijk vind ik niets ineffectiever dan moeten leren voor een toets, maar er is ook niks makkelijker. Ik vind mezelf al een redelijk goede toetsenmaker. Als ik op die manier puntjes kan halen en een papiertje erop met 'jij bent slim in het gebied van [x]', vind ik dat alleen maar mooi. Misschien minder leuk voor mensen die niet zulke goede toetsenmakers zijn. Er zijn hier meerdere mensen bezig met het leren voor de JLPT. Incidenteel zijn dit ook precies de mensen die de schoolse methode volgen. Dat demonstreert volgens mij genoeg in ieder geval het verschil in 'mindset' wat er zit tussen een schoolse leerling en een maar-wat-aankloten leerling. Iemand die via school een taal leert, of iets anders, heeft kennelijk ook de behoefte aan toetsen en functioneert misschien niet eens meer als er geen toetsen meer zijn. Die persoon haalt voldoening uit het halen van toetsen. Als dat een motivator is om een taal te leren, is dat enkel goed. Andere mensen, zoals ik in ieder geval, zijn minder bezig met papiertjes, maar meer met wat voor lolligs ze nu weer in het Japans kunnen gaan doen. Dat is ook een motivator, omdat in mijn geval ik steeds meer in het Japans wil doen. Zorgt er in beide gevallen voor dat je on-track blijft en dat je dus in ieder geval progress boekt.

Puur uit nieuwsgierigheid, vraag ik me af, hoeveel tijd jij (=Apoc) besteedt aan activiteiten in het Japans die buiten het schoolse curriculum vallen. Heb je bijvoorbeeld een favoriete drama? Lees/kijk jij het nieuws weleens? Of andere boeken? En dan heb ik dan vooral over activiteiten waarin de gebruikte taal exclusief is gelimiteerd tot Japans. Haal je hier voldoening uit, als je het doet?



En misschien kunnen we deze discussie beter hier houden dan op youtube, denk je ook niet? Dit is in ieder geval commentaar op mijn filmpje op youtube, namelijk deze: http://www.youtube.com/watch?v=3rddf1plYHA (voor de mensen die meelezen en zich afvragen wat dit is, kunnen ze zelf trouwens ook even meekijken). Heb deze comment trouwens even gedelete, ik houd niet zo van ongerelateerde comments, vooral niet als het een discussie is die elders plaatsvindt. Als je echt zo nodig iets kwijt wilt en het een persoonlijke draai wilt geven, PM me dan, dan kunnen we het uitspreken.

Als ik dan even alle ad hominems opzij schuif, dan komt het er eigenlijk op neer dat jij vindt dat ik geen mening mag hebben (zoiets) over het leren van Japans omdat ik hier geen Japans spreek dat naar jouw idee voldoet aan de eisen die gesteld worden aan het goed spreken van Japans. Nou ja, dat kan. Overigens kun je net zo goed willekeurige andere video pakken, bijvoorbeeld mijn Engelse, waarin ik ook enorm veel grammaticale fouten maak tijdens het spreken. Toch beschouw ik mezelf een vloeiend spreker van het Engels. Ik beschouw mezelf zeker geen vloeiend spreker van het Japans, maar ik weet dat ik zeker wel alles kan communiceren wat ik wil communiceren. Hiermee wil ik aangeven dat spreken vaak, vooral in informele situatie, een bezigheid is waarbij je niet in vloeiende volzinnen praat. Dat gezegd te hebben, in de situatie van die video was ik dus een dagje aan het lopen met een jongen. Ik verwacht niet dat een Japanner mij gaat verbeteren, want dat is sowieso geen situatie waar je je in wilt bevinden. Dat het hier gesproken Japans grammaticale fouten bevat, twijfel ik zelf niet aan. Dat het hier gesproken Japans echter voldoende is om met mensen om te kunnen gaan, dat lijdt geen twijfel, aangezien ik anders nooit over van alles en nog wat had kunnen praten met verschillende mensen, iets wat ik continu doe als ik in Japan ben. Dat in mijn geval ik dus genoeg Japans spreek om dingen die mij bezighouden te kunnen overbrengen, is voor mij een sure-sign dat ik op de goede weg zit. Als mijn Japans perfect zou zijn, zou ik ook niet nu nog steeds elke dag hoeven bezig te zijn met het leren ervan. Dus naar mijn idee is je kritiek goed, alleen je brengt het niet echt tactvol, iets wat je in de rest van dit topic ook niet echt voor elkaar krijgt. Is het echt zo moeilijk om gewoon ergens een discussie over te hebben? Nee toch hoop ik?

Ik zei nergens iets over games of films. Ik heb het over dat hele SRS gedoe. Ik ben juist PRO praktijk en anti boek. MAAR dat is juist nadat je de basics onder de knie hebt. En daarvoor heb je echt wel boeken nodig. Al die mensen die op het internet roepen " LEARN JAPANESE PLZZZZZ YOU DON'T REALLY NEED BOOKS" hebben vaak wel een BA in dimdimdimdimdim Japanese Studies (zoals Tofugu of Danny Choo). En ja op een Universiteit werken ze met boeken.

Een goed boek geeft je structuur, geeft je genoeg oefeningen en herhalingen om het te snappen. En daardoor ook te gebruiken.
Even in het kort: BOEK > BASIC GELEERD > OEFENEN > KENNIS BIJVULLEN (Praktijk/internet/boeken/WHATEVER) > WIN?!?!

EN over mezelf? Ik leer 3/4 uur Japans per dag (ter voorbereiding). Dat houdt in Kanji, grammar points, vocab en wat informatie opzoeken. Daarnaast kijk ik soms wat Japanse zooi. Hou niet zo van Jdrama. Verder lees ik soms wat online artikelen. Verder communiceer ik met mijn vriendin in het Japans (spreken en schrijven/typen) en soms chillen met Japanse vrienden en kennissen. Oh ja ook social media (Twitter/FB) in het Japans.

Binnenkort ga ik met wat short stories beginnen bij Osamu Dazai, yup in het Japans.


Kleine tip naar aanleiding van je YT videos. het is 「Blablaが見える。」.Bij Potential form komt er een「が」ervoor. En verder als iemand iets voor jou gedaan heeft kun je beter 「くれる」gebruiken. Dus 「blablaを作ってくれた。」.

Misschien toch een boek kopen?

Edit: Dat ben ik niet. Dus ga niet zomaar iemand beschuldigen. Okay?

Met dit punt ben ik het eens, maar de hamvraag is hier volgens mij: is Danny Choo vloeiend spreker van het Japans geworden enkel door het braaf volgen van alle coursebooks aangeboden op zijn universiteit? Denk het niet. Dit is iemand die duidelijk zijn Japans heeft geleerd door immersieve methodes. En het was niet eens een methode in hun geval waarschijnlijk, het overkwam hen gewoon. Door jarenlang "werk". En vooral iemand als Danny Choo, ik kan wel raden waar zijn skills vandaan komen!



Dat is jouw schema. Dit is de mijne:

DOEN > WIN!!!!



Ok, en dan is mijn volgende vraag, en je voelt 'm natuurlijk al aankomen, welke van die twee activiteiten (waarbij ik dus 'gestructureerde' tegen de 'ongestructureerde' zet), denk jij dat uiteindelijk het meeste bij gaat dragen aan het over een aantal jaar pwnen van het Japans? Ik denk namelijk dat dat vooral komt juist door het lezen van die online artikelen, door dat chillen met die vrienden en het bijhouden van social media. Wat ik via de SRS leer is in ieder geval maar een klein fragment wat ik dagelijks tot me neem, voornamelijk dankzij die ongezonden verslavingen als ameba pigu en random randdwalen op wikipedia. Vandaar dat ik ook sommige mensen hier zou willen aanmoedigen minder met hun SRS bezig te zijn en meer met random activiteiten. Want de SRS is wel een hulpmiddel, maar meer gaat het ook niet zijn.



Ik weet niet eens wat een 'potential form' is, maar die vorm die jij gebruikt komt in ieder geval wel vaker voor.



In dat geval is het gericht aan de persoon die kennelijk niet gewoon hier durft te posten. En sorry, het is inderdaad niet eens jouw schrijfstijl.

jah ben ik maar ik wil gwn anime raw zonder sub of dub kijken..

http://video.fc2.com/en/list_cat_top?mt=2

Veel kijkplezier!

Toch ben ik het wel met Apoc eens. Uiteraard helpt het in de praktijk brengen van een taal bij het leren, maar als je geen goede basis hebt om mee te beginnen (goede basis = tekstboeken met grammaticale uitleg, bijvoorbeeld), dan ga je dat ook echt niet oppikken met het 'doen' van een taal. Voorbeeld: stel je voor dat een buitenlander probeert Nederlands te leren, onder andere door het gebruik van het AniWay forum? Dan zal die arme buitenlander zonder basiskennis de -dt nooit leren, laat staan dat hij andere grammatica leert of überhaupt zal leren spellen... Net als met een groot gedeelte van het internet. Just saying.

Jouw logica dat "we allemaal Engels hebben geleerd dmv internet" klopt niet helemaal. Uiteraard heeft het internet enorm geholpen bij het in de praktijk brengen, het verbeteren en het bijhouden van kennis van Engels, maar ik zie zoveel mensen die beweren Engels geleerd te hebben door internet en nog steeds "I did went" zeggen. Als ze dat vanaf 't begin in een tekstboek hadden gezien, hadden ze dat in de praktijk niet continu fout gedaan. Natuurlijk betekent dit niet meteen dat die mensen helemaal geen Engels kunnen. Ze zullen heus hun boodschap wel over kunnen brengen. Maar kunnen ze goed Engels? Ik stel goed Engels niet gelijk aan perfect Engels, maar nee, ik denk niet dat ze op zo'n moment goed Engels kunnen. Het zijn hele simpele dingen die te verhelpen zijn dmv een tekstboek.

Tekstboeken alleen zijn vanzelfsprekend niet genoeg om een taal mee te leren. Maar toch ben ik ervan overtuigd dat de volgorde tekstboek > praktijk beter is dan het aanleren dóór praktijk.

Ik raad iedereen echt aan: Leer éérst de basis door een tekstboek, en ga het dan als een gek in de praktijk brengen!

En nog even een bericht van mij die ik een paar pagina's terug had geplaatst maar waar nooit reactie op is gekomen:

Jij bent anders behoorlijk goed in Nederlands. Wat nu als iemand die Nederlands leert zich beseft dat jij correct Nederlands gebruikt, en heel veel mensen niet? Bovendien, het taalgebruik op een forum is precies dat: taalgebruik op een forum. Daarom zeggen mensen ook terecht: leer geen Japans door enkel anime te kijken. Dan pik je namelijk precies dat op: Japans, uit anime. Wat ik dus wil zeggen is dat taal in heel veel vormen en maten op je bord terecht komt. Ik kies er persoonlijk heel bewust voor om zoveel mogelijk correct Nederlands te gebruiken. Anderen doen dat duidelijk niet.

Ik vind persoonlijk, dat een taal pas bewerkt kan worden aan de hand van boeken met grammaticale regels, als er al een basis is opgebouwd in die taal, hoe 'fout' die basis ook is. We hadden allemaal een basis in Nederlands voordat we de eerste regels grammatica onze kant op geslingerd kregen. Sommige mensen hebben die opgepikt, anderen niet. Het ligt ook een beetje aan je wilwillendheid en je intelligentie. Maar dat weerhoudt niemand er van, en dat blijkt vooral op internet, gewoon zijn versie van de taal te gebruiken, en daarbij gewoon te slagen in de communicatie.

Natuurlijk is er ook een "correct" gebruik van een bepaalde taal maar die is voor mij niet automatisch de 'gezaghebbende' vorm, de maatstaf. Dit is natuurlijk een heel andere discussie, maar taal blijkt, vooral in onze tijd, een levend iets. We kunnen ons helemaal dood ergeren aan 'zoiezo' en 'ik vindt', maar er is in principe enkel iets 'fout' met dit taalgebruik zodra je er onze meetlatten tegenaan werpt. Dat je bij je bachelorscriptie niet op die manier met taal omgaat komt omdat je je in een bepaalde omgeving bevindt waarin zulk taalgebruik niet correct is, en niet respectvol tegenover degene die het moet lezen. Maar goed, toegegeven, dit is een hele andere discussie.



Tja, dit is een onbegonnen discussie. Ik ken namelijk mensen die ze vanaf het begin een tekstboek hebben gegeven en daar hoef je echt niet de weg aan te vragen in het Frans (mij bijvoorbeeld). Dat je dat in het Duits wel kunt, komt omdat ik op een of andere manier meer ben blootgesteld aan Duits, en het sowieso een taal is die dichter bij Nederlands ligt, waardoor je er een beetje stamelend doorheen komt. Ik blijf persoonlijk toch bij het punt dat eventueel gebruik van tekstboeken enkel nut heeft als een bepaalde bekendheid met de taal reeds is opgebouwd. Ik snapte ook niks van het hele dt verhaal op de middelbare school, maar nu heb ik het me toch redelijk eigen kunnen maken, en niet eens omdat ik lessen in grammatica heb gevolgd. Nu is het natuurlijk slecht om jezelf als maatstaf te nemen, maar ik wil enkel aantonen dat er in beide geval excepties op de regel te vinden zijn. Echter wil ik dus vooral aantonen dat omgeving, en niet boeken, de doorslag geven in het functioneel raken in een taal. True: als je graag echt supercorrect taal wil gebruik, dan zul je op een gegeven moment een boek moeten gaan raadplegen. Maar dat komt enkel omdat juist die boeken taalgebruik aanleren die kennelijk niet pervasief zijn. Maar als je bijvoorbeeld een taal als Japans of Engels leert, lijkt het me toch dat je eerst wil om, net als Crystal Jigoku hierboven, die leuke anime te kunnen kijken, of dat boek te kunnen lezen, of met die mensen te kunnen praten. Dan vind ik uberhaupt kunnen praten met die mensen en kunnen overbrengen wat je bedoelt en vooral ook kunnen begrijpen wat zij zeggen belangrijker dan het weten van de 'potential form', wat dat ook mag zijn. De potential form helpt mij niet echt als ik ijs wil, dan roep ik gewoon '氷欲しい!'.



Nou, als dat zo mag zijn, dan zou ik inderdaad ook iedereen aanraden om eens in een tekstboek te kijken. Is het wat voor je, gebruik het dan. Is het niks, geen nood! Er zijn andere manier om hetzelfde te kunnen leren zonder een tekstboek te hoeven gebruiken. Dit zijn we toch eens, niet?



In dit geval is, dus "correct" genomen, de door jou gebruikte vorm de juiste. Ik ben net als velen misschien beter in keigo-Japans aangezien dat toch de vorm is die aangeleerd krijgt (in die tekstboeken!), maar ik vind juist het 'rauwe' Japans zo lekker klinken, ook al is keigo-Japans wel 'mooier'. Bovendien ga ik er van uit dat iemand die zo ver is dat hij om ijs kan vragen ook wel zo ver is om te weten wanneer hij wel of niet keigo moet gebruiken. Eigenlijk is het wel beter om met mensen om te gaan die dat wel doen in een bar, want anders eindig je net als ik op een dag in een bar samen met een Japanner die een vrouw uitmaakt voor 'ぶす' en dan lollig vraagt of jij dat woord ook kent.

Maar, om het nog over IETS eens te zijn, je kunt beter de keigo-vorm gebruiken, en ook ik vind het inderdaad een heel belangrijk onderdeel van de taal.

Het leren van een eerste taal is niet gelijk aan het leren van een tweede taal op latere leeftijd. Ik ga er nu even van uit dat de meeste mensen hier in hun tienerjaren of ouder zijn, een leeftijd waarop je doorgaans een taal niet meer 'vanzelf' oppakt zoals (Nederlandse) kinderen Nederlands hebben opgepakt (methode 'eerst doen, dan pas een tekstboek'). Leer je een klein kind een andere taal, dan zal ik de eerste zijn die zegt: "Ja! Weg met die tekstboeken! Gewoon doen!" Maar we hebben het hier niet over kleine kinderen. Een enkel geval (lees: een grote uitzondering) zal een tweede taal inderdaad nog steeds met de methode 'gewoon doen' kunnen aanleren, maar het overgrote gedeelte lukt dat gewoon niet.

(Daar komt nog bovenop dat, in het geval van de Nederlandse kinderen, het gedeelte dat zichzelf later niet heeft gecorrigeerd aan de hand van een tekstboek nog steeds geen Nederlands kan. Ook hier geldt: Nederlander zijn is niet gelijk aan Nederlands kunnen Ik heb het hier misschien over wat jij noemt 'supercorrect taalgebruik', en dan komen we op de discussie 'levende taal' e.d., en hier zal ik stoppen voordat ik hier een half boek ga schrijven Maar ik ben in ieder geval vóór correct geschreven taal, en het einde is ver te zoeken als we dingen gaan zeggen als "'ik vindt' is in principe alleen fout als we er een meetlat tegenaan werpen" )

Hiermee wil ik absoluut niet zeggen dat schoolse methoden geweldig zijn. Dat zijn ze niet, en dat zie ik aan mijn eigen kennis van het Frans En ik kan je ook zeggen dat dit puur komt omdat ik, na het aanleren van de basis, er nooit meer iets in de praktijk mee heb gedaan. Maar andersom, had je mij als tiener in Frankrijk gedumpt met de mededeling "gewoon doen", dan had ik het ook niet op magische wijze (correct) geleerd.

Conclusie: ik blijf erbij, pak eerst een tekstboek, leer het correct (of grotendeels correct) aan, en ga het dan absoluut in de praktijk brengen. Je hoeft echt niet jaren, maanden of zelfs maar weken te blijven hangen in een tekstboek, of te blijven hangen in de schoolse methode. Praktijk is ontzettend belangrijk. Maar naar mijn mening pas ná het eerst correct aanleren dmv een tekstboek.

Om toch maar meer inhoudelijk bezig te zijn.

Wikipedia zegt erover:


Daarnaast moet jij het werkwoord ook aanpassen. Je verplaatst de 辞書形　naar de >E< rij voor de Groep 1 werkwoorden.

Wat voorbeelden:

書きます　＞　書く　＞　書ける
行きます　＞　行く　＞　行ける
通います　＞　通う　＞　通える

Voor groep 2 zet jij er rareru achter het masu stam.

Voorbeelden:

食べます　＞　食べられる
見ます　＞　見られる
寝ます　＞　寝られる

Groep 3 heeft geen regels, maar zover ik weet bevat het maar 2 woorden.

します　＞　出来る
来ます　＞　来られる


Als je al wat Japans kent dan zie je gelijk dat er 出来る(dekiru) staat. En neem aan dat je die weleens hebt gebruikt. Betekenis van dekiru volgens het woordenboek "to be able (in a position) to do; to be up to the task;". Yup "TO BE ABLE TO DO".


(Volgens mij is het zo wel goed. En anders is er altijd nog google.)

真珠 kende ik al en dat is de parel zelf. 真珠層 en 螺鈿 betekenen beide mother-of-pearl. na wat wikipedia werk blijkt mother-of-pearl hetzelfde te zijn als parelmoer. Ik zou echter niet weten wat het verschil is van het gebruik van de twee =/

waarom zo opwinden over iemand anders zijn leermethode als iemand het zo wel prima vindt ? laat iemand het maar moeilijk krijgen Heisig is awesome voor schrijven op het moment dat ik er klaar mee was kon ik zo'n 80-90%(van de 2040 nogwat) direct van het keyword -> kanji schrijven. Of het so awesome voor lezen is mhwah wel handig maar niet zo awesome als voor schrijven Kon dat overbrengen op Japans schrijven als ik de zinnen kana>kanji reviewde/maken. Maar schrijven kost gewoon tijd. En waarom tijd verspillen als je het op dat moment nog niet super nodig heb. Dan maar lezen. kan nog wel prima schrijven als ik de kanji zie. Ik schrijf een nieuw woord/kanji nu altijd een paar keer op voordat ik hem in anki gooi/activeer. Sommige kan ik prima gewoon schrijven uit mijn hoofd maar dat is alleen mooi meegenomen

1 probleem van rijtjes ik kon het rijtje eerder opdreunen voordat ik alle kana fatsoenlijk kon lezen katakana verdient nog steeds meer oefening hiragana gaat prima.

2 Genki was dodelijk saai van wat ik mij herinnerde toen ik het voor het eerst las. Nee dat boek vond ik echt drie keer niks. Miss iets beter als ik het nog een keer bekijk maar denk het niet. Minna no nihongo kan ik volgende week in de praktijk bekijken dus dat zie ik dan wel

Kwa grammatica boeken heb ik
"all about particles"
"A dictionary of basic japanese grammar"
"Japanese the manga way " semi tekstboek gebeuren wat grammatica introduceert. krijgt het je "seal of approval"? het introduceert grammatica met behulp van gelijk van context(manga plaatjes) beleefdheid niveau wordt ook aangeduid. het leert alles wel behalve kanji. Staan er wel in maar je moet het zelf leren. Leest makkelijk weg. Maar er zijn geen hapklare oefeningen oldshool tekst/(werk)boek oefeningen. Pas begonnen eraan though dus ik zit er nog niet diep in

3 en 4 verdienen ook wat meer aandacht

@ kyoshi:

De cultuurvakken zijn:
- Jaoanse verhalen (algemeen vak over van alles en nog wat)
- History (eerste semester tot 1868, tweede semester moderne geschiedenis)
- Cultuurkunde (in het ene semester, Japanse Verhalen in het andere)
- seminar ( keuzevak in het tweede semester)

Naast de seminars en history zijn de akken nogal vaag, ze gaan over echt van alles.
O, en de taalvakken zijn echt behoorlijk pittig. Je leert in het este jaar 48 hoofdstukken, met werkwoordsvormen als beleefd, plain, woordenboek vorm, potentialis, causatief. Je moet het zeker niet onderschatten, ik heb veel mensen na het eerste semester zien afvallen omdat ze struikelden over een vak als Teksten.

真珠藻（しんじゅそう） (真珠質・真珠母) verwijst naar het materiaal parelmoer. 螺鈿（らでん） verwijst zowel naar objecten met parelmoer erin verwerkt (voornamelijk lakwerk) als naar de methode van parelmoer in die objecten verwerken. Aldus wiki.

@kimoni:

Klinkt inderdaad erg vaag, komt wel goed uit eigenlijk, ik heb nog geen idee waar ik me op wil gaan focussen en zie dus lekker veel voorbijkomen. Dat struikelen over teksten heb ik vaker gelezen, ik zal er zeker voor uitkijken.

Hoe zit het met tentamens? Is het duidelijk wat men van je wil? Ik bedoel de mate van 'voorbereiding' die mogelijk is.

Wat zijn de lestijden ongeveer? (ik moet van ver komen...)
Kreeg er van de decaan niet echt antwoord op.

Was je op de open dag? Ik ook XD

De lesuren zijn vooral afhankelijk van in wlke groep je zit bij de werkcolleges. Zo was ik het este semester elke maandag en vrijdag vrij, en het tweede elke maandag. We hebben colleges in blokken van twee uur, de eerste begint om 9 uur en de laatste eindigd om 5 uur. Over het algemeen heb je niet meer dan drie verschillende vakken op een dag, maar het komt ook voor dat je om 9 uur je eerste vak hebt en dan om 3 uur de volgende (4 uur tussentijd, yay voor het studentenleven).
Op kamers gaan is zeker iets wat je eigenlijk moet willen, als je het niet doet, krijg je er misschien spijt van. Vrienden van me die niet in Leiden wonen balen nu vaak dat ze niet naa feestjes kunnen komen, vroeg weg moeten of elke keer bij iemand moeten crashen. Ik heb zelf een kamer via SLS, wa mij erg bevalt. Een raad; als je bij SLS wilt huren, zoek een kamer vóór 1 juli. Dan begint de eerstejaarsperiode en gaan alle opkomende sjaars op zoek naa een kamer, en neemt je kans exponentieel af. Je moet misschien een paar maanden extra betalen, maar dan heb je een kamer als je eventueel meedoet aan de El-Cid (doen!), en je wilt níet in de slaapzaal slapen dan. Believe me.

Beetje een lang verhaal... ^__^;;; let niet op eventuele spelfouten en missende letters, typen op een iPad zuigt boterbloempjes