Lees nog eens wat ik zei. Is er echt een uitzichtloze situatie of ervaart de cliënt/patiënt het op dat moment alleen maar zo? Zelfmoord en automutilatie behoren tot de kenmerken van borderline, wil je hiermee zeggen dat borderliners dus maar vooral het zelfmoord moeten plegen als ze die opwelling weer krijgen? Dat zijn juist de momenten waarop ze beheerst worden door hun stoornis!

Wanhoop kan voelen als ondragelijk lijden, maar dat betekent niet dat het daadwerkelijk ook zo is of hoeft zijn. Wanhoop is simpelweg het niet kunnen zien van een wenselijke toekomst. Ondragelijk lijden wordt weer dragelijk als er vooruitzicht is op iets beters.

Net alsof het uitmaakt voor iemand die geestelijk alles niet zo goed op een rijtje heeft wat de realiteit is? Het hele punt is dat deze realiteit op zo'n moment niet zichtbaar is, dan gaat het er alleen om hoe je je voelt op dat moment. Net alsof het een kwestie is van "even de tanden op elkaar" als zoiets maanden of jaren kan duren? Dat is nogal naïef.

Daarbij, een groot deel van zelfmoorden (in Nederland) heeft zijn achtergrond in een psychische stoornis. Voor veel mensen is zo'n stoornis geen keus, maar een ziekte (waar medicatie voor bestaat).

Als je bedoeld dat ik dit:

niet goed heb gelezen, dan denk ik dat je dit:

niet helemaal heb begrepen.

En ik weet welke criteria aan borderline worden gesteld. Ik voldoe aan 7 uit 9 van de criteria. Ik zeg dus ook niet dat we moéten handelen naar onze emotie (hoewel dat wel vaak voorkomt door middel van automutileren).
Ik had het over wanneer een beter leven uitblijft omdát medicatie en therapie niet helpt, je dan wellicht toch kan zeggen dat wanhoop gelijk staat aan ondragelijk lijden.


btw: als je wat anders bedoelde, wil je dat dan even vermelden s.v.p.?

En wanneer is die 'wanhoop' dan vastgesteld? Wanhoop/vertwijfeling is iets persoonlijks. Of de het werkelijk uitzichtloos is, is punt twee. Dat is niet iets wat iemand alleen kan beslissen.

(En als we het dan specifiek over borderline hebben, juist dan is er een goede reden om de toekomst niet uitzichtloos te verklaren. De behandeling van borderline staat nog zowat in de kinderschoenen :) )




Ik denk dat het alles uitmaakt of iemand op dat moment rationeel denkt of niet. Beslissingen kunnen verstrekkende gevolgen hebben, of je er nu aan sterft of niet. Veel stoornissen waarbij de realiteitszin ernstig verstoord wordt kennen pieken en dalen. Ook al gaan ze nooit over, er zijn wel degelijk goede periodes. Perioden waarin mensen niet met zelfmoordneigingen lopen. Een complexe catch-22: als je niet in staat bent om over je eigen leven te beslissen, wil je dood, ben je in staat om over je eigen dood te beslissen, wil je leven.

Aan de andere kant, als ze dood zijn, zijn ze dood! Ze zullen het dus nooit weten of ze hebben gedaan wat ze écht wilden. Dat schoont wel lekker allerlei wachtlijsten op en scheelt vast miljoenen in de (geestelijke) gezondheidszorg! :P

Ik werd ook flink gepest vroeger , begon allemaal op het middelbaar onderwijs .
Ik had namelijk de introductie dag gemist en iedereen had al groepjes gevormd
En ik viel daar dus buiten.
Er was toen wel een groep meisjes wie tegen me begonnen te praten en zo
Maar naderhand bleek dat ook fake, want na een paar weken kreeg ik te horen dat ze alleen maar met me om gingen
Omdat ze me zielig vonden omdat ik alleen was en dat ze nu wel klaar met me waren.
Toen begon pas het echte pesten .
Ze begonnen me uitteschelden , me banden van me fiets lek te prikken me tas onder de douches gooien tijdens gym ect.
Het ergste vond ik nog wel van alles was dat ze me uit lachte om me haar, ik had haar tot over me kont en dat vonden ze raar .
Dus heb ik het toen afgeknipt tot aan me nek.
Toen was dat weer iets om me over uit te lachen .

1 dag was ik het zo zat dat ik een meisje in haar gezicht had geslagen, maar dat liep ook niet goed af.

Op ten duur kon ik het niet meer aan want alles wat ik deed wad nooit goed, dus ben ik van school afgegaan.

Naderhand kwam ik in aanraaking met andere mensen en werd ik eerlijk gezegd erg populair , maar dat draaide alleen maar om feesten uitgaan winkelen drinken jongens ect.
En dat was ik niet echt , Oke afentoe is het leuk maar niet elke dag.
Nu ga ik vaak niet meer mee en word ik weer met de nek aangekeken, en ben ik erg eenzaam nu
Dus weet het ook niet meer wat nou goed is, ik ben geen mee loper en wil me zelf zijn . Maar dan word ik genegeerd
Loop ik mee en ben ik niet me zelf , dan voel ik me ongemakkelijk

Het enigste wat ik wil is iemand waar ik lkkr me zelf ken zijn , het nerdige spel en comic verlaafde meisje haha

ik ben vroeger heel erg veel gepest.. op een gegeven ogenblik zo erg dat ik er een eind aan wou maken. mensen die pesten hebben niet door dat ze de mensen die ze pesten, pijn hebben voor de rest van hun leven. het laat littekens na die eigenlijk niet verdwijnen. ik wordt nog steeds wel eens 'gepest'. maar de mensen die dat doen hebben niet door dat het pijn doet.. het is moeilijk mensen te vertellen dat de woorden die ze zeggen je pijn doen, maar het is wel beter voor je zelf vertrouwen

Ja ik ken dat gevoel , lig nu s'nachts daar nog steeds over te piekeren en alles op te kroppen

maar je weet dat je niet alleen bent...
als je kijkt dat deze topic al 22 pagina's heeft bij mij dan
je kan hier je verhaal kwijt en wij zullen er voor je zijn ^^
zo voel ik dat teminste nu...

Aaaaah dat is zo lief dat je dat zegt :3

Yep ben erg gepest in de laatste jaren op de basisschool omdat ik bevriend raakte met een meisje die heel erg gepest werd, was ik automatisch ook de lul :S. Jammer is dat na een jaren lange vriendschap dat meisje uiteindelijk me het mes in de rug heeft gestoken..... shit happens -_-'.
In het tweede jaar van de middelbare school ging het goed mis. Dit zie ik als mijn ergste schooljaar in mijn leven (sorry als dat een beetje dramatisch klinkt), elke dag zeiden ze dingen tegen me zoals: je bent dom, je bent dik, jij bent echt zo lelijk, LOSER!! Dat klinkt niet erg maar als je dat elke dag opnieuw te horen krijgt je het ga je het vanzelf geloven en voel je er dan best wel kut over. Eigenlijk waren het maar 2 jongens en 1 meisje die dit deden de rest van de klas bestond uit meelopers en waren bang om zelf ook gepest te worden, ik weet nog heel goed dat de 3 personnen in kwestie op dezelfde dag ziek waren en toen deed iedereen opeens wel normaal en aardig tegen me. Waarom ze mij eruit pakte weet ik nog steeds niet misschien was het omdat ik een makkelijk slachtoffer leek of omdat ik ietsje anders was dan mijn leeftijdsgenoten, ik zal er wel nooit achterkomen.
Ik ben alleen door al dat gepest in dat jaar nog steeds af en toe onzeker over mezelf, zo zie je maar dat als je zelfs maar 1 jaar wordt gepest dit al invloed op je heeft.

Pesten maakt je idd onzeker over jezelf en het is zo oneerlijk dat de pesters niet nadenken over het effect van hun pestgedrag!!! Ik heb geleerd dat juist de pesters heel zielig zijn, misschien dat ze zelf gepest waren of dat ze het thuis niet zo goed hebben waardoor ze andere mensen het leven zuur willen maken. Maar onthoud dat je goed bent zoals je bent, je bent niet zoals mensen zeggen dat je bent. Probeer meer vertrouwen te krijgen in jezelf en in wat je kunt. En als iemand je een compliment geeft, neem die ten harte aan, want dat verdien je. Ik weet dat dit niet makkelijker is, want ook ik doe mijn best om in te zien dat het leven helemaal niet zo slecht is en dat pesters gewoon zielig zijn.

Fijn dat dit topic er is voor mensen die het nodig hebben. Good luck everyone!

Oh boi, ik ben ook vaak gepest, though ik heb de magische kracht er niks om te geven.
Iemand probeerde me zelfs een keer te wurgen, maar ik beet zo hard in zijn arm dat hij gelijk los liet en volgende dag nog afdrukken in zijn arm had.
Maar mensen pestte me vooral omdat ik emo ben blijkbaar ofzo 0-0
Though, mensen pesten steeds minder omdat een groot deel van de school me goed kent of omdat ik op zo'n aparte manier terugscheld dat ze niet meer kunnen reageren.

Het aparte is, is dat ik vroeger *klas 1-2* werd gepest door een meisje die nu gewoon mijn vriendin is XD, maar de rivaliteit is er nog steeds dus zal me niets verbazen als we later uit elkaar groeien. We zijn best verschillend. Ik ben rustig op nieuwe plekken en zij super druk (al kan ik dat vaak ook zijn )

In mijn eigen dorp (Ik zit in een ander dorp op school) word ik uitgescholden door de kinderen als ik gewoon langs look. -,-
Waarom weet ik niet. Maar ik wil het ook niet weten! Ik negeer ze gewoon.

Op mijn eigen school word ik niet echt gepest ofzo.
Maar toen dit jaar met de kerst hadden mijn BFF en ik een optreden... (We zongen Holy Night van Toradora x3)
Ja, niet gepest ofzo. Maar ik vond het wel vervelend!
Want we gingen oefenen tijdens de grote pauze (We konden anders niet samen oefenen) en toen een keer keken een paar mensjes van groep 6 (Ik zit nu in me echt heel raar aan.
Ik dacht echt zo van "Wat moet je, nog nooit iemand horen zingen ofzo!?"
Ik heb wel gewoon gezecht "Wat is er?"

Ander voorbeeld is ehm... Ook irritant!
Ik zit in een combi klas met groep 7.
En ik ben het grootste meisje van de klas...
En het kleinste meisje van 7/8 zegt altijd zo van "Wist je al dat je groot bent?" "Ghislaine, waarom ben je zo groot?"
Dat is nogal erg irritant.

En toen ik een keer met een vriendin van me aan het spelen was op school (In de grote pauze again) zei een meisje van groep 7 zo van "Speel je nou met die Japanner?"
Ik werd echt boos maar had volgens mij niks gezecht.


Oke, ik kan zo nog uren door gaan maar deze vertel ik ook nog.

Ik verveelde me (En je raad het al, in de grote pauze!!) en toen liep ik naar 2 meisjes toe en vroeg ik zo van "Wat doen jullie?"
Toen zeiden ze iets van dat ze paardje aan het spelen waren en zeiden dat ik even niet mee kon doen.
Ik zei oke en liep weg.
Maar 2 andere meisjes hadden dat gehoord en toen ik weg liep liepen die 2 meisjes naar die andere 2 meisjes toe.
Toen zeiden ze van allerlei dingen, maar wat ik ze zelf heb horen zeggen is dit
"Jah! Ghislaine kan niet voor zichzelf op komen!"
0.0''
Wtf dus!!

Veel gepest, al mijn hele leven. Heb er ook veel trauma's en andere psychische shit aan over gehouden. But, who cares, I'm still standing. =3