Welke merken pak je?
Bij ons in de binnenstad heb je een lingeriezaakje en die heeft ook grotere maten van merken als Primadonna, Freya Lingerie en Fantasie Lingerie. Ik heb hier eerder bh's van gehad, zijn erg mooi en zitten heerlijk :3 wel een stukje duurder ofc. Blij toe heb ik nu de juiste cupmaat gevonden bij Hunkemoller en kan ik ze ook daar halen, maar vind toch dat de hiervoor genoemde merken langer meegingen en net een tikkie beter zaten.

Het valt me op hoeveel mensen gepest zijn / worden. Het lijkt wel of het niet uitmaakt hoe je eruit ziet. Dik, dun, groot, klein, grote borsten, kleine borsten, het lijkt wel alsof er altijd wel iets is waarvoor je gepest kan worden. =(

Ik moet zeggen dat ik over mijn bescheiden cupmaat ook niet meer zoveel grapjes / opmerkingen heb gehoord sinds ik een vaste relatie heb. (sinds 5 jaar) Maar mijn vriend is nou ook niet het type die zijn mond houd als hij iemand zoiets hoort zeggen. =') Maar ik moet zeggen dat het er nog steeds een beetje ingebrand zit... Heb ook meerdere keren een borstvergroting overwogen. Ik ben alleen bang om geopereerd te moeten worden dus waarschijnlijk wordt het nooit realiteit. (Kost ook gigantisch veel geld)
Daarbij verteld mijn vriend me vaak dat hij dat niet nodig vindt omdat ik al goed ben zoals ik ben. (wat erg fijn is.)

Ik zag trouwens een keer een foto op facebook van een moeder in Amerika die haar dochter of zoon (weet ik niet meer) met een groot bord om zijn nek langs de weg liet staan met "I'm a bully" of iets dergelijks erop. Aan de ene kant vind ik het goed want zo beseft diegene wel wat hij/zij gedaan heeft verkeerd is, maar aan de andere kant is het ook weer pesterij vanuit de moeder.....

Interessant! :O Aangezien dus bij mij het lastigvallen over mijn kleine borsten ook zo goed als gestopt is sinds ik in een lange relatie zit! :O Het voelt voor mij ook een beetje alsof ik "bewezen" heb dat ik wel aan een goede vriend kan komen ermee en dat daarom laten mensen me met rust? Ik snap er eigenlijk ook niet veel van.

En ah nee, doe het niet! De borstvergrotingen. Denk aan alle voordelen van kleine hebben! ^^ En je vriend laat zelf ook al weten dat het hem niet uitmaakt!

Ik zou het merkje even na moeten kijken, maar ze komen inderdaad bij de hunkemoller vandaan. Van de fabulous full cup lijn geloof ik.

Toen ik op het VWO zat (dat was in de jaren 80) werd ik ook regelmatig gepest. Gelukkig niet continu, dat wel. Het waren veelal verbale pesterijen en er waren soms ook meisjes die dan vaak plagerig riepen of ik verkering wilde en lachend wegliepen (ik was een einzelgänger en trok dus zelden met anderen op maar had wel een paar schoolvrienden). Naar later bleek was er 1 meisje die daar wel serieus over was maar die had de fout gemaakt om haar vriendinnen dit te laten te zeggen. Voor mij was dat dan net zoals die plagerijen, dus zei ik "als dat zo is moet ze dat zelf zeggen". Ze kwam dus uiteindelijk, maar ik was intussen zo wantrouwend geworden dat ik zonder blikken of blozen geweigerd heb en ben weggelopen.
Gelukkig nam het pesten aan het einde van het VWO zienderogen af, maar had toch wel sporen achtergelaten. Ik was al van jongs af aan iemand die moeilijk contacten kon leggen en die gebeurtenissen hebben er naar mijn mening toe bijgedragen dat ik mij nooit heb gewaagd aan een relatie.

Iets meer algemeen voor dit topic, na lang niet meer het nummer geluisterd/video gezien te hebben kwam ik vandaag weer terecht op "Bacterial Contamination". Een Vocaloid nummer met naar mijn idee een zeer sterke tekst en daarmee ook verhaal. Het gaat over een meisje die gepest wordt en om van zich af te weren terug gaat pesten, maar daarme de "infectie" alleen maar verder verspreid.

De stijl van de characters is een beetje creepy, maar ook voor de mensen die het apart vinden: het is het echt waard om je daar overheen te zetten en het filmpje te kijken!
https://www.youtube.com/watch?v=VgmwBuuMvqc

Sommige stukjes uit het liedje raken me toch wel erg. Best wel apart, want dat is niet iets dat ik snel met muziek heb. Maar ik denk dat dat wel iets is voor veel mensen in dit topic, aangezien ik merk dat veel mensen hier spreken over ervaringen van vroeger (jaren geleiden gedurende opleiding/middelbare school etc.) en ondanks dat pesten tegenwoordig (amper) voor die mensen nog plaatsvindt, al dat gedoe van jaaaaaaaren geleden houdt toch veel nasleep. Maar gelukkig hebben we elkaar, het internet en dit topic om verhalen kwijt te kunnen! ^^

Ik ben stelselmatig gepest van groep 7 t/m mijn laatste jaar op de middelbare school, zo´n 6 jaar dus. Voor en na deze periode zijn er ook wel dingen voorgevallen, maar dat zijn meer losse dingetjes, die maar 1x gebeurden. Iemand die eens een gekke bek trekt of iemand die je uitlacht. Op zich ben ik blij dat het in die periode bij mij alleen met woorden(schelden, rare vragen stellen, roddelen, vals beschuldigen) en uitlachen is gebleven. Ik heb heel vaak verhalen gehoord van mensen die echt met fysiek geweld of diefstal te maken krijgen, dat heb ik niet gehad. Ja nee okee, 1x vonden ze het grappig mijn fiets te verplaatsen, en ik heb misschien 2x een stoot gehad van iemand. Maar zo erg als verhalen die ik gehoord heb, nee, dat niet. Ooit gehoord van een meisje die door pesters voor de bus geduwd werd, ze kon gelukkig nog wel op tijd wegspringen. Maar dat vind ik echt te ver gaan.

Ik heb er wel straatangst en sociale angst aan overgehouden, waarvoor ik in het eerste jaar op het mbo in therapie ben geweest. Dat heeft goed geholpen, van mijn straatangst ben ik af en van mijn sociale angst heb ik ook niet meer zoveel last. We zijn nu zes jaar verder, en ik kan zeggen dat ik de pestperiode achter me heb gelaten. Heb er psychisch geen last van, denk er eigenlijk nauwelijks aan. Sommige incidenten vind ik nog wel beschamend en pijnlijk, maar ik kan er meer afstand van doen. Eigenlijk wel grappig dat het na de middelbare school opeens afgelopen was met het pesten. Maar ondanks dat ik er afstand van kan nemen, zou ik geen behoefte hebben om naar een reunie te gaan van de basisschool of mijn twee middelbare scholen. Ze hebben me toch een klotetijd gegeven, en ik heb echt geen behoefte om te weten hoe het met ze gaat. Of om hen te laten zien hoe goed het met mij gaat. En met degenen die me niet hadden gepest had ik in die tijd nauwelijks contact, en ik heb nu ook geen behoefte om hen te zien.

Natuurlijk zijn er daarna nog altijd kleine dingetjes voorgevallen, een groepje meisjes dat om je moet lachen, of wat opgeschoten jongetjes die dingen naar je roepen. Ze hebben allemaal een ding gemeen: ze zijn nog vrij jong, zo rond de 14, dus het heeft waarschijnlijk gewoon met de leeftijd te maken

Het meest recente pestgeval was in maart. Ik ga niet heel vaak naar de kerk, ik ga ook niet naar een vaste parochie. Dan weer hier, dan weer daar. Ik blijf van veel parochies ook op de hoogte van wat er gebeurd. Nou was er een parochie die in maart een avondje paintballen organiseerde voor jongeren. Een mooi buitenkansje: voor zes euro paintballen, een broodje hamburger en je had meteen een groep waarmee je kon paintballen, ideaal. Ik had weleens met andere parochies meegedaan met jongerenactiviteiten, werd heel gemakkelijk over gedaan. Deze parochie begon meteen moeilijk te doen, omdat ik eigenlijk niet bij die parochie hoorde. Heel zeurverhaal, zo zou het geld een probleem zijn, want de parochie betaalde een deel.(maar toen ik de tip gaf om dan in vervolg voor niet-parochianen een hoger betaalbedrag in te stellen, wat ik een andere parochie ook zag doen, kreeg ik geen reactie, heel vaag allemaal) Mocht deze keer wel meedoen, maar het werd een ander verhaal als er meer jongeren van buitenaf kwamen, en ze zouden het bij iedere activiteit opnieuw moeten bekijken.

Dat geeft je dus geen fijn gevoel. Zoals het meisje van het depot al zei: ´je gaat eigenlijk al heen terwijl je weet dat je niet welkom bent.´ Andere parochies waar ik mee heb gedaan, ondertussen een stuk of 2,3, deden geen van allen moeilijk. Het kan dus ook anders. Bovendien kwam ik met het openbaar vervoer naar de activiteit, dus in feite hadden ze helemaal geen extra werk van me.

Ik had al helemaal geen zin meer om heen te gaan, maar heb het toch maar gedaan, omdat je zo´n kans nooit meer krijgt. Die hele zaterdag zat ik in een slecht humeur. Ik was overdag een dagje weg met mijn moeder, was een leuk dagje, maar toch overschaduwt door de zenuwachtigheid voor die avond. Ik kwam ´s avonds dus aan, en probeerde maar het beste ervan te maken. Mezelf gewoon keurig voorgesteld aan de leiding, die waren wat gereserveerd, waardoor ik na 2 a 3 mensen de rest al liet zitten. Werd doorgestuurd naar achteren, waar de rest van de groep zat. Geprobeerd een beetje contact te zoeken met mensen, gesprekjes proberen te voeren, maar de meisjes deden heel ongeïnteresseerd. Gaven kortaf antwoord, keken meer op hun mobiel, en trokken meer naar elkaar toe. Dat dus ook maar opgegeven.

De rest van de groep negeerde je ook wat. Het spelletje zelf was erg leuk. Frappante was dat, zodra ik een masker op had, mensen wel spraakzamer werden, maar zodra ik de masker afdeed, me geen blik waardig gegund werd. Na het spelletje was het broodje hamburger eten, we moesten eerst even wachten. Ben maar bij een half lege tafel gaan staan, negeren ze je weer. Was het toen zat, ben dus met broodje hamburger en al naar buiten gegaan, op weg naar de bus. Had geen zin om daar nog ´gezellig´ te blijven.

Vroeger zou ik me dit aangetrokken hebben en er wekenlang last van hebben gehad, nu heb ik zoiets van: ´stik er maar in´, en heb ik een overwinningsgevoel omdat ik die mensen nooit weer hoef te zien. Achteraf vertelde een vriendin van me(die officieel nog bij die parochie hoort, maar ook altijd naar een andere gaat) dat daar heel erg een bepaalde mentaliteit hangt onder de jongeren. Je moet veel met de kerk doen, anders hoor je er niet bij. Nou, dat heb ik gemerkt. Ben er een paar keer naar een viering geweest, maar was een onbekend gezicht, dus ja. Paintballen is superleuk, maar deze groep is niet voor herhaling vatbaar, helaas.

Zoiets zou ik nog niet echt pesten noemen. Sommige groepen zijn nu eenmaal ondoordringbaar voor buitenstaanders. In veel gevallen hun je dat het beste niet jouw probleem maken, en een andere activiteit/groep zoeken.

Tip: wanneer mensen moeilijk doen over geld, inschrijvingen en andere logistische dingetjes betekent dat vaak: we moeten je hier niet. Ze proberen het op een manier te zeggen die niet persoonlijk klinkt, maar reken er maar op dat het persoonlijk is.

Het is inderdaad zo´n half-half geval, maar aangezien het niet onder plagen valt, heb ik snel de neiging om het een beetje richting het pesten te duwen. Beetje zwart-wit hokjesdenken, omdat je het wel ergens wilt plaatsen, want ja, lekker duidelijk haha. Terwijl het eerder een ´niet-aardig-geval´ is En ik het op dat moment ook eerder opvat als onvriendelijke mensen als echt pesten.

Ze moeten het uiteindelijk lekker zelf weten, het is niet leuk, maar ik kan het wel van me af zetten. Soms is het gewoon lekker om erover te kunnen zeiken Ik heb ondertussen met twee andere jongerengroepen een barbecue gehad en dat was wel gezellig, dus dan ga ik me lekker daar op focussen.