Je bent dom als de muziek norm niet naar jouw smaak valt?

Goede instelling.

Het is zo ongelofelijke vreemd.
Op de basisschool en (vooral de eerste 3/4 jaar van) de middelbare school werd ik veel gepest. Ik was een vloermat, veel te lief voor iedereen en ik beet nooit van me af...en ik was anders.

Op de basisschool werd ik gepest omdat ik altijd mijn hand opstak als de docent iets vroeg, omdat ik niet goed was in gym, omdat ik heel lang was, omdat ik een kakstem had, omdat ik theemutsen en sjaaltjes en pipobroeken droeg (dank u moeder) je weet wel. Toen was het niet alleen namecalling, maar ook erg fysiek; duwen/trekken, haren trekken ed.

Op middelbare school probeerde ik harder erbij te horen, maar dat werkte niet. Ik had dezelfde kleren als de andere meisjes en "normaal" haar, maar ik was nog immer een deurmat en had nog steeds een kakstem. Ik voelde me waardeloos. In het tweede jaar realiseerde ik me dat ik toch gepest zou worden, dus toen begon ik te doen wat ik zelf leuk vond. Ik ging mijn haren verven, droeg de kleren die ik leuk vond en ik werd creatief met eyeliner. Het pesten was niet meer zo fysiek als op de basisschool, het was vooral namecalling of achter mijn rug om giechelen. Op een gegeven moment had ik een grote en leuke vriendengroep van alto's en dan deed het pesten niet zo'n zeer meer.

Na het derde jaar van de middelbare verhuisde ik en ging ik naar een andere school. Ik ging van een stadsschool naar een (vrij strenge) dorpsschool. Het was nogal een cultuurshock voor mij (en voor hun). Iedereen droeg precies dezelfde kleding van de H&M en ik liep daar rond in mijn gekleurde broeken en doodskopshirts en sjaals en hoedjes ed en ik had mijn haar in twee kleuren geverfd (soms in exotische kleuren, soms niet). Het kliekjesgedrag was niet zo aanwezig als op mijn andere school. Ja, er waren wel groepjes, maar je kon normaal met mensen die niet in jouw groepje zaten praten. Het pesten was er nog steeds, maar het had een andere vorm. Het werd vooral achter je rug om gedaan, maar het kon me geen bal meer schelen wat mensen van me dachten.

Nou, het is duidelijk dat ik de middelbare school overleefd heb. Ik studeer nu al 4 jaar aan de universiteit (nog één jaar te gaan) en ik hier ben ik nog niet gepest. Het kan helemaal niemand schelen wat ik aan heb, het maakt niet uit waar je vandaan komt.
Waarom waren dit soort dingen zo belangrijk op de basisschool en op de middelbare school? Ik snap het niet. Het is zo vreemd. Pesten is vreemd.

TL;DR
Pesten is stom. Op de basisschool en middelbare school ben ik enorm gepest geweest om stomme redenen. Nu studeer ik aan de universiteit en al die stomme dingen waar ik vroeger om gepest wordt kan niemand wat schelen. Waarom?

TL;DR
Pesten is stom. Op de basisschool en middelbare school ben ik enorm gepest geweest om stomme redenen. Nu studeer ik aan de universiteit en al die stomme dingen waar ik vroeger om gepest wordt kan niemand wat schelen. Waarom?[/quote]

het is voornaamlijk zo dat de pesters heel onzeker van zich zelf zijn.
vaak pakken ze de 'liefjes' of 'apparte' kinderen.
het is iets wat niet zou moeten gebeuren maar toch gebeurt het.
gelukkig was het bij nog niet zo erg

Ah, dit topic, kan me herinneren dat ik hier een aantal jaar geleden een poosje heel actief had gepost.

Als ik terug kijk kan ik zeggen dat het pesten vanaf groep 7 echt begon en duurde t/m de laatste klas van de middelbare school. Bij mij dus zo ongeveer 6 jaar. Ik had nog het 'geluk' dat het bij mij vooral bij uitschelden en uitlachen gebleven is. Wel een stuk of 3 keer achtervolgd naar huis, maar dan alleen maar achtervolgen en af en toe iets zeggen. Ze hadden 1x mijn fiets verplaatst en heeeeeel af en toe kreeg ik eens een stomp, maar naar verhouding heel weinig, misschien 4x ofzo.(en dan ben ik 6 jaar gepest he)

Sinds ik van de middelbare school af ben heb ik niet meer zoveel last van gepest worden, alleen af en toe dat je wel merkt dat mensen je uitlachen of over je roddelen. Maar dat is heel weinig. Door het pesten heb ik voornamelijk sociale angst en straatangst opgelopen. Ik durfde wel in mijn eentje naar school en naar de brievenbus, maar ik ging verder nooit vrijwillig alleen de straat op, altijd met iemand. Geen haar op mijn hoofd die er aan dacht op een zaterdag de stad in te gaan, of naar festivals te gaan, of uitgaan, of groepssporten te doen, want 'waarom zou je het pesten opzoeken?'. Want ja, zo redeneerde ik toen.

Heb na mijn middelbare school EMDR therapie gevolgd. Dat ongeveer een schooljaartje gedaan(nu zo 3 jaar geleden alweer). En ik merk dat het me geholpen heeft om over mijn straatangst en sociale angst heen te komen. Ik durf nu weer alleen de straat op en sociale situaties op te zoeken.

Het verschil met vroeger is, is dat ik nu meer echte vrienden en meer zelfvertrouwen heb gekregen. Vroeger had ik door mijn angsten na mijn school niet zoveel. Ik was thuis gewoon lekker met anime en manga bezig, met muziek luisteren, lezen, schrijven. En ik vond dat prima. Maar doordat je niet zoveel activiteiten na school en in het weekend had, was je meer bezig met school(niet alleen met leren maar ook met pesten, klassenruzies, leuke schooldingetjes, grappen op school etc.). Nu heb ik naast school ook andere dingen die ik erbij doe. (vrijwilligers)werk, vaste dingen waar ik naar toe ga etc. Dat zorgt ervoor dat school een toch iets minder grote plaats in je leven neemt.(geen zorgen, ik leer wel enzo hoor, haha) En ik merk ook dat naarmate ik ouder word en ik bezig ben met andere dingen, ik niet meer zoveel bezig ben met het pesten van vroeger.

Merk wel dat ik geen behoefte heb om mensen van de middelbare school toe te voegen op Facebook. Niet alleen vanwege het pesten,maar ook omdat ik er niks mee heb. Met de een natuurlijk wel meer dan met de ander, maar mijn vrienden heb ik allemaal na de middelbare school leren kennen. Ik heb nu iets van drie mensen van mijn middelbare school op Facebook. Als er een reunie zou komen van een van de middelbare scholen waar ik op heb gezeten(heb namelijk op 2 gezeten) zou ik niet heengaan, puur omdat ik nooit wat met die mensen had. En je hebt nu ook geen contact met ze en dat vind ik prima.

Maar ik vind het bijzonder om te zien dat ik vroeger alleen school had waar ik mijn aandacht op richtte en ik nu zo gegroeid ben dat ik niet alleen mijn aandacht op school maar ook op andere activiteiten kan en durf te richten. En ook dat ik nu niet meer echt met het pesten bezig ben.

Na dit topic zo vaak bekeken te hebben wil ik toch wel wat posten. Een nummer dat ik toch elke keer in mijn hoofd krijg als ik de verhalen zo lees.
Ik vind het heel mooi in beeld gebracht met de clip erbij waar pesten tot kan leiden.. mocht je het niet kennen het is een erg goed nummer met een goede clip die je toch wel raakt (wel een beetje oud dus verwacht dat de meeste hem wel kennen, ik eigenlijk pas sinds kort). Het is ook overigens het enige nummer dat ik leuk vind van FFDP. If you're not comfortable with a little vomit than you might not want to watch this but it's not that bad. Ik raad het nummer toch aan om te luisteren en te de clip te kijken, zeker voor de mensen die hier wat posten.
Five Finger Death Punch - Coming Down

Ik ga mijn verhaaltje kort houden. 4 jaar lang op de middelbare school op 't VMBO. Het ging niet veel te ver, maar af en toe wel. Geen flauw idee hoe ik het heb volgehouden maar het was echt de kutste tijd van mijn leven. Ze moesten me waarschijnlijk hebben omdat ik toen zo'n rustige stille aardige jongen was. Easy target. Mijn leven begon daarom ook pas toen ik naar het MBO ging (3 jaar geleden), tenminste zo zie ik het, alles ging vanaf daar zo anders en mensen waren veel chiller en iedereen respecteerde elkaar hoe anders ze ook waren (zal ook wel deels zijn omdat het een grafische school is, veel alto's, best people in the world). Het pesten heeft me deels gemaakt wie ik nu ben, sterker en begripvoller voor een heleboel dingen. Ik zie het soms zo, als je heel laag bent geweest weet je ook hoe hoog je kan zitten en hoe ver je dan gekomen bent. You can only be truly happy if you have felt despair before.

Een schande dat het zoveel is gebeurd en nu alsnog veel te veel gebeurd. 76 pagina's op 1 forum.. vind ik al veel te veel! Het ergste is, er is niks aan te doen. Niks, tenzij iemand hier anders over denkt en in discussie wilt gaan.

zoals net ookal werd gezecht zijn er ook altijd nog liedjes die er over gaan.
alleen wordt ik in zo'n situatie alleen maar meer bang en boos.
zelf zoek ik dan het frolijkste liedje op dat ik kan vinden.

dus voor iedereen die ff lekker vrolijk wil worden,
hier is always look on the bright side of live (mijn levens motto)
https://www.youtube.com/watch?v=WlBiLNN1NhQ

Hmhm, ik heb een keer een biologieleraar gehad die zei dat pesten natuurlijk gedrag was. Nu kan je je vast voorstellen dat dat bij mij in het verkeerde keelgat vloog.

Het viel inderdaad nog mee bij mij. Het is voor mij ook al lang geleden, maar ik kan me nog een meisje herinneren van de middelbare school die mij heel veel gepest heeft. Scheldde me uit als ze me in de gang zag. Heeft meerdere keren gedreigd me in elkaar te slaan, maar dat is er gelukkig nooit van gekomen.
Één keer volgde ze me op de fiets, toen heeft ze me de hele tijd zitten betrekken, totdat ze op een gegeven moment bedacht dat ik toch te ver uit te richting woonde.

Mijn zusje werd veel erger gepest. Ze zat op speciaal onderwijs. Een keer had iemand haar een bloedneus geslagen en omdat die pestkop het lievelingetje van de leraar was kwam ze er ook nog mee weg. En ze is een keer van de trap geduwd en heeft haar enkel verstuikt. Het ergste aan die situatie was dat de leraren zelfs nog zulk tuig waren dat er niets aan gedaan werd. Slechtste school ooit. Mijn zusje was beter af geweest op mijn aardig strenge dorpsschool, want daar werd zulk gedrag niet getolereerd.

Oh, ik zie dat dit topic weer actief is~ Wat een goed en een slecht teken is. Het is slecht dat zoveel mensen dit overkomt, maar goed dat er een topic is om je hart te luchten.

Ik heb hier al meerdere keren eerder gepost, maar om het samen te vatten: Op de basisschool had ik voornamelijk dat mensen mij buitensloten en ik eigenlijk niet echt vrienden had. Af en toe wel iemand die met me wilde omgaan, maar ik was toch voornamelijk alleen. Op de middelbare ging het qua vrienden een stuk beter, ik had er al snel een paar. Helaas overkwam mij toen een hele andere vorm van pesten dat bestond uit veel schelden en af en toe ook fysiek lastigvallen. Ik hoopte dat als ik ging studeren het een stuk minder zou worden en dat werd het gelukkig ook, maar helemaal ging het nooit weg. Het maakte niet echt uit waar ik was, blijkbaar geef ik aan de anderen toch altijd een vibe dat ik het type ben dat je makkelijk kan lastigvallen ofzoiets. (Zou ik in een vorig leven iets fout gedaan hebben?)

Hoe dan ook, nu toch weer een post van mij hier, omdat ik net weer uit een rotsituatie kom. Dit keer geen pestgedrag op school of werk, maar ik ben net wegverhuisd van een plek met veel burenruzie en het was echt vreselijk om daar te wonen. Ik weet niet of veel anderen hier te maken hebben gehad van ruzie en aggressie met direct buren, maar het is echt vreselijk. Je voelt je gewoon niet fijn in je eigen huis. Elke dag racen naar je voordeur en hopen dat je ze op de gang niet tegenkomt. Vervolgens in je huis hopen dat ze niet doorhebben dat je thuis bent en ze weer voor de deur gaan schreeuwen/bonzen. Wij hadden ook nog eens het ongeluk dat we een balkon deelden met de naastenburen, dus de gordijnen waren daar altijd dicht en de deur nooit open. Kreeg een halve hartverzakking toen ik een keer iemand op bezoek had die niet op de hoogte was van het alles en "eventjes voor frisse lucht" de deur had opengedaan (na nog geen minuut kwam er al weer gescheld naar ons vanuit hun huis). De dingen die je vroeger deed om dit soort dingen te stoppen (naar juf/meester, docent, afdelingshoofd, studiebegeleider etc. gaan), dat kan niet als volwassene in een eigen huis. Dit soort dingen moet je zelf oplossen of naar hogere groepen stappen, dat waren voor ons de woningcorporatie en de politie. De woningcorporatie waar we van huurden nam ons niet serieus, de enige oplossing die zij ons boden was een gesprek, maar die raadden ze ook meteen af, omdat ze van eerdere ervaringen wisten dat dat meer aggressie kon oproepen (met tegenzin dus ingestemd met het afzeggen, omdat we onze veiligheid belangrijker vonden). De politie wilde niets doen, want er was niet genoeg bewijs. En van de delen waar wel bewijs was ging het om intimidatie en dat is niet erg genoeg om er een politiezaak van te maken.

We waren al voordat het hele gedoe met de buren kwam, erg ontevreden met de woning, maar toen dit allemaal plaats ging vinden (begon zo ongeveer maart-april dit jaar) wilden we nog sneller weg. Een goede job-offer voor mijn vriend vond met perfecte timing plaats en we zijn, misschien wel iets te overhaast, naar de andere kant van het land vertrokken en zitten nu net iets minder dan een maandje in ons nieuwe huis. We wonen niet in een heel erg goede buurt hier, maar de kwaliteit van het huis is een stuk hoger en tot nu toe nog geen overlast gehad van buren of andere problemen plaatsgevonden (okay dan, 1x een lekkende WC, maar kom op ). Als ik wat meer gekalmeerd ben, kan ik hier denk ik wel gaan genieten.

Misschien is het niet de beste boodschap, maar mijn verhaal is een voorbeeld van hoe een situatie ontvluchten soms toch een goede oplossing kan zijn. Zeker als problemen heel ver gaan, dat het op een punt is dat je echt geen uitweg meer ziet (op dat punt zat ik, als zelfs je woningcorporatie en de politie je niet willen/kunnen helpen en je dus maar moet wachten tot het verder uit de hand loopt om te worden serieus genomen/geholpen). Verder algemeen advies (vanuit mijn ervaringen dan): Als je problemen hebt qua pestgedrag is het vaak beter om pesters maar te ontvluchten dan dat je confrontatie opzoekt. Als ik denk aan oudere ervaringen zorgde ik er gewoon voor dat als ik op school was, dat ik na de lessen zo snel mogelijk naar huis ging etc. om verder geen mensen tegen te komen. De paar keren dat ik toch de confrontatie opzocht, ook met mijn recente situatie, liep het elke keer uit de hand.

Pffooeee. Nou wall of text weer hier, maar het was fijn om het even kwijt te kunnen. Vooral omdat ik nu uit de situatie ben en aan het bijkomen ben en alles er een stuk rooskleurig uitziet.

Hmm, ik heb vandaag de hele dag zitten twijfelen of ik hier mijn verhaal zou posten. 'T is nogal een open forum...
Maar misschien lucht het op, of nog beter; helpt mijn verhaal iemand anders, wat het het posten altijd waard maakt.

Ik ben vanaf ongeveer groep 3 van de basisschool gepest, en op de middelbare school ging dit gewoon door. Ik heb hierdoor uiteindelijk een behoorlijke mentale muur opgebouwd, waardoor ik er sinds de bovenbouw redelijk resistent tegen ben geworden. Ik neem het de mensen die mij gepest hebben allang niet meer kwalijk. 'T is de menselijke natuur, kinderen zijn gemeen, pesten of gepest worden. Ik ben er wat dat betreft zelfs trots op dat ik gepest ben. Niet alleen omdat ik zelf geen pester was, maar ook omdat ik geloof dat ik gepest werd omdat ik anders ben, wat voor mij juist een pluspunt is.

Maar aan de andere kant staat daar nu wel tegenover dat ik nu helemaal niks meer durf. Die mentale muur staat nog steeds, terwijl ik niet meer gepest word. Die barrière was voor mij zo groot dat ik tot ongeveer oktober vorig jaar bijna alleen maar buiten kwam om naar school te gaan. En de enige vrienden die ik had was een klein groepje die ik alleen in de zomervakantie zie en 1 internetvriend. Ik was toen 21 en ik durfde niet eens mijn docenten een vraag te stellen over de lesstof.

Oktober vorig jaar vertelde mijn studieloopbaancoach, die mijn verhaal een beetje kent, dat ik om de muur wat te verlagen, misschien een hobby moest zoeken waarbij ik niet de hele dag thuis zit. Toen dacht ik aan een keer dat die internetvriend mij vertelde over dat zij naar de MGC experience was geweest, en haalde haar over mij ook eens mij te slepen. Daar heb ik een lecture gevolgd over cosplay van Maakie, en ben ik geïnspireerd geraakt. Toen mord-sith mij op de Nishicon vroeg waarom ik niet in cosplay was, dacht ik, tsja, waarom eigenlijk niet.

En dat was mijn verhaal wel zo'n beetje. De gigantische muur staat nog steeds, maar begint al wat te zakken. Ik probeer wat meer buiten te komen, maar het valt niet echt mee als je alsnog niemand durft aan te spreken. Maar voor het eerst zie ik mijn toekomst wat zonniger voor me. =)

(En nog bedankt, Maakie en mord-sith. zonder jullie was ik misschien nooit zover gekomen!)

om eerlijk te zijn ben je niet de enige zelf heb ik het ook gehad .

bij mij is die muur door mijn ex omgegooid (ontmoet op abunai 2012) en ben toen ook volop gaan cosplayen en sinds die tijd is ook mijn vriendengroep 10xzo groot en ik kan bij iedereen komen met problemen.

voor jouw gaat dit ook komen maar neem de tijd. haast je niet doe het rustig aan

Dat had ik dus ook! Ben toen begonnen met ww2 airsoft (lijkt op paintball, maar dan realistischer)
Ben daar toen mee gestopt door de kosten. Ben nu bezig met militaire modelbouw en kom wel eens op een beurs met een club, maar dat is sporadisch.

Ben vroeger ook veel gepest omdat ik stotter, sinds basisschool tot eind middelbare school, maar heb er nu nog steeds last van.
Ik vertrouw niemand en praat ook amper met mensen in het openbaar. Als ik de mensen ken dan kom ik wel los
Daarom vind ik het internet ook makkelijk, je maakt sneller kennis met mensen maar in het echt kijk ik eerst de kat uit de boom.

Nu ben ik in deze wereld terecht gekomen en kijk dan eerst ook alleen maar mee op het internet, voordat ik op een beurs kom of naar een meeting ga. En áls dat al gebeurd klamp ik me al snel vast aan een vertrouwd persoon om er dan bij wijze van achter te staan, omdat ik de rest dan niet vertrouw.. maar dat slijt vanzelf gedurende periode

Ik herken het hoor, ik heb zelf ook lang zitten twijfelen voordat ik die wall of text hier boven jou postte. Het was toch een hele nare en hele recentelijke ervaring, maar ik hoop ook dat dit helpt met alles achter me laten.

En ik moet zeggen dat ik gewoon niet weet hoe ik er op moet reageren, haha! ^///^ Maar ik ben heel erg blij om te horen dat mijn lectures mensen kunnen helpen, op welke manier dan ook! ^^ (Als je trouwens nog naar Abunai! komt geef ik weer de Figure Collecting en de Garage Kit Lectures, aangezien jij die laatste ook net gemist had op Animecon! )

Hobbies waar je plezier in hebt en trots op bent helpen ook erg heel erg met je beter voelen. Toen bij mij al het drama met de buren net losbarstte was ik op het drukste moment (mei/juni dit jaar) voor mij qua cosplay-hobby: ik moest een gigantisch kostuum af hebben voor de compo's van Animecon. Al die onderdelen half in elkaar gezet en opdrogend van undercoat/verf, was voor mij ook een goede motivatie en afleiding om gewoon door te gaan met dingen die ik leuk vind en me beter over alles te voelen!

Boeiend topic, maar wel erg vervelend die verhalen hier. Ik zag laatst een documentaire, ik meen dat het ''bully'' heet, best lastig om naar te kijken - en niet boos te worden - al zeg ik het zelf.

Ik ben vroeger niet echt gepest... gelukkig maar... want ik denk dat ik mazzel heb gehad.

Op de basisschool ging als prima, ik was erg ''populair'' niet door stoer gedrag, gewoon onbezorgd vriendelijk relaxt gedrag, ik was eigenlijk vrienden met alle jongens, en neutraal tegen de meiden (ja die interesseerde mij nog niet).

Toen ik op de middelbare school (vmbo, 13-14? jaar) kwam was ik erg rustig(thuis heel druk)... eigenlijk gewoonweg stil.. een makkelijke prooi.. maar ik had 2 vrienden van de basisschool in mijn klas zitten, waardoor ik makkelijk nieuwe contacten kon leggen met een aantal andere van de klas. In die klas zaten ook kinderen die waren blijven zitten, ''extreem'' populaire erg drukke kiddies van de school. Door de popiejopie kids en meelopers werden er 3 kinderen gepest in mijn klas, ik zat er gelukkig nog net niet bij. De reden was: Het populairste kind moest omdat hij zo freakin druk was, naast het rustigste kind zitten (ik), zodat er een balans was... nu hadden wij beide zo iets van nee waarom nou? (ik dacht het en hij zei het...). Na een aantal lessen was die gast druk aan het worden en nogal seksistisch te keer aan het gaan was, zei ik ''jij lijkt mij een zo'n figuur dat hentai kijkt'', waarop hij antwoordde ''hentai?? tentakel meisjes? ken je dat?'' ik had echt zo iets van wtf, ik wist niet dat hij dat woord kende haha. daarna zijn we anime vrienden geworden...hij leende veel (normale - geen hentai)anime dvds aan mij, en zijn vrienden ook, echt wat een mazzel haha, waardoor ik een soort ''immuniteit'' voor het eerste en 2e jaar had tegen eventueel loerende pesters.

Einde van het 2e jaar werd hij van school getrapt, en in het 3e jaar kwam ik in een erg andere soort klas te zitten. Tegen die tijd had ik een bril gekregen... en harry potter was net populair geworden -_- dus ik zette mij al schrap.. de eerste week was er een soort sportdag oid, de nieuwe popiejopie kid van de klas zat mij zonder dat ie mij kent al helemaal belachelijk te maken dat ik een nerd was, harrypotter, weet ik veel. aan het einde van die dag, moest ik en hij aan de kant (voor wat voor een reden dan ook), en toen zei hij ''hey potter wat doe jij nou eigen lijk in je vrije tijd, magische spreuken blablabla?'toen zei ik ''nee ik teken anime...'' zei hij ''anime? teken je ook hentai?'' toen zei ik ''haha, bijvoorbeeld'' en toen bleek hij ook anime te willen leren tekenen en leende ik mijn boek zelfs nog aan hem uit, gamede zelfs met hem, en niemand die mij lastig viel.

4e jaar was KUT... ik zat in een echte kut klas, heel veel meelopers, men wou mij weer proberen te pesten maar ik had daar gelijk een arrogante opmerking naar gemaakt, waardoor ze stil werden, ik hun negeerde en zei mij. Dus eigenlijk niet gepest maar zowat geen vrienden (die hadden totaal andere lessen en les-uren).

Wel raar, dat ik twee keer de mazzel had dat anime populair was in mijn klas, het heeft echt veel gezeur doen vermijden... er zaten nog wel andere factoren bij, ik bedoel, soms moet je gewoon voor jezelf op komen anders werkt het niet, ik deed dit eigenlijk meteen wanneer ik merkte dat het verkeerd kon gaan lopen(ik heb er zeker wel een aantal situaties van gehad). Na het middelbare schooljaar nooit meer problemen gehad, ik was mijzelf op school en thuis, dan ben ik gewoon ook op mijn best.

Hallo allemaal,
Ik heb de luxe dat ik met een taxi naar school gebracht wordt, maar daar zitten ook andere leerlingen in van mijn school.
Sinds vrijdag zitten hun mij daar gigantisch te pesten, zitten ze me uit te lachen, belachelijk te maken, uit te schelden, lege chipszakjes naar me toe te gooien, met me tas door die bus heen te gooien, zeggen dat ik luizen heb, pak ik me telefoon zeggen ze dat ik ongesteld ben (ben een jongen)
Zit er heel erg mee in mijn maag, en voel me daardoor sinds gisteren al niet lekker daardoor.
Mijn vraag is, is het slim om het aan mijn mentor te melden, of gaat dat helemaal niks oplossen.

hallo,

wat vervelend voor je dat je gepest wordt. Of je er me naar de mentor moet gaan vindt ik een moeilijke vraag. Zelf heb ik ook wat ervaring met gepest worden, en naar de mentor gaan heeft het nooit opgelost (en soms erger gemaakt). Maar aan de andere kant is het fijn voor jezelf om er over te praten met iemand, en fijn voor de school om het te weten. Als ze echt spullen van je kapot maken/ respectloos me om gaan, is het zeker de moeite waart om te melden bij iemand op school.

Je kunt beter naar de mentor gaan en kijken wat die er me doet en hoe de pesters daarop reageren. Daarnaast raad ik je aan om er met je ouders, of iemand die je vertrouwt over te praten. Vooral als het je echt veel raakt.

P.s. als je er graag met iemand over wil praten dan mag je me altijd een berichtje sturen.