Vind zoiets niet kunnen hoor Clau! Je ouders horen er rekening mee te houden :/ Als ik tegen broertje zou zeggen: oke kun je even ophouden met auti gedrag? Weet ie dat ie doordraaft en knop weer moet omzetten(is iets wat we hem hebben aangeleerd, dat ie als we zoiets zeggen wel gewoon luistert). Maar beledig hem zeker niet opzettelijk.

Kun je een bron posten? Alle percentages die ik heb gehoord liggen een stuk lager, op z'n 'gulst' 1 op de 100 mensen.

Bron

Tijdens een soort van 'socialisatie'-cursus vertelde een van de psychologen dat ongeveer 200.000 mensen in Nederland een ASS hebben. Dat is ongeveer 1,2%, dus 1 op 100.

Je kan autisme ook niet op één hoop gooien, dit is ook waarom het een AutismeSpectrum-Stoornis (ASS) wordt genoemd. Er zit wel degelijk verschillen tussen het klassieke autisme, PDD-NOS en Asperger. En het meeste verschil zit toch wel tussen het klassieke autisme (rainman type) en PDD-NOS + Asperger.

En ik heb zelf Asperger.

heb voor het onderdeel autisme heb ik een aparte topic aangemaakt om erover te praten en ervaringen te delen enz

viewtopic.php?f=20&p=603490#p603490

thats how its done:
http://www.liveleak.com/view?i=c56_1300205236

bassischool vanaf groep 4 omdat ik toen nogal emo/goth begon te worden
en ik van japan en tokio hotel hield -.-
heb zelfs overwogen zm te plegen maar togh niet gedaan

omdat ik asian ben ben ik vroeger weleens gepest. Soms op straat kom ik nog weleens van die kleine ventjes tegen die spleetoog noemen. Ik heb niet eens spleetogen

Even een vraagje tussen door:
Waar ligt de grens tussen pesten en mishandeling (lichamelijk en psychisch)?

------------------------------

Sorry dat ik het zeg (en ik heb ook niet alle 71 pagina's door gelezen) maar wat ik tot nu toe heb gelezen klinkt als of de pesterijen eigenlijk als onschuldig zijn gezien door daders en omstanders (en in beginne soms ook slachtoffers) die uiteindelijk veelal ernstige gevolgen hebben (gehad) voor de slachtoffers. Veel vaker weet de dader weldegelijk dat het gedrag dat hij vertoont tegenover het slachtoffer niet door de beugel kan even als de omstanders die er wel of niet aan deelnemen.

------------------------------

Ik stelde die vraag hier boven omdat pesten helemaal niet als iets onschuldigs begint. 'Pesten' is het doelbewust kleineren van iemand door middel van lichamelijk en/of psychisch geweld (mishandeling).
Ik ben als kind slachtoffer geweest van huiselijk geweld, zowel het zien van als mede het zelf ondergaan van fysiek geweld (bij het zelf ondergaan bedoel ik dat er buitensporig veel geweld te pas kwam bij een 'corrigerende tik' waardoor het niet meer als dusdanig kon worden beschouwd). Ook is er in die periode tot aan het eind van m'n puberteit spraken geweest van psychisch geweld door die zelfde dader.
De eerste anderhalf jaar van de middelbare school ben ik stelselmatig mishandeld door een klasgenoot (onze leeraren als mede adjunct directeur waren hier van op de hoogte en deden er niets aan, ook bij aangifte bij de politie kreeg ik nul op rekest).
Vorig jaar januari heb ik nog een incident op m'n werk gehad wat uit had kunnen lopen op een aanranding, wat ik wellicht heb voorkomen door bij mijn leidinggevende een melding te maken van een collega's gedrag ten opzichten van mij wat door mijn omgeving wordt benoemt als seksuele intimidatie.
En dan is er nog een incident van psychisch geweld op m'n werk geweest van van april vorig jaar t/m augustus vorig jaar heeft gelopen wat begon bij 1 collega en waarbij uiteindelijk de halve etage meedeed, wat bestond uit het ofwel nergeren van mij of alleen maar vertellen dat ik m'n werk niet goed deed (zonder te vertellen wat ik dan niet goed deed) en roddelen over me wat niet beperkt bleef tot de eigen etage. (Dit laatste heeft wellicht nog een staartje naar het management omdat ik niet terug mag naar mijn oude etage.)

Hoewel er niet 1 speciefiek incident aanleiding kan geven tot een psychische ziekte en er tegenwoordig gebruik wordt gemaakt van een biopsychosociaal-model, kan er denk ik wel worden gezegd dat als je meerdere lichamelijke en/of psychische traumatische ervaringen hebt en je die (deels) niet hebt verwerkt al dan niet met profesisonele hulp, de kans groot is dat je er psychisch ziek van wordt.



btw: de uitdrukking 'sticks and stones may break my bones, but words can never hurt me' of het in nederland veel gezegde 'schelden doet geen zeer' is incorrect.
Psychisch geweld heeft op langer termijn een grotere inpact op je dan lichamelijk geweld. Blauwe plekken trekken weer weg, maar de krassen die iemand op je ziel aanbrengt zijn er voor altijd. Met andere woorden: het kost meer tijd om je zelfvertrouwen weer op te bouwen dan dat je lichaam nodig heeft om zichzelf te herstellen van fysieke verwondingen.

@Mayoigo,

Ik heb ook niet alle 71 pagina's gelezen, maar ik heb wel je vraag en verhaal gelezen.
Vrij heftig wat je hebt meegemaakt, en dat is dan ook echt een understatement.

Waar ligt de grens tussen pesten en mishandeling (lichamelijk en psychisch)?
Ik zou het zelf eigenlijk ook niet zo goed weten, ik ben vroeger ook wel gepest maar dat was toen en dit is nu.
Het is beter om te focussen op de toekomst en hoe we het beter kunnen maken i.p.v. in het verleden leven.
Ik hoop dat het intussen een stuk beter met je gaat, ik snap zowiezo niet waarom pesten überhaubt bestaat.
Zolang we gewoon met elkaar om gaan en niemand elkaar lastig valt is alles toch prima?
Maar er zijn er altijd wel die extra moeten benadrukken dat ze aanwezig zijn en de boel beheren alsof ze de "baas" zijn.
Dammit mensen respect is er niet meer bij vandaag de dag. Als iedereen zich nu eens zou verplaatsten voor 1 seconde, in iemand die ooit is gepest of mishandeld, dan zouden ze gelijk weten hoe rot het wel niet voelt.
Sorry voor de lange post xD maar moest dit gewoon even kwijt. (met mij gaat alles overigens nog prima)

.

Ik vind het ergerlijk dat mensen de term 'zelfmoord' zo makkelijk gebruiken nowadays. Ik word gepest, ik wil zelfmoord plegen.

Ik word daar heel iebelig van, sorry...

@ nwoppertje

Zo lichtelijk als dat jij het over laat komen denken mensen helemaal niet over zelfmoord.
Bij verkrachting of het gedwongen aanschouwen van een verkrachting, bij het verlies van een dierbare door dood of einde van een relatie en bij verlies van werk zie je veel dat iemand kort daarop zelfmoord pleegt. In de medische/psychiatrische wereld wordt dit gezien als impulsieve daad waarbij niet of nauwelijks is nagedacht over de gevolgen maar is gehandeld naar de emoties.
Wanneer zellfmoord in verband wordt gebracht met pesten, gaan er weken, maanden of soms jaren over heeft voordat iemand besluit zelfmoord te plegen. In die periode heeft de dader het zelfvertrouwen van het slachtoffer compleet afgebroken terwijl die er vaak niet aan kon ontkomen.

Maar misschien bedoel je het niet zo lichtelijk als dat het over kwam en bedoel je dat het 'te vaak' hoort, leest of ziet om je heen en in de media.
Dat komt omdat er in deze tijd toch wel makkelijker over wordt gepraat en berichtgegeven dan tien, twintig of dertig jaar geleden. Ik vind dat alleen maar goed.
Je kan namelijk niet in andermans schoenen lopen. Ik weet niet hoe het is om jouw leven te lijden en jij niet hoe het is om de mijne te lijden. Je kan iemand niet dwingen z'n leven te leven als die niet meer wil, hij/zij is namelijk de gene die het 'moet' leven dat kan jij niet voor hem/haar doen.

Er is wel een groot verschil tussen niet meer willen bestaan en zelfmoord. Denken dat de wereld beter af is zonder jou is nog heel wat stappen verwijderd van een mes in je aders zetten of een zooi pillen naar binnen gooien.

Ik denk dat het meer de manier waarop het gepost was is.
Het staat er namelijk een beetje lacherig alsof het iets is wat je zomaar even beslist.
Daar kan ik ook niet zo goed tegen.

Maarja het is en blijft een forum, je kunt iemand niet in de ogen kijken en zien hoe hij of zij wat bedoelt.

Weet er overigens alles van hoe depressief je kan worden van pesten dus dat zal ik niet ontkennen.

Het gaat mij niet om hoe de zelfmoordgedachten ontstaan en of deze legitiem zijn. Ook wil ik niet beoordelen hoe men komt op die gedachten. Het gaat mij erom dat er zo lichtelijk mee wordt omgesprongen, dat het als een pressiemiddel wordt gebruikt.

Dat keur ik af.