Ik krijg gewoon tranen in mijn ogen van sommige verhalen hier. Dood aan pesters en dat meen ik echt. Ik heb jarenlang moeten aanhoren dat ik dood moest en dik en lelijk was en dat waren de minst erge dingen nog... En t erge is dat je aan leraren op een school eigenlijk ook niks hebt, want t enige wat ik kreeg te horen was "laat je niet op de kast jagen" Dat was speciaal onderwijs trouwens, daar zat ik op vanwege mijn lichamelijke handicap. Letterlijk alles lag aan mij volgens de leraren daar. Toen ik een keer op een haar na in elkaar geslagen was door een jongen in mijn klas met een paar steekjes los in zijn hoofd (hij was daar gekomen vanwege een ongeluk) mocht hij gaan en moest ik achterblijven bij de leraar en kreeg k te horen wat ik allemaal fout had gedaan. Terwijl k diegene was die bijna was aangevlogen. Toen kwam ik dus te laat bij het busje wat me naar huis bracht elke dag en kreeg k daar nog eens de wind van voren.
Die school was echt een hell hole, en als k er in de buurt kom word ik ook letterlijk misselijk en val k bijna flauw (helaas zit het revalidatie centrum waar ik heen moet soms er aan vast)
Me moeder zegt me steeds dat het allemaal al een tijdje geleden is, en waarom ik er nog mee zit, maar ze snapt het niet goed. Want de ergste dingen heb ik haar nooit verteld.
Ik heb idd t zelfde als Appel, vind me zelf nog steeds dik en heb nog steeds een laag zelfbeeld. Zelfs nu ik een vriend heb. Toen ik nog op school zat durfde k heel slecht te eten en als ik dan gegeten had wilde k t liefst weer uitkotsen, omdat ik wilde dat mensen ophielden met me dik te noemen, maar dat lukte niet, en dan haatte k mezelf daar weer om. Dat gevoel heb ik nu ook nog, als ik vind dat ik te slecht gegeten kots ik het, het liefst meteen weer uit.
Op dit moment ben ik gelukkig aan het proberen op een meer verantwoordelijke manier af te vallen, en ik mag misschien een hometrainer over kopen, dus daar hoop ik heel erg op!
Ik kijk nu wel anders naar de wereld gelukkig, ik heb heel erg lang gehad dat het leek alsof ik werd opgeslokt door een zwart gat en ik niet kon ontsnappen, ben heel lang depressief geweest, maar nu probeer ik dingen vooral positief te bekijken, en als k me dan weer zo kut voel denk ik aan de goeie dingen die ik al heb meegemaakt en de dingen die ik nog wil doen. En dat ik me dan niet kan laten tegenhouden door die kut gevoelens van depressiviteit.
Wat dat betreft gaat het nu wel beter, maar helemaal helen van die pesterijen weet ik niet of dat ooit lukt..
Ik snap precies wat je bedoeld. Ik ben ook van school naar school gegaan. Een van die scholen was precies zoals jij het beschrijft. Ben van de trap geduwd omdat ik iemand per ongeluk aanraakte op een veel te drukke trap. Hoe was de naam van die school? Misschien hebben we wel op dezelfde school gezeten. Ik zit nu ook op speciaal onderwijs en dat heeft me erg goed gedaan. Maar ook die school heeft me iets geleerd wat zowel nadelig kan zijn als voordelig. Ik kan als iemand over mijn grens gaat of mij aanvalt (of zelfs maar 'n beetje onaardig klinkt) best wel hard toehappen. Ik zal nooit iemand anders pesten en ik heb snel spijt van wat ik zeg of doe als ik achteraf weet dat het onredelijk was of een misverstand. Ik ben een vriendelijk persoon, maar dit is toch best handig. Op mijn school (speciaal onderwijs nu dus) heeft ook maar 1 keer iemand mij geprobeerd te pesten (die jongen had niks ofzo, was gewoon zwaar associaal). Heb me weken ingehouden. En daarna had hij een blauw oog. Het mooie was dat hij er straf voor kreeg en ik niet, omdat ik al eerder naar groepsleiding en docenten was gegaan. Die deden er niks aan en ik had gezworen dat als ze niks zouden doen, ik het op mijn manier zou oplossen. En daar gingen ze mee akkoord. Veel mensen hadden het gezien en het ging als een lopend vuurtje door de gebouwen. Sinds dien halen mensen het wel uit hun hoofd om agressief naar mij toe te zijn of mij te pesten op wat voor manier dan ook ^^ Even over het vriendjes gebeuren. Zelf heb ik een autistische stoornis en mijn vriend ook (we hebben dezelfde). Dat is voor ons beide erg fijn omdat we elkaar dus goed begrijpen en goed aanvoelen. Zowel hij als ik heeft een laag zelfbeeld en hebben allebei zo onze littekens (die soms ook uiten in karakter) van pesten. Het fijne is dat we daar samen om kunnen huilen en elkaar kunnen helpen, ook al kunnen we onszelf niet helpen. Alleen met praten zal een zelfbeeld niet geheel verbeteren, maar het is wel fijn te weten dat iemand voor jou kiest terwijl hij ook zoveel andere meisjes had kunnen kiezen. Ik denk het zelf ook vaak "Waarom ik?". Maar over dat soort dingen moet je gewoon niet nadenken. Ik denk ook dat je zelfbeeld pas verbeterd (met je vriend) als je zeker weet dat hij van je houd en de waarheid spreekt. En dat weet je als er iets voorvalt. Bij mijn moeilijke tijd op die hatelijke school kon ik mezelf niet uiten en van me af bijten tegen de mensen waar het voor bedoeld was. Dat deed ik tegen mijn vriend. Wat denk je? Hij begreep het. Hij bleef bij me, liet het over zich heen komen al deed het hem nog zo'n pijn en hij steunde me. Toen dit alles voorbij was, wist ik dat ie ook had kunnen weggaan bij me. Hij had ook 'n ander kunnen zoeken. Maar hij wilde mij, want hij hield van mij. Dit soort dingen helpen echt. Ik wist vanaf toen dat hij ECHT van mij hield, altijd eerlijk zou zijn en nooit iets zou flikken als vreemd gaan of zich voor mij schamen wat ik ook zou doen. Dit heeft mijn zelfbeeld een beetje omhoog gehaald. Ik hoop dat dit bij jou ook snel mag gebeuren. {Wow O_O Lang verhaal...}
Was de mytylschool eindhoven. Echt stuur daar je kinderen nooooooooooooooit naar toe, want meer als de helft van de leiding gevenden spoort daar gewoon echt niet. De enige positieve ervaring die ik daar met leerkrachten had was in de 1e jaren op het basisschool onderwijs daar. Maar vooral het voortgezet onderwijs daar spoort echt niet. En als je een beetje anders bent word je niet geaccepteerd, niet door leerlingen en k had de pech dat een aantal leraren en klassenassistenten net zo hard meededen, of gewoon niks deden. Er heerste daar onder bepaalde leraren een mentaliteit van "ja maar zij kleed zich gothic, dus dan lokt ze het wel uit" of "Het is allemaal zo erg niet, gewoon negeren" En dan was er nog een die wel iets probeerde te doen, maar het had niet echt veel effect, want als er dan geen leraar in de beurt was waren ze alsnog bezig.
Nu kan ik trouwens ook niet meekomen op het normale onderwijs. Ik heb al met verschillende scholen moeten stoppen ivm dat ik het lichamelijk niet trok, terwijl ik wel over het algemeen 9's en 8-en haalde op het HAVO onderwijs. Dus aan mijn intelligentie (om het even droog te zeggen) lag het niet dat ik het niet redde. Met dank aan het speciaal onderwijs...zucht... Bovendien heb ik nog steeds een bepaalde angst van binnen die gekoppeld staat aan school.
Je vriend klinkt als een begripvol persoon, gelukkig is die van mij ook zo Wat je zegt klopt wel, weten dat iemand van je houd is zo goed voor je zelfbeeld! Het is heel moeilijk om jezelf weer een beetje op te bouwen na zo'n moeilijke tijd, maar toch moet je er alles aan doen.
En ik ben trouwens ook best wel hard geworden af en toe, maar omdat ik gewoon weiger om over mezelf heen te laten lopen. Dit is na al dat gepest versterkt doordat ik ook een aantal jaar echt gebruikt ben door iemand waarvan ik dacht dat ie t goede met me voor had. Maar die persoon trapte me alleen maar verder de grond in voor zijn eigen genot, en toen ik eindelijk losbrak ging ie ineens me met de dood bedreigen. (de zieligerd) Voor dat soort personen moet je ook oppassen, die net doen alsof ze je willen helpen maar je eigenlijk alleen maar als slaafje willen gebruiken en macht over je willen uitoefenen. Gelukkig weet ik dat mijn vriend er altijd voor me is <3
Mensen die gepest zijn hebben vrij snel een probeel met hun eigen zelfvertrouwen of zelfbeeld.
Sad but true. Ik heb weinig zelfvertrouwen en ben een kluns in het omgaan met andere mensen als gevolg(social awkwardness) ^^; Soms vraag ik me wel eens af of de mensen die pesten er ooit wel eens bij stilstaan wat voor hun gevolgen hun daden hebben gehad. Probably not..
Citaat:
En sinds een maandje of anderhalf heb ik voor het eerst een vriendje
Gefeliciteerd!
Ik heb erg aan mijn zelfvertrouwen gewerkt en heb hier ook hulp bij gehad(psycholoog). Maar als het heel erg tegenzit of het echt schaad, tast dat tijdelijk mijn zelfvertrouwen aan. Heb ermee leren leven dat wel.
Was de mytylschool eindhoven. Echt stuur daar je kinderen nooooooooooooooit naar toe, want meer als de helft van de leiding gevenden spoort daar gewoon echt niet. De enige positieve ervaring die ik daar met leerkrachten had was in de 1e jaren op het basisschool onderwijs daar. Maar vooral het voortgezet onderwijs daar spoort echt niet. En als je een beetje anders bent word je niet geaccepteerd, niet door leerlingen en k had de pech dat een aantal leraren en klassenassistenten net zo hard meededen, of gewoon niks deden. Er heerste daar onder bepaalde leraren een mentaliteit van "ja maar zij kleed zich gothic, dus dan lokt ze het wel uit" of "Het is allemaal zo erg niet, gewoon negeren" En dan was er nog een die wel iets probeerde te doen, maar het had niet echt veel effect, want als er dan geen leraar in de beurt was waren ze alsnog bezig.
Nu kan ik trouwens ook niet meekomen op het normale onderwijs. Ik heb al met verschillende scholen moeten stoppen ivm dat ik het lichamelijk niet trok, terwijl ik wel over het algemeen 9's en 8-en haalde op het HAVO onderwijs. Dus aan mijn intelligentie (om het even droog te zeggen) lag het niet dat ik het niet redde. Met dank aan het speciaal onderwijs...zucht... Bovendien heb ik nog steeds een bepaalde angst van binnen die gekoppeld staat aan school.
Je vriend klinkt als een begripvol persoon, gelukkig is die van mij ook zo Wat je zegt klopt wel, weten dat iemand van je houd is zo goed voor je zelfbeeld! Het is heel moeilijk om jezelf weer een beetje op te bouwen na zo'n moeilijke tijd, maar toch moet je er alles aan doen.
En ik ben trouwens ook best wel hard geworden af en toe, maar omdat ik gewoon weiger om over mezelf heen te laten lopen. Dit is na al dat gepest versterkt doordat ik ook een aantal jaar echt gebruikt ben door iemand waarvan ik dacht dat ie t goede met me voor had. Maar die persoon trapte me alleen maar verder de grond in voor zijn eigen genot, en toen ik eindelijk losbrak ging ie ineens me met de dood bedreigen. (de zieligerd) Voor dat soort personen moet je ook oppassen, die net doen alsof ze je willen helpen maar je eigenlijk alleen maar als slaafje willen gebruiken en macht over je willen uitoefenen. Gelukkig weet ik dat mijn vriend er altijd voor me is <3
LET ME FORGET ALL OF THE HATE, ALL OF THE SADNESS
Dan is het mijn school niet. Mijn hel zit in Breda. Maar wat je zei over dat mensen je gebruiken klopt. Die ben ik ook al tegen gekomen. Ook mensen die me met de dood bedreigen, maar trek ik me niks van aan. Juist omdat ik dan al 5 keer dood zou zijn geweest en ik weet dat ze toch niks doen. Ik ben veel harder en sterker en ook wat jij zegt. Ik laat ook niet meer over me heen lopen. Elke discussie moet ik vanaf die tijd winnen, elke aanval moet ik kunnen terug kaatsen. Het liefst los ik dingen op zonder geweld. Zelf vind ik fisiek geweld een teken van zwakte. Het betekend dat je niks weet te zeggen, dat je jezelf niet met woorden kunt verdedigen (waar ik overigens steeds beter in ben geworden) en dan is slaan nog de enige oplossing om iemand het zwijgen op te brengen. Ik sla ook nooit, alleen als mensen echt super te ver gaan. Net als die jongen dus van m'n eerste berichtje. Maar om terug te komen op mensen die misbruik van je maken. Van dat soort mensen ben ik heel lang ook erg schuw geweest, nog steeds. Door mijn vriend (en therapieen) heb ik toch weer wat vertrouwen gekregen in mensen. En ik snap wat je bedoeld. Je moet ook absoluut niet over je heen laten lopen. Door niemand niet. Gewoon je eigen weg gaan. Als je die weg volgt, ben je altijd op het juist pad. Nou jah, ligt eraan. Als je gaat stelen ofzo niet natuurlijk. Maar je snapt me vast wel ^^ Ik heb ook op Vwo en Havo gezeten. Doe uiteindelijk examen op VMBO T niveau -__-" Mijn eerste school (waar ik eerste jaren op Vwo en Havo heb gezeten) hebben me van school gezet omdat ik (om Havo vol te kunnen houden) extra begeleiding enzo nodig had en ze hadden geen geld om dat te betalen. Dus dan maar naar een speciale school, met andere woorden De hel. Die school doet zich voor als Speciaal onderwijs, maar de werkelijkheid is heel anders. Gelukkig daar maar 'n jaar gezeten en toen gered door een man van GGZ Breburg. Hij was aanwezig bij een gesprek van mij en hij is naar mijn school toe gegaan en heeft me daar direct weg gehaald. Ik mocht afscheid komen nemen de dag later, maar dat vond ik niet nodig aangezien vrij weinig mensen naar me omkeken. Hij had Suikerziekte en had nog een aandoening waardoor hij alleen maar aankwam. Toen ik net 2 weken ofzo op mijn nieuwe hemel zat (m'n nieuwe school dus) is hij overleden. Niet op tijd zijn insuline gespoten. In ieder geval wou ik zeggen dat ik het helemaal met je eens ben, met veel dingen. En dit soort dingen moeten andere mensen gewoon niet overkomen. Hoop dat het goed met je gaat. ^^
PS: Heb jij nog Conventies of meetings gepland staan?? Dan kunnen m'n vriend en ik hoi komen zeggen als je dat gezellig vind:D
Ik probeer ook altijd dingen geweldloos op te lossen, alleen als mensen het echt verdienen zal ik niet aarzelen er op te slaan. Zoals die gast die me de grond intrapte, mochten mijn vriend en ik die nu tegenkomen, dan kan ie beter alvast gaan rennen, want me vriend pakt hem. Die is zo te ver gegaan in zijn doen en laten dat ie echt niks anders verdient. Ook probeert ie ons nog steeds uit te dagen en uit te schelden terwijl wij hem allang waren vergeten, en dan word ie boos als ik hem overal block omdat ik simpelweg geen zin heb om te tijd aan hem te verdoen.
Och ja vreselijk, scholen die t werkelijk verdommen je te helpen. Dat heb ik ook meegemaakt. Had al een jaar thuisgezeten vanwege gezondheid enzo, en ging het weer proberen op een vrije school op havo niveau. Ik voelde me gewoon super thuis daar, de vakken lagen me, je kon daar al je creativiteit kwijt en je werd eens niet raar aangekeken omdat het een vrije school was dus iedereen was daar wel een beetje anders. En na twee weken proeftijd kreeg ik simpelweg te horen dat ze me niet toelieten omdat mijn handicap een te grote belemmering voor hun en de leerlingen was. Ik was daar echt kapot van en ik was zo boos. Het gebouw was compleet aangepast en ik kon overal zonder problemen komen en kon voor het eerst in me leven goed met mijn klas opschieten. En het gemeenste vond ik dat ze op die school een speciaal programma hadden en speciale klassen voor kinderen met down syndroom. Niks tegen die kinderen natuurlijk, maar als ze die wel toelaten waarom mij dan niet? Ik heb alleen maar een lichamelijke handicap. Ja k weet wel hoe t voelt als scholen je ook nog eens laten stikken. Heb zo onderhand een schijthekel aan het nederlandse onderwijs echt.
Het is helaas mijn ervaring dat er op het speciaal onderwijs ook heel vaak gevallen worden gezet die op die soort school totaal niet thuis horen. Zoals mensen die bijv een ongeluk hadden gehad (zoals die jongen), maar die eigenlijk gewoon thuis horen op de scholen voor extreme probleemgevallen. Dat soort gasten heeft mij echt gewoon het leven bijna onmogelijk gemaakt in de klas. Ik weet gewoon dat meer als 50% van de etterbakken die daar zaten gewoon thuishoorden op scholen voor kinderen met extreme gedragsproblemen. En iemand zoals ik werd door dat tuig gewoon keer op keer gepakt, alleen omdat ik anders was en wat minder mondig. Het hoort geen reet uit te maken of je anders bent of je iemand mag of niet, maar behandel iemand normaal.
Gelukkig was die man er voor je om je te helpen. Wat kut om te horen dat hij zelf zo ziek was
En ja ik ga aanstaande zondag naar Tsunacon, heb net vandaag mijn haar knalroze geverfd voor mijn cosplay
Als je iemand ziet in een rolstoel, met roze haar en deze cosplay aan ben ik het.
Geregistreerd: 19 maart 2009 19:57 Woonplaats: heerhugowaard
wel ik heb echt autisme (PDD-NOS) en af en toe heb ik ook last van de problemen die het teweeg brengt. en gepest ben ik me hele leven. ik heb mezelf geleerd om ermee om te gaan. de meeste mensen merken niet eens echt dat ik autisme heb. en gepest word ik ook niet meer omdat ik mezelf geleerd heb (met veel moeite) om het te negeren. toch heb ik nog steeds last van mensen die me pesten of wat anders. zoals afgelopen november ben ik in mekaar geslagen samen met een paar vrienden van me omdat we er alleen maar een beetje anders uitzien. we deden helemaal niks en werden meteen uitgescholden en in mekaar geslagen om helemaal geen reden. ikzelf ben door 2 jongens en 1 meisje in mekaar geslagen waar ik een hersenschudding, een litteken, 2 weken last van me rug en een aantal blauwe plekken door had gekregen. gelukkig heb ik daarna aangifte gedaan bij de politie en heb ik een paar weken later te horen gekregen dat ze opgepakt zijn. ik vind het echt niet te geloven dat zulk soort mensen in de wereld zijn. echt al die pestkoppen moeten gewoon aangepakt worden want dit soort gedrag is echt niet normaal
gelukkig heb ik daarna aangifte gedaan bij de politie en heb ik een paar weken later te horen gekregen dat ze opgepakt zijn. ik vind het echt niet te geloven dat zulk soort mensen in de wereld zijn. echt al die pestkoppen moeten gewoon aangepakt worden want dit soort gedrag is echt niet normaal :(( :((
Wel goed dat je aangifte hebt gedaan! Ik heb meer van dit soort verhalen gehoord, maar uiteindelijk doet men geen aangifte... Mooi om te weten dat ze opgepakt zijn, en ja... Van mij mogen ze op pestkoppen en dat soort mensen echt een enorme bom gooien :U
Geregistreerd: 04 okt 2010 18:26 Woonplaats: Den Haag
ik heb met iedereen echt medelijden nu ik de verhalen lees over hun ervaringen. ik ben ook mee eens dat de pesters moeten worden opgepakt worden en bestraft want pesten is geen spelletjes, je vernietigt andermans leven en sommige mensen hebben geen besef van hoe erg het uit de hand kan lopen.
ik ben zelf ook erg gepest en dat was ook nog op de basisschool. ik heb ook PDD nos en was nog onder behandeling. het ergste van allemaal is dat de pester vaak met meerderheid was en dat die een aan uit spelletjes speelde met mijn vertrouwen (sindsdien vertrouw ik mensen veel minder dan eerst) het liep een keer zo uit de hand dat ik een week werd thuigehouden door mijn ma, die vond het gewoon belachelijk dat de leraren niets deden. heb 1 keer gehad en dat zal ik niet meer kunnen vergeten is dat ik een keer met keiharde woorden door de pester werdt bedreigd om dat ze haar zin niet kreeg. ik kon wel janken. ben een paar keer van de hele 4 jaar binnengebleven in de school uit angst en verdriet. het heeft ernstige schade bij me achtergelaten sinds ik nog niet goed met me autisme wist om te gaan. een diepe breuk in me zelfvertrouwen, haat aan elke pester die wel van mij een knal kunnen verwachten als ze mij of mijn vrienden durven te pesten of pijn te doen
mijn broer is daarnaast is een keer echt en bedoel ook echt gedreigt met een mes op zijn school. ik vond het vreselijk toen ik het hoorde. die ervaring heeft best veel angst bij hem achtergelaten maar gelukkig is diegene opgepakt en van school getrapt.
ik vind het echt serieus erg dat mensen dit ook nog als een spel zien, spel om populariteit. ik zeg: wat geeft het als je niet populair bent, wat maakt het uit als je anders bent? iedereen is blij met zichzelf en om daar nou iemand een volle laag te geven, dat vind ik echt zielig
Alleen het jammere eraan is dat er vaak ook een heleboel onschuldige personen mee de dood ingejaagd worden. Uiteindelijk zijn ze dan geen haar beter dan de pesters.
_________________ It doesn't matter if you're smart, dumb, ugly or pretty... We're all the same when we're dead.
Ik probeer ook altijd dingen geweldloos op te lossen, alleen als mensen het echt verdienen zal ik niet aarzelen er op te slaan. Zoals die gast die me de grond intrapte, mochten mijn vriend en ik die nu tegenkomen, dan kan ie beter alvast gaan rennen, want me vriend pakt hem. Die is zo te ver gegaan in zijn doen en laten dat ie echt niks anders verdient. Ook probeert ie ons nog steeds uit te dagen en uit te schelden terwijl wij hem allang waren vergeten, en dan word ie boos als ik hem overal block omdat ik simpelweg geen zin heb om te tijd aan hem te verdoen.
Och ja vreselijk, scholen die t werkelijk verdommen je te helpen. Dat heb ik ook meegemaakt. Had al een jaar thuisgezeten vanwege gezondheid enzo, en ging het weer proberen op een vrije school op havo niveau. Ik voelde me gewoon super thuis daar, de vakken lagen me, je kon daar al je creativiteit kwijt en je werd eens niet raar aangekeken omdat het een vrije school was dus iedereen was daar wel een beetje anders. En na twee weken proeftijd kreeg ik simpelweg te horen dat ze me niet toelieten omdat mijn handicap een te grote belemmering voor hun en de leerlingen was. Ik was daar echt kapot van en ik was zo boos. Het gebouw was compleet aangepast en ik kon overal zonder problemen komen en kon voor het eerst in me leven goed met mijn klas opschieten. En het gemeenste vond ik dat ze op die school een speciaal programma hadden en speciale klassen voor kinderen met down syndroom. Niks tegen die kinderen natuurlijk, maar als ze die wel toelaten waarom mij dan niet? Ik heb alleen maar een lichamelijke handicap. Ja k weet wel hoe t voelt als scholen je ook nog eens laten stikken. Heb zo onderhand een schijthekel aan het nederlandse onderwijs echt.
Het is helaas mijn ervaring dat er op het speciaal onderwijs ook heel vaak gevallen worden gezet die op die soort school totaal niet thuis horen. Zoals mensen die bijv een ongeluk hadden gehad (zoals die jongen), maar die eigenlijk gewoon thuis horen op de scholen voor extreme probleemgevallen. Dat soort gasten heeft mij echt gewoon het leven bijna onmogelijk gemaakt in de klas. Ik weet gewoon dat meer als 50% van de etterbakken die daar zaten gewoon thuishoorden op scholen voor kinderen met extreme gedragsproblemen. En iemand zoals ik werd door dat tuig gewoon keer op keer gepakt, alleen omdat ik anders was en wat minder mondig. Het hoort geen reet uit te maken of je anders bent of je iemand mag of niet, maar behandel iemand normaal.
Gelukkig was die man er voor je om je te helpen. Wat kut om te horen dat hij zelf zo ziek was
En ja ik ga aanstaande zondag naar Tsunacon, heb net vandaag mijn haar knalroze geverfd voor mijn cosplay
Als je iemand ziet in een rolstoel, met roze haar en deze cosplay aan ben ik het.
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers. en 0 gasten
Je mag geen nieuwe onderwerpen in dit forum plaatsen Je mag niet antwoorden op een onderwerp in dit forum Je mag je berichten in dit forum niet wijzigen Je mag je berichten niet uit dit forum verwijderen
Help
AniWay
Leden
Zoeken
Groepen
Gebruikerspaneel
Inloggen
Registreren
Wat je zegt klopt wel, weten dat iemand van je houd is zo goed voor je zelfbeeld! Het is heel moeilijk om jezelf weer een beetje op te bouwen na zo'n moeilijke tijd, maar toch moet je er alles aan doen.
