Tonari no Seki-kun

Een anime-short uit 2014 van 21 episodes die terdege bewijst dat korte episodes welzeker grappig kunnen zijn. Het is geproduceerd door Studio Shin-Ei (bekend van o.a. Doraemon) en gaat over een jongen (Seki) die er steeds in slaagt om dingen te doen vanaf z'n schooltafel die normaal gesproken beslist zouden opvallen, zoals Shogi spelen, een radiografische auto besturen of domino spelen met vlakgummen. Naast hem zit echter Yokoi Rumi, een meisje met wit haar dat aanvankelijk de lessen wil volgen, maar altijd wordt afgeleid door Seki en uiteindelijk helemaal opgaat in de diverse taferelen waarbij ze met een grote fantasie Seki's kunsten voorziet van commentaar, maar uiteindelijk trekt ze vaak op de een of andere manier aan het kortste eind. De serie wordt in principe vanuit haar persoon verteld.

Ondanks dat elke episode maar 7 minuten duurt slaagt men er steeds weer in om van een ogenschijnlijk saai gegeven elke episode een humoristisch verhaaltje te maken dat soms zelfs spannende trekjes vertoont. Ook het feit dat Yokoi treffend wordt gevoiced door Hanazawa Kana (variërend van cute tot droevig tot hysterisch) geeft de show net dat beetje extra.

Een perfecte show voor tussendoor als je even lekker wilt ontspannen.

8/10

De eerste Fullmetal Alchemist weer eens bekeken.

Was denk ik de tweede anime die ik in de originele versie gezien heb (dus geen Engelse of Nederlandse dub), alweer een jaar of 8 geleden.
Kan alvast zeggen dat ie de tand des tijds goed heeft doorstaan.

Later (natuurlijk) de 'remake' Brotherhood nog gezien die dus ook beter in mn geheugen zit, maar kon me ook nog herinneren dat ik de aanpak van de 2003 versie zeker niet slecht vond.
Destijds hield ik nog geen lijstjes bij met scores en op gevoel beide series een 9 gegeven enige tijd later.

Doordat ik de Brotherhood serie ken kan ik nu zien wat deze versie allemaal mist, of ieder geval wat ik mis in de serie.
Het is niet helemaal eerlijk om deze versie met Brotherhood te vergelijken (andersom kan nog wel) ook mede omdat het een tijdje geleden geweest is dat ik die gezien heb, maar helpt misschien om te beslissen welke versie je wilt kijken als je moet kiezen. (het enige juiste antwoord is beide, maar niet direct achterelkaar)

Pluspunten.
De muziek, OP en ED zijn vaak goed tot geweldig beter dan Brotherhood over het algemeen (al heeft Brotherhood wel de beste single). De Soundtrack zelf zitten ook paar goede en krachtige nummers tussen die terugkomen tijdens de belangrijke/zware momenten.
De humor, de midget grappen en verkeerd aanzien van de Fullmetal Alchemist is en blijft grappig ook al wordt het vaak herhaald. Ook de komische tekenstijl tijdens grappige situatie is leuk gedaan.
De actie, FMA zit vol met actie wat ook allemaal goed wordt weergeven, zonder flauw te zijn en hier en daar wat gruwelijkheden.
Het verhaal, waar vele het gebeuren van het hoe en wat achter gate nogal vergezocht vonden kon ik hier wel mee leven.
De uitleg van waar de homunculus vandaan komen is goed gevonden, evenals hun zwakke plekken.

Minpunten
Het verhaal, daar het hoe en wat van de homunculus goed bedacht ik, zijn hun beweegredenen ronduit vaag te noemen. Dit heeft ook te maken met het uiteindelijke plot wat pas in de laatste paar afleveringen duidelijk wordt. Vooral hoe naar het einde wordt toegewerkt en hoe dat uitpakt (de laatste 3 afleveringen ofzo) zijn zo teleurstellend eigenlijk. Wat mede komt door:
Gebrekkige personages, Roy Mustang de Flame Alchemist. Alles wat met hem te maken heeft mist iets. In Brotherhood krijgt hij een beter achtergrond verhaal en meer aandacht. Hier duikt ie af en toe op en zeker naar het einde toe moet ie even komen opdraven om een deel van het verhaal te sluiten, waarmee de rest van zijn acties eigenlijk overbodig maken.
Ook Rosé (uit de eerste 2 afleveringen) speelt een te belangrijke (en daardoor vage) rol tegen het eind aan die eigenlijk niet echt ergens op sloeg.
En dan zijn er nog een hoop support personages als Hohenheim, Armstrong, Hawkeye en de meeste Homunculi die allemaal niet goed uit de verf komen, wellicht mede door de herinnering van Brotherhood dat ze daar beter overkwamen.
Komt ook grotendeels doordat het verhaal niet echt snel vooruit gaat waardoor personages niet echt kunnen ontwikkelen.

Eindoordeel.
Het blijft een geweldige serie maar mede door het verloop van de laatste paar afleveringen en gebrek aan personage ontwikkeling toch niet de fantastische serie die ik dacht dat het zou zijn.
8.5/10

Grappig, ik ben ook bezig met de originele FMA. Ik ben nu bij aflevering 24.
Het is voor mij 5 jaar geleden dat ik deze serie zag en toen was het een van de eerste, dus mijn herinnering van de show is in de jaren vervaagd (ook mede door de manga en Brotherhood). Wat mij verraste, is dat deze serie al vanaf het begin niet de manga nauwkeurig volgt. In het eerste seizoen kan ik de helft van de afleveringen al niet plaatsen in de manga. Deze afleveringen zijn vaak meer episodisch, maar zeker niet slecht. Plotpunten die wél uit de manga komen zijn veel beter uitgewerkt (Shou en Nina Tucker zijn het bekendste voorbeeld). Waar Brotherhood meer actie-shonengeoriënteerd is, is het origineel veel dramatischer.
Op dit moment sta ik nog achter de 10 die ik 5 jaar geleden gaf. Maar ik weet dat de serie nu grondig anders wordt, dus ik ben benieuwd of ik de tweede helft (en de film) ook nog zo goed vond als destijds met de kennis van de complete manga.

De manga zelf heb ik nooit gelezen, dus eventuele kennis daarvan 'mis' ik niet. Al dacht ik dat Brotherhood de manga wel goed volgt, herinner me nog iets van dat ze slot van de manga en de anime tegelijk uitbrachten.
De film moet ik ook nog een keer opnieuw kijken want het eind van de het origineel is redelijk open. Eind van de film ook redelijk maar die geeft wel wat meer antwoorden en voegt ook echt wat toe aan de serie (in tegenstelling tot de Brotherhood film).
Een 10 (wat in mijn geval een score van 9.5 of hoger is), geef ik alleen aan series waar ik weinig mis aan vind en die wat extra's te bieden hebben OF een speciale klik hebben. De klik had ik niet en door bovenstaande minpunten is er voor mij dus redelijk wat punten aftrek.

Voor de tweede keer gezien The Girl Who Leapt Through Time
Film over Makoto die ontdekt dat ze terug in de tijd kan 'springen'.
Die krachten gebruikt ze vooral om kleine persoonlijke problemen voor zichzelf op te lossen, wat vaak betekend dat de problemen naar iemand anders gaan en als gevolg daarvan weer als groter probleem bij Makoto terugkomen. Een beetje het je-kan-het-lot-niet-ontsnappen principe, maar dan een luchtige versie in het alledaagse leven van een schoolmeisje gepaard met een romantisch plot.
Wat ik vooral had met deze film wat ik ook met andere films als Time of Eve had, is dat de eerste keer dat je hem ziet zo veel beter is dan de tweede keer.
Mis vooral de spanning van het hoe en wat en waar het naar toe gaat, waardoor ik meer ging letten op achtergronden en animaties ed die niet echt heel indrukwekkend waren.
Ik blijf bij mijn gegeven cijfer van 8.5/10 gebaseerd op de eerste keer dat ik de film zag, dus zeker een aanrader, maar voor mij kan deze weer de ijskast tot ik grotendeels het plot vergeten ben, wat deze keer niet het geval was (en na 5 jaar kan ik me afvragen of dat nog ooit zal gebeuren).

Na de serie kon hij natuurlijk niet lang achterblijven: Fullmetal Alchemist The Movie: Conqueror of Shamballa
Tweede keer dat ik hem zie en wat ik er van kon herinneren voor ik er de tweede keer aan begon was dat het alles vrij onduidelijk was en dat het iets toevoegde aan de serie.

Het eerste punt heeft voornamelijk te maken met dat ik destijds een slechte sub versie gezien had (waarvan ik geen idee heb waar die gebleven is). Weet me te herinneren dat ze alle namen opeens anders spelde wat alles niet echt duidelijk maakte.
Het tweede punt komt door het open einde van de serie, waar deze twee jaar later mee verder gaat.

Het eerste dat me opviel (na de flink verbeterde graphics, ziet er echt goed uit) was dat ze begonnen met een korte introductie dmv een terugblik maar wel met nieuw materiaal. Hierdoor kunnen nieuwkomers de film ook kijken en ook voor de groep die alleen Brotherhood kent vormt dit ook een goede link als je alleen geïnteresseerd bent naar de afloop van de 2003 versie.

Deze film bracht niet wat ik er van verwacht had, terwijl ik de afloop van de film nog wel wist te herinneren.
Voornamelijk omdat het minder toevoegde dan ik verwacht had. Na een sterk begin is de opbouw naar de climax redelijk langzaam, het hoe en wat is niet echt goed uitgewerkt (wat de serie ook mankeerde) en de uiteindelijke badguy is ook redelijk waardeloos (en dat terwijl Hitler in de film zit).
Als je dan eenmaal de totstandkoming van het eindgevecht accepteert (heb ik iets gemist of zit er een grote locatie blunder in?) dan weet je uit de serie dat het aanvallende leger zo goed als kansloos moet zijn.
Irritante gypsy personages helpen ook niet, kan ook aan mij liggen? Zo vind ik dat lied in het begin is het akeligst van de hele film.

Had de laatste keuze uit de film liever andersom gezien, maar dat is meer een kwestie van hoe je het wilt zien aflopen dan dat het slecht gedaan is.
Gaf de film destijds een 8/10 waar ik bij blijf, maar wel afgerond naar boven (7.6 ofzo).

Geen idee hoe ik erbij kwam om deze 'serie' te kijken (denk op aanraden van iemand in Het officiële Anime aanrader topic) maar hij stond op mn to watch list en zo geschiede.
Ik heb het over Aoi Bungaku Series

Ik ben geen literatuur fan (boeken zijn niks voor mij) laat staan vooroorlogse Japanse meesterwerken, maar in vorm van anime of film kan het geen kwaad. Dat is waar deze serie over gaat; het vertelt 6 moderne klassieke verhalen met de lengte tussen de 1 en 4 afleveringen lang.

Aantal problemen die ik had: door de korte lengte van bepaalde verhalen was er niet echt tijd om met personages mee te leven waardoor het hoe en wat me niet echt boeide.
Sommige verhalen bevatten 'vreemde' ontwikkelingen, dit is het punt waar ik merk dat het literaire meesterwerken moeten zijn met een hoop beeldspraak en dat soort onzin. Dat heeft geen meerwaarde voor mij wat het uiteindelijke verhaal geen goed doet.
Of het verhaal deed me gewoon niks.

Nu zijn er ook uitzonderingen op bovenstaande punten zoals de 2 afleveringen durende Run, Melos! (8.5/10) Vond ik de beste uit de reeks al was ie perfect geweest met een iets betere verklaring van de eindontwikkeling.
Hell Screen (7.5/10) en The Spider's Thread (7.5/10) waren wel 'vermakelijk' omdat ze anders zijn dan gebruikelijke series.
Kokoro (7/10)had voornamelijk het probleem dat ie te kort was om echt mee te leven, de 2e helft (hetzelfde verhaal van de andere kant zien) was interessant alleen 'jammer' om er andere gebeurtenissen in te stoppen.
No Longer Human (5.5/10) en In the Forest, Under Cherries in Full Bloom (4.5/10) hadden het probleem dat de personages me niks deden samen met het verhaal.

Mocht je iets van deze serie kijken, laat je niet afschrikken door het eerste verhaal en kijk op zijn minst Run, Melos!.

Overall score: 7/10

Dat is een bijzondere serie. Ik weet nog dat mijn favoriet Kokoro was, maar ik kan me eerlijk gezegd nog maar weinig van de verhalen herinneren... Te veel andere series gezien in de tussentijd.

Ik heb de serie niet gezien, maar wel bijna alle verhalen in het Japans gelezen (op Kokoro en In the Forest, Under Cherries in Full Bloom). Sterker nog, de boeken staan nu zelfs naast m'n computer. Het valt echt heel erg mee met beeldspraak en zo in de originele verhalen en het zijn juist goede voorbeelden van kort, maar krachtig. Ik vraag me af of ze het voor de anime nog sterker 'literair-verantwoordelijk' wilden overbrengen dan het geval was bij de originele verhalen...?

Het kan ook komen doordat ik iets anders verwachte mede door de korte beschrijvingen van ieder verhaal.
Die beschrijvingen zijn eerder gebaseerd op de boeken dan op de serie denk ik (heb de boeken dus niet gelezen). Om maar een voorbeeld te noemen; in The Spider's Thread gaat ie helemaal niet, niet op een spin staan en komt er ook geen bos in voor.
Kan ook zijn dat ik er iets te veel achter zoek wat een overblijfsel is van Nederlandse les waar je literatuur moest lezen met oa een verhaal van iemand die piano speelt maar als extra betekenis was het blijkbaar de ondergang van de wereld (waar ik alleen achter ben gekomen door samenvatting van iemand anders te lezen).

Guilty Crown

Guilty Crown is een serie die aan de ene kant er visueel goed uit ziet en een mooi soundtrack heeft, en aan de andere kant vol zit met clichés en gaten in het verhaal. De serie dateert uit 2011-2012, bestaat uit 22 afleveringen, is geproduceerd door Production I.G en geregisseerd door Tetsuro Araki.

Het verhaal van Guilty Crown speelt zich af in Tokio in het jaar 2039, tien jaar na de uitbraak van een dodelijk virus. Shu is een doodnormale scholier (uiteraard) die betrokken raakt in de strijd tussen de rebellengroep ‘Funeral Parlor’ en GHQ, een organisatie die het land na de uitbraak van het virus bestuurd. Hierbij krijgt Shu per ongeluk de beschikking over een zeldzame kracht, waarmee hij objecten (vaak wapens) uit iemands lichaam kan trekken. Deze objecten worden ‘voids’ genoemd. Zowel Funeral Parlor als GHQ zijn nu geïnteresseerd in Shu en zijn krachten en de strijd om de toekomst van Japan en de wereld begint.

Laten we beginnen met mijn pluspunten van de serie. Visueel ziet Guilty Crown er prima uit, ik heb zelf de blu-ray gekeken. De soundtrack is ook mooi, vooral het nummer ‘Krone’ is mijn persoonlijk favoriet. De actiescènes zitten goed in elkaar en vooral in het eerste gedeelte van de serie valt er genoeg te beleven. Een interessante supportcast, zowel bij Funeral Parlor als GHQ.

De minpunten van Guilty Crown; gaten in het verhaal en veel clichés. Daarnaast worden er veel verschillende elementen in deze serie gepropt; actie, drama, sci-fi, mecha, romantiek. Het tweede gedeelte van Guilty Crown is ook compleet anders, dan het eerste gedeelte van de serie (gelukkig geen herhaling van Swort Art online / Alfheim). De afleveringen 1-12 zijn zeer goed, de afleveringen 13-18 heb ik met gemengde gevoelens gekeken en de afleveringen 19-22 zijn hierna gelukkig van hogere kwaliteit. Met het einde van de serie kan ik leven, maar deze kon beter.

Ik heb Guilty Crown zonder al te veel voorkennis gekocht en ik heb hiervan geen spijt gekregen. Het is zeker geen meesterwerk, als de gehele serie net zo zou zijn als de afleveringen 1-12, dan had ik Guilty Crown met gemak een 8,5 gegeven, ik geef de serie zoals hij nu is een 7,5.

Heb zelf de serie ongeveer een jaar geleden gezien, voornamelijk omdat het een soort Code Geass moest zijn waar ik wel interesse in had.
Zo hebben de twee series veel vergelijkingsvlakken, maar het grootste verschil is dat de hoofdpersoon in CG zijn powers goed benut en die in GC het eigenlijk goed verpest.
De eerste helft van de serie draait vooral om het ontdekken en gebruiken van zijn powers, wat redelijk goed en leuk in elkaar zat.
En zoals je al aangaf de afleveringen daarna zijn nogal 'anders':
Opzich zou ik die setting en alles nog kunnen begrijpen (al was het niet wat ik zocht in de serie), zijn tenslotte maar tieners, alleen de afloop van dat gebeuren en de aanleiding naar het einde slaan maken alle voorgaande afleveringen grotendeels overbodig...

Er zijn betere mecha series (zoals Code Geass) die het meer waard zijn om te kijken, maar als je de gaten in het verhaal en de clichés (het is eigenlijk 1 groot 'jatwerk') kan negeren is het geen slechte zit.
De prequel, Guilty Crown: Lost Christmas (15min filmpje die gebundeld was met de game), heeft niet veel met de serie te maken dus die kan je links laten liggen.

Code Geass staat nog op mijn 'to watch list'. Shu uit GC neemt op het eind eigenlijk pas zijn eigen lot in handen, de rest van de serie wordt hij een beetje geleid door omstandigheden. Nu is GC volgens mij niet echt een 'pure mecha', het is maar een onderdeel ervan. Al met al is het inderdaad geen slechte serie.

Ik heb inmiddels Okami-San and Her Seven Companions gezien en ik moet zeggen dat de serie toch wel teleurstellend is. Misschien zou ik moeten zeggen dat de adaptatie van de novels niet helemaal is gelukt, aangezien dit vaak het geval is. Het verhaal en de personages zijn niet echt origineel, maar dit hoeft niet perse een probleem te zijn. De gehele uitwerking voelt echter als een dertien-in-een-dozijn verhaal, het wordt nergens echt interessant. Daarnaast eindigt de serie ook op een manier waardoor je met vragen blijft zitten. Nu vind ik dit niet altijd erg, maar bij deze serie had het verhaal beter afgewikkeld kunnen worden. Een ander punt waar ik mij aan ergerde tijdens het kijken was de 'narration' van het verhaal, dit kwam gewoon te vaak voor. Ik heb de serie uiteindelijk een 6 gegeven .

Ook een serie die ik al een tijdje geleden gezien heb en de beschrijving van 13 in een dozijn is perfect.
Heb deze serie een 7 gegeven wat vooral ook komt door de muziek in de serie en waar de OP/ED ook de aanleiding voor mij was om de serie te zien (los van het feit dat het er 'leuk' uitzag).
Check dus vooral de OP/ED en de OST, de serie kan je links laten liggen al is het met 12 afleveringen ook geen hele investering.

Ik heb laatst allebei de series van Ah! my goddess afgekeken.
(in totaal meer dan 40 afleveringen )
Ik vond de serie wel leuk , maar af en toe te langdradig.
Uiteindelijke cijfer: 6