Gisteren ook de laatste aflevering van Amagi Brilliant Park gezien, en ik kan niet anders dan me bij Yupa aansluiten. Hoewel ik de serie in ererste instantie nog geheel genegeerd had is het uiteindelijk juist een van de grote verrassingen van dit jaar. Compleet over-the-top, altijd onvoorspelbaar, en zeker niet zo schattig en onschuldig als het op het eerste gezicht lijkt. Dat de doorlopende verhaallijn af en toe vergeten werd is niet zo erg, juist enkele van de filler-episodes waren mijn favorieten, waarbij vooral aflevering 8 (waarin de mascottes Seiya moeten vervangen op school) er bovenuit steekt. Wel vond ik het wat vreemd dat na het echte slot nog een filler-episode kwam, hoewel dat zeker een leuke aflevering was voelde het toch een beetje als mosterd na de maaltijd. Dat kon desondanks de pret niet drukken, en dus rest er uiteindelijk (ook namens Tiramie) nog slechts één vraag: waar verbergt Sento toch precies haar geweer?
8/10

Ik kreeg daar een beetje het gevoel bij dat het een episode was die gemaakt was om de makers in te dekken. Als in, stel dat er een episode uit zou vallen om een of andere reden, dan zouden ze in ieder geval een einde hebben. Het zijn het soort afleveringen die later als bonus op de eerste DVD te vinden zijn - ditmaal hebben ze die er gewoon achterna geaird.

En over Amagi gesproken...

Amagi Brilliant Park

Ik zal de introductie maar achterwege laten, en ook maar zeggen dat ik het grotendeels met de twee voorgaande reviews eens ben. Hoewel deze pretpark-serie niet de nieuwe FMP is, is het welzeker een waardige opvolger van Fumoffu. Oftewel, de perikelen van de cast van dit themapark en hun narcistische nieuwe baas lijken soms zo uit een jaren '90 live-action Disneyfilm gekomen te zijn, maar de inhoud is allesbehalve dat. Want net als in Fumoffu zit de humor vol van venijnige slapstick, schattige personages die duistere kanten in zichzelf herbergen en tal van excentrieke personages. De gevarieerde cast is zeker het sterkste punt van de serie, aangezien de schrijver meer dan genoeg frisse situaties weet te verzinnen om ze in verzeild te laten raken. Ook is hun ontwikkeling vaak interessant om te volgen, van het respect dat Seiya en hoofdmascot Moffle voor elkaar weten te kweken tot de verbeterde relaties tussen de cast in het algemeen - iets dat redelijk gelijkwaardig loopt met de opbloeiing van het park in het algemeen.

Ik moet de serie ook een klopje op de schouder geven voor de ontwikkeling van het verhaal. Want hoewel dat redelijk episodisch verliep en je vanaf het begin al wist hoe het zou aflopen, is de opbouw gewoon goed gedaan. Bijna elke aflevering wist weer een puzzelstukje te leveren voor het grote geheel. Bovendien wisten ze me toch nog sterk betrokken te krijgen bij de climax, wat ik best knap vond. Nu is de serie niet perfect - er zijn grappen die zich te lang uitrekken, een van de laatste problemen wordt op een bijna Deus Ex Machina-achtige manier opgelost en de romance gaat nergens heen (want langlopende boekserie) - maar geen van alle problemen zijn problematisch genoeg om de pret lang te drukken. Dit is duidelijk Kyoani's beste serie dit jaar, wat mij betreft. Een OVA zou ik wel toejuichen, en zelfs een sequel zou ik niet erg vinden als die hetzelfde niveau weet te bereiken - al is het verhaal afgesloten genoeg dat het niet per se nodig is. Iets dat wel vaker voor zou mogen komen, wat mij betreft.

8/10

En verder nog de enige short...

I Can't Understand What My Husband Is Saying

Ik zei toen het seizoen begon al dat deze short grappiger wist te zijn dan veel 20-minuten comedy-series, en die impressie is niet veranderd. Wat ik niet had verwacht is hoe redelijk hartverwarmend de relatie tussen dit koppel kon wezen. Hoewel er altijd een cultuurschok tussen Kaoru de kantoorvrouw en Hajime de otaku zal zijn, is het leuk om te zien hoe ze elkaar alsnog complementeren en ondersteunen. Dit soort relaties (jonggetrouwden) zijn sowieso zeldzaam in anime, dus het was leuk om dat eens een keer belicht te zien worden. Op naar het tweede seizoen dan maar!

7.5/10

Ik heb eindelijk ook eens Sword Art Online II afgekeken ! Ik vond het eerste deel van Sinon en Gun Gale Online wel leuk, maar ik vond het jammer dat al die oude personages er weinig in voorkwamen. Toen ik het tweede deel keek met Asuna en Yuki viel het mij weer op dat de oude characters weggelaten werden. Dat vond ik wel jammer, maar tegen het einde besefde ik dat het eerste deel van Sword Art Online die zo populair is niet meer terug zou komen. Het is een afgesloten chapter in een lange serie die nog meer seizoenen krijgt! Dat wist ik dus niet en dat maakte de serie kijken wat moeilijker. Ik vond het verhaal met Yuki en het einde heel mooi, maar omdat ze nooit eerder te zien was in de SAO serie was haar relatie met Asuna een beetje gerushed imo. Al met al vond ik het zeer vermakelijk om te kijken en als ik het goed heb begrepen komt er ook een volgend seizoen, maar wanneer? Daar zullen we vanzelf achterkomen! Ik blijf zeker deze serie volgen en toch hoop ik dat de oude characters van het eerste seizoen een wat grotere rol krijgen later

Sword Art Online II : Het eerste deel waar Sinon in voor komt vond ik echt geweldig ben helemaal fan van Sinon. Toen ze later meer een support personage werd was ik eigenlijk niet meer zo geinteerd in de anime zal in het begin. De GGO part van de serie maakte iets nieuws en dit vond ik erg goed, maar de scenes van ALO vond ik iets minder ik heb het niet zo op de gevecht scenes met de bosses. Het verhaal over Yuuki en the Sleeping knights vond ik wel heel erg goed. De laatste 4 episodes waren ook zo goed uitlegt en verteld vooral de laatste episode raakte echt.

Genres: Action, Adventure, Fantasy, Game, Romance, Shounen
Punt:8

Fate/Stay Night: Unlimited Blade Works
Zoals gezegd in het topic "Beste anime van 2014" was dit mijn #1 van 2014. Niet omdat ik dit de kwalitatief beste serie vind, maar omdat geen andere serie zo'n enthousiasme bij me teweeg kon brengen. Ik hou van fantasy-drama, goed gechoreografeerde gevechten en personages met idealen. De tv-serie van Fate/Stay Night is eindelijk erin geslaagd deze elementen uit het ruwe bronmateriaal te filteren.

Door de immense populariteit heeft de serie twee belangrijke productiebronnen die veel andere series missen: genoeg tijd en geld. Niet genoeg tijd voor de personages én de actie? Geen probleem, ze maken driemaal gewoon een aflevering met een dubbele lengte. Er wordt niet bespaard op de mate van detail in de achtergrond en de kleine bewegingen van de personages. Dit moet de definitieve versie van het verhaal worden. Totdat de volgende film uitkomt en die later vast weer wordt herhaald in een serie.

Mijn favoriete personages zijn Tohsaka en Archer, die gelukkig veel tijd krijgen. Hun karakters hebben meerdere lagen en hebben een goede wisselwerking op elkaar. Het verbond dat Tohsaka sluit met hoofdpersoon Shiro is ook niet eenvoudig: ze worstelt met tegenstrijdige gevoelens voor Shiro als persoon en zijn koppigheid en lage eigenwaarde. Zo hebben zelfs de meest generieke schoolscènes nog een interessante kant.

De serie is nog niet af, ik beschouw dit seizoen samen met het volgende als één. De enige reden voor de seizoensonderbreking is om de kwaliteit hoog te houden. Maar ik wil toch alvast een voorlopige score geven.
Score: 9+

Fate/stay night: Unlimited Blade Works
Zoals vele mensen is dit ook mijn favoriet van dit jaar. Ik was erg blij toen ik hoorde dat dit een remake zou krijgen door ufotable, vooral omdat hun de studio zijn van onder andere de prequel Fate/Zero en een van mijn andere favoriete Type-Moon werk, Kara no Kyoukai. Ik was niet zo'n fan van de Fate/stay night anime uit 2006 gemaakt door studio Deen maar gelukkig voldeed deze versie wel aan mijn verwachtingen. Ik heb er niet zo heel veel op op te merken eigenlijk omdat ik hem gewoon zo goed vond. Het had goede actie scene's, mooie animatie en een goede soundtrack. Het enige kritiek dat ik misschien zou kunnen hebben is dat ik de personages van Fate/Zero leuker vond en dat ik het bij Fate/Zero leuker vond dat bijna geen enkel personage een scholier was, maar dat zijn niet echt dingen waar ik me heel erg aan heb geërgerd ofzo. Ik kan niet wachten tot het tweede deel van de serie.

Score: 10/10

Zojuist ook de laatste aflevering van Fate/stay night: Unlimited Blade Works, ik kan toch echter niet helemaal meegaan in het enthousiasme van de beide reacties hierboven. Vooropgesteld: visueel is dit de beste serie van dit jaar, met afstand. De algehele stijl, de aandacht voor detail, en zeker ook de spectaculaire gevechten, daar valt absoluut niks op af te dingen. Maar daarmee kom ik eigenlijk al direct bij een eerste pijnpunt uit: de serie piekte al vroeg, indrukwekkender dan het gevecht met Berserker is het nooit meer geworden. Daarna hebben het verhaal en de band tussen de personages meer de overhand genomen, en daar ben ik vooralsnog toch minder van onder de indruk. Vooral de overidealistische en daardoor stronteigenwijze Shiro is eigenlijk gewoon bloedirritant, en even realistisch bekeken is het een groot wonder dat hij überhaupt nog leeft. Voor een strijd op leven en dood zijn zelfs z'n echte vijanden nog erg lief voor hem. Tohsaka is dan interessanter, zolang ze maar niet het schattige schoolmeisje uithangt. Toch heeft de serie mijn interesse zeker te pakken, ik ben dan ook zeer benieuwd naar het vervolg. Wellicht dat dat ook het een en ander zal verduidelijken en ik m'n oordeel nog naar boven zal bijstellen, voorlopig is dit echter toch niet de topper die ik na de eerste paar afleveringen had verwacht.
7.5/10

Dat lijkt me toch wat overdreven. Hoewel de animation en cinematography van UBW zeer goed is, haalt deze het niet bij Space Dandy. Beste animatie van het seizoen is een possibility, hoewel ik dit niet met zekerheid durf te zeggen, gezien ik Shigatsu wa Kimi no Uso nog niet gezien heb, dat qua visuals erg indrukwekkend schijnt te zijn. Shingeki no Bahamut: Genesis had ook zeer goede animation, maar wist dit in de latere episodes niet vol te houden. Ufotable's FSN:UBW heeft ditmaal wel sterkere visuals dan KyoAni's Herft 2014 serie Amagi Brilliant Park, in tegenstelling tot 2011/2012 , toen Nichijou en Hyouka qua animation toch duidelijk op een hoger niveau waren dan F/Z.

Oké, correctie: visueel is dit de beste serie van dit jaar die ik tot nu toe gezien heb, met afstand

Van Space Dandy heb ik nog alleen de eerste twee afleveringen gezien, die hebben op visueel vlak toch niet een dusdanige indruk achtergelaten (maar ik ga de rest zeker nog kijken, dus wellicht moet ik m'n mening dan bijstellen). Shingeki no Bahamut is ook zeker erg fraai, maar laat het op momenten inderdaad afweten, met als dieptepunt die draak van een CGI-draak in een van de laatste afleveringen. Op zulke zwakke momenten heb ik F/SN niet kunnen betrappen, die is wat dat betreft van begin tot eind helemaal top.

Art - hoe de personages en achtergronden eruit zien.
Animatie - hoe de personages bewegen.

Animatie wordt vaak verward met art, maar dit zijn appels en peren. Space Dandy heeft inderdaad enkele afleveringen met opperbeste animatie. Fate/Stay Night heeft soms ook uitstekende animatie, maar niet beter dan Space Dandy. Qua art reken ik Fate/Stay Night als beste, maar het vergelijken van art is natuurlijk zeer subjectief.
Overigens heeft Fate/Stay Night ook lelijke CGI, in Casters minions bijvoorbeeld.

Fate/Stay Night: Unlimited Blade Works
Hoewel het Fate universum al jaren een begrip is in VN-land en er maar weinig anime fans zijn die er niet van gehoord hebben, moesten we het jarenlang doen met een middelmatige adaptatie van één route en niets meer. Tot daar Fate Zero kwam, een ijzersterke prequel die de serie voor een hele nieuwe generatie op de kaart wist te zetten. Het opende de deur voor meer adaptaties, en voila, hier is hij. Een adaptatie van de tweede route van het originele visual novel, opnieuw gedaan door het kundige ufotable. En zoals verwacht, is het weer genieten geblazen.

Ufotable trekt namelijk alles uit de kast om de adaptatie zo kijkbaar mogelijk te maken. Rushen wordt tegengegaan door meerdere dubbele lengte-afleveringen. Het poetst het soms ruwe originele VN-materiaal op om de dialogen beter te laten vloeien en sommige meer domme kantjes eruit te snijden. Fate/Zero krijgt ook vaak genoeg knikjes in diens richting en de serie houdt ook eenzelfde atmosfeer in, wat het verhaal ten goede komt. De gevechten zijn zo goed als altijd, de wereld is nog steeds interessant en de muziek is opnieuw subliem. Yup, net als de prequel is dit een serie die weer in de top van dit genre staat, en diens populariteit is verdiend.

Desalniettemin is het nog niet zo goed als diens prequel. Iets dat in principe al te verwachten viel - het schrijfwerk van de prequel was immers beter, en deze adaptatie zit nog steeds vast aan de al wat verouderde originele VN. Zo is hoofdrolspeler Shirou ondanks diens oppoetsbeurt nog steeds een beetje een druif en zijn veel personages over het algemeen wat minder boeiend. De serie mist ook wat subtiliteit (Shinji is wel een erg overduidelijke slijmbal, bijvoorbeeld) en het is wel erg toevallig hoe alles zich rond die ene school lijkt af te spelen. De oerlelijke CGI die soms gebruikt wordt haalt je ook wat uit de ervaring. Om het te balanceren heeft de serie dan weer een hele goede co-hoofdrolspeler in Tohsaka, die een gewoonweg interessant en veelzijdig personage is. Haar interacties met haar cynische servant Archer en de rest van de cast gaan nooit vervelen, en ze is een held(in) waar je je meer mee kan identificeren dan Shirou.

Dit is uiteindelijk geen beste-van-het-jaar materiaal voor mij, maar nog steeds een buitengewoon solide serie die ik met veel plezier gevolgd heb. Op naar de tweede helft, waar het hopelijk echt gaat knallen.

8/10

Oh ja, en dan ook nog deze serie...

Sora no Method
Als ik terugdenk aan deze serie krijg ik altijd de neiging om diep te zuchten. Want het is het soort show waar ik niet eens vrolijk op kan haten. Ik wilde echt dat dit een leuke serie zou worden - iets in de trant van Kanon (daar het een van diens schrijvers aan boord heeft) of zelfs iets minders als Sola. Je kent het wel, series draaiende om 'magical realism', waar persoonlijk drama wordt afgewisseld met bovennatuurlijke elementen, zodat het aandoet als een soort modern sprookje. En de eerste tekenen waren goed! Het begon immers met hoofdpersoon Nonoka, die na lange tijd weer terugkeerde naar haar oude dorp en haar uiteengevallen vriendengroep. Een dorp waar een grote ufo boven zweeft! En waar de eigenaar van die ufo, een vreemd meisje genaamd Noel, na zeven jaar nog steeds op haar zit te wachten, alleen in een verlaten observatorium. Voeg daar nog wat pittoreske plaatjes aan toe en je hebt goede ingrediënten voor een nieuw sprookje.

Maar nee. Nee, de serie vond het interessanter keer op keer mijn geduld te testen. Het was het soort anime dat ik steeds meer begon uit te stellen, week na week, omdat andere series interessanter waren. En nu het geëindigd is, laat het me met niets achter. De serie maakt namelijk de kritieke fout om de ufo en het mysterie maar een bijrol te geven. Nee, in plaats daarvan gaan we voor een soort anohana-achtige 'krijg de vriendengroep terug bij elkaar' plot - wat nog best had kunnen werken! Het probleem is echter dat Nonoka's 'vrienden' grotendeels niet uit te staan zijn. Ze missen persoonlijkheid, ze zijn irritant of ze zaniken over de stomste dingen. Haar vroegere vriend Shione, bijvoorbeeld, blijft maar doordrammen over het feit dat Nonoka haar in de steek heeft gelaten door plotseling weg te gaan. De reden dat Nonoka het dorp verliet? Haar moeder was dodelijk ziek. En dat is iets dat Shione weet! Empathie is haar blijkbaar vreemd. En uiteraard zou het hele plot opgelost kunnen worden in twee afleveringen als de personages eens een keer hun klep opentrokken en wat communiceerden. Maar nee, laten ze maar weer boos van elkaar weglopen om wéér een misverstand. Gaaaaaaaaaah!

Dus tja, op het moment ben ik enkel blij dat het voorbij is. De serie wist door diens run heen alle goedwil die ik er voor had door de plee te spoelen en laat me uiteindelijk met niets achter dan teleurstelling. Er zijn weliswaar nog momenten die werkten, en Noel is aandoenlijk, maar telkens als ik de domme gezichten van haar vrienden weer zie voel ik de frustratie weer opborrelen. En dat kan nooit de bedoeling zijn geweest.

5/10

Daar heb je inderdaad wel een schoonheidsfoutje te pakken, al vond ik die nog niet eens zo storend. Per slot van rekening waren ze meestal ook net zo snel weer verdwenen

Vergelijk dat met de genoemde draak in Shingeki no Bahamut, die leek wel uit een computerspelletje uit de jaren '90 te komen, en was daarbij ook zeer prominent en langdurig in beeld.

En ook Shingeki no Bahamut: Genesis zit er op. Ik was na de ronduit chaotische voorgaande afleveringen nog een beetje bang voor een erg overhaast einde, maar zo voelde het desondanks niet. Oké, het wereldvernietigende kwaad laat zich misschien wat al te makkelijk verslaan, maar kniesoor die daar op let. En ook in deze slotaflevering blijft het tekenwerk bij vlagen wat wisselvallig, maar heel erg storend was het gelukkig niet. Al met al was dit een passend einde voor deze waanzinnige rollercoaster-ride, dé verrassing van het herfstseizoen blijft fier overeind. En het lijkt erop dat we meer kunnen verwachten....
8.5/10

De Verdwijningszaak van Edogawa Conan - De Ergste Twee Dagen uit de Geschiedenis

Een Detective Conan TV special ter ere van het twintigjarige jubileum van de serie. Er werd al maanden promotie gemaakt, met name gericht op het feit dat het script geschreven is door regisseur Uchida Kenji en het resultaat is een 'interessante' TV special. Conan is toevallig getuige van een vreemde (en hoogstwaarschijnlijk criminele) gebeurtenis in het badhuis, maar nog voor hij iets kan doen, glijdt-ie uit over de vloer en valt-ie op z'n hoofd. Conan raakt hierdoor zijn geheugen kwijt en de boeven ontvoeren hem, omdat hij van pas komt in hun (nog niet bekende) criminele plannen. Ondertussen komen Haibara en professor Agasa erachter dat Conan ontvoerd is en trachten hem te vinden.

Een rare special. Het plot is best goed en ik heb er zeker van genoten als een detective-verhaal op zich, maar... ik ben er vrij zeker van dat Uchida gewoon dit verhaal al had liggen en er pas later een Conan verhaal van heeft gemaakt. Het voelt niet als een Conan verhaal, de stukken waarin de Conan-personages voorkomen hadden met een beetje herschrijven ook eruit gekund (of beter gezegd: waarschijnlijk was het originele verhaal herschreven om Conan-personages erin te doen) en ik had zelden het gevoel dat dat dit echt een special was ter ere van twintig jaar Conan.

Maar pluspunten voor actieve Haibara.

Ga-Rei:Zero

ik geef deze een 5. Misschien is heeft dit lage cijfer ermee te maken dat de anime een prequel is op de manga van Ga-Rei: Zero. Hellaas kwam ik daar pas later achter dus had ik de manga niet gelezen. Ik vind in ieder geval dat een anime ook leuk moet zijn zonder dat je de manga hebt gelezen en dat was in dit geval absoluut niet van toepassing.

Het lage cijfer heb ik ook gegeven omdat het vaak saai was en de character behoorlijk irritant waren. Daardoor kon ik ook totaal niet met ze meeleven maar dat was wel de bedoeling. Ook had de serie wel korter gemogen. Er wordt namelijk heel lang gedaan over de relatie tussen de hoofdpersonen terwijl die toch al vrij snel duidelijk gemaakt is. Er waren scenes bij die echt niks toevoegden aan het verhaal en niet boeiend waren en die ik het liefste wou skippen. Ik moet eerlijk zeggen dat ik het jammer vind dat de anime tegenviel omdat ik toch wel hoge verwachtingen had van te voren.