Kan het wel begrijpen, je verhaal lezend en terugdenkend aan het eerste seizoen is het natuurlijk overhypte meuk, waar ik zelf ook deels 'ingetrapt' ben (al vond ik de serie storend door andere factoren dan de 'algemene', zo vond ik bv de 2e helft beter).
Maargoed ik wacht toch even het einde af voor ik er überhaupt aan begin, misschien dat dat het nog een beetje kan redden (zoals bij School Days).


Over populaire anime gesproken die wel wat kritiek mag ontvangen: Als anime (film)kijker kom je natuurlijk niet om studio Ghibli heen.
Zo heb ik na pareltjes als Spirited Away, Kiki`s Delivery Service en Nausicaa of the Valley of the Wind gezien te hebben besloten om alle films te kijken van de studio.
Kwam tot mooie verrassingen zoals Whisper of the Heart maar ook films die me niks deden zoals Only Yesterday.
Heb ze nu bijna allemaal gehad en de paar die ik nog moet zien (op de nieuwste films die nog geen jaar uit zijn na) heb ik grote twijfels bij (gebaseerd op rating, (box) art en description).

Van de week Pom Poko gezien, 1 van de films waar ik tegenop keek om te kijken...
Het ziet er leuk uit en heeft aanstekelijke/simpele melodietjes maar daar is al het positieve voor mij wel mee gezegd.
Het voelde als een greenpeace reclame, maar zonder de 'groene' boodschap. Vanaf ongeveer de vijfde minuut tot een kwartier voor tijd zat ik te wachten tot iemand met een vlammenwerper kwam om een einde aan de, voor mij, storende Tanuki te maken.
Ik stoorde mij aan al hun acties waarmee ze overkomen of ze alles beter weten terwijl ze niks voor elkaar krijgen, en dat dus bijna 2 uur lang. Maar wel feestvieren en iets met ballen
Als je je niet constant stoort aan vrijwel ieder personage dan kan ik nog inzien dat dit een soort van vermakelijke kinderfilm is, die alleen niet voor kinderen is...

1 van de meest ergerlijke films die ik gezien heb, niet omdat de film slecht is maar omdat ik hem niets vond.
Voorlopig cijfer: 4

Kamichu! (2005)

Het leven van Yurie verloopt niet makkelijk: haar schoolcijfers zijn laag, ze is extreem verlegen naar haar crush Kenji toe... en ze ontvangt vanuit het niets een berg goddelijke krachten!
Wanneer je denkt aan studenten die over goddelijke krachten bezitten, zal je beslist geen andere ideen krijgen dat het wel een wild verhaal gaat worden. Maar de serie kiest voor een andere richting, Yurie weet namelijk niet wat voor soort god ze is en ziet zichzelf enkel als een studente. Samen met haar vrienden Mitsue en Matsuri (De lokale 'Raifuku shrine' beheerdster) probeert ze daar achter te komen en komt ze velen obstakels tegemoet die ze moet overbruggen in haar nieuwe situatie. Haar leven als half student, half god is begonnen.

Kamichu! is een anime uit 2005 en ik raad deze erg aan bij de Mushi-Shi kijkers onder ons.
De serie kiest namelijk voor dezelfde rustige pace maar bied naast het godenconcept ook aardig wat slice of life en romance. De characters, de relaties tussen hun onderling en de (semi-zichtbare) goden om yurie heen zijn op zich interessant op zijn eigen manier. Waarom ze god is geworden wordt nooit echt duidelijk gemaakt, maar erg belangrijk is die vraag voor de serie dan ook niet.

Score: 8/10

Crest of the Stars
Ik ga hier weer een hoop mensen tegen me keren...
Crest of the Stars is een sciencefiction uit 1999 over een intergalactische oorlog tussen de mensheid en de Abhs, een genetisch gemanipuleerd volk dat de leegte van het heelal zijn thuis noemt en eruit ziet als blauwharige elven. Elves in space. Wat wil je nog meer?

Nou, een heleboel eigenlijk. Maar laten we eerst naar de kern van het verhaal kijken: Jinto moet als kind onderduiken, nadat zijn vader de mensheid heeft verraden door de planeet over te geven aan de Abhs. In ruil daarvoor krijgt de familie een privilege: zij worden adel in het groeiende rijk van de Abhs. Jinto besluit op latere leeftijd zijn rol binnen het rijk in te nemen en wordt opgehaald door een Abhse prinses, genaamd Lafiel. Hun afkomst en kijk op het leven zijn aanvankelijk twee uitersten, maar daardoor kunnen ze veel van elkaar leren en wordt hun band alsmaar hechter.

De scènes waarin zij hun missie proberen te voltooien, maken deze serie goed. De twee hoofdpersonen zijn goed uitgewerkt en zijn ook vrij intelligent. Maar wanneer de camera van hun gezichten afwijkt om het verhaal te doen vorderen, is de serie zo saai dat het moeilijk is de aandacht erbij te houden. Voornamelijk tijdens de ruimtegevechten, die neerkomen op zittende mensen in controlekamers die getalletjes noemen en elkaar napraten. Dit is een aspect van de serie dat in de afgelopen 15 jaar hopeloos is verouderd.

Ik snap dat deze serie destijds een succes was. Het duo houdt het verhaal fris, maar daardoor raakt de serie te veel van hen afhankelijk. Er is geen ander personage dat echt memorabel is. Het verhaal hebben we al in tig andere sciencefiction- en fantasyseries gezien. Dus wat overblijft is vermakelijk, maar ik kan het gewoon niet goed noemen.

Crest of the Stars heeft nog drie vervolgen onder de naam Banner of the Stars. Nu Jinto en Lafiel meer in het achterliggende verhaal terecht zijn gekomen, verwacht ik meer slaapverwekkende scènes in controlekamers. Daarom heb ik helaas geen motivatie om verder te kijken. Het is immers moeilijk enthousiast te worden van dit soort 'actie' in een tijd van sciencefictionspectakels als Aldnoah.Zero. Gelukkig kon men in 1999 nog wel personages bedenken waar je wat om geeft.

Score: 7

Of je het nu wel of niet anime mag/kan noemen het verdient het wel.
Ik heb het natuurlijk over The Legend of Korra
Laatst Book Three: Change afgekeken en hier mijn bevindingen:
Vanzelfsprekend moet je eerst de eerdere 2 delen gezien hebben aangezien het een 'doorlopend' verhaal is (The Last Airbender is ook handig om te kennen maar niet verplicht, al is die ook zeker het kijken waard).

Het verhaal dat in de eerste 2 afleveringen wordt voorbereid gaat grotendeels over 3 dingen:
* De nasleep van harmonic convergence uit het 2e seizoen
* De plotselinge terugkomst van windstuur-kracht bij willekeurige personen
* De ontsnapping en jacht van 'de slechteriken' op de avatar

Het eerste punt wordt al snel vergeten en niet veel mee gedaan, zo lopen er nog overal spirits rond en de plek waar ze problemen veroorzaken wordt na 1 aflevering ontvlucht en verder niet meer naar teruggekeken. Gelukkig gaat het op de rest van wereld het beter op het gebied van loslopende spirits en is het in mijn ogen ook niet echt een groot probleem, al had ik er wel meer verwacht van de spirits dan alleen wat comic relief sidekicks.
Andere bijkomstigheid uit het tweede seizoen is dat de avatar niet meer kan putten uit de ervaringen van vorige levens. Nu had ik dit nooit als bijzonder boeiend of nuttig gevonden totdat ik bedacht dat dit ook invloed zou moeten hebben op de kracht van de Avatar State (wat in het slotstuk een grote rol speelt).

Succes van een serie wordt bij mij grotendeels bepaald door hoe goed het verhaal klopt en voornamelijk of er geen onlogische dingen gebeuren.
De gevaren van dit derde seizoen voor mij liggen bij de laatste 2 punten, waar komen die luchtstuurders vandaan en wie/wat zijn de nieuwe 'slechteriken'.
Luchtstuurders kan ik nog enigszins bevatten doordat de spiritwereld nu open is en er iets van meer balans ofzo moet zijn dat door het gebrek van luchtstuurders die via de spiritwereld op wordt gevuld oid. Dit wordt niet echt uitgelegd (of ik heb het gemist) maar door mijn uitleg hierboven wel te begrijpen.

Het middenstuk word gevuld met wat humor/training/geschiedenis/karaktergroei? had meer ingezeten (verleden van Beifong had niet gehoeven van mij). Na aflevering 7 gaan echter wel alle remmen los.

Dan het punt van de badguys; hier zitten te veel haken en ogen aan om echt geloofwaardig over te komen. Zijn blijkbaar zo gevaarlijk dat ze in supergeheim op onmogelijke locaties opgesloten moeten worden (waarom niet geëlimineerd?) alleen is ontsnappen een fluitje van een cent.
De ene keer zijn ze niet te verslaan door 20 man, dan hebben ze weer moeite met 2 personen...
Hun motivatie is gebaseerd op niks, of iedergeval het hele redlotus gebeuren had meer in gezeten.
Ze brengen wel goede, toffe en vooral veel actiescènes met zich mee, alleen ze konden mij niet echt overtuigen. Dit komt in mijn ogen ook doordat de troef voor tofste/sterkste slechterik al in het eerste seizoen verspeeld was. Maakt dat het totale verhaal van Korra minder boeiend is dan die van Aang.
Einde was goed, badguys worden op eerlijke manieren verslagen (alleen wiens idee was het dat 4 kettingen een avatar in bedwang moesten houden...) en de slotscène is interessant genoeg om naar het vervolg uit te kijken.

tl;dr
Goed deel uit de serie, beter dan tweede seizoen. Veel humor, actie en avontuur alleen jammer dat de ultieme slechterik al in seizoen 1 opgebruikt is waardoor er nu wat generieke vijanden moeten worden opgetrommeld.

Score: geen (omdat het niet onder anime valt) maar kan tot nu toe heel de avatar reeks aanraden en laat je niet afschrikken door boek 2 van Korra want dit derde boek is een hele verbetering.

Evangelion, Death and rebirth en End of Evangelion

Ik kon hier wat beter mijn eigen mening over vormen nu de hype een beetje verdwenen is. En ik snap wel waarom de serie zo populair was. Ten eerste heeft het de beste voiceacting die ik ooit heb gehoord, waardoor de karakters echt tot leven komen. Ik vind Shinji behoorlijk orgineel; ik ben zelf behoorlijk depressief geweest en denk dat ik op veel dingen hetzelfde (misschien iets minder extreem) zou hebben gereageerd. Ik vond het in ieder geval geloofwaardiger dan de meeste hotheaded pilots die zich gelijk helemaal thuis voelen in zo een robot (Zeker als het de creepy Eva's betreft). Verder had ik een zwak voor Misato; ze had zoveel verschillende kanten dat ze voor mij enorm ging leven.

Het verhaal begon wat standaard, maar werd namate het zich ontwikkelde steeds interessanter. Tot de laatste drie episodes. Die eerste episode introduceerde een nieuw karakter, maar nam niet echt de tijd om de kijker aan hem te laten wennen, of er werden al grote gebeurtenissen in gang gezet. De scene met Shinji die daarop volgde had daarom voor mij helemaal geen emotionele lading, terwijl ik denk dat dat wel de bedoeling is geweest. Het zou mooi zijn als ze tenminste nog een episode hadden genomen om deze relatie wat meer vlees op de botten te geven.

De laatste twee episodes waren een mindf*ck die Serial Experiments Lain waardig waren. Hoewel het wat interessante informatie gaf over de innerlijke wereld van alle karakters, vond ik het nogal een kwalijk einde, omdat het vrij weinig uitleg geeft over de mysteries die de serie zelf heeft opgeworpen. En de laaste scene is ronduit bizar en ik weet echt niet wat ik ervan moet maken. Het zou mooi zijn als ze er nog een aantal episodes achteraan hadden gemaakt om dat af te sluiten.

Death and Rebirth is een onnodige compilatiefilm die niets toevoegd, maar dat geldt niet voor End of Evangelion. Deze film geeft wat van de antwoorden en laat Seele's eigenlijke (cultachtige) doel zien. Wat volgt zijn nogal bizarre scenes, maar ze maakten voor mij een stuk meer sense dan het eerdere einde. Ik vond het mooi om te zien dat wat Shinji altijd wilde, niet was wat hij dacht wat het was en dat hij toch voor de oh zo pijnlijke realiteit kiest. Maar de laatste scene is werderom bizar en geeft te weinig antwoorden. Waarom deed Shinji dat opeens tegen Asuna? Wat is er nu met de wereld gebeurd? Is die weer terug naar normaal of/en zijn zij de enigen die het overleefd hebben?

Ik denk echt niet dat een serie om diep te zijn onbegrijpelijk hoeft te worden. Dat vind ik het jammere aan Evangelion; het heeft zoveel indrukwekkende scenes en karakters, maar lijkt dat niet genoeg te vinden. Het voelt alsof het zich met zijn oneindige ambitie (en erg eindige budget) heeft opgeblazen. Het was voor mij meer geweest als het net wat minder had geprobeerd te zijn.

Children Who Chase Lost Voices from Deep Below

Ik heb nog nooit een film gezien die me zoveel deja vu momenten bezorgde: het idee veel van de scenes al ergens een keer eerder te hebben gezien, vooral in Howls moving castle, Laputa, Mononoke en Nausicaa, en zelfs ook wat Lord of the rings. Voor de rest: de graphics waren schitterend, de wereld zag er interessant uit en zat vol leuke ideeën (Agartha leek me een samenraapsel van alle beschavingen die ooit uitgeroeid waren), maar het verhaal was niet echt gestoomlijnt en de personages waren wat saai. De beelden zullen me bijblijven, de rest vervaagd vermoeddelijk snel.

Shiki

Ben een beetje verscheurd over deze serie. Aan de ene kant heeft Shiki de meest effectieve horrorscenes die ik in een anime heb gezien. De scenes waar de vampieren op mensen jagen zijn behoorlijk eng; het bizarre kleurgebruik, de 'doorkijk muren' (je voelt je naakt zelfs met een muur tussen jou en het monster' en de creepy angles maken het erg effectief. Maar heftiger eigenlijk is om te zien hoe de vampiers halverwege meer het slachtoffer worden en hoe snel de zogenaamd normale mensen wennen aan het (herver)moorden. Hun genadeloosheid, hoewel begrijpelijk, draait mijn maag om. Dat is met veel van deze serie zo; acties zijn begrijpelijk in de situatie, maar hoe erger de acties worden, hoe minder je je kunt verbinden. De duidelijke twee partijen die er in het begin waren (mensen en vampiers) vallen uit elkaar in individuen en ik merkte vaak dat ik van alliantie wisselde als ik meer over iemand te weten kwam.

Maar jammer genoeg is er één ding dat Shiki voor mij van grootsheid weerhoud, en dat zijn de karakters. Er zijn er nogal veel, maar veel van hen blijven onderontwikkeld, stereotiep en daardoor is het lastig om om hun lot te geven. Een uitzondering is Ozaki, maar hij is niet echt het slachtoffer van het drama. Het enige karakter waar ik me echt mee verbond was Nao, de ova episode waar zij de hoofdrol in speelde was echt hartverscheurend. Jammer genoeg zijn die twee een uitzondering op de regel. Het maakt ook dat het begin nogal saai is. Ik vind de wetenschappelijke benadering die de mensen tegenover de 'epidemie' hebben geloofwaardig (in het echte leven zou je ook niet direct aan vampiers denken) en het zou mooi zijn als je je in die tijd die het kost voor de dorpelingen om achter de waarheid te komen met de karakters kon verbinden. Niet echt dus. Dat, tesamen met dat het verhaal zelf niet bijster orgineel is, maakt shiki minder dat het had kunnen zijn.

Ik vond Shiki toch wel echt de moeite waard, al is het alleen maar om die paar heftige en gave scenes.

Ik heb de serie en End of Evangelion ook onlangs uitgekeken, want het blijft toch één van de classics die je moet gezien hebben. De voice-acting is inderdaad top, vooral Shinji's VA die me soms echt kippenvel gaf. Het personage zelf lijkt niet zo populair te zijn echter, wat me altijd een beetje heeft verbaasd. In mijn ogen is hij altijd een zeer aandoenlijk iemand geweest. Elke keer dat hij op het scherm verscheen, wilde ik hem een knuffel geven of zeggen dat het allemaal wel goed komt, want Shinji heeft echt wel heel wat shit te verduren xD. Dan vond ik Asuka eerst toch meer een hatelijk personage dan Shinji.

Ligt het aan mij of heeft dit forum geen spoiler tags? Dan maar zo: WAARSCHUWING GIGANTISCHE SPOILERS VOOR EVANGELION EN END OF EVANGELION.

Het begin is, zoals je zei, redelijk standaard maar zodra ze het strakke Monster of the Week stramien van zich af hadden geworpen en wat meer gingen delven in wat er zich afspeelt in de hoofden van de personages, werd het vele malen interessanter. Alhoewel ik het eens ben met het feit dat ze Kaworu wat meer screen time hadden mogen geven, vind ik toch dat die scene een gigantische emotionele impact had. Het is duidelijk dat hij als eerste en enige persoon onzelfzuchtig om Shinji gaf en hem ook echt koesterde en waardeerde. En het was ook de eerste keer dat Shinji zonder twijfelen iemand binnen liet in zijn wereld, iemand waar hij een emotionele connectie mee had. Zo'n persoon dan opeens moeten doden, en dat terwijl hij er zelf om vraagt, moet immens moeilijk geweest zijn. De hele scene was ook perfect in beeld gebracht. Een still frame, terwijl Ode an die Freude en dat meer dan een minuut lang. Als eender welk ander anime dit geprobeerd zou hebben, zou ik me echt dood vervelen, maar om de een of andere reden bleef ik aan mijn scherm gekluisterd. En dan dat plotse einde, dat je wel van mijlen ver ziet aankomen, maar je toch verrast. Echt, één van mijn favoriete momenten uit heel de serie.

Yup, die laatste twee afleveringen waren echt 'Wut.'. Ik dacht echt dat er nog een vervolgstukje ging komen toen ik de allerlaatste scene zag, maar nee, dat was het dan xD Stel je voor dat je als trouwe kijker 26 afleveringen lang een serie volgt en het schotelt je dan dat soort einde voor... Als je het in combinatie met EoE kijkt, wordt het wel wat logischer of op z'n minst begrijpelijker.

En voor EoE zelf, ik wist zelf ook niet echt wat te maken van het einde, maar zie het zo: Shinji had de keuze om de wereld te laten wat het was, waar iedereen één geheel vormde, waar iedereen samen was. Of hij kon ervoor kiezen om terug te gaan naar een wereld waar mensen van elkaar gescheiden zijn, waar je banden met anderen kan smeden, maar waar andere mensen je ook pijn kunnen doen. En ja, zoals je zei, het is mooi om te zien dat na alles wat hij heeft meegemaakt, Shinji toch kiest voor een realiteit waar mensen elkaar in hun hart kunnen toelaten, maar anderen ook kunnen afstoten. Daarom misschien dat Shinji probeerde om Asuka te wurgen? Om te zien of ze wel echt was, of hij terug was gekomen in een wereld waar mensen niet één zijn? Dat is althans de meest gangbare verklaring voor dat einde. En ik geloof dat de anderen ook terug kunnen komen, zolang ze in staat zijn om te aanvaarden wie ze zijn en zolang ze de wil hebben om te leven.

Evangelion probeert inderdaad veel en is daarom misschien té complex, té symbolistisch en té vaag. Maar dat is waarschijnlijk ook één van de charmes van de serie? Ik vond het alleszins zeer interessant om te kijken en de dialogen en interacties tussen personages waren een waar genoegen. En nu op naar de Rebuild films!

Helemaal mee eens! Ik snap nu waarom deze serie zo lang in het middelpunt van animediscussies heeft gestaan. Met al zijn flaws is het een fascinerend en memorabel werk, waar ik zeker naar zal terugkeren.

Ik ben altijd een beetje wantrouwig naar films die het verhaal van de serie inkorten, want alles lijkt daar vaak veel te gehaast te zijn en daardoor veel van zijn impact te verliezen (denk Berserk). Zijn de rebuild films wat dat betreft wel goed?

De Rebuild-films kan ik absoluut aanraden... althans de eerste twee. De derde gaat richting mindf*-territorium en heeft een open einde, dat de vierde hopelijk nog goed maakt.

I dont mind a mindfuck (ha) per se, maar liever niet aan het einde van een film/ serie die voor de rest redelijk duidelijk is... Bedankt voor de tip though, ga ze binnenkort dan maar bekijken^^.

Nu we toch over Evangelion bezig zijn, iemand nog interesse in een nieuwe auto? Denk dan eens aan deze Evangelion Orochi, een Mitsuoka Orochi, voorzien van een kleurrijk jasje door Ikuto Yamashita, ontwerper van de Eva's uit de anime:



Filmpje!

Gewoon te koop bij 7-eleven, met een prijskaartje van 16 miljoen yen (€116k). Slechts één exemplaar is beschikbaar, bij meerdere gegadigden wordt er geloot.

^ Kun je der ook Angels mee vernietigen? Want anders moet ik 'em niet hebben

Hij schijnt wel voorzien te zijn van een AT-field, waardoor flitskasten geen kans hebben. En die kom ik toch vaker tegen dan Angels

Over evangelion:
Door wat er allemaal gebeurd is het verhaal nogal lastig te volgen (vooral omdat de uitleg vaak pas op het einde komt) waardoor het totale plaatje wat vaag overkomt.
Leuk grote robots die overpowerde 'angels' moeten bevechten, maar waarom en hoe dat zo was voor mij (en de piloten) niet echt duidelijk.

Daarom even het hoe en wat in het kort, kan het op sommige punten mis hebben (is ook deels wat ik ervan maak) en het bevat iets van spoilers (al is het grotendeels het verhaal voorafgaand aan de serie):

Een super ras verspreid 2 types leven in het universum, laten we zeggen type A (Fruit of Life, white, Adam) en type B (Fruit of Knowledge, black, Lilith). Iedere plek (planeet/heelal) mag maar 1 type krijgen. Want type A + B = uberpowergod. Daarom wordt er voor de zekerheid ook een 'cancel-device' mee gestuurd in de vorm van Spear of Longinus.
Aarde ontstaat en Adam (type A) land op aarde (first impact). Maar niet lang daarna ook Lilith (Type B) (die door de impact de maan creëert voor wat het waard is).
Daarbij is de speer van Lilith kwijt geraakt ofzo (dat super ras is lekker bezig), maargoed speer in Adam en alles is goed.

4 miljard jaar later is er uit Lilith leven enzo ontstaan.
De mens vind Adam en halen speer uit hem (second impact), niet slim want hij begint type A omgeving te maken, wat inhoudt dat alles type b weg moet.
Snel speer terug in hem om schade te beperken.
Wat overblijft is een handleiding van het hoe en wat (dead sea scrolls), nakomelingen van Adam (de Angels), en de ziel en lichaam van Adam zelf.
Om de Angels te kunnen verslaan zijn Angels nodig (lees iets dat AT-fields kan vernietigen). Daarom worden EVA's gemaakt wat in de basis klonen zijn van Lilith (eva 01) en Adam (de rest). Ziel van mens erin en hoop metaal erop om alles beetje in bedwang te houden en klaar is kees.
Bijkomstigheid is dat ze alleen te besturen zijn door mensen die na de 2nd impact zijn geboren: queue 14 jarige piloten, en het helpt als de bestuurder iets met de ziel van de eva te maken heeft.

De anime begint als de 'eerste' Angel op weg is naar Lilith.

Hoop dat dit alles iets duidelijker maakt, zeker als je (opnieuw) begint aan de films (eerste is 95% zelfde als serie, tweede 50% en derde is geheel anders) maar het begin verhaal zal hetzelfde moeten zijn.
Veel is nog onduidelijk in de serie zelf, maar dat komt omdat daar geen uitleg over gegeven word en/of door eigen interpretatie kan worden ingevuld.

Door dit alles zal ik de serie of film weer eens opnieuw gaan bekijken

Afgelopen weekend Glasslip gezien van P.A. Works. Een slice-of-life van 13 afleveringen, die niet echt goede recensies heeft gekregen. De anime heeft niet echt diepgang, de personages blijven oppervlakkig en het verhaal gaat eigenlijk nergens over. Niet het beste werk van P.A. Works, kijken op eigen risico.

Heb Tokyo Ghoul gefinished, leuke diepgaande anime waar naar mijn mening erg veel potentie inzit. Benieuwd hoe het verder gaat. Ben currently ook busy with Black Lagoon. (24e ep.)
Heb verder nog aardig wat op me lijstje staan.