Klinkt leuk! Het plot doet me wel wat denken aan een boek dat ik zag op het vliegveld (ook iets over personen uit verhalen tot leven wekken). Bij dat stukje over Alice in Wonderland moest ik meteen denken aan de combinatie die vaak wordt gemaakt met Emily: The Strange. Ik vond het stiekem wel een leuke pun, zeker gezien haar krachten.

Anyway, ik heb niet echt schrijverstalent. Heb een tijdje een blogje gehad in het Engels wat mensen wel leuk vonden, maar het ontbrak me aan de motivatie om ermee door te gaan. Gedichten zijn meer mijn ding. Lekker kort, makkelijk te schrijven (voor mij dan) en je kan er veel meer gevoel en emotie (edit: oeps, wat een pleonasme) in stoppen.

Dankjewel voor je suggesties Ben het niet helemaal eens met de komma's, omdat de eerste voor een onnatuurlijke pauze in de zin zorgt en het weglaten van de tweede resulteert in het te vaak (en vooral te vaak achter elkaar) gebruiken van het woordje en. Zo, heb ik nu echt zoveel over twee komma's geschreven?

"Nog bruiner dan het bruin van kastanjes" Is ook een mooie cliche. "Nog bruiner dan de kleur van hondenpoep" misschien? Nee, daar heeft Emily teveel zelfresect voor.

Je wijziging in de alinea over de tante vind ik een mooie, je loost zo weer een paar onnodige woorden.

@Usagi, Ik vond het leuk om te lezen. Zeker de moeite waard om verder over te schrijven, als je zin hebt om verder te gaan met dit personage.


@Eris, Het idee vind ik heel leuk, ik zou alleen proberen niet al te veel uiteenlopende dingen te laten gebeuren, omdat het dan vaak té wordt. Zo zou ik bijvoorbeeld niet én het maffiaplot, én het terugschrijven van Kai doen, maar een keuze maken en je dan echt op die gebeurtenis concentreren. (Persoonlijke voorkeur voor het terugschrijven hier, dat vond ik echt een heel mooi idee. :3 )
Oh, nog iets. Het is maar een snel idee hoor, maar over de moeder van Emily. Stel dat zij dezelfde kracht had, en dezelfde situatie meegemaakt heeft. En stel dat zowel Emily als haar moeder de keuze hadden om hun (fictionele) geliefde terug te sturen, of hem hier te houden. Dan zou je het zo kunnen schrijven dat haar moeder de keuze gemaakt heeft zichzelf mee terug te schrijven, of een andere manier die de dood van de moeder verklaard. Emily zou dan door die ontdekking overtuigd kunnen zijn de tegenovergestelde keuze te maken, of juist ondanks de waarschuwingen hetzelfde als haar moeder te doen, uit haar liefde voor Kai.
Nja, het is een random iets wat in me opkwam toen je zei dat je nog iets met haar moeder wou doen. Het is inderdaad aardig cliché, maar oke. En tja, er zitten nogal wat gaten in het idee, zoals haar vader. :/

Ik betwijfel of je hier ook echt iets mee kan. Maar ach, 'ik weet dat dit slecht voor mij gaat aflopen maar ik doe het toch, cuz I love you'-eindes zijn een van mijn grote liefdes, dus ik wou het toch even schrijven. :'3

Dankje voor je advies

Dat over haar moeder vind ik een goed idee, en dan is haar vader toch gewoon oorspronkelijk niet uit die wereld? (dan komt hij uit een wereld waar geen ijs ligt en waar niemand kan zwemmen ) De moeder kan net zo goed aan een normale oorzaak gestorven zijn (nog steeds plothole maar toch) Of: Moeder had heimwee naar fantasiewereld en schreef zichzelf erin, de vader (wel 'gewoon') en emily in de werkelijkheid achterlatend.

Dat over de maffia wild eik vooral gebruiken omdat de twee jonge geliefden wel samen iets mee moeten maken, een avontuur beleven, en in de loop daarvan worden ze verliefd. Ik vind het altijd leuk om in boeken een liefde te zien groeien, zonder daar op dat moment veel nadruk op wordt gelegd. Ipv maffia kan dat avontuur ook zijn naar wat er met haar moeder is gebeurd. En ik wil een scene waarin Emily haar krachten actief kan gebruiken om een vijand te overwinnen... dat zou zo clichematig gaaf zijn!

Je hebt wel juist de goede dingen gezegd, want ik zit weer vol met ideetjes! Ik denk dat ik de verschillnde plots eens uit ga werken in sleutelscenes.






Dankje! Ik zal maar niet doen alsof ik weet wat Emily Strange is... dus pun unintended. Ik vraag me ook nog steeds af of ik dit idee niet ergens vandaan heb. Soms dan lees je iets, en dan onthou je het wel, maar dan vergeet je dat je het gelezen hebt, snap je?

Gedichten, dat kan ik dan weer niet (vind ik). Als ik een bepaalde emotie of gedachte wil omschrijven, komt het er vaak op neer dat ik een situatie of voorwerp beschrijf wat me aan die emotie doet denken. En zo wordt het meestal vanzelf een verhaal.

Maar misschien
als ik genoeg enjambementen
neerzet op de juiste plaats,
hier en daar een punt.
Of een nieuwe strofe inzet,
en dat alles giet
in de vorm van een
Shakespeareaans sonnet.
Maar misschien,
als ik helemaal niets zeggen wil
en toch doe alsof. Misschien,
terwijl het maar op drie plaatsen rijmt,

verandert dit stukje tekst
dan toch in een gedicht?


Zei het toch...

Doet me trouwens denken aan die kerel (een of andere amerikaanse comedian die ik nu nergens kan vinden op youtube) die een speech ging houden over hoe je een speech moest houden. "And I know, when to raise my voice... and when to whisper." Dat was toen zo grappig.

Woe, fijn om te horen dat mijn saaie geklets gewaardeerd wordt. ^___^

En je hebt wel gelijk ja, groeiende relaties zijn een heel belangrijk onderdeel van een verhaal. Het maffia-idee klinkt ook heel leuk, dus dat zou zeker een goed idee zijn. Mijn punt is vooral dat het dan echt een langer verhaal moet worden, omdat het anders lijkt alsof alles te snel achter elkaar gebeurt. Aan de andere kant, als ik de inleiding zo lees maak ik me daar geen zorgen over. Ik vind dat je echt heel goed schrijft, ook in wat wel en wat niet belangrijk is om in een tekst te hebben, en dat is iets waar heel veel mensen problemen mee hebben.
En een scène met actief gebruik van krachten. Dat zou echt geweldig zijn. Zeker gebruiken! <3


Btw, nogal onbelangrijke vraag, maar ik ben wel benieuwd.
Waar haal jullie je inspiratie vandaan? Ik schrijf zelf niet ofzo, maar ik besteed heel veel tijd aan scenario's uitdenken tussen een aantal vaste personages. En, ik weet dat het kansloos klinkt, maar de meeste inspiratie voor nieuwe scènes krijg ik als ik fiets (met muziek). :'3
Dus tja, waarvan krijgen jullie ideeën?

Ik vind je geklets niet saai . Ik krijg veel inspi van boeken en films, niet dat ik plagiaat ga plegen ofzo, maar als ik een gave actiescene zie bijv, krijg ik opeens een idee hoe ik geluiden kan omschrijven. Dat zijn dan voornamelijk beschrijvingen. Het idee voor het verhaal zelf, dat borrelt gewoon op. soms floept het er gewoon in.
@Eris, wie is de schurk dan? Misschien is het haar moeder wel, die ondertussen in die andere wereld nogal evil is geworden. Of is dat ook weer te cliché? Dat maffia idee vond ik wel een leuk idee, dan wordt het verhaal avontuurlijker. Anders vind ik het zo dramatisch. Maar misschien moet emily, om haar kwaadaardige moeder te overwinnen, haar geliefde terugschrijven ofzo? of hij gooit zich voor een enorme, dodelijke energiestraal om haar te redden. XD( of hij wordt overreden door een olifant op rolschaatsjes. )

Wow, dankje! Dat vind ik echt een heel groot compliment weetje.

ja, ik denk dat dit wel zo'n 100,000 woorden gaan worden (150 a4tjes). Ik schrijf zo'n 1000 woorden per dag dus dat gaat nog wel even duren




Ja, die scene gaat echt zo gaaf worden om te schrijven! Kan nu alleen nog niet want ik moet eerst een plot hebben. Oh darn En dan moet iemand erbij zitten en heel snel alles lezen. Des te meer mensen alles lezen, des te sterker het wordt (duh), dus ze moeten ook nog zoveel mensen zover krijgen om het te lezen. Ik ben nog niet helemaal zeker of kai ook zou tellen... ik denk het wel, in datv geval kan ze gewoon schrijven dat heel veel mensen het lazen. *natuurlijk* zijn Emily's krachten buitengewoon sterk, dus zij kan dat




Helemaal geen onbelangrijke vraag! In dit geval heeft dit topic denk ik een grote rol gespeeld, omdat ik voor het eerst sinds een paar maanden weer actief na ging denken over iets om te schrijven. En de serie 4400, waarin mensen allerlei gaven krijgen deed me nadenken over bepaalde soorten gaven. Zo kwam Emily tot leven in mijn hoofd. En nu laat ze me niet meer met rust, ze is namelijk een beetje ongeduldig...

Ik gebruik vaak muziek als ik schrijf... Ik heb een aantal playlists met verdrietige en boze muziek, voor als ik bijvoorbeeld over een ruzie moet schrijven. Ik vind ruzies en gevechten meestal wel moeilijk om te schrijven. En inderdaad, soms als ik naar een liedje luister krijgt een scene ineens vorm in mijn hoofd omdat het liedje juist de goede toon aanslaat.





Ja! Haar moeder heeft een olifant op rolschaatsjes geschreven en die rijdt dan over kai heen! Die vind ik echt gaaf

Dit is echt een gedeelte van het plot waarvan ik nog niet weet hoe ik het ga doen. Ik denk dat ik gewoon eerst wat meer scenes moet schrijven om het verhaal vorm te geven. Emily is een wees, ze heeft veiligheid gezocht in haar verhalen. Haar moeder heeft nooit een actieve rol gespeeld in haar leven, Emily heeft altijd alleen een vader gehad. Een kwaadaardige moeder zou niet zo'n grote impact hebben.

...Maar haar tante is natuurlijk de zus van haar moeder, daar kan ik wel weer wat mee.

Oh, dat zou echt gaaf zijn! Ik hoop dat dit wat wordt, ik ben echt benieuwd naar de verdere uitwerking. :3





Ah, dat ken ik. Daarom schrijf ik ook nooit echt iets op, maar werk ik gewoon de kleine stukjes uit waar ik zin in heb. Wat vaak ook random gesprekken zijn, daar houd ik echt van.

Dat is trouwens nog iets wat ik zelf heel belangrijk vind; gesprekken tussen personages die geen invloed hebben op het plot. <3 Gewoon gesprekken tussen twee of meerdere personen, waarin je langzamerhand meer over het karakter van de personages te weten komt, zonder dat de inhoud van het gesprek belangrijk is voor het verhaal.




Ja precies, ik haal ook heel vaak ideeën uit boeken en films, en dan baseer ik daar weer iets nieuws op. En muziek. <3






Het hangt er natuurlijk maar net van af welke kant je op wilt gaan met dit verhaal. Ik houd zelf bijvoorbeeld heel erg van drama, en ik zie heel veel potentie in dit verhaal om super dramatisch te worden. Aan de andere kant kan ik me heel goed voorstellen dat andere mensen de avontuurlijke kant leuker zouden vinden. Je moet voor jezelf bedenken welke kant je op wilt, en daar de gebeurtenissen op af stemmen. Persoonlijk zou ik alleen niet téveel terug gaan op de familie. Een wees als hoofdpersoon is al aardig cliché, als er dan ook nog opofferende ouders en een magische pleegouder komen wordt het heel sprookjesachtig. Dat kan natuurlijk net zijn wat je ermee wilt bereiken, maar het lijkt mij beter om het niet te over de top te maken. :3

@Eris,
En dan is kai zo plat als een dubbeltje Dan gooit Emily hem naar het hoofd van haar moeder en...tsjak!!! moeder onthoofd. Haha, nee das een beetje te cartoonachtig.of dan krijg je zoiets als:
Emily: pistool
moeder: machinegeweer
Emily: twee machinegeweren
moeder: kanon
Emily: granaat
moeder: bom
Emily: atoombom
enz...

ook maar even mijn verhaal waar ik ooit aan begonnen was om te schrijven online gezet.
ik weet niet of ik hem ooit af ga maken omdat ik echt te weinig schrijvers talent heb. (ik ben echt veel beter in lullen dan in schrijven )

oja ik heb het maar even in een link gezet omdat het bijna 3000 woorden zijn er dat is nogal wat veel om hier direct neer te plempen.

verhaal: http://www.hooivork-anime.nl/Verhaal.html

het is de proloog en het eerste hoofdstuk.

@Saki: Dank je, ik ga zeker met het schrijven over mijn narcist ;D!



Ik ben benieuwd hoe het verhaal verder gaat !
Alleen oppassen voor wat spellings-/grammaticafouten.



En de zin tussen aanhalingstekens na een dubbelpunt moet beginnen met een hoofdletter:



Woorden die bij elkaar horen schrijf je het best altijd aan elkaar tenzij onleesbaar:

Dus:


... En nog andere kleinigheden, maar die kun je er zelf wel uithalen als je je verhaal een paar keer opnieuw leest en/of herschrijft .

Ik hoop dat je er wat aan hebt.

ik vond het wel een leuk verhaal.
Overigens,
komen er nog meer verhalen?

das ook een beetje mijn gebrek aan talent voor het schrijven ik ben licht dyslectisch (ik heb een zeer slecht taal gevoel), dus spellings fouten zijn er erg lastig uit te halen voor mij.
vooral als de spellingscorrector ze niet ziet

maar toch bedankt voor de tips en ik zal het zeker ook verbeteren als ik het verhaal verder ga schrijven.

Ik ben het met je eens dat het niet te cliche moet worden, daarom ben ik ook niet zo voor het idee van de moeder als nemesis. Ik had de tante nooit bedoeld als magisch, maar meer als een manier om de aanwezigheid van de moeder te versterken (want de tante heeft haar natuurlijk wel gekend). Dat er bijvoorbeeld in het huis van tantetje wel een foto van de moeder staat en in het huis van haar vader die nergens te vinden waren (want hij was niet zo blij dat ze ervandoor was gegaan ofzo).

Ik heb trouwens een nieuw woord voor kastanjebruin verzonnen: "bruin zoals donkere koffie dat kan zijn". Koffie wordt niet echt geassocieerd met mooi, maar het kan wel lekker ruiken enzo






Ik ben het met Usagi-chan eens dat je een beetje teveel spelfouten maakt, en dan geen fouten in je interpunctie of in moeilijke woorden die niet zo in het oog vallen, maar fouten waardoor ik me af ga vragen of je de basisschool hebt afgemaakt. of het misschien tussen drie en zes uur s'morgens was toen je dit schreef. maar ik weet ook weer niet hoe lang geleden je dit hebt geschreven.

Voltooid deelwoorden eindigen nooit op een t, behalve als ze binnen de kofschipregel vallen.

Werkwoorden in de derde peroon meervoud eindigen altijd met -en. Een regelmatig werkwoord enkelvoud, daarentegen, eindigt nooit op -en.

Ik struikel over deze fouten en ze leiden echt heel erg af van je verhaal, wat zonde is omdat het best potentie heeft, een mooie persiflage van magie.

Zo vond ik de wicca's die geen rituelen maar zo'n spelletje doen echt geweldig.

Ik heb wel een keer een boek gelezen dat zo gaing! Was echt hilarisch XD