@eris,
je kunt toch een bundel schrijven met allerlei korte verhalen?

Toch denk ik dat de meeste uitgevers er niet blij zullen worden, als ze bijvoorbeeld een manuscript in het engels krijgen toegestuurd waarin alle zelfstandig naamwoorden met een hoofdletter beginnen. (Dus: schrijver is Duits).

Ik begrijp het ook wel waarom sommige mensen liever in het engels schrijven, vaak kun je dingen in een woord omschrijven terwijl je in het Nederlands meer woorden nodig zou hebben. Hetzelfde geldt voor het Duits.

Mijn schoonmoeder heeft haar boeken altijd in het Duits geschreven om die reden. Maar ze is dan ook in Duitsland geboren.

Idd, maar ik denk niet dat veel mensen het erg interessant vinden om te lezen over hoe een 17jarige over de wereld denkt.

Uitgegeven worden is niet mijn doel, ik ben er buiten dit topic totaal niet mee bezig. Als ik schrijf, is dat omdat ik dat verhaal wat ik in mijn hoofd heb zo duidelijk mogelijk op papier te krijgen zodat ik het nooit meer vergeet.

Idd, maar ik denk niet dat veel mensen het erg interessant vinden om te lezen over hoe een 17jarige over de wereld denkt.

Toch denk ik dat de meeste uitgevers er niet blij zullen worden, als ze bijvoorbeeld een manuscript in het engels krijgen toegestuurd waarin alle zelfstandig naamwoorden met een hoofdletter beginnen.

Nou, als je op die leeftijd al heel wat heb meegemaakt, denk aan drugsverslavingen, loverboys, bijna dood ervaringen etc, dan zou het best eens een bestseller kunnen worden.

Nou, als je op die leeftijd al heel wat heb meegemaakt, denk aan drugsverslavingen, loverboys, bijna dood ervaringen etc, dan zou het best eens een bestseller kunnen worden.

Dat hoeft ook niet perse, als je goed kan schrijven hoeft een boek niet echt over iets bijzonders te gaan om het interessant te maken. En heel veel boeken hebben een verzonnen plot, daarvoor heb je alleen maar fantasie en inzettingsvermogen nodig. Je leeftijd maakt daarin niet erg veel uit, lijkt mij.

Dat hoeft ook niet perse, als je goed kan schrijven hoeft een boek niet echt over iets bijzonders te gaan om het interessant te maken. En heel veel boeken hebben een verzonnen plot, daarvoor heb je alleen maar fantasie en inzettingsvermogen nodig. Je leeftijd maakt daarin niet erg veel uit, lijkt mij.

Wat leuk zoiets! Als ik dit eerder had geweten had ik zeker wel eens iets opgestuurd. ^^ Maar de meeste bestanden zijn verloren gegaan toen m'n pc ooit eens gecrasht is. Ik heb nu eigenlijk nog maar één bestand met een verhaal, maar die is nog erg kort. Die bestaat pas uit een proloog en het begin van het eerste hoofdstuk. Dus ja, daar heb ik niet zo veel aan. Bovendien weet ik niet of wat ik tot nu toe geschreven had wel zo goed was. Maar ik vind zoiets wel een leuk idee, zo kunnen mensen hun eigen werk publiceren.

Anders laat je het hier lezen, dan kunnen wij het beoordelen ( en hopelijk niet afkraken XD) en je tips en trics geven. @~NYAPPY-3lke,
Je kunt inderdaad ook gewoon boeken insturen als je ouder bent, alleen ik heb het vooral gehad over de wat jongere mensen, omdat die veelal tegen het probleem aanlopen dat het niet uitgegeven wordt omdat ze 'te jong' zijn.

Samenvatting
Jenny is gestopt met haar medicatie, waardoor ze weer geteisterd wordt door nachtmerries. Maar nu wordt ze ook nog eens lastig gevallen door een onbekende man aan de telefoon, die van haar situatie lijkt af te weten. Jenny besluit dit alles aan haar vriendin Morgan te vertellen. Morgan wilt haar vriendin dolgraag helpen met haar problemen. Op een gegeven moment ontvangt Morgan ook rare telefoontjes, worden ze in de gaten gehouden? Wie kunnen ze nog vertrouwen? Als Morgan wordt aangevallen besluit Jenny dat het zo echt niet meer kan. Ze schakelt de politie in. Maar was dat wel de juiste keuze?

De zwarte veer - Proloog
De duisternis slokte haar op. Ze werd opgetild, voelde zich gewichtsloos. Ze snoof de geur van de natuur op en deed haar ogen open. Ze vloog over zeeën, bergen, vlaktes. Ze was overal al geweest. Ze keek naar de diepte die onder haar lag en plotseling viel ze. De duisternis liet haar los en ze viel. Ze sloot haar ogen, spreidde haar armen en genoot van het moment. Toen raakte ze de bodem en schoten haar ogen open. Haar bed voelde niet vertrouwd, ze tuurde door haar donkere kamer heen, niets voelde nog vertrouwd. Ze rilde over haar hele lichaam. Het duurde even voordat haar ademhaling weer op ritme was, langzaam liet ze zich terug zakken op haar kussen. Een droom. Het was een droom geweest. Er rolde een enkele traan over haar wang. Waarom had het zo echt geleken? Ze hield haar ogen stijf dicht, bang om ze open te doen. De minuten vlogen voorbij, ze kon de slaap niet meer vatten. Vermoeid sloeg ze haar deken weg, stapte ze uit bed en deed ze haar lamp aan. Haar ogen moesten even wennen aan de plotselinge lichtbron. Ze liep terug naar haar bed en ging op de rand van haar matras zitten. Zo bleef ze zitten totdat de zon opkwam. Pas toen durfde ze weer te slapen, ze deed haar licht weer uit en liep terug naar haar bed. Ze hield de deken stevig om haar heen geklampt. Haar ogen vielen van de vermoeidheid al gauw dicht en op een gegeven moment was ze weg. Later werd ze wakker van haar wekker. Geïrriteerd drukte ze op een knop waardoor het snerpende geluid stopte. Haar kamer was inmiddels goed verlicht en de zon scheen recht op haar bed. Het was naar haar mening te warm en ze schopte de deken van zich af. Nog steeds voelde ze zich klam, misschien kon ze beter een douche nemen. Met haar hand veegde ze de slaap uit haar ogen. Een diepe zucht ontsnapte haar keel, toen kwam ze rap haar bed uit, deed ze haar deur open en liep ze door naar de badkamer. Ze draaide het slot om, bleef even staan en besloot toen toch maar even in de spiegel te kijken. Haar adem stokte toen ze haar spiegelbeeld zag. Grote kringen versierde de onderkant van haar ogen. Daarboven zag ze er ook nog eens lijkbleek uit. Dit kon zo echt niet langer, misschien moest ze toch weer haar medicijnen slikken. Ze huiverde bij die gedachte, die medicijnen werkte wel, maar ze gedroeg zich er anders door. Ze was vaak afwezig en kon zich bepaalde gebeurtenissen totaal niet meer herinneren. Maar aan de andere kant, ze had haar slaap nodig. Als een zoutzak plofte ze neer op de rand van het bad. Wat moest ze doen? Een rinkelend geluid haalde haar uit haar gepeins, de telefoon ging. Ze hees zich overeind en deed de badkamer deur open. Ze hoefde maar enkele passen te doen om bij de telefoon te komen. Haar flat was immers niet zo groot. Haar hand bleef boven de telefoon hangen, ze kon zichzelf er niet toe brengen op te nemen. Het gerinkel stopte. Plotseling ging de telefoon weer, geschrokken keek ze op. Met tegenzin nam ze op. ‘Hallo?’ vroeg ze. Het bleef stil aan de andere kant van de lijn. ‘Hallo?’ vroeg ze nog eens, dit keer argwanend. ‘Lekker geslapen Jenny?’ vroeg een ijzingwekkende stem uit het niets, van schrik liet ze de telefoon uit haar handen vallen. Toen ze het apparaat weer had opgepakt en de hoorn naar haar oor had gebracht hoorde ze alleen nog getuut. De ander had opgehangen.

Ik weet niet of het de bedoeling is dat er de hele tijd ‘ze’ staat, daarom heb ik ze soms veranderd in Jenny. als je dit niet goed vindt, hoef je het natuurlijk niet te veranderen, dit zijn immers tips. Hopenlijk kan je er iets mee. De veranderingen heb ik dikgedrukt aangegeven, ( hopenlijk is het ook gelukt om het te zien ) en als ik iets weggehaald heb, staat er tussen haakjes: tekst weggehaald.