Seraph of the End 1-2
En daar gaat mijn goede voornemen om voorzichtig te zijn met Shonen Jump-series... Ter mijn verdediging, Bleach is einde verhaal (zodra ik het laatste deel heb) en D. Gray-man is ondertussen meer pauze dan manga. Dat gezegd, ik weet niet helemaal zeker waarom ik juist aan deze serie ben begonnen. Rick zei dat het tof is en Susanna vond de anime goed, maar ik was er verder niet zo bekend mee - op een briljante observatie na dan...

Eerder dit jaar bespraken we in het medewerkersforum wie het interview met fripside zou doen.









Toen vroeg ik me af of het wel zo nuttig is om een serie te kijken als je alles toch zelf wel kunt denken.

... En toch kocht ik de eerste twee delen. In de naam van de wetenschap, of zo.

Mijn bevindingen:
-Wauw, Yu neemt zijn rol als shonenheld erg serieus! Vechten dit, verslaan dat, en hoewel hij even tijd nodig heeft om zijn gevoelens bij elkaar te sprokkelen, wordt er tussendoor wat geschreeuwd over het beschermen van dierbaren. Hij heeft duidelijk te veel manga gelezen.

-De andere personages bevallen me beter. Shinoa is een welgemanierde troll, Yoichi is zo zoet en schattig als een te dure cupcake, heethoofdig genie Shiho heeft ook potentie, Guren is een nonchalante klootzak met een hartje van goud, en Mika is een grote klont trauma en heeft een knuffel nodig.

-De mogelijkheden/redenen om Yu en Mika te shippen zijn nog beperkt, maar dat zal later wel komen. Anime-intro's liegen nooit (behalve alle keren dat ze liegen). Die twee doen me trouwens denken aan Kurogane en Fai uit Tsubasa Reservoir Chronicle (man, dat is een tijd geleden), maar dan in een situatie die gaat lijken op die van Azure Night's Arnice en Lilysse. Althans, dat is wat mijn brein ervan maakt. Het zou Yu in elk geval minder saai maken. Shinoa is het vast met me eens.

-De belangrijke plotpunten zijn tot nu toe best voorspelbaar. Jongelui worden op de proef gesteld door hun toekomstige wapens, mensen in de schaduwen hebben duistere plannen, en we stevenen nu op het eerste grote gevecht af. Over voorspelbaar gesproken: de eerste ontmoeting tussen Yu en Shiho... Jongens, dat deden jullie helemaal verkeerd. Als je dan toch de regels volgt en de nieuwe leerling ontmoet voordat hij zich voorstelt aan de klas, doe het dan goed en steek een stuk toast in je mond. Oh, en vergeet het vrouwelijke schooluniform niet, want een van de twee moet een meisje zijn. Dat zijn de regels. Wacht. Of betekent dit dat Seraph of the End vooruitstrevend is en niet zo kijkt naar geslacht? Jongens, het is jullie gegund!

-... Ik kom hier echt wel over als een fujoshi, hè? Shit.

-Ander onderwerp. Ik ben blij dat de vampiers niet worden neergezet als geheel kwaadaardig. Dat is natuurlijk niets nieuws in dark fantasy, maar het is in elk geval interessanter dan een standaard goed-versus-kwaad-verhaaltje. Al neem ik aan dat Yu en zijn nieuwe familie + Mika zich uiteindelijk tegen het kwaad aan beide kanten zullen keren. Anders wordt het te zwartgallig voor een Shonen Jump-serie.

-De tekenstijl is trouwens super schattig. Had ik niet verwacht.

Conclusie: Vermakelijke serie, geinige personages (uitgezonderd Yu) en lekker moreel ambigue. Volgende delen zijn besteld.

Shikatsushi 1: Hey, dat zien we niet vaak, een shojo detective. De hoofdrolspeler is een student die toegewezen is aan de forensische afdeling van zijn universiteit.　Doctor Kiriyama is de baas van de afdeling en wordt de 'koningin' genoemd. Haar afdeling is verantwoordelijk voor autopsies in politieonderzoeken en omdat dit een detective is, lost zij natuurlijk allerlei misdaden op door middel van haar medische kennis. Het is een beetje technischer aangelegd dan de meeste andere detective series die ik ken, maar wel amusant.

(Ik kan trouwens niet wachten op het vervolg op Irok Wok Jan! dat vandaag is aangekondigd! Wat gaan ze koken?! Worden de borsten nog groter?!)

Seraph of the End 3-4
Misschien was het niet zo'n briljant idee om mijn Shin Megami Tensei IV Apocalypse-pauzes te vullen met Seraph of the End. De dag is nog niet voorbij en het post-apocalyptische Shinjuku is al twee keer bijna vernield.

We zouden eens een kaart van Tokyo moeten hebben en allerlei gebeurtenissen uit anime/manga/games er op moeten zetten. "Tokyo Tower is toen en toen en toen vernietigd en Tokyo Sky Tree is daarna ook nog onder aanval geweest...." :D

Kamen Rider Black 1: Ishinomori is natuurlijk de bedenker van alle oude Kamen Rider series, maar zijn manga versies verschillen altijd erg van de TV serie (de TV serie is in principe het origineel). Zo ook dus met Kamen Rider Black. Ja, het begint met Kotaro Minami die erachter komt dat hij omgebouwd is tot een cyborg met een sprinkhaan-thema, maar verder is het eigenlijk helemaal anders dan de TV serie (sowieso begint de manga in Amerika, en niet in Japan). Van de originele Kamen Rider serie/manga kon je nog zeggen dat de manga veel duisterder was (zoals in Kamen Rider The First), maar de TV serie van Black was ook al best vaak depressief (tegen zijn wil omgebouwd tot cyborg, beste vriend/half-broer omgebouwd tot nemesis). Maar in dit deel heeft de manga eigenijk alleen de titel en de naam van de hoofdrolspeler gemeen met de TV serie.

Dat worden heel veel rode prikkers voor Tokyo Tower...

Lijkt me een logistieke ramp om zo'n toeristenattractie in een fictieve wereld te runnen. "Achteraan aansluiten, mensen! Denk eraan, loket A is enkel voor misverstanden en conflicten van romantische aard. Heeft u een reis naar een onbekende fantasywereld gepland, dan moet u bij loket B zijn! Confrontaties tussen ESP'ers: loket C! Sorry, meneer, het vernietigen van Tokyo Tower is alleen mogelijk op dinsdagen na 22:00 in verband met onderhoudwerkszaamheden. Wilt u een torenhoog monster of gigantische robot inzetten, dan dient u de locatie een half jaar van te voren te reserveren."

Wellicht kunnen ze nog wat leren van de NS Klantenservice...

Oh ja, dat doet me denken aan de Marvel comic Damage Control die ik een tijd geleden heb gelezen, over een bouwaannemer in de Marvel wereld. Want New York mag dan wel elke week weer vernietigd worden door superhelden en superschurken, zij zijn niet degenen die al het puin op moeten ruimen en nieuwe gebouwen neerzetten.

Dragon Ball Gaiden - Toen Ik Gereïncarneerd Werd Als Yamcha: een webmanga die te lezen is op de (Japanstalige) Shonen Jump + website. Een jongen in de echte wereld wordt gereïncarneerd in het lichaam van Yamcha in de Dragon Ball serie (nadat Goku, Yamcha, Bulma en Oolong voor het eerst Pilaf hebben verslagen). Omdat hij Dragon Ball goed kent, weet hij natuurlijk dat over een paar jaar vermoord wordt door een Saibaiman (aan het begin van Dragon Ball Z). Met zijn kennis van Dragon Ball, probeert hij zijn=Yamcha's leven te veranderen.

Korte manga (en alleen het eerste deel is op dit moment te lezen), maar wel erg grappig vanwege het concept!

Princess Jellyfish 1: Want het eerste deel was gratis op iBooks. Ben er meer onverschillig over dan dat ik het goed of slecht vond. Romatische comedy over een groep otaku vrouwen en een crossdresser. En zo.

Honya no Mori no Akari 1 (Akari in het Bos van de Boekhandel): Akari verhuist van haar thuisdorp naar Tokyo om daar te werken bij het hoofdketen van een boekhandel. Ze leert dat werken in Tokyo toch wel anders is dan thuis, maar leert ook van alles van haar collega's. Hmmm... een beetje standaard 'meisje van buiten Tokyo en haar werk' verhaal. Het gaat over boekhandels (elk hoofdstuk is vernoemd naar een boek dat het thema vormt), maar eigenijk vond ik manga als Kingyo Used Books of Juhan Shuttai!, die niet eens specifiek over boekhandels gaan, eigenlijk veel informatiever en boeiender.

Kaidan is Dead 1: Deze beviel me wel erg goed! In deze moderne tijden geloven kinderen niet meer in spookverhalen, dus de Zeven Spookverhalen van de Basisschool maken toch wel een behoorlijke recessie mee. Zo zit Hanako alleen nog maar op het toilet om te roken en Teketeke bekijkt elke avond alleen maar sex sites via de schoolcomputers in plaats van rond te spoken. Als een van de Zeven Spookverhalen (het levende standbeeld) ook nog eens wordt weggehaald, voelen ze de crisis echt, en ze besluiten iets te doen zodat de kinderen weer in hen geloven. De serie is een komedie, waarbij elk hoofdstuk ze weer nieuwe dingen bedenken om weer ouderwets te spoken, maar het pakt zelden uit als gepland. Ook erg veel verwijzingen naar Japanse broodje-aapverhalen en andere spookverhalen!

Nigeru wa Haji Da Ga Yaku Ni Tatsu 1 (Vluchten is beschamend maar wel handig): de live-action drama gebaseerd op deze manga was toch wel de grote hit dit seizoen in Japan, vooral dankzij de Koi Dance: werkelijk iedereen en hun hond heeft dit staan dansen en genoeg video sites staan er nu vol mee.

Ik wist zelf helemaal niet waar het over ging (oh, het gaat niet over dansen?!), maar dit eerste deel was wel vermakelijk. De hoofdrolspeelster heeft moeite met werk vinden na haar master opleiding, en werkt tijdelijk als huishoudster bij een salary man van haar leeftijd (een ex-werknemer van haar vader). Haar familie verhuist weg uit de stad, maar omdat ze daar wil blijven (ondanks dat ze geen eigen huis/werk heeft), en haar werknemer ook gesteld is op haar als zijn huishoudster, besluiten ze dat ze gaan trouwen als een soort werkcontract: hij betaalt haar voor hun 'huwelijk' en voor wanneer ze bv. als stel ergens naar moeten en zij blijft haar huishoudwerk doen en dingen daarbuiten worden betaald als overuren (hun huwelijksreis is een bedrijfsuitje).

Volhouden, je bent door het meest cliché gedeelte heen. De rest van het verhaal wordt een stuk minder voorspelbaar, op het hoofdpersonage na dan.

Seraph 4
De schrijvers verliezen geen tijd en geven ons meteen de langverwachte confrontatie tussen twee oude vrienden, waarbij opnieuw een paar gangbare clichés vermeden worden. Beter dan ik verwacht had dus, al is het nog steeds geen nieuw concept. Het levert ons wel een paar emotionele scenes op, en een heleboel nieuwe vragen.

Seraph 5
Ons hoofdpersonage moet zijn doelstellingen herzien nu blijkt dat zijn vriend nog in leven is, en ook binnen de organisatie zelf blijkt niet iedereen aan hetzelfde zeel te trekken. We zullen zien waar dit heen gaat.

Seraph 6
Meer training. *zucht* Maar ze smijten er op zijn minst wat flashbacks tussen zodat we wat meer leren over het verleden van de personages. En er is een goede reden voor de training ook, want binnenkort gaan we vampieren jagen.


QED DAQ 1-8
Het ziet er niet naar uit dat deze ooit nog officieel vertaald gaat worden, dus ik heb een, euh, andere oplossing gezocht. De raadsels zitten ok in elkaar, maar het hoofdpersonage is een beetje te happy-go-lucky naar mijn smaak. Ryu heeft veel meer kans om een fan-favoriet te worden (ik dacht eerst dat het een meisje was, maar whatever). Sommige zaken duren wel een beetje lang om op te lossen (dat met dat dorp had ik al eeuwen door), maar over het algemeen een vermakelijke reeks.

Ik heb alleen de eerste drie delen gelezen (en de drama gekeken), maar vond het nooit echt superleuk. Misschien dat ik meer had moeten lezen, want het doet vast iets goed: het is echt een langlopende serie met allerlei spin-off series, maar om een of andere reden pakte het me gewoon niet.

Ik wou dat ik nu iets over Conan 91 kon schrijven die zo'n twee weken geleden uitkwam, maar het is eigenlijk altijd hetzelfde verhaal met buitenlandse post + kerst/einde van het jaar :/ Misschien vandaag nog...

Geen zorgen, ik ben al een stuk verder! Ik heb zelfs deel 11 voorbesteld... Het is dan wel niet de meest nuttige besteding van mijn kastruimte, maar stiekem vermaak ik me er namelijk kostelijk mee. Het is een soort van replacement goldfish nu D. Gray-man halfdood is. Bovendien kan ik er allerlei slechte grappen over maken, en dat is altijd leuk.

Spoiler voor de reünie:

Helaas kwam de postbode gister niet langs met manga, dus maar iets uit de stapel gratis iBooks manga gelezen.



Chimoguri Ringo to Kingyobachi Otoko 1 (Bloedduikster Ringo en de Goudviskomman): Oh, dit was echt superleuk! De mysterieuze Goudviskomman dwaalt door de stad en verandert nietsvermoedende mensen in goudvissen. Het zusje van Kosuke is ook al veranderd in een goudvis en Kosuke zelf lijkt het volgende slachtoffer te zijn als plots het meisje Ringo verschijnt (in een badpak). Als bloedduikster kan zij in het lichaam van het slachtoffer springen en zwemmen in het bloed om zo de Goudviskomman uit het slachtoffer te vissen voor deze zelf ook verandert in een goudvis. Maar Ringo is nog in training, dus het gaat niet helemaal als gepland...

Opvallende tekenstijl en een gewoonweg bizar verhaal met grappige personages (Goudviskomman is meer eng dan grappig). Qua sfeer doet het denken als iets als Sexy Voice en Robo. De serie is niet heel lang (drie delen, met een nieuwe serie die net is begonnen), dus ik ga zeker deze serie aanschaffen!

QED DAQ 9
Um… zijn we zeker dat Kyu het hoofdpersonage is? Niet dat ik het erg vind om wat meer van Ryu te zien, maar hij is nu wel ontzettend de show aan het stelen. Hoe komt het dat de rivalen in dit soort series vaak interessanter en beter uitgewerkt zijn dan het hoofdpersonage?


Seraph 9
De reddingsoperatie loopt niet van een leien dakje. Gurenn wordt gevangen genomen en Yu probeert hem te redden, tot vervelens toe. Het is fijn dat hij om zijn vrienden geeft, maar een beetje gevoel voor zelfbehoud zou geen kwaad kunnen… Ik begin te denken dat het onverantwoord was om hem op deze missie te laten vertrekken, aangezien hij duidelijk niet in staat is om bevelen op te volgen (en dat is geen goede zaak).

Seraph 10
We krijgen eindelijk de langverwachte hereniging tussen Yu en Mika. Goed. Al gaat de conversatie niet helemaal zoals verwacht, want Yu heeft intussen nieuwe familie gemaakt en Mika is daar niet blij mee. Maar als Yu iets echt wil, dan kan niemand hem tegenhouden.

Seraph 11
Mika had niet helemaal ongelijk. Deze mensen zijn niets goeds van plan. En toch kan Yu het niet laten om zijn leven te wagen voor iemand die hen reeds verraden heeft, met desastreuze gevolgen. Domkop.