Maar dan nog...
1. Kleren slijten en gaan kapot, je zou denken dat ze de uniformen zouden willen bewaren voor een toekomstig infiltratieplan ofzo.
2. Natuurlijk zijn ze te herkennen aan hun wapens als ze vechten, maar hun uniformen verraadden hun identiteit aan iedereen in de wijde omtrek, en ik neem aan dat er ondertussen een minder dan geheime klopjacht is geopend. Het zijn deserteurs.
3. Worden die minirokjes niet een keertje te koud?



Mooi. Als Mika (en zijn 'waarom zit ik opgescheept met deze malloten?'-gezicht) dat ook consistent doet, kan er vast vooruitgang worden geboekt.

Ik heb trouwens medelijden met Mika. Doet hij jaren lang zo z'n best om Yu te vinden, en dan, nou ja... dat. De hele situatie. Dat moet best wel ontgoochelend zijn. En oké, dat is natuurlijk ook deels z'n eigen schuld, omdat zijn hoofd waarschijnlijk vol zit/zat met onrealistische verwachtingen/wensen, maar toch...

Maar goed!

Vinland Saga 8
Eindelijk, een nieuwe omnibus! Omgerekend twee delen per jaar is te weinig, zeker nu het verhaal in een nieuwe fase zit. De voorbereidingen voor de Vinland-expeditie zijn in volle gang, maar het einddoel is nog ver weg. Eerst moeten geld en goederen worden ingezameld, en de snelste manier om dat te doen blijkt een trip naar Griekenland om narwalhoorns te verkopen.

Ook leuk: de personages worden steeds diverser nu Thorfinn minder genoodzaakt is om sociale conventies te volgen. Thorfinns bijeengeraapte kliek bestaat aan het einde van dit deel uit een bejaarde avonturier en zijn zoon, een mede-ex-slaaf, een vrouw die zeevaarder wil worden, een hond met brandwonden en een baby.

Ik was allang blij dat Yu daar maar een paar uur per dag zat. Mijn eerste gedacht toen ik die scene zag was "Wow, als hij daar al drie maanden zo vastgeketend zit, dan vraag ik mij af wie zijn onderbroeken ververst heeft, want die vloer is veel te schoon."



Klopt. Het is niet zo leuk als je enige houvast uit het verleden intussen een nieuw leven heeft opgebouwd.

Maar eerlijk is eerlijk, de rest heeft het hem echt wel gemakkelijk gemaakt. Zodra Yu hen vertelde dat Mika zijn verloren broer was, gingen ze allemaal "Oh, hij is familie van jou? Geweldig! Dan moeten we hem helpen." Geen "Maar hij is een vampier", geen "Maar hij was tegen ons aan het vechten. Weet je zeker dat hij aan onze kant staat?" Ze aanvaardden het gewoon. Dat vond ik behoorlijk verfrissend, want in de meeste series zouden ze hier een hoop drama van maken.

Oh, god, ja...



Toch een voordeel dat de rest ook behoorlijk wat heeft meegemaakt. Shinoa weet al lang en breed dat mensen minstens zo erg kunnen zijn als vampiers (en ook al was het slechts een bijwerking, Mika heeft wel haar leven gered). Yoichi kan het met iedereen wel vinden zolang hij/zij/het maar geen direct gevaar is voor zijn bestaande vrienden/familie (hij houdt nachtelijke theekransjes met zijn demon; een chagrijnige vampier met een eetstoornis is easy mode). Shiho snapt Yu's en Mika's situatie, en zal Mika tolereren zolang hij de redding van Mirai niet in de weg zit.

Shikatsushi 2: tweede deel van de shojo forensische detective over een dokter van een UMC die autopsies verzorgt voor de politie. Het blijft een vrij technische detective, dus er valt wat minder op te lossen voor de lezer zelf, maar de verhalen zijn wel okay. Heb nog steeds wel dat veel mannelijke personages nogal op elkaar lijken...

De eerste volumes van Bungo Stray Dogs en The Case Study of Vanitas. Ze smaken allebei wel naar meer.

Mobile Suit Gundam: The Origin - omnibus 1-3
Ik waardeer het echt dat ik eindelijk eens kennis heb kunnen maken met deze klassieker. Echter, in bijna 40 jaar is dit genre keer op keer vernieuwd met meer toeters en bellen eraan. The Origin is daarom erg... gewoontjes. De personages zijn clichés, de oorlog is standaard en vliegende robots is normaal geworden. Een pluspunt als casual gunplabouwer zijn de herkenbare details in de robots, maar de gevechten vond ik minder interessant.
Ik zie helaas geen reden om deze serie verder te lezen.

De eerste paar delen waren gratis op (Japanse) iBooks, dus Samurai Deeper Kyo gelezen... Mensen die al wat langer op dit forum (en vroeger naar het Boekenfestijn gingen) herinneren zich deze klassieker vast nog wel :D

En yep, het is nog steeds nooit echt slecht, maar ook nooit verrassend goed of zo.

Cooking Papa 1

.... Ik lees teveel gourmet manga!

The Kindaichi Case Files R 11 (en eigenlijk ook de laatste twee hoofdstukken in volume 10): Weer een verhaal over drank? Dit keer gaat het over een moord in een sake brouwerij, maar wat is dit toch een saai verhaal. Er wordt telkens gekozen voor de meest voor de hand liggende oplossing voor alles, alsof er geen enkele inspanning is gedaan voor dit verhaal. De manier waarop de moordenaar zichzelf weggeeft is ook een van de meest domme manieren die we ooit in deze serie hebben gezien (en er zijn toch wel een paar moordenaars geweest die zichzelf wel heel makkelijk weggaven).

Conan heb ik ook al gelezen :3
De manga die ik het laatst heb gelezen, weet ik niet meer, ik denk Citrus? (jeweetwel, die Yuri, stond ook eens in AniWay)
Ik heb hem niet echt gelezen, ik heb gewoon een bladzijde op google gevonden en heb die grondig bestudeerd
Ik zou hem wel in het echt willen lezen maar het is 16+.
Weet iemand eigenlijk waarom?

Er zit wel wat Teen-rated content in (gezoen enzo), maar meestal krijgen yaoi/yuri een 16+ (of Mature/R) rating. De logica is denk ik dat homoseksuele dingen automatisch tellen als 'gevoelige inhoud'... Ik zou er niet te veel waarde aan hechten.

(Maar ik ben zelf niet bij dus het kan zomaar dat die rating wel gerechtvaardigd wordt later.)

Ah oke bedankt.
Als het zo is, zou ik het een 12+ of zo geven.. het is wel sneu dat er dan 15 of 14 jarigen zijn die het niet mogen lezen maar ik denk niet dat een normale 10-jarige die dingen gaat lezen -_-.
Hoewel ik negen was toen ik voor het eerst manga ging lezen. (niet Yuri/Yaoi!!)

Ik heb mezelf nooit gehouden aan leeftijdsrestricties; er was toch niemand die het controleerde. Die ratings gelden ook meer voor verkoop denk ik?

De leeftijdsadviezen komen van de uitgevers zelf en zijn niet bindend. De richtlijnen voor deze indicaties verschillen per uitgever en er is geen enkele organisatie die uitgevers verplicht een leeftijdsindicatie op hun strips te plakken. Als je een beetje rondkijkt, zie je waarschijnlijk al snel allerlei indicaties die helemaal niet lijken te kloppen. DC gaf aan gewelddadige strips zoals Batman bijvoorbeeld vaak een T-rating, terwijl deze volgens de richtlijnen van CMX (een manga-imprint die onderdeel was van DC) minstens een M zou moeten krijgen. En tja, het gaat om Amerikaanse edities, en de Amerikaanse samenleving is sowieso wat ouderwetser (en preutser) dan de Nederlandse.

Ik weet niet hoe oud je bent en ik zal je ook niet vertellen of je Citrus kunt/mag/moet lezen of niet, maar stripwinkels mogen de serie aan je verkopen. En ik kan me niet voorstellen dat ze dit niet zullen doen, tenzij je duidelijk maar een jaar of 11 bent. De speciaalzaken zouden namelijk een probleem hebben als ze series zoals Attack on Titan niet meer aan mensen onder de zestien zouden verkopen.

Bedankt, Tamara! Nu snap ik het iets meer. Ik kijk meer anime dan manga, en wist hier niet echt veel over.
Ik zal er nog wat over nadenken voor ik het echt ga kopen, maar ik denk van wel.