When They Cry - Higurashi
Boy, am I late to the party. Ik heb maar liefst twee jaar over deze serie gedaan. Ik begon in 2011 en keek de eerste twee arcs (1-8). In 2012 keerde ik terug en keek de volgende arc (9-13). Gisteren heb ik vervolgens alles weer opnieuw gekeken en vandaag heb ik de laatste helft gekeken.

Higurashi is berucht om zijn geflipte moordmeiden, maar behalve dat biedt de eerste cour/helft weinig vermaak. In tegenstelling, de dagelijkse gebeurtenissen van Keiichi en de vier overschattige meiden zijn een goed slaapmiddel. De auteur van de visual novels wist het maar al te goed: moe sells en keek dit af van de succesvolle Key. Elke arc volgt een vast stramien: de vrienden gaan onbezorgd naar school, totdat eentje doordraait en de rest uitmoordt. Maar zelfs dat kan gaan vervelen als ze de volgende dag/aflevering gewoon weer vrolijk rondlopen!

Een goed mysterie laat de juiste informatie weg en geeft de drang om het raadsel op te lossen. Maar in de Higurashi-moorden is weinig sprake van mysterie; moordenaar, motief en moordwapen zijn bekend, toch? Pas als de serie komt met antwoorden, zag ik pas in dat het helemaal niet zo simpel was als dat het leek. Mijn aandacht was dus pas echt gevestigd vanaf aflevering 14.

Achteraf gezien is Higurashi een interessant verhaal verpakt in simpele personageontwerpen. Maar wanneer het pas goed fout gaat, zie je een scala aan emoties en gelaatsuitdrukkingen loskomen. De serie heeft me op het puntje van mijn stoel laten zitten, wat toch zeldzaam is. Ik kijk al uit naar het vervolg.

Score: 8 (7 voor de eerste helft, 9 voor de tweede helft)

Vorige week ook de zesdelige OVA Karas gekeken. Man man man wat een fantastische beelden, maar wat een vaag verhaal. Echt zo'n serie die je pas de tweede keer begrijpt. Ach, who cares met zulke toffe gevechten. Een dikke 8 waard.

Infinite Ryvius

Een groep van meer dan 600 studenten komt per ongeluk terecht in een super-ruimteschip van verborgen lag in hun ruimtestation, op het moment dat zij veiligheid zoeken omdat het ruimtestation in een onveilig deel van de ruimte terecht is gekomen. Al snel worden ze achtervolgd door meerdere partijen die ofwel het schip willen vernietigen of willen overnemen. En zie daarvoor maar eens een oplossing te vinden met 600 kinderen...

Hoewel het verhaal wat simpel is en tegen het eind redelijk matig word, is er één ding wat deze serie meesterlijk doet: het uitwerken van zijn personages. Ongeveer 30 van de 600 studenten komen regelmatig in beeld en elk heeft zijn eigen unieke uiterlijk en gedragingen, zodat zelf ik, die notorious slecht is in gezichten onthouden, elk van deze personages uit elkaar kon houden. De interactie die ze met elkaar hebben, hoe elk van hen op zijn eigen manier met de crisis omgaat en de transformaties die ze meemaken zijn allemaal geloofwaardig. Een aantal studenten die in het begin sterk of vriendelijk zijn, veranderen onder de druk helemaal en andere studenten blijken nobeler te zijn dat je je in het begin ooit had kunnen voorstellen. Ik denk dat er voor iedereen hier wel iemand is waarmee is is zou kunnen identificeren. Ik vroeg me regelmatig af; "wat zou ik doen in deze situatie?" Ik zat regelmatig op het randje van mijn stoel;juist omdat ik zo om de personages was gaan geven, bleef het tot het einde spannend.

Het einde stelde alleen een beetje teleur: het ging veel te snel en te makkelijk. Wat ik wel fijn vind (en wat bij elke serie waarbij de personages het belangrijkst zijn een vereiste zou moeten zijn) is dat er een hele episode werd besteed aan de aftermath; wat gebeurt er met de studenten na de ontknoping. Toch; met een goede ontknoping was deze serie echt een meesterwerk geweest, terwijl hij nu blijft steken in 'heel goed'. Iets kleins wat me stoorde was het feit dat één van de vijandelijke schepen enkel werd bestuurd door enkel oude vrouwen, waar geen reden voor gegeven werd en wat nogal silly was in een anderzijds serieuze serie.

Muziek en beeld zijn beiden niet bijzonder. Ik ben niet echt fan van de hiphop soundtrack; soms werkt het oke, maar ik denk dat een andere muziekkeuze de serie meer emotionele power had gegeven. Nu is de soundtrack soms misplaatst cool. De stemmen daarintegen (in de Japanse versie tenminste) zijn erg goed en brengen de personages met veel emotie tot leven.
Beeld en animatie zijn redelijk typisch voor een serie van zijn tijd; met af en toe wat dipjes met vervormde gezichten als gevolg. De geweldige hoeveelheid aan verschillende uiterlijken van de personages terwijl het toch een geheel blijft is wel goed gedaan.

Ik heb nog niet eerder een serie gezien die het voor elkaar kreeg zoveel personages interessant te houden en ik kan de serie dan voor iedereen aanraden die houdt van karakter-gedreven verhalen of psychologisch drama, zelfs als je niet van Science fiction houdt.

8,5/10

Hagure Yuusha No Estetica

Hoe ze het zelf beschrijven:
Deze anime gaat over Akatsuki Ousawa die de Demonenkoning heeft verslagen in een andere wereld, die Alyzard heet. Hij gaat nu terug naar onze wereld met de titel ''rogue hero''. Hij neemt Myuu, de enige dochter van de Demonenkoning, mee omdat hij hem dit heeft beloofd voordat de koning stierf. Nu ze eenmaal in onze wereld zijn, leiden ze een leven als broer en zus, en zijn ze beiden studenten in een soort vecht-instituut, Babel genaamd, voor mensen uit de andere wereld. Akatsuki is een erg brutale en erg sterke jongen, en het duurt niet lang voordat hij de grootste swagger in de school is. Zijn taak als krijger is echter niet voorbij, en hij zal nog een groot kwaad moeten verslaan voordat de wereld ware vrede kent...

Wat ik heb gezien:

http://kawaii-mobile.com/wp-content/upl ... x960-6.jpg

En dat is dan ook gelijk waar de hele anime eigenlijk over gaat. TIETEN. Dat is het gewoon, jongens, en laten we er alsjeblieft niet rond de bush over beaten. Het plot is flinterdun en eigenlijk zo oninteressant dat alleen de fanservice en de humor er nog interessant zijn.
Als we het dan over de laatste twee hebben, moet ik zeggen dat ik dan al een stuk vrolijker wordt. Fan service is er in paradijselijke overvloed; we krijgen meer dan genoeg van Myuu en andere meiden te zien. Allerlei scenes met ondergoed en badpakken en naaktheid die echt ongelooflijk awkward zijn, en random shots onder iemands rok, en allemaal onzin langs die lijnen. Er is zelfs een ''broer op zus(ze zijn niet echt familie)'' ''bijna-verkrachtingsscene (in Japan is iemands borsten pakken ook al echt verkrachten)'' en een kus. Jawel, mensen, Akatsuki klimt bijna bovenop foxy nee chan geeft haar ook nog een kusje ergens aan het eind. Nou nou nou... Daarbovenop gooien ze ook nog een aantal geperverteerde ''total humiliation'' afleveringen, waar er als ik het wel heb 6 van zijn. Alle geperverteerde fantasieën die jij als kijker maar zou kunnen hebben, worden voor jou volledig uitgewerkt en tot aflevering gemaakt. Attent, of niet soms? <3
Alles wat jij nog hoeft te doen is papieren zakdoekjes pakken voor je... Bloedneus.

De humor laat een soort zoetzuur smaakje achter. Akatsuki is een enorm geperverteerde jongen, met een enorm handig talent: hij kan in een milliseconde het ondergoed van een vrouw afpakken, zonder dat zij het überhaupt door heeft. Hun reactie is ook altijd hetzelfde: ''AAAAH WAT FLIK JE ME NOU WEER!?''. Daar kan ik best wel een beetje om giechelen. Wat er nu echt zuur aan is is dat dat ook zo'n beetje het enige is wat er aan de anime te lachen valt.

De anime is best kort, en erg veel gebeurt er ook niet. Nou ja, de pacing geeft je tenminste die indruk; shit gaat wel degelijk down op een bepaald moment. Er zijn ook veel dingen die je zo op tvtropes terug kunt vinden omdat ze enorm generic zijn, zoals:
-Jongeman met een enorm zwaard
-Rozeharig meisje (met enorme tieten)
-Andere wereld (op een heel erg oncreatieve manier neergezet)
-yuri
etcetera!

Niets origineels aan dus. Ik heb hem toch uitgekeken, omdat ik daar gewoon zin in had. De fanservice afleveringen heb ik ''voor alle compleetheid'' (beste excuus ooit) ook maar gekeken. Mijn rating:

5.8/10
-geen verhaal
-geen originaliteit
-grapjes zijn oke en ik krijg fanservice

EDIT: bij nader inzien zijn de fanservice, karakters en grappen toch wel een mager zesje waard. Of nou ja 5.8, whatever.

Higurashi no Naku Koro ni Kai
Oké, het tweede seizoen waarin alles duidelijk wordt, yes! Weg is ook het horroraspect, de boodschap van deze serie is letterlijk "vriendschap is magisch". Er staat echter nog veel op het spel, namelijk alle levens van het dorp. Dat maakt het verhaal intens spannend en elke keer als je denkt dat het gaat lukken, is de vijand de kinderen te slim af.
Dat brengt me ook bij mijn grootste pijnpunt: de dader achter alle moorden. Ik vond het motief dat hier in een lange flashback naar voren werd gebracht zwak. Ik kon me niet voorstellen dat zo'n voorval iemand kan overhalen tot zo veel moorden. Maar ook de vrienden laten steken vallen, met name in de laatste afleveringen maken zij domme fouten waardoor de vijand weer de bovenhand krijgt. Ik snap dat dit het verhaal spannend maakt, maar je zag ze al van ver aankomen.
Al met al is Higurashi een bijzonder verhaal, maar haalt niet de top door soms ongeloofwaardige personages en een wat uitgerekt verhaal. Als mystery-horror is het zeker het kijken waard, hoewel ik denk dat mijn voorkeur uitgaat naar From the New World.

Score: 8

Kara no Kyōkai – the Garden of sinners.

Ik heb deze serie gisteren afgekeken.
het waren in totaal 7 afleveringen/films van tussen de 50 min tot 2 uur lang.
Het enige wat ik kan zeggen er over is WOW wat een goede serie .

Waarom?

Mijn eerste "echte" anime die ik gezien heb was Ghost in the shell (de film uit de jaren 90).
Dit was 5 jaar geleden en heeft van mij een anime fan gemaakt.
Deze anime was qua inhoud erg volwassen en ook de tekenstijl was erg donker en triester.
Hierna ook ghost in the shell Innocence gezien.
welke ik toendertijd het topppunt van grafisch beeldkwaliteit vond.

Maarja deze film/serie toevalig vorige maand ontdekt.
Het design van de karakters beviel me meteen al goed, dusja begonnen met kijken.
Al bij de eerste film/ aflevering stond me mond open van de tekenstijl en de kwaliteit van de beelden.
Ghost in the shell is hier tegenover nog "slecht" getekens.

Naast de kwaliteit van de beelden is de anime echt "volwassen" qua verhaal en personages.
Nergens komt er een grappig of dom moment in voor en ligt er steeds een serieuze sfeer over elke aflevering/film.
Je word er zomaar in gedropt en leert pas na iedere aflevering meer wat de story van de personages is.
Wel blijven er steeds enkele vragen open die men zelf moet beantwoorden.

Het gerne van de anime kun je het best beschrijven als: action,drama,mystery,beetje fantasy en een beetje gore.

Dus voor iedereen die een serieuze volwassen anime zoekt is deze anime aan te raden.


Score: 9/10

Mahou Shoujo Madoka★Magica Movie 3: Hangyaku no Monogatari

Ik ben zelf heel erg fan van Madoka Magica dus ik sprong letterlijk een gat in de lucht toen ik zag dat deze online stond.
Ik kan er niet veel over zeggen behalve dat ik het echt een geweldige film vond, het is echt een van de beste films die ik ooit heb gezien.

De storyline, het artwork, de muziek, de setting, alles was gewoon perfect en had de typische Madoka Magica stijl, ik hoop echt dat er nog een deel uitkomt.
Ik kan niet wachten tot dat deze film op dvd verschijnt! ik zou zelfs een nacht voor de winkel doorbrengen als dat zou moeten, haha, zegt weer hoe geweldig ik deze film vind

10/10

Persoonlijk vond ik het einde niet bepaald 'leuk' om het zo tezeggen,

Hallo, heb je wel eens gehoord van spoilers? Ik heb de film nog niet gezien en dat had ik niet van tevoren willen weten.

Graag die zin weghalen of anders duidelijk maken dat het om een spoiler gaat, bijvoorbeeld in quotebox met witte tekst en daarbuiten "spoiler".

Heb het weggehaald, ik gebruike eigenlijk het verkeerde woord, maar ik zie het gelijkertijd ook niet zo, ik hoop echt dat de vierde film(als deze komt) wat meer uitleg geeft over de derde :p

Major S1 t/m S6

Zal zo weinig mogelijk spoilers proberen.

Is een honkball anime waarbij je de hoofd persoon Honda/Shigeno Goro volgt om een van de beste te worden.

De anime begint in zijn jeugd waarbij je leert dat hij later een professioneel honkballer wilt worden net zoals zijn vader maar door omstandig heden moest hij verhuizen naar een andere stad en ging bij een honkbal club spelen om de besten te worden. Je volgt de hoofdpersoon door tot aan het einde van het honkbal seizoen.

Dan begint seizoen 2 we zijn middels een paar jaar veder gegaan naar eind middelbare school hij komt op de school en wilt bij de honkbal club van school maar deze blijkt problemen te hebben met de spelers dus probeert hij zijn best om toch met het groepje spelers dat er in zitten de beste van het gebied te worden, hier door blijkt dat Goro een hele goede speler is en ze ver in de spelen komen door dat hij zo goed is word hij gescout voor de beste atletische school in Japan Kaido waar hij tot zijn uiterst kan gaan en trainen met de beste van Japan maar hij neemt dit aanbod niet aan. totdat Goro iemand genaamd Mayumura tegen komt hij is een van de spelers die speelt in Kaido unified een speciale sport school voor mensen die geselecteerd zijn voor Kaido. Hij laat zien hoe goed de spelers in Kaido zijn. Hier door wilt hij toch naar Kaido gaan om te zien hoe goed hij is vergeleken met de beste maar omdat hij nee tegen de scout heeft gezegd moet hij via de normale manier binnen zien te komen door de test te nemen.

Seizoen 3 was ook heel goed maar sla ik over is te veel spoiler.

Seizoen 4 Aan het einde van seizoen 3 was Goro gescout voor een professioneel honkbal club maar door het nieuws te kijken zag hij zijn favoriete speler spelen in de Major League in Amerika toen hij dit zag bedacht hij bij zichzelf dat hij ook wel tegen hem wil spelen in de Major dus begon zijn reis naar Amerika om in de Major's te spelen dit bleek niet zo makkelijk te zijn bij de eerste club waar hij de test ging doen werd hij aangenomen maar door problemen op het veld werd hij snel van de club verwijderd waar door hij naar een nieuwe club moest zoeken en zo kwam hij bij de Memphis bats maar deze club bleek het heel slecht doen en was in 15 jaar geen kampioen geworden maar met Goro erbij verandert de club helemaal.

je volt Goro nog tot later maar daar moeten jullie zelf achter komen.

9/10

Dit is mijn eerste post en review laat maar zeggen

Druk, druk druk de laatste tijd, dus hier zijn een aantal superkorte reviews. Ik wilde mijn score van Ryvius ook even bij stellen naar een 8, het lijkt dat ik meestal een half punt aftrek nadat ik wat tijd het gehad het te contempleren:).

Nabari no ou Meh. Beter dan ik verwachtte, vooral in the character department, but not by much. Het einde was een lachertje en deed de opbouw geen eer aan. Enigzins vermakelijk, maar je bent hem de volgende dag alweer vergeten. 5+.

Requiem from the darkness Ik heb een vorliefde voor spooky anime, dus ik keek hiernaar uit. Jammer genoeg is het enige sellingpoint de unieke visuals; vooral die wilg was hypnotiserend. De verhalen worden eerder verteld dan dat ze worden laten zien en de karakters lijken altijd een beetje aan de zijlijn te staan en worden niet ontwikkeld. Meh, skip it. 5-.

Paniponi Dash Voor een comedy heb ik wel erg weinig gelachen. Het was wel fijn deze anime aan te zetten als ik even net wilde nadenken en de grote stoom onzin en references mijn mind schoon te laten spoelen. Het is niet veel meer dan dat, en ik snap dat het een hate-it-or-love-it anime is; het zijn goed geanimeerde gags (2 van de 3 intro's waren ook chatchy), maar dan ook niets meer dat dat, geen vingerhoed diepgang. 6-.

Memories De eerste episode, magnetic rose, is geweldig. Ik wist er niets van toen in deze compilatie ging kijken en it blew me away! Het duurde maar 45 minuten, maar het was perfect gepaced, erg spannend, zag er schitterend uit en de muziek was erg effectief. Ik ben blij dat ik nog zo verrast kan worden; hier ben ik een anime-fan voor:). 9-.
De ander twee shorts zijn minder. Stink bomb zag er goed uit en had wat unieke muziek, maar was te lang uitgerekt. Ook was ik er niet zeker van wat voor genre het zou moeten zijn; voor een comedy had het behoorlijk was donkere thema's. Ik ben ook nooit zo dol op domme hoofdpersonen... 5
Canon Fodder was erg interessant, maar het was ook niet echt een verhaal. Het leidde je rond in een bijzondere en uniek geanimeerde wereld, maar net toen ik dacht dat het echt ging beginnen, rolde de eindcredits. Zonder narratief was het fascinerend maar ook een beetje leeg. 6+.

Shounen Omnyouji Dit is een serie die alle elementen op een rijtje heeft en niets echt fout doet, maar ook niet iets heeft dat indruk maakt. 7-.

Rose of Versailles
Emotioneel, romatisch, bombastisch en toch ook subtiel in de romantiek; deze serie word met recht een klassieker genoemd. Het is wel te merken dat de twee helften door andere regisseurs zijn gedirigeerd; Marie-Antionette verdwijnt bijna helemaal uit beeld in de tweede helft, weg zijn de intriges tussen gewiekste vrouwen (een aantal karakters worden naar de zijlijn gedirigeerd) en Oscar en de revolutie komen op de voorgrond te staan. Ik vind de tweede helft een stuk minder voorspelbaar, dramatischer en spannender. Het eerste gedeelte viel wat in de herhaling. Toch is de hele serie de moeite waard, al is het alleen al voor Oscar, ze is sterk, gevoelig, rechtvaardig, trots en draagt elke scene waar ze in verschijnt, ookal zijn de andere karakters verre van zwak. Ik vond Jeanne ook erg sterk; in het begin lijkt ze slechts een tweedimentionale badgirl, maar ik heb wel respect voor haar lef, hoe ze alles op alles zet. De scene met haar in de rechtbank vond ik één van de hoogtepunten van de serie.
8,5.

Paranoia agent

What. The. Fuck. Did. I. Just. Watch. Het begint vaag, het wordt vager, en als je denkt dat het niet vager kan wordt het nog vager. Als er een fatsoenlijk einde aan had gezeten dan had ik 't een waanzinnig interessante serie gevonden, nu is het gewoon een vage belevenis. 7.

Steins;Gate

Een halfjaar geleden had ik de eerste vier afleveringen gedownload en gekeken en ik was toen nog niet echt gegrepen. Een paar weken geleden heb ik de DVDs toch maar een keer gekocht, omdat ik aantal verhalen waarin tijdreizen een grote rol speelt gelezen had, en ik toch wel geinteresseerd was hoe dit in S;G was gedaan. En weer had ik na een aflevering of 4 het idee 'hmm, interessant, maar ik weet niet of het wat voor mij is'. Teveel moe enzo. Maar ik heb doorgezet en rond aflevering 12 werd het opeens interessant. Ik heb de afleveringen daarna eigenlijk achter elkaar gekeken. Heel erg mooi om te zien bijv. hoe een klein detail uit de eerste aflevering opeens van groot belang blijkt te zijn. Eerste helft 6.5, tweede helft 8.5

Wat betreft de OVA was het aardig om de (waarschijnlijke) moeder van Suzuha te zien, maar verder voegde deze eigenlijk weinig toe. [6.5]

Dat einde was idd jammer. Ik had gehoopt dat ze wat meer met het psychologische aspect hadden gedaan en daar wat meer hadden uitgelegd, maar het einde is een fullblown fantasy waar je heel wat verschillende interpretaties aan vast kan knopen. Ik heb dat wel met meer films van Satosho Kon; allemaal zijn ze fascinerend, maar ik mis een conclusie die het eerdere mysterie eer aan doet. Oke, het is een mindfuck, maar dat moet ook weer geen excuus worden...

Oef... tijdje geleden. Ik had 3 series afgerond tegelijkertijd
Sword art online: Verschrikkelijk, bagger, saai, stom. Nou. Lekker positief xD.
Ik vond de eerste arc ok. Maar dat alfheimonline was gewoon niets. Asuna is zo... in de de 2e arc

Loveless herkeken: Mijn favoriete anime. Het thema is zo mooi

Sekaiichi Hatsukoi OVA herkeken: toppunt van cute