Kotoura-san

Een erg geslaagde comedy met een originele setting voor een highschool slice of life, maar een draak van een verhaal met de slechtste en meest clichée plot twisten ooit. Manabe is het enige goed uitgewerkte personage. Hij is ook de enige logische. In Toradora was het meisje-ouder probleem toch even wat beter opgelost. De grappen waren heel erg goed, vooral als Manabe en Kotoura's opa samen waren, die twee versterkten elkaar heel erg goed. In de laatste arc gaan Kotoura en gang een crimineel pakken... seriously? En ook wie die crimineel was, was van een kilometer te ruiken.

7/10 omdat ik toch nog prima gelachen heb. Ik heb er geen spijt van, maar ik zou hem niet gekeken hebben als er meer betere series dit seizoen waren.

Ja de meeste Winter anime waar bagger idd

Nekomonogatari: Kuro

Een beetje laat om er nu nog een review op te geven, maar dit was wel de serie waar ik me verreweg het meest op verheugde van het winterseizoen.
Als een grote fan van de monogatari-serie was het moeilijk voor Nekomonogatari om me teleur te stellen, en dat deed het ook zeker niet. Natuurlijk miste ik Senjougahara, Hachikuji, Kanbaru etc., maar Oshino en Shinobu werden ook meer in het licht gesteld en dat was interessant, vooral Shinobu's development was leuk om naar te kijken. Hanekawa is nooit mijn favoriete personage geweest, en na Kuro had ik zeker meer respect voor haar.
Nekomonogatari: Kuro heeft me geen moment verveeld, de muziek was goed en Shinbo's animatiestijl was weer geweldig. De conversaties spatten er weer uit, wel met wat minder humor, zoals eerder genoemd.

Uit principe geef ik bijna nooit tienen, dus...
9/10

Hellsing: The Dawn
Dit is een soort prequel van Hellsing Ultimate die voornamelijk gaat over jonge butler Walter in de Tweede Wereldoorlog. Slechts drie afleveringen met een totale lengte van minder dan een half uur, en eindigend met een reclame voor Drifters.
Er gebeurt bar weinig in deze OVA, die voornamelijk uit gesprekken in donkere kamertjes bestaat. De art is hetzelfde als in de serie, maar de animatie is vrij slecht. Ik kan niet zeggen dat het een toegevoegde waarde heeft, deze korte prequel kun je gemakkelijk missen.

Score: 7-

Blast of Tempest (Zetsuen no Tempest)
Net als Dvalinn25 was ik aanvankelijk niet onder de indruk van dit actiespectakel, maar dat veranderde snel. Twee vrienden, Mahiro en Yoshino gaan op reis om de moordenaar van Mahiro's zus Aika te vinden. Daarbij krijgen zij hulp van Hakaze, een meisje dat vastzit op een onbewoond eiland, maar genoeg magische krachten bezit om contact te houden met de buitenwereld. Wanneer er enkele grote onthullingen volgen die gevolgen hebben voor de hele wereld zit je aan de buis gekluisterd. Zelfs de "heuvelafleveringen" konden mijn enthousiasme niet hinderen.

Maar goed, toen kwam er een climax halverwege en is de serie nooit meer echt opgekrabbeld. De spanning was weg, de serie verloor zijn vaart. Iedereen deed nog alsof Mahiro en Yoshino de spil in het proces waren, maar dat waren ze allang niet meer. De drijfveer van Aika's dood begon te vervelen. Er kwam uiteindelijk nog een slimme wending die haar verhaal mooi afsloot, maar feit bleef dat een kwaadaardige boom niet werkt als vijand. Er gaat geen Tolkiense dreiging van uit, waardoor het mij eigenlijk niet meer kon schelen wat er met de boom gebeurde. Zoals gezegd zijn de personages interessant en redden eigenlijk deze tweede helft. Natuurlijk is Bones' animatie ook van goede kwaliteit. Maar ik had wel een probleem met Megumu, hij paste niet goed bij de cast en het zou beter geweest zijn als Yoshino daadwerkelijk de Magiër van Zetsuen (of hoe hij in de Engelse vertaling ook mag heten) was geworden.

Seizoen 1 was de sprint naar de finish, seizoen 2 was het uitlopen van de laatste meters. Cruciaal voor het verhaal, maar niet de fotofinish die ik had gehoopt. Gelukkig wil je wel weten hoe het de helden verder vergaat.

Score: 8+ (9 voor de eerste helft, 8 voor de tweede helft)

Vividred Operation

Van de makers van Strike Witches komt dit verhaal, over een vreedzame wereld die plotseling aangevallen word door aliens. Alleen Akane, de kleindochter van een geniale professor, en haar vrienden kunnen de wereld redden met de kracht van vriendschap! Wee! Oh, en ze dragen allemaal fanservicy outfits, uiteraard.

Het zal geen verrassing zijn dat de show bagger is. In principe kun je dat al uit de eerste aflevering opmaken, en het is niet alsof de serie erna beter wordt. Het verhaal is zo cliché als wat, de aliens zijn oninteressant en makkelijk in de pan gehakt (de gevechten verlopen ook zo voorspelbaar als in de freaking Power Rangers) en de personages komen amper verder dan stereotypen. Het is ook allemaal behoorlijk stupide, en waar het aanvankelijk nog redelijk tongue-in-cheek is (met tal van verwijzingen naar andere populaire anime) gaat het later de irritatie-grens over en begint te dagen dat de show zelfs faalt op diens cruciale elementen (behalve de fanservice, als je dat cruciaal wilt noemen), waardoor het zelfs binnen dit genre geen goede serie is. Het voelt ook allemaal als een cynische cashgrab, aangezien er nergens enig stukje creativiteit te vinden valt. Otaku pandering, dat is alles wat de serie is.

En natuurlijk werkt dat en verkoopt het als een gek. Hmm.

4/10

Kotoura-san

De serie gaat over een meisje met psychische krachten (ze kan gedachtenlezen) genaamd Kotoura, die door onverantwoordelijk gebruik ervan al snel door iedereen vermeden wordt. Haar leven zit in een slop, tot ze op een dag Manabe ontmoet, een weirdo die niet bang is voor haar, en haar eerste vriend in jaren. Ze wordt ook opgenomen in een schoolclub die haar krachten onderzoekt en dus begint ze haar leven weer op de rails te krijgen en haar vroegere trauma's te verwerken. Een interessant gegeven, dat helaas niet overal even sterk wordt uitgewerkt.

De problemen zijn er eigenlijk al sinds dag 1; hoewel de serie de juiste noot weet te raken met de lichtere momenten, is het drama over de top en is de pacing een compleet zooitje - we blijven constant tussen happy en depresserend springen, wat de serie nogal schizofreen aan doet voelen. Het heeft echter wel een vreemde aantrekkingskracht en de serie voelt erdoor aan als een beginnerspoging, waarvan je wel wil weten hoe het zich verder ontwikkelt. Dit gevoel zwakt later helaas wel af - hoewel de happy toon nog steeds amusant blijft, vervallen de personages in herhaling en is de rek eruit (het drama is ook veel minder aanwezig). Het plot zakt ook compleet in vanaf het middelpunt en wordt ronduit matig, waarbij vooral hun vang-de-boef arc compleet belachelijk is. De serie voelt in feite gewoon alsof de schrijver niet meer wist wat met het verhaal te doen zodra het grote conflict uit de weg was, en het verliest elke speciale waarde die het had.

Kotoura-san is nog steeds een redelijk serie, maar uiteindelijk niet iets wat je je lang zult herinneren. Amusant, maar ook zonder enige toegevoegde waarde. Een beginnerspoging die grotendeels is gefaald, helaas.

6.5/10

Maoyuu Maou Yuusha

De serie gaat over een typische held die zo uit een oude videogame gerukt zou kunnen zijn - op weg om de grote kwade demonenkoning te verslaan. Wanneer hij daar echter aankomt blijkt de 'koning' echter een jongedame te zijn, een intelligente jongedame die erop wijst dat dit gevecht tussen 'goed' en 'kwaad' uiteindelijk nutteloos is. Ze overtuigt hem de handen ineen te slaan en de wereld te veranderen door de economieën te beïnvloeden, en zo begint het verhaal.

De paralellen tussen Spice & Wolf en deze serie zijn duidelijk - de problemen in deze serie zijn weliswaar op een grotere schaal, maar het plot neemt zeker inspiratie van die klassieke serie. Helemaal perfect doet het dat niet, maar toch weet de serie een interessante wereld op te bouwen en zijn de hoofdpersonages, waarbij vooral Maou opvalt, interessant om te volgen. De fanservice die soms opduikt voelt wel onnodig en de lange dialogen over de economie en al diens aspecten zullen niet iedereen kunnen boeien, maar desalniettemin is het een vermakelijke serie. De animatie is vaak wel ronduit ondermaats, waardoor vooral veel gevechten er maar gammel uitzien.

De grootste doodzonde is echter de pacing. Waar Spice & Wolf uit losse arcs bestond en de tijd nam diens verhaal te vertellen, proberen ze in deze serie het hele verhaal in twaalf episodes te persen. Dat heeft tot gevolg dat je het gevoel krijgt een samenvatting te kijken - je krijgt de belangrijkste scenes te zien en het blijft te volgen, maar het mist nuance en alles raast maar in een sneltreinvaart voorbij. Het einde weet eveneens weinig sluiting te brengen, waarschijnlijk omdat ze door hun tijd heen waren. Het is jammer, want de ingrediënten voor een goed verhaal zijn er - de executie is gewoon matig.

Het doet me uiteindelijk op twee gedachten hinkelen. Aan de ene zijde heb ik wel veel plezier gehad aan de serie, maar anderzijds bekruipt me constant het gevoel dat hier meer in had gezeten. Een lichte teleurstelling.

7/10

Nyan Koi!

Erg leuke anime om naar te kijken ^^ de katten zijn goed getekend

Lovely Complex.

Sommige momenten zijn wel behoorlijk touching ^_^ en de crossdresser is lol :p

Ik sluit me volledig aan bij Dvalinn25's mening over Maoyu. Het verhaal voelde meer aan als een samenvatting. Het perspectief sprong van hot naar, met als overgang een blik op de fictieve wereldkaart. Daar had ik helemaal niets aan, aangezien ik niet onthield hoe de vorm van elk land eruit zag. De Held is overpowered en zal nooit verslagen kunnen worden, de Demonenkoning trekt allerlei wetenschappelijke uitvindingen met het grootste gemak uit haar hoed. Maar het ergste vond ik nog dat de personages een lege huls waren voor hun rol in het verhaal. De toespraak van de oudste hulp-maid was mooi, maar verdere conversaties kan ik me niet meer herinneren. Wel was er veel aandacht in de wereld gestoken, maar je moet de kijker niet overladen met details.

Waarschijnlijk konden we ook niet meer verwachten van een serie die ontstond op 2chan.

Score: 6+

Laat ik ook maar weer eens wat series van vorig seizoen bespreken. Ik loop hopeloos achter zie ik haha. Aangezien de verhaallijnen van de series al uitgebreid uit de doeken zijn gedaan in voorgaande posts, zal ik daar wat minder aandacht aan besteden.

Shinsekai Yori
Er is al veel over gezegd zie ik, en veel waar ik het zelfs als fanboy mee eens ben qua minpunten. Zonder meer blijft het echt een van mijn favorieten van vorig jaar. Hoe de serie in slechts twee cours een geheel andere wereld weet te scheppen waarin geheel andere maatschappelijke mores heersen, zonder zich direct heel veel van de karakters te vervreemden, is een prestatie van formaat. Qua pacing kan ik me wel vinden in het commentaar dat het middenstuk iets beter kon, ik heb zelf ook enige weken de serie laten schieten. Maar dat kwam ook deels door de setting zelf. Het is niet altijd even makkelijk om wekelijks die knop om te zetten en weer helemaal in die wereld te komen. Mocht de DVD's hier ooit beschikbaar worden denk ik dat ik er minder moeite mee zal hebben doordat je de arcs gewoon kan kijken en niet gebonden bent aan de afleveringen.
[9]

ZKC The Unlimited - Hyoubu Kyousuke
Hoewel deze serie niet van hetzelfde niveau was, wist hij goed te vermaken. De actie zag er tof uit en zelfs de antagonist was niet zo heel zwart/wit als ik in eerste instantie gedacht had. Niet om nu te zeggen dat er een gecompliceerd plot was maar de nuance weet ik wel te waarderen. Voor mij was het een goede introductie tot de franchise en ik denk wel dat de anime mensen naar de originele ZKC heeft getrokken. Goed popcornvermaak.
[7]

Sakurasou no Pet na Kanojo
Toen deze serie begon was het één van de anime's die mensen bij voorbaat al lieten schieten vanwege de naam en het uitgangspunt. Jammer, want hoewel er zeker fanservice aanwezig was deed dit niets af de mix van een coming-of-age drama met een vleugje romantische komedie. Zeker de eerste helft van de serie zat sterk in elkaar en wist heel geleidelijk het drama in te bouwen zonder onnatuurlijk over te komen. Het tweede deel van deze serie viel echter tegen doordat men ging herhalen en enkele geforceerde momenten kende. Desondanks wist het zich te herpakken tegen het einde aan, alsof men weer wist wat men wilde als productieteam, en kwam er een hartverwarmend einde war niet zozeer origineel was maar zeker pakkend.
[8]

Tamako Market
Wel, dan nu een serie waar ik minder over te spreken ben. Sterker nog, het was ronduit de slechtste die ik afgelopen seizoen gezien heb en daadwerkelijk afgekeken. KyoAni weet nog steeds verbluffend te animeren maar qua inhoud schiet men gewoon te kort. Het verhaal hier was flinterdun en liep constant mank door willekeurige uitstapjes. Het lijkt erop dat het volledige productieteam gevraagd is met een idee te komen voor de dag erna, en dat ze dat allemaal maar in de anime gepropt hebben. Nee, dit viel me toch wel heel tegen, zelfs terwijl ik me al ingesteld had op een weinig boeiende serie. Ook de animatie weet deze keer de serie niet boven de voldoende te houden.
[5]

Kotoura-san
Hoewel deze serie zijn tekortkomingen kende had hij een soort van ongepolijste charme die de aandacht toch wist vast te houden. Sommigen arc's waren duidelijk door een amateur geschreven en zaten slap in elkaar maar over het algemeen waren de karakters ontwapenend en prettig om naar te kijken. Simpel maar doeltreffend, zonder al teveel opsmuk. Het laveren tussen komedie en drama ging de serie wat minder goed af. Het contrast was intentioneel maar voelde toch wat ongemakkelijk aan, kijkbaar maar ongemakkelijk. Eigenlijk is de serie hoogstens een 6 waard maar ik ben in een goede bui en geef een klein puntje extra door de frisheid die de serie ademde.
[7-]

Zetsuen no Tempest
In eerste instantie was het wat onduidelijk wat voor serie dit zou worden. Grootse catastrofes, Shakespeare, magie, het leek op de inhoud van een blender. Al snel wist de serie echter te overtuigen door niet te blijven hangen in wat er allemaal gebeurde maar in te zoomen op de twee hoofdpersonen. Door hen reëel neer te zetten kon de kijker zich met iets normaals identificeren om zo meegevoerd te worden in al het raars wat er gebeurde. Het tweede deel was inderdaad zwakker en dit uitte zich op verschillende manieren. Het sterkste kwam het echter wel naar voren door opeens te verkleden als superhelden dat wel een heel grote breuk vormden met de opgebouwde sfeer. Tevens helpt het niet om twee krachten te hebben in de vorm van bomen. Die kunnen geen verrassende keuzes maken waardoor er geen kans is op een nieuw perspectief zoals er wel was met Salmon als tegenstander. Ondanks dat bleef de serie onderhoudend genoeg om te blijven kijken. Het was (voor mij althans) al ergens in de eerste helft duidelijk wie de discipel van Exodus was maar de reis naar de uiteindelijke onthulling was een vermakelijke. Eigenlijk boeien mij de alle losse eindjes, over vanuit het begin, me weinig meer.
[8]

Boku ha Tomodachi ga Sukunai Next
Het blijft toch een beetje een guilty pleasure, deze serie. Toch weet de franchise zich te onderscheiden van de rest in het doodgelopen genre. Dat komt door de karakters die voor de verandering eens niet geestdodend saai zijn. Het harem-middelpunt is niet een lege autistische huls en de dames gedragen zich voor de verandering niet als kleine knaagdieren. En dat is prettig aangezien het de mogelijkheden voor komedie veel groter maakt. Waar de eerste afleveringen nog luchtig zijn en louter als vermaak dienen komt tegen het einde van de serie er daadwerkelijke progressie en karakterontwikkeling. Een derde seizoen zit er dik in al verwacht ik dat het nog wel even zal duren voordat deze verschijnt. Ik heb iig nog geen nieuws over gehoord.
[7]

Maoyuu Maou Yuusha
Dit is ene moeilijk geval, er waren segmenten in deze serie die erg tof gedaan waren maar als geheel zit deze anime gewoon erg slecht in elkaar. Er is zeker een markt voor een serie over de feodale politiek in een fantasysetting (kijk naar Game of Thrones), en ook de serie waar Maoyuuvaak mee vergeleken wordt: Spice&Wolf. Het grootste probleem is echter dat de serie teveel hooi op zijn vork neemt. S&W beperkte zich enkel tot de handel in de 13 afleveringen maar deze serie probeert landbouw, feodalisme, geopolitiek, economie, romance en militaire strategie allemaal in hetzelfde tijdsbestek te behandelen. Dat lukt natuurlijk niet en daarom verzand de serie in ellenlange uiteenzettingen en een incoherente opbouw waardoor de karakters maar iets lijken te doen i.p.v. bewust te handelen in de wereld, soms is het zelfs niet duidelijk wat en waarom ze iets doen. Jammer want er had veel meer gezeten in het abrupt afgekapte verhaal. Toch heeft de serie me wel weten te vermaken vreemd genoeg.
[7-]

Tevens Mondaiji-tachi ga Isekai kara Kuru Sou Desu yo? nog een kans gegeven, maar tien afleveringen waarvan ik er drie gezien had dus dat kon nog wel op een loos avondje. De serie ging eigenlijk op dezelfde wijze voort als de eerste afleveringen deden vermoeden. Er komen wat nieuwe fantasy vijanden waar er spelen gedaan worden, en het leidende drietal gedraagt zich nog steeds als probleemkinderen zoals de titel ze noemt. Ik vond en vind ze vnl. irritant maar de rest van de fantasy setting zat prima in elkaar. Niet verbazingwekkend maar degelijk om een keertje te kijken.
[6]

Verder heb ik ook nog een shorts Yama no Susume bekeken. Niets nieuws onder de zon. Het lijkt vooral een soort infomercial te zijn voor bergbeklimmen en het materiaal dat verkrijgbaar is. Er komen wat andere karakters bij en heer emotionele isolement verdwijnt zonder dat er echt iets gebeurd. [6]
Zelfs Mangirl heb ik ook nog even bekeken. De sneltreinvaart van de eerste afleveringen is weg en er blijft een enigszins flauwe komedie over, die delen van de manga industrie laat zien. Weinig nieuws wat ook niet in andere serie aan bod komt. [6]


Alleen nog Hakkenden en Sasami-san van dit seizoen en Chihayafuru dat verder gaat. Geen hoogvliegers allemaal, waar de de eerste blijft steken op een 7 en de tweede waarschijnlijk net aan een 6+ haalt. Chihaya begint helaas zichtbaar tijd te rekken wat het plezier toch wel enigszins bederft.

Boku wa tomodachi ga sunikai next

Deze serie trof me erg, al van bij het eerste seizoen. Dat is waarschijnlijk omdat ik niet veel verwachtte van de serie. De vorige "school" harems die ik gezien had, waren gemiddeld. Next is het tweede seizoen in de reeks. De knotsgekke personages vervelen me totaal niet en komen vaak verrassend (en grappig) uit de hoek. Het tweede seizoen werd naar het einde toe steeds beter. Het was een beetje een open einde dus ik hoop op nog een seizoen .

7.5/10

Vandaag en gisteren twee films van Lupin the 3rd gekeken: Dead or alive en Missed by a dollar.
Voor beiden geldt dat het ontzettend vermakelijke actie komedies zijn, met never a dull moment. 'Dead or alive' had duidelijk een hoger budget, maar ook in 'Missed by a dollar' is de animatie vloeiend. De verhalen zijn niet uitzonderlijk, maar de rappe pacing, bizarre ontsnappingen en trucs, en de ontzettend leuke personages maken dat dat eigenlijk niet eens uitmaakt. Deze films kun je eigenlijk vergelijken met een goede James Bond of Indiana Jones film; je weet van te voren de elementen die erin voor zullen komen (Bij Lupin: wilde achtervolgingen, mysterieuze schatten, mooie vrouwen, bizarre vermommingen en Fujiko die er uiteindelijk met de schat vandoor gaat), maar elke keer wordt het net zo anders gebracht (en met zoveel energie) dat het niet verveeld.

Voor beiden een 8-/10.

Als de andere Lupinfilms in de boxset ook zo leuk zijn, dan ga ik een fijne tijd tegemoet:D.

Blood-C: The Last Dark
Blood-C was een van de slechtste series die ik in 2011 heb gezien. Maar ik ben wel fan van de andere anime uit de Blood-franchise en dus besloot ik deze film na het kijken van een trailer toch een kans te geven. Want wat meteen opvalt is dat de film een grote visuele boost heeft gekregen ten opzichte van de tv-serie. Saya's uiterlijk is verbeterd, de achtergrond is zeer detailrijk en handgetekende animatie is bijna niet van CGI te onderscheiden. Dit is Production I.G., en die weten wel hoe je een groot budget kan gebruiken voor fantastische beelden.

En dan nu het verhaal. Er is een geheime organisatie genaamd Tower die experimenten doet met de Elder Ones, de mensetende monsters uit de tv-serie. Verder zijn er natuurlijk de good guys in rebelse organisatie Sirrut, een team van hackers dat om een andere reden Tower onderzoekt. Maar Saya gaat het alleen maar om wraak tegen Fumito.
Klinkt cliché hè? Ja, dat is het ook. Saya is haar irritante schattige kant kwijt, maar blijft gedurende de hele film eenzijdig en emotieloos. Daarentegen krijgen we een kopie van haar vroegere persoonlijkheid, Mana, die de persoonlijkheidleegte moet opvullen. Yup, zij is het hulpeloze meisje dat steeds gered moet worden. Het hackerteam is gelukkig wat gevarieerder en zorgt voor luchtigheid in de film, die behoorlijk intense actie bevat. Natuurlijk zien we Saya weer veelvuldig rondzwaaien met haar katana, en dit ziet er beter uit dan ooit tevoren.

The Last Dark is een redelijke actie/horrorfilm, maar een die snel vergeten zal worden. Heb je je al door Blood-C geworsteld, dan is dit een mooie beloning voor je kijkleed.

Score: 7+

Little Witch Academia

Een van de Young Animator Training Project anime producties. Studio Trigger heeft hier ongetwijfeld uitstekend werk geleverd. Het plot is eenvoudig, maar deze 25 minute anime straalt gewoon kwaliteit uit. Prima actiescenes, fluid movement, solid direction, goede comedy moments, sky-high production values en leuke characters vormen een fantastisch entertaining geheel.
Het meest opvallend is de geweldige kwaliteit van de animatie. Naar verluid zijn maar liefst 18.000 frames gebruikt om Little Witch Academia te produceren en het resultaat is dan ook zeer indrukwekkend.

Score: 9.5

Cool, ik wist niet dat de afleveringen uit 2012 al te zien waren. Mijn favoriet van dat jaarlijkse trainingproject is zonder twijfel Ojisan no Lamp uit 2010.

EDIT: Ah, ik zie dat ze de naam hebben veranderd in Anime Mirai 2013 (ook al vond de training in 2012 plaats). Die nieuwe ga ik zeker vandaag kijken.

EDIT2:
Little Witch Adademia is inderdaad een topanimatie met een knullig verhaal. Het zou zomaar een spin-off van The Familiar of Zero kunnen zijn, want ook hier volgen we een klunzige leerling op een heksenschool, die natuurlijk uiteindelijk de grote redder in nood is. Maar vermakelijk is het zeker, want de vloeiende animatie zorgt ervoor dat je aandacht niet verslapt. De personages zijn stereotypen, maar zijn wel sympathiek - ik kon me zelfs niet ergeren aan de tsundere.

Score: 8-

Net Full metal alchemist 2003 uitgekeken.....
Ik vond het einde een beetje ( onbevredigend? )
En het liet me nog wel met veel vragen achter.
Toch heb ik er wel erg genoten en was het een super avontuur ^^

Score: 9

Kono Naka ni Hitori, Imouto ga Iru! Ova
Mooie 13e aflevering van de serie. Met grappige Dates xD.
Punt: 8/10