Demon king daimao
Dit is een anime waar ik toch wel een beetje gemengde gevoelens bij heb, het begon de eerste aantal episodes veel belovend. Maar opeens tegen de helft van de anime kwam naar mijn idee het verhaal een beetje op de achtergrond te liggen en draaide het meer om wat flirtende meiden. Natuurlijk zijn ze ook een onderdeel van het verhaal, maar naar een veel belovend begin waarbij het hele meiden gebeuren best wel mee viel, vond ik het naar een aantal episodes behoorlijk irritant worden. Uiteindelijk, de laatste 2/3 episodes word bijna opeens het gehele romantische flirt gedeelte uit de anime gehaald en werd opeens heel erg veel informatie in deze episodes gestopt. Dit vond ik best jammer, want de laatste twee episodes kon ik hierdoor niet goed volgen.

Mijn conclusie dus eigenlijk in het kort, het is zeker een leuke anime. Goed begin, maar daarna werd naar mijn idee het hele punt van de anime te veel verwaterd. Uiteindelijk werd de anime de laatste paar episodes heel snel afgemaakt, waardoor het allemaal voor mij toch best wel vaag eindigt.

Pandora Hearts
Cijfer: 9

Ik vond dit een zwaar leuke serie. Veel 'mindfuck'-momenten en je moet er echt bij nadenken en opletten. Personages vond ik ook allemaal leuk, een van de weinige series waarbij ik geen intense haat voel voor een bepaald personage.
Het einde voelde een beetje afgeraffeld, alsof de makers geen tijd/zin meer hadden om er een uitgebreid einde aan te maken wat de serie helemaal uitlegt. Nu blijf je toch zitten met tig vragen, wat ik op deze manier wel erg irritant vind.
Verder is het jammer dat veel dingen herhaald worden, zoals flashbacks die veertig keer terugkomen, dit voelt als opvulling van de aflevering en zorgt ervoor dat het verhaal langzamer loopt (vind ik dan).
Waarom dan toch een 9?
Omdat ik alle personages super vind, ze hebben allemaal een apart karakter en hebben een leuk design. De muziekkeuze vond ik goed en de stemmen passen bij de personages en hun karakter.
Ook vind ik de tekenstijl leuk en het verhaal kijkt snel door, ik had het liefst alles in een keer doorgekeken. Het verhaal houdt je bezig, wordt niet saai (blijft vaak vol met actie en zo niet ben je bezig met nadenken over hoe het precies zit) en je kunt eigenlijk geen moment missen, toch jammer van het vage einde wat eigenlijk niet echt iets te maken had met de rest van het verhaal.
Heeft overigens ook geweldige humor ;D

Hopelijk heb ik hiermee niks 'gespoild', ik heb zelf het idee van niet, maar als dit wel zo is, zeg het gerust en ik pas het aan.

Pff, dat ik dit topic op de tweede pagina moet aantreffen. :p Snel weer iets schrijven!

The Garden of Words (Kotonoha no Niwa)
Een jongen spijbelt op een regenachtige dag van school en komt bij een bankje in het park een vrouw tegen, die eveneens niet naar haar werk wil. Op dat bankje ontmoeten zij elkaar op regenachtige dagen en vinden troost bij elkaar, zonder iets over elkaar te weten. Al snel kijken ze uit naar de volgende regenachtige dag.

Al vanaf de allereerste seconde is het duidelijk: dit is een film van regisseur Makoto Shinkai. Slechts drie kwartier, maar hij heeft met 5 Centimeters per Second en Voices from a Distant Star al laten zien dat hij in beperkte tijd een compleet verhaal kan vertellen. Dat is hier ook zeker waar, het is een simpel romantisch verhaal dat niet meer woorden nodig heeft. Het is juist de afwezigheid van woorden die de mooiste momenten zo memorabel maakt.

Maar toch schiet de korte film op één punt tekort: het verhaal is niet vernieuwend genoeg. Ik denk dat 5 Centimeters per Second en Hotarubi no Mori e met hetzelfde concept veel meer hebben gedaan. Gelukkig kijkt de film wel lekker weg, zeker als je van het genre houdt. Alleen al om de prachtige achtergronden kan ik deze film aan iedereen aanraden. Er zijn weinig animefilms zo mooi in visuele stijl als deze, en Shinkai laat hiermee zien dat digitale achtergronden echt de toekomst zijn.

Een prachtige, korte film met een licht voorspelbaar verhaal. Verplichte kost voor liefhebbers van romantische films.
Score: 8

Mondaiji-tachi ga Isekai kara Kuru Sou Desu yo? (a.k.a. Mondaiji tachi)

Geen hoogdravend stukje kwaliteit, maar erg vermakelijk. ^^
Alleen een beetje kort...
Toch een 6,5

Guild Wars (2) speel ik ook al behoorlijk wat jaartjes. ^^

Ik heb net Fighting spirit afgekeken en ik kan maar 1 ding zeggen: Meer! Ik wil weten hoe het Takamura en Date zal vergaan in een wereldtitel, met wat voor ongelofelijke reversals Ippo zijn volgende vijanden zal verslaan en of Kimura en Aoki ooit bij de hogere legioenen zullen gaan horen. Deze anime heeft alles uit het simpele concept 'twee mannen slaan elkaar knockout in een kleine ruimte' gehaald wat er in zit; het bleef interessant ondanks zijn lange lengte van 76 episodes. Great! Ik zou kunnen zeggen dat het af en toe wat in de herhaling valt, dat de animatie buiten de gevechten ook niet geweldig is en dat de romance een beetje zwak is, maar als ik op mijn bank op en neer spring, juichend voor een fictief persoon, dan wil dat wel wat zeggen over hoe ik ervan genoten heb.

Ik ga hiermee denk ik mijn gewoonte om enkel series op mijn tv te kijken doorbreken; New Challenger, here I come! Sla me knockout!

Tokyo magnitude 8.0

Zo wil ik mijn anime het liefst hebben. Geen magische meisjes, overgrote borsten of stomme mecha, maar een verhaal over mensen. Ik heb de laatste tijd weinig anime gezien die mij zo heeft ontroerd als deze anime over Tokyo na een verwoestende aardbeving. Vooral de laatste aflevering heeft me echt geraakt, al was de clou niet geheel onverwacht.
Het enige mindere vond ik de animatie van de karakters. Vreemde lippen en af en toe een soort 'onafgemaaktheid' van de mensen, terwijl de achtergrond wél gedetailleerd is. Het is het enige dat voorkomt dat ik deze serie een 10 geef. Hij moet het nu doen met

9/10

En zo beginnen de anime van dit seizoen te eindigen...

Hyakka Ryouran Samurai Bride

Weet je, de serie is net geëindigd en ik ben nu al het grootste deel van het plot vergeten. Dat kan geen goed teken zijn. Komt dat nu omdat de serie diens grootste deel spendeert met personages die maar wat aanklooien, of is het überhaupt slecht in je aandacht weten vast te houden?

Wat de reden ook mag zijn, dit vervolg op Samurai Girls, over samurai Muneakira die samen met zijn harem een soort alternatief Japan moeten redden, gaat precies op de oude voet verder (een mix van tonnen fanservice en random gevechten). En gezien hoe Samurai Girls nou al niet bepaald geweldig was, is dat niet echt een positief iets te noemen. De artstijl ziet er nog steeds goed uit en het is kijkbaar, in ieder geval, maar daar is ook alles mee gezegd. Wat betreft anime is dit praktisch filler in mijn schema, dus missen zal ik de serie niet. Noch heb ik veel zin om er groots over uit te weiden.

5/10

Ik heb gisteren Mononoke gemarathond en het was strange but very satisfying. Horror en mysterie zijn aan de orde van de dag in het oude Japan, waar de duistere geheimen die mensen bij zich dragen leven geven aan wraakzuchtige Mononoke. De Medicine Seller reist van plek tot plek om deze wezens te doden, maar hij kan zijn machtige zwaard pas trekken als hij precies weet waarom de demon vorm heeft gekregen. De korte story arcs spelen uit als een detective, waarbij langzaam stukjes van de puzzel op zijn plek vallen en vaak zijn de betrokken mensen duisterder dan de demon zelf. De manier waarop dit echter in beeld wordt gebracht is fascinerend en vreemd tegelijkertijd; met vreemde tussenposen, creatieve shots en veel symboliek krijgt het geheel een droomachtige sfeer die zo omslaat in een nachtmerrie.
De animatie doet me enigzins denken aan Gankutsuou zonder dat het zijn eigen gezicht verliest; schitterend kleurrijk en vol hypnotyserende patronen en gedetailleerde symbolen, en de (korte) gevechten zijn om je vingers bij af te likken. Karakter designs zijn grof maar divers. De muziek en soundeffects in de serie zelf waren erg goed en sfeerverhogend, maar de opening en ending pasten naar mijn mening niet zo goed bij het geheel. De Karakters zijn over het algemeen ondergeschikt aan het verhaal, maar de mysterieuze Medicine seller is een fascinerende figuur die elke scene waarin hij verschijnt naar zich toetrekt.

Aanrader voor als je eens wat anders wilt:)

Ik heb ook Oh My Goddess de Ova gekeken, maar het was allemaal een beetje 'meh' naar mijn idee. De serie ziet er erg goed uit, de twee hoofdpersonen hebben zo weinig pit, zijn zo kleurloos, dat het hele romantiek gedeelte me niet echt pakte. Urd vond ik dan wel weer een vermakelijk karakter, als tegenwicht van de passieve Belldandy en de komedie was iets meer geslaagd. Het verhaal was niet veel bijzonders en de dramatische finale wist me, weer doordat ik zo weinig om de hoofdpersonen gaf, ook niet te bekoren. Het was niet slecht, maar zelf vind ik het lastig om te zien waarom deze serie zo populair is.

Bij mij is het eigenlijk net andersom. Mononoke kon mij niet bekoren door het warrige verhaal in de eerste arc en voelde nogal "monster van de week"-achtig aan. De Oh! My Goddess OVA daarentegen vind ik een leuke serie, het heeft een goede balans tussen luchtige scènes en spannende momenten. Belldandy en Keiichi mogen dan wel de minst excentrieke personages uit de serie zijn, ze passen wel erg goed bij elkaar. Ik kan je in ieder geval nog de film aanraden, dat vind ik een van de hoogtepunten van de franchise. De tv-series zijn ook wat beter uitgewerkt dan de OVA.

De film zit nog in de Ultimate Goddess box, dus die ga ik zeker nog kijken! Ik vind het altijd wel grappig om te zien hoe verschillend mensen een serie opnemen en waarderen; als ik iets met iemand anders kijk zie ik ook altijd dingen die mij alleen niet zouden opvallen:). Hopelijk zal daardoor mijn interesse in bijvoorbeeld My Goddess toenemen, terwijl mijn fascinatie voor Mononoke blijft; zo geniet ik van meer series dan eerst! Het heeft wel een mooie status om een kritisch kijker te zijn, maar uiteindelijk is dat toch mijn doel: genieten van de diversiteit die het leven (en anime) te bieden heeft:).

Ik heb de twee AMG series met plezier gekeken. Het is niet diepgaand maar het is net fluffy genoeg voor mij om me een blij gevoel te geven zonder dat het glazuur van mijn tanden afspringt. Urd en Skuld zijn inderdaad de meeste tijd aangenamer dan Belldandy, maar een boze Belldandy is niet slecht. De OVAs en film moet ik nog een keer kijken, maar ze staan wel ergens op mijn verlanglijstje (al is dat niet echt hoog).

Ik heb zelf maandag 'The wolf children Ame & Yuki' gekeken. Een goede mix tussen drama en komedie, waardoor de film mij erg kon bekoren. Wel wat meer mainstream dan zijn vorige films, maar dat is in dit geval geen enkel probleem. Yuki als klein meisje is gewoon erg vermakelijk.

Oke, nu ben ik wel benieuwd; ik dacht niet dat die twee woorden samen konden gaan. Yupa zei dat Keiichi en Belldandy wel goed bij elkaar pasten, maar ik had het idee dat Belldandy bij iedereen zou passen, omdat ze simpelweg met die ander meebeweegt... Als ze boos kan worden heeft ze toch wat backbone:).

Dansai Bunri no Crime Edge

Deze serie is er een van het genre 'normale jongen krijgt speciale kracht en wordt vervolgens in een doldwaze battle royale gegooid', waar anime als Mirai Nikki en Btooom! ook toe behoren, en het was ook de eerste serie die ik oppikte dit seizoen. En nu het geëindigd is, merk ik op dat ik er gek genoeg een soort genegenheid voor heb gekregen.

Oh, begrijp me niet verkeerd, de serie is allesbehalve foutloos. De avonturen van hoofdpersonen Kiri en Iwai, die samen de strijd tussen bezeten afstammelingen van moordenaars moeten overleven, zijn amusant, maar rommelig geschreven. De serie heeft problemen met interne logica, veel namen zijn overdreven bombastisch, sommige personages voelen nogal nutteloos en het hele plot is over het algemeen het archetypische 'moordenaar-van-de-week' format, en mist net als Btooom! een conclusief einde. De animatie is nog redelijk (sommige gevechten zien er best flitsend uit), maar de transities tussen sommige scènes lijken op powerpoint-presentaties van middelbare scholieren en soms gooien ze opeens een raar filter over intensieve scènes heen dat er ronduit amateuristisch uitziet. 'Amateuristisch' is überhaupt een woord waarmee je de serie zou kunnen beschrijven.

Toch, het gevoel blijft echter dat ze het wel proberen, dat ze hier toch een zekere moeite in hebben gestoken. Het voelt niet als een of ander zielloos product, of iets gemaakt voor dom spektakel (waar Btooom! moeite mee had, bijvoorbeeld). En het doet ook nog wel dingen goed. De twee leads hebben best wel chemie en het is ook interessant om hun relatie te zien ontwikkelen - anders dan het plot zelve zit daar namelijk wel meer schot in. De serie kent naast hen ook wel een paar memorabele personages (voornamelijk bij hun tegenstanders), de actie is zoals eerder gezegd soms best goed gedaan, de dynamiek die voortkomt uit de manier waarop de afstammelingen hun moordneigingen onder bedwang moeten houden is best interessant (het doet een beetje denken aan het gedrag van de Contractors uit Darker than Black) en de serie kent ook nog genoeg humoristische momenten die voorkomen dat het verhaal doorslaat naar te serieus geneuzel.

Dus, zou ik de serie aanraden? Wel, nee. Ik bedoel, ik heb me ermee vermaakt, maar gezien de algehele opinie was het geduld van velen veel korter voor deze serie. En om eerlijk te zijn, amusant of niet, lijkt dit me ook geen serie die me nog jaren bij zal staan. Toch, Crime Edge, je hebt het in ieder geprobeerd.

6.5/10

Samurai Bride
Ondanks dat ik dit tweede seizoen eigenlijk zonder verwachtingen inging heeft dit vervolg me ergens toch wat teleurgesteld. Ja, het eerste seizoen was slechts een ecchi show met een gimmick van een interessante artstyle/censuur. Het plot stelde niet veel voor maar het werkte in ieder geval naar behoren. Bij het tweede seizoen is het niet het geval.
Er is wederom een eindbaas maar dat blijkt eigenlijk pas in de laatste afleveringen van de serie. De eerste helft wordt ingevuld met een maid-cafe dat dient om willekeurige nieuwe karakters te introduceren. Toegegeven tijdens het cafe worden wel een paar goeie grappen gemaakt maar men slaat al snel door in de ecchi. Als er fanservice geleverd wordt dan moet er opeens voor elk karakters fanservice gegeven worden wat er in resulteert dat je naar scenes zit te kijken van 8à9 verschillende dames die achter elkaar in ecchi situaties komen. In andere woorden: een totale overkill.
(5)

Red Data Girl
Dit is een serie die me niet heeft weten te overtuigen. Gedeeltelijk kwam dat omdat ik halverwege het seizoen nog steeds niet het een vinger kon leggen op wat er nu eigenlijk aan de hand was, wat is belangrijk voor het plot en wat niet? Uiteindelijk bleek dat het merendeel van hetgeen dat je zag onbelangrijk was. Nu maakt het me niet uit om als kijker op het verkeerde been gezet te worden maar dit moet dan wel intentioneel zijn. Hier was het onkunde. Onkunde door zoveel mogelijk informatie in de serie te proppen dat het een onoverzichtelijk bende werd.
Goed, ik ben dus iet heel te spreken over de serie. In enige mate komt dat ook omdat de hoofdpersoon Izumiko gewoon een irritant in zichzelf gekeerd bang personage is. Echter, omdat de persoonlijke groei niet vanuit haar perspectief vertelt wordt maar slechts zijdelings aangekaart wordt tijdens de gebeurtenissen (waar de focus op ligt) doet haar ontwikkeling me niets. Er is geen band opgebouwd met het perosnage, of personages for that matter.
Deze anime is een leuke poging geweest om iets nieuws te brengen maar faalt onherroepelijk in de uitvoering.
(6)