Eens zien... Ger Smit, die zat in bijna alles. Van de fabeltjeskrant tot aan GTST. Paul van Gorcum is o.a. De Baron uit Bassie & Adriaan. Jan Anne Drenth was o.a. Semafoor. Doris Baaten is vooral een musicalactrice, maar gezien haar leeftijd en die van de nasynchronisatie zal ze ergens aan het begin van haar carrière aan hebben meegewerkt. Dick Scheffer was vooral filmacteur.

Hans Pauwel kon ik niet vinden, maar veel van de anderen waren dus best prominent in de jaren 70, 80 en/of 90.

Pauwels (met s) geeft al meer resultaten, waaronder Balthasar van Dommel :)

They Were Eleven! gekeken, een film gebaseerd op de gelijknamige manga van Moto Hagio. De titel werd terloops genoemd in het boek Honkaku Mystery Comics Seminar (dat over de geschiedenis van mystery manga gaat), dus dat trok m'n aandacht. 10 kandidaten van de ruimte-academie krijgen als laatste test 53 dagen te overleven in een verlaten ruimteschip. Het probleem: toen ze vertrokken waren ze met z'n tienen, maar ze komen met z'n elven op het schip aan. Wie is het extra bemanningslid en waarom is die er? Ik had eigenlijk net iets anders verwacht, want als detective-verhaal heeft het wel een goede opzet, maar het is niet echt alsof er duidelijke hints zijn wie de elfde zou moeten zijn, maar als science-fiction thriller (met de nodige aandacht voor de hoofdpersonages en ook wat lichtere momenten) behoorlijk vermakelijk.

Er zijn weer wat series geëindigd, dus tijd om mijn lijst weer eens op te schonen.

Comic Girls

Dit is echt een serie waar het genre al praktisch de hele lading dekt van wat deze serie bevat. Het is schattige meisjes die...manga maken! Tadaa! Verder valt er namelijk weinig aan toe te voegen; er is wat simpele humor hier, wat yuri-teases die nergens heen gaan daar en wat inzichten in het onderwerp van de dag als de serie besluit wat serieuzer te zijn (wat enkel in de laatste episode echt effectief weet te zijn). Niets wat het doet valt echt op of is speciaal, maar het is ook geen moment echt slecht. Dus ja, totale middenmoot.

Leuk zolang het duurde, maar niets iets dat ik me volgend seizoen al zal herinneren.

6/10

Mahou Shoujo Ore

En over middenmoot-series gesproken, nummer twee dit seizoen. De serie begon namelijk nog best grappig (een magical-girl parodie waar de meiden in gespierde dudes veranderen) maar het verloor al snel diens stoom en strompelde daarna maar door de rest van de serie heen. Af en toe kwam er nog een geslaagde grap tussendoor, maar grotendeels was dit een serie die ik zelden kon kijken zonder tegelijk iets anders te doen, puur omdat er nooit genoeg gebeurde om er echt voor te zorgen dat ik mijn volledige aandacht erop wilde richten. Je kreeg hier echt het gevoel bij dat de makers enkel het begin en het eind in hun hoofd hadden, waarbij er maar wat filler tussendoor gegooid is om de rest van de serie uit te rekken. Meh.

Niet iets dat ik zal missen.

5.5/10

Hinamatsuri

Gelukkig wordt het nog een beetje beter gemaakt met deze serie. Hinamatsuri is namelijk wel solide. Het verhaaltje over psychische tienermeisjes uit een andere dimensie die in onze samenleving stranden wordt leuk uitgewerkt en weet diens humoristische kanten optimaal uit te werken. Een sterke cast vol disfunctionele personages is daarin een van de grootste sterktes, maar ook op het gebied van timing, animatie en design (die gezichten!) weet de serie keer op keer doel te treffen. Dat is wel eens wat anders dan de slappe hap van veel andere komedies dit seizoen.

Het grootste euvel zijn eigenlijk nog de drama-elementen rond het midden van de serie, want hoewel die functioneel zijn, weten ze het gewoon bij lange na niet te halen bij de humor. Elke keer als er weer zo'n segment voorbij kwam zat je weer te wachten tot het weer grappig werd, en het zorgt ervoor dat de serie wat gebalanceerd aanvoelt (een bekend euvel bij dit soort komedies). Toch, in latere episodes wist de serie zich toch weer beter te herpakken en blijft het een aanrader. Ik heb er in ieder geval een hoop lol mee gehad.

8/10

Edit:

En dan het spul van afgelopen week...

You don't know Gunma yet

Man, wat een weirde short was dit. De meeste promotie-shorts zijn verkapte reclame, maar deze weirde trip, die de mensen van Gunma als een stelletje leipo's afschildert, kwam niet bepaald zo over. Al maakte het het wel een amusante short. Niet super memorabel, maar dit was goed te volgen het afgelopen seizoen.

7/10

Megalo Box

Normaal ben ik niet zo van de sportseries. Boxen is echter sowieso wat interessanter dan achter een balletje aantrappen, maar niet alleen dat, deze serie gaat ook flink uit diens weg om er zo stylisch en oldschool uit te zien als mogelijk. Tot goed effect, want het wist mijn aandacht van begin tot eind vast te houden. Het plot is grotendeels je gemiddelde underdog-verhaaltje en de gevechten zijn niet altijd even flitsend, maar dat mag hier uiteindelijk de pret niet drukken. Dit is namelijk makkelijk een van de betere series dit seizoen, en de goed ontwikkelde personages, sterke soundtrack en de eerdergenoemde stijl weten je zeker een memorabel hoofdmaal voor te schotelen.

Goed om eens een keer een homage-serie te zien die niet nogal ruk is, in ieder geval.

8.5/10

Food Wars! The Third Plate 2nd cour

Wat een mondvol is die titel op dit punt, zeg. Gezien het cliffhanger-einde vraag ik me hoe ingewikkeld de onvermijdelijke sequel zal worden.

Enfin, hier valt weinig over te zeggen - het is Shokugeki no Souma, dat nog steeds zo sterk en mondwaterend is als altijd. Bonuspunten ook voor de langverwachte karakterontwikkeling van Erina. Het was af en toe was gerusht, maar het bleef alsnog topvermaak. Op naar de sequels!

8/10

Golden Kamuy

En nog een serie waar we op de sequel kunnen gaan wachten - maar hey, dat is beter dan een simpel 'lees de manga sukkel' einde, dus ik klaag niet.

Deze ouderwetse schattenjacht wist me ook zeker goed te vermaken. Af en toe mijmerde het plot wat rond en de animatie was soms serieus afleidend belabberd, maar de leuke hoofdpersonages en badguys, gekoppeld met een interessante setting, gaven het al snel wat speciaals waardoor ik toch elke week met plezier weer een aflevering aanzette.

7.5/10

Caligula

Oh, kijk, de laatste misser dit seizoen. En eentje waar je de schuld niet enkel bij de adaptatie kan leggen - de gameplay daargelaten rammelt er ook wel wat aan het verhaal van Caligula, met tal van onbenutte twists (de hoofdpersoon is de verrader!...oh, nee, toch niet. D'oh) en domme vriendschap-speeches om grote conflicten mee te bezegelen. De serie heeft zeker best leuke ideeën en van tijd tot tijd wordt er nog wat leuks met de setting gedaan, maar het totaalpakket is gewoon een onsamenhangend zooitje vol personages met een gerushte ontwikkeling, een simplistisch basisplotje en tal van anticlimaxes of monster-of-the-week praktijken. Het werkt gewoon niet, en dit voelt daarom best als een tijdverspilling.

Dus tja, gefaalde game-adaptatie nummer zoveel. Eentje die met goede reden in de vergetelijkheid zal belanden.

5/10

Edit: Laatste edit, voor de achterblijvers

Darling in the Franxx

Helaas, helaas. Deze ode aan Evangelion begint leuk maar flikkert uiteindelijk in elkaar door een groot gebrek aan focus in de serie en halfhartige plotontwikkelingen. Hoewel er nog steeds genoeg leuke momenten te vinden zijn, is het totaalpakket gewoon een onmemorabel zooitje.

Volgende keer beter, Trigger.

6/10

Nanatsu no Taizai: Revival of the Commandments

Eveneens een teleurstelling, al dan een lichtere. Het eerste seizoen hiervan was namelijk een uitzonderlijke shonen-serie, die na een simpel begin al snel tot een pakkend verhaal werd over een stel onsterfelijken die een koninkrijk gaan redden. De personages waren tof, het bleef spannend en het merendeel van irritante shonen-cliché's bleef achterwege.

Nu is hier het tweede seizoen, en het zit vol met cliché's. Nutteloze powerlevels, een veel simplistischer plot die eveneens de eerdere arc minder maakt en tal van training-montages. En laten we uiteraard debiele rush-praktijken niet vergeten, wat de hele finale als een anticlimax doet voelen. *zucht*

Het bleef amusant, maar dit had een stuk beter kunnen zijn. Ik ben wel klaar met deze serie nu, om eerlijk te zijn, de schrijver heeft wel laten zien dat dit op de lange duur weer het zoveelste geval van 'shonen begint goed maar stort later in' zal worden, á la Naruto en dergelijke.

6.5/10

Al een 2 maanden geleden mezelf er toe gezet om deze serie af te ronden. Maar nu pas tijd en zin om er iets over te melden.
Het gaat namelijk over Dragon Ball Super



Dragon Ball Super is het directe gevolg op Dragon Ball Z welke halverwege jaren 90 eindigde.
Uit mijn meest recente ‘kijk’op de serie valt op te maken dat de serie het grotendeels van een goed nostalgie gevoel moet hebben want met een kritisch oog valt daar veel op aan te merken.

Doordat de oude Dragon Ball series nu nogal gedateerd zijn had ik gehoopt dat ze met deze reboot niet dezelfde fouten zouden maken.
Mijn grootste kritiekpunten op de oude serie waren:
Overpowerde gevechten die steeds hetzelfde zijn en niet consequent zijn
Storend gedrag van bepaalde personages
Het tempo

Nu kan ik al verklappen dat Super dezelfde fouten maakt wat het voor mij gewoon een totaal niet interessante serie is geworden die moeilijk is aan te raden.

Kort samengevat bestaat de serie uit de volgende saga’s:
God of Destruction Beerus Saga 1-14
Golden Frieza Saga 15-27
Universe 6 Saga 28-41
Copy-Vegeta Saga 42-46
"Future" Trunks Saga 47-76
Universe Survival Saga 77-131

De eerste twee Saga’s zijn “samenvattingen” van de films uit 2013 en 2015. Nu heb ik de films zelf niet gezien maar er zijn een 30tal afleveringen nodig om deze twee film te omvatten. Het tempo is dus weer om van te huilen, maar wordt nog enigszins goedgemaakt op de momenten dat het ergens over gaat. Zoals de toevoeging van Goden en andere universums om ‘sterkere tegenstanders’ te genereren. Ieder geval beter dan 1 of andere vage professor die wat androids in elkaar zet. Maar aan de andere kant worden een hoop van de afleveringen gevuld met onzin personages/momenten van Pilaf, Monaka en Jaco (om er maar een paar te noemen). Dit zorgde ervoor dat ik me vaak afvroeg waar ik naar zat te kijken.

Het helpt dan ook niet dat de Copy-Vegeta en "Future" Trunks Saga’s niets toevoegen en in mijn ogen alleen dienst doet om meer videogame personages te creëren.
Wat personages betreft kom je genoeg nieuws tegen met meer dan 100 nieuwe gezichten waar 90% gewoon overbodig en niet interessant is.
Er zitten gelukkig ook wel goed doordachte personages tussen als Beerus en Hit, maar daar redt deze serie zich niet mee.
De toernooi Saga’s (Universe 6 en Universe Survival) zijn wat dat betreft het boeiends, maar ook hier zit weer een heel langzame aanloop of afwerking aan vast, plus een hoop voorspelbare gevechten.

Al met al zitten er nog wel genoeg memorabele momenten in de serie die voornamelijk de niet veel eisende anime kijker een plezier doen. Maar als je er kritischer naar kijkt had deze serie nooit meer dan 50 afleveringen mogen zijn waardoor ik deze serie niet kan aanraden. Het is tenslotte een hele investering van je tijd die je beter aan andere series kan besteden.
4.5/10

Toch maar weer eens proberen dit draadje bij te houden. Vorig seizoen had ik alles tot het einde opgespaard, maar liep dat met het nieuwe seizoen alweer in volle gang totaal de mist in. Dus nu maanden later toch nog maar snel even proberen de gedachten over die series onder woorden te brengen....

Lenteseizoen

• Tachibanakan Triangle: flauwe short rond lichthartige yuri-perikelen - 5/10
• Hinamatsuri: heerlijk absurde humor met een hart. En dan de serie afsluiten met het vervolg op een al lang vergeten openeningsscene, je moet maar durven.... - 8+/10
• Omae wa Mada Gunma wo Shiranai: eigenaardig stukje promotie van de prefectuur Gunma, wat op deze manier waarschijnlijk beter werkt dan met een overdreven positieve invalshoek. - 6.5/10
  (En blijkbaar zit er sowieso wel een kern van waarheid in, want tijdens m'n laatste reis is me tot twee keer toe gevraagd wat ik toch in vredesnaam in Gunma te zoeken had)
• Shokugeki no Souma: San no Sara - Toutsuki Ressha-hen: vertrouwde kost maar daarom niet minder leuk - 8.5/10
• Fumikiri Jikan: Steeds 3 minuten aan overpeinzingen bij terwijl iemand staat te wachten bij een overweg. Een enkele keer werkt het. Eén keer is het zelfs behoorlijk hilarisch. Maar meestal is het domweg niet zo boeiend. - 5.5/10
• Uchuu Senkan Tiramisù: ruimte/mecha-persiflage die vaker faalt dan slaagt in z'n opzet. - 5.5/10
• Golden Kamuy: Op voorhand m'n grote favoriet van het seizoen, en voor het grootste deel aan m'n verwachtingen voldeed. Maar voegde de (wisselvallige) animatie nu echt iets toe? Een degelijke adaptatie die z'n kracht vooral ontleent aan het ijzersterke bronmateriaal. - 7.5/10
• Megalo Box: Rocky the Anime. Underdog-verhaal zoals het al honderden keren is verteld, maar het is de uitvoering die het hem doet. Vooralsnog mijn anime van het jaar. - 9-/10
• Amanchu Advance!: Begon als een aardige voortzetting van de verrassend leuke serie van een paar jaar geleden, maar ontspoorde uiteindelijk enigszins in dromenland. - 6.5/10
• Full Metal Panic! Invisible Victory: Voelde bij vlagen wat onsamenhangend, vooral door het langdurige uitstapje naar Namsac, maar afgezien daarvan had het alles wat FMP zo sterk maakt. - 8-/10

En nog wat bijvangst:

• Aggressive Retsuko: NIET de Netflix-serie, maar de oorspronkelijke reeks van 100 afleveringen van slechts een minuut. Precies genoeg voor een dosis veelal herkenbare kantoor-irritaties, waarna Retsuko steevast de frustraties van haar af mag grunten in de karaoke-microfoon. Simpele formule die geen moment verveelt. - 8/10
• Yama no Susume (S1): aardig surrogaat nu Yuru Camp is afgelopen. - 6.5/10

Morgen verder met het heden....

Hehe, vond het erg leuk om bovenstaande kritische review van Rupio op Dragon Ball Super te lezen. Voor mij is Dragon Ball Super: Leuk vermaak om te kijken op de achtergrond onder het eten. Ik vindt zeker niet dat ik mijn tijd er aan verspild heb, maar de hype die veel mensen er om maakten is het het ook niet waard.

Het verhaal komt erg sloom op gang (die eerste twee arcs helpen daar ook niet in...) en vooral bij de Future Trunks Saga zat ik echt van...'wat zijn we nog aan het proberen hier met het plot te doen'? Ik had de meeste lol bij de laatste arc, Zen-Oh vind ik een superleuk character en de manier waarop de gevechten gingen lieten me nostalgisch zijn naar oudere Dragon Ball series.

Dragon Ball Super: Leuk vermaak voor de fans, maar top quality zeker niet. Grote fans van de franchise zou ik het nog wel aanraden om (stukken van) te kijken, al is het maar voor Zen-Oh, Beerus en wat meer humor om Vegeta. Als je geen grote fan van de franchise bent kan je inderdaad beter je tijd aan andere series besteden.

Als Dragon Ball Fan: 7/10
Als anime-kijker met weinig Dragon Ball ervaring: 5/10



Als iemand die nog geen van beide versies van Restuko heeft gekeken, maar er wel interesse in heeft: Maak ik goed op uit bovenstaande dat de originele reeks leuker is dan de Netflix-reeks? Dus dat beter (eerst) het origineel gekeken kan worden?

Er zijn weer een paar series geëindigd, hoezee. En nog een overblijfsel van vorig seizoen.

Full Metal Panic! Invisible Victory

Ik sluit me hier aan bij WizardofOss - deze serie had alles dat de oudere series ook leuk maakte. Oftewel, pakkende personages, goede mecha-actie, tal van intriges op de achtergrond en gelukkig nog wat humor tussendoor. De serie voelt na al die tijd nog geen moment gedateerd wat dat betreft. Het is wel overduidelijk een adaptatie van een paar random novels uit de serie, want de losse arcs zijn inderdaad wat onsamenhangend en het heeft ook een 'lees de novels voor de rest' einde van jewelste, met tal van vragen en plotpunten die niet beantwoord/nagevolgd worden. De oudere series wisten wat dat betreft een iets meer genoegdoenend eind te creëren. Toch, ik heb me hier als vanouds mee vermaakt.

8/10

Island

Na de afname van populariteit van het 'mysterie met wat waifu's' genre van VN adaptaties en soortgelijke verhalen heeft het genre eigenlijk ook nooit meer de hoogtepunten van toen bereikt in de schamele series die we onderhand nog af en toe krijgen. De meesten (zoals, zeg, Sora no Method of Rewrite) waren doorgaans nogal ruk, met maar een zeldzame uitschieter als Planetarian ertussen. Dus waar valt Island in die categorie?

Middenin, om eerlijk te zijn. Het is zeker geen uitschieter, met climaxen in het verhaal die geen impact achter te laten (doorgaans omdat ze wat gerusht zijn), personages die daardoor ook onderontwikkeld blijven en een tijdreis-plot dat meer verwarrend overkwam dan het hoorde te zijn. Pluspunten heeft het dan weer in de sfeer, de vermakelijke hoofdrolspeler en de prachtige art. Het wist me ook nog redelijk te vermaken, al wist dit nooit iets te zijn dat prioriteit kreeg. Het lijkt me ook sterk dat het lang zal blijven hangen, maar eh, ik heb tenminste niet het gevoel mijn tijd verspild te hebben.

Oh, en dat einde zag ik niet aankomen. Weinig series die eindigen met 'de hoofdrolspeler gaat ervandoor met de moeder van de hoofdwaifu'. Hah.

6.5/10

How NOT to summon a Demon Lord

De grootste verrassing dit seizoen eigenlijk, om eerlijk te zijn. In alle opzichten komt dit in eerste oogopslag namelijk over als je typische isekai-bodemmateriaal, maar daaronder blijkt nog een steevast erg vermakelijke ecchi-serie te huizen die een goede balans weet te bieden tussen actie, humor en, wel, fanservice. Het helpt ook dat hoofdrolspeler Diablo zowaar meer weet te zijn dan enkel een self-insert, en de meiden eveneens niet enkel een groepje wandelende cliché's vormen, waardoor dit een cast was waar ik best gehecht aan raakte. Niet elk segment van de serie wist doel te raken, maar over het algemeen zat ik hier eigenlijk toch elke week weer naar vooruit te kijken. Kom maar op met een tweede seizoen, dus.

8/10

Asobi Asobase

En dit was eigenlijk mijn favoriete serie dit seizoen, om eerlijk te zijn, en een makkelijke inkopper voor mijn top vijf lijst van dit jaar. Want Asobi Asobase wist me elke aflevering weer aan het lachen te krijgen, zowel door het hufterige gedrag van onze debiele hoofdrolspelers als de steeds verder opschroevende absurditeit van de serie (holy shit, Maeda). Absurditeit die alleen nog maar verder opgeschroefd werd door de steeds demonischere gezichten van iedereen in de cast. En laten we het stemmenwerk ook niet uitvlakken, want vooral Hanako's acteur ging echt constant helemaal los (luister ook voor de lol eens naar de volledige ED).

Het totaalpakket is makkelijk de beste komedie van dit jaar, daarbij zelfs series als Hinamatsuri achter zich latend, en een die ik waarlijk zal missen.

9/10

De ultrakorte duur van elke aflevering is naar mijn idee net de kracht van de serie. Precies genoeg om een situatie te creëren, Retsuko tot waanzin te drijven en weer even stoom af te grunten. Of dat ook werkt in een langer format? Tsja, toch maar even snel de eerste aflevering van de Netflix-serie gekeken. Die neemt overal net even wat ruimer de tijd voor, wat wat meer opbouw van spanning en irritatie geeft. Maar of het daar ook leuker door wordt? Ik waag het eerlijk gezegd te betwijfelen.


En dan terug naar het zomerseizoen. Eerder had ik al opgemerkt dat dit een seizoen van een brede middenmoot en weinig toppers leek te zijn, en die indruk is tot het einde toe overeind gebleven. Waardoor ik ook te lang teveel series ben blijven volgen, en er gaandeweg nog een aantal weggevallen zijn domweg omdat ik merkte dat ik meer en meer achterop begon te raken terwijl ik andere series voorrang bleef geven. Banana Fish, Happy Sugar Life, Cells at Work en Tsukumogami Kashimasu waren niet per se de minste series van het seizoen, maar wisten onvoldoende m'n interesse vast te houden. En hoewel ze het wat langer hebben volgehouden zie ik het nog wel gebeuren dat High Score Girl en Kyoto Teramachi Sanjou no Holmes alsnog datzelfde lot ondergaan...

Welke het wél overleefd hebben:

Island
Ik ben niet echt bekend met VN's en evenmin met anime-adaptaties daarvan, maar vanaf het begin liet deze serie desondanks geen ruimte voor twijfel over het bronmateriaal. Na een wat matige start is het ook op mij echter snel gegroeid: goede protagonist, een ogenschijnlijk interessant mysterie, en door de mooie plaatjes krijg je vanzelf zin om Niijima daadwerkelijk te bezoeken (of is dat echt mijn afwijking?). Helaas kwam er tegen het einde toe toch wat de klad in: het hele Never Island-gebeuren was een rommeltje en alles wat daarna gebeurde, tsja, eigenlijk had ik het toen al een beetje opgegeven. Een beetje te vroeg gepiekt.
6/10

Isekai Izakaya: Koto Aitheria no Izakaya Nobu a.k.a. Isekai Izakaya: Japanese Food From Another World
Tot op zekere hoogte een kloon van Isekai Shokudou, al bestond het bronmateriaal van Isekai Izakaya eerder. Ook blijft deze serie wat meer gegrond in realisme (lees: menselijke personages) en blijven de diverse personages regelmatig terugkeren voor enige vorm van continuïteit. Heel verheffend werd het nooit, maar het geeft een aardig inkijkje hoe ze in de middeleeuwen tegen een moderne izakaya aangekeken zouden hebben, Het live-action Nobu Plus-aanhangsel leek vooral tijdvulling, met afwisselend nogal knullig gepresenteerde recepten en pure reclame voor diverse restaurantjes. En toch heb ik het 24 afleveringen volgehouden, en ergens ga ik de serie toch wel een beetje missen.
6.5/10

Harukana Receive
CGDCT? Maak daar maar SGDST van. Harukana Receive weet donders goed waarom beach volleybal een van de weinige sporten is waarbij de dames meer publiek trekken dan de heren. Voor het grootste deel is het verder het bekende werk: meisje X raakt geobsedeerd door activiteit Y, en blijkt daar zowaar dusdanige aanleg voor te hebben dat ze na een jaartje de strijd aankan met erkende toppers. Wat echter wel een slimme zet is is dat de serie meer op vriendschap dan rivaliteit inzet, waardoor de uiteindelijke grote finale daadwerkelijk het gevoel geeft beide kanten op te kunnen vallen en oprecht spannend is. Ik ben ergens wel benieuwd hoe een echte (beach)volleyballer (m/v) deze serie zou ervaren, want hoewel er duidelijk een hoog niveau van realisme is nagestreefd zitten er toch ook de (on)nodige dubieuze momenten in.
6.5/10

Isekai Maou to Shoukan Shoujo no Dorei Majutsu a.k.a. How NOT to summon a Demon Lord
Ook voor mij was dit de grote verrassing van dit seizoen, om nagenoeg exact dezelfde redenen. Fanservice done right. Diablo is uiteraard de ster van de show, die z'n eigenlijke onzekerheid camoufleert meteen stevige dosis bravoure. Ik vroeg me in de slotaflevering ineens nog wel af hoe ze het hele slaven-issue waar het allemaal mee begon zo snel nog even dachten te gaan oplossen, maar daar wordt nog even een hele handige draai aan gegeven. En een mooie bijkomstigheid: dit biedt uiteraard alle ruimte voor een vervolg....
7.5/10

Chio-chan no Tsuugakuro a.k.a. Chio's School Road
Bij de eerste aflevering kwam al de vraag naar boven of deze formule zich niet beter zou lenen voor een short, en eigenlijk is dat gevoel nooit helemaal verdwenen. De avonturen van Chio onderweg naar school waren bij vlagen hilarisch, maar ook iets te vaak niet veel meer dan wel aardig. Het was vaak domweg niet absurd genoeg, en teveel van de mindere grappen werden veel te lang uitgesponnen. Gemiste kans, hier had meer ingezeten.
6.5/10

Asobi Asobase
Tsja, alles waarin Chio-chan tekort schoot doet Asobi Asobase wél helemaal goed. Veel absurder dan dit wordt het niet, en Hanako alleen toont per aflevering meer bizarre gezichten dan Golden Kamuy en Hinamatsuri afgelopen seizoen in hun totaliteit tezamen. Uiteraard is het niet altijd raak (Olivia's broer....), maar er zijn weinig series die me zodanig vaak welhaast hebben doen huilen van het lachen (zeker als Maeda erbij betrokken was). En met de kennis van nu heb ik wellicht toch de diverse shogi-series van de afgelopen jaren iets te snel gedropt:



8.5/10

En Satsuriko no Tenshi a.k.a. Angels of Death is formeel ook ten einde. Maar nog niet helemaal. Oorspronkelijk zou het een 16-delige serie zijn, maar nu is hij toch na 12 afleveringen ten einde. Sort of. Want volgende week start reeds een aparte reeks van 4 "specials". Klinkt als een wat omslachtig excuus voor een weekje rust....

Het is nu dan ook wat lastig oordelen, want zeker na de (niet geheel verrassende) onthullingen in de slotafleveringen kan het restant nog alle kanten opgaan. De weg tot dit punt is echter toch verrassend vermakelijk geweest. De eerste aflevering deed toch vooral een ietwat serieuze horror/thriller vermoeden, en bijna had ik de serie toen ook direct gedropt, maar al snel was het eerder weird dan spannend. De vage setting en tamelijk absurde bad guys (m/v) helpen hier aan mee, maar de serie wordt toch vooral gedragen door de sterke chemie tussen beide hoofdpersonen. Zack heeft niet alleen dezelfde stemacteur als MHA's Bakugo, maar is praktisch hetzelfde personage. Rachel had daar met haar deadpan-karakter haast niet sterker mee kunnen contrasteren, maar het wordt al snel duidelijk dat ze zeker niet zo lief en onschuldig is als ze lijkt. Het voornaamste punt van kritiek: de pacing. Een beetje meer vaart had best gemogen, en dan had het gehele verhaal vast ook gewoon in 12 afleveringen gepast...
7/10

Tijd voor weer een trits geëindigde series...

Angolmois: Record of Mongol Invasion

Japans vs de Mongolen was voor hen praktisch wat Sparta vs de Perzen was voor ons, en zoals verwacht leverde dat een hoop toffe, wanhopige actie op waar een klein groepje het tegen een gigantische meerderheid opneemt (en waarbij het voorspelbaar afliep als je de historie kent). Actie die ook gedragen werd door een leuk groepje tegendraadse hoofdrolspelers. De tegenstanders aan de andere kant waren minder indrukwekkend - het voetvolk werkt goed genoeg, maar de leiders kregen te weinig screentime om echt een indruk achter te laten. Ook is het raar om belangrijke personages dan vervolgens offscreen om zeep geholpen te zien worden door dezelfde gasten - ik bedoel, kom op, prioriteiten! En uiteraard, een lees-de-manga einde van jewelste was weer aanwezig. Toch, ik heb me hier toch goed mee vermaakt.

7.5/10

Planet With

Het is zelden dat ik een serie tegenkom die zo'n snelle pacing heeft en zo veel in één seizoen stopt, maar die geen moment gerusht aanvoelt. Dit aparte mecha-verhaal is namelijk een sterke aaneenschakeling van toffe concepten en verhalen, geconcentreerd rond een goed uitgewerkte en diverse cast, in een setting waarin de situatie allesbehalve zwart en wit is (maar die desalniettemin positief blijft). Het vertelde alles dat het wilde vertellen in de tijd die het had, en deed dat met verve. Meesterplotting! De soms wat gammele CG en de rare geluidskwaliteit (zo luid!) neem ik dan wel op de koop toe.

8/10

Steins;Gate 0

Weet je, normaal ga ik in tegen puristen die gaan klagen als het bronmateriaal niet 1-op-1 is overgenomen in de adaptatie. Ik bedoel, daar is het een adaptatie voor, en mindere onderdelen wegsnijden en vervangen met beter origineel spul heb ik niets op tegen. Maar als iemand die de originele VN hiervan heeft gespeeld, moet ik concluderen dat ze grotendeels het tegenovergestelde hebben gedaan. Vele toffe scenes zijn nergens te vinden, maar als het plot van de rails af gaat en diens eigen ding begint te doen, is het resultaat geen geweldige serie in diens eigen recht. Sprekende als iemand die groot fan is van zowel de originele VN als de anime-adaptatie, is deze adaptatie ronduit zwak en waarschijnlijk het minste nog wat de franchise heeft voorgebracht.

Let wel, zelfs het zwakste voor de standaarden van deze serie is nog beter dan veel andere series. Sommige concepten van het tijdreisverhaal blijven interessant, de personages blijven tof (en vooral nieuwkomer Maho is een goede toevoeging in de cast) en hier en daar zijn er dingen in de adaptatie die beter overkomen (Daru's relatie met Suzuha's moeder, bijvoorbeeld). Maar grotendeels begon ik hier mijn interesse in te verliezen, puur door de rommelige pacing, onnodige toevoegingen en het verwarrende en herhalende plot in de tweede helft. En dat is gewoon jammer, dammit.

Dus tja, speel de originele VN van SG:0, die is toch naar elk platform geport. Mijd deze, want het biedt helemaal niets extra's.

6/10

Grand Blue

In de trits aan komedies van dit seizoen was dit eigenlijk nog de last-minute overlevende van de drie-episode regel, want eh, de malloten leken nog amusant genoeg om een seizoen te dragen. Klopte mijn voorgevoel? Eh, ja, uiteindelijk. Wist het meer te zijn dan het eerst leek? Nope, dat niet. 'What you see is what you get' bij deze serie - dronken idioten doen domme dingen - en veel variatie in de humor is er niet. Het wist nog genoeg variatie erin te gooien om niet totaal tot herhalingsoefening te vervallen, maar dit is overduidelijk een mindere serie dan de eerdere werken van deze schrijver.

Ach ja, het was leuk zolang het duurde, maar missen zal ik het niet.

7/10

En toen ging het ineens hard....

Angolmois: Genkou Kassenki a.k.a. Angolmois: Record of Mongol Invasion
Interessant om eens een anime over dit vergeten stukje Japanse historie te zien. En dat levert ook een heel aardige serie op. Met een behoorlijke dosis realisme en sterke personages. Helaas gaat de serie daar niet altijd even handig mee om. Inderdaad het gevalletje Onitakemaru, maar het is ook teleurstellend om te zien hoe Teruhi uiteindelijk toch vooral een damsel in distress blijkt die naar een romance met Jinzaburo mag hinten. En dan het einde inderdaad. Dat het geen happy end ging worden was wel duidelijk, maar dit voelde toch als een anticlimax.
7/10

Nobunaga no Shinobi: Anegawa Ishiyama-hen a.k.a. Ninja Girl & Samurai Master: Anegawa and Ishiyama Arc
Seizoen 3 alweer van de leukste geschiedenisles over Japan. Nu met de nodige tegenslagen voor Nobunaga en de zijnen, maar verder business as usual. Gelukkig is het Nobunaga-verhaal nog lang niet ten einde...
7.5/10

Yuragi-sou no Yuuna-san a.k.a. Yuuna and the Haunted Hot Springs
Ik noemde How NOT to summon a Demon Lord eerder al "Fanservice done right", en dat gaat voor deze serie net zo goed op. Er wordt geen kans onbenut gelaten om de diverse personages op compromitterende wijze in beeld te brengen, maar dat is niet het enige waar de serie op teert. Nee, wat helpt zijn ook hier een sympathieke hoofdpersoon die doordat hij door talloze geesten bezeten is geweest over vele onvermoede talenten beschikt, en uiteraard ons titelpersonage Yuuna, die niet alleen eindeloos schattig-klungelig-sexy is, maar daarbij misschien nog wel het meest menselijke van allemaal. En de rest? De vult netjes alle harem-hokjes in, waarbij alleen Sagiri nog enige gelegenheid krijgt te tonen wat er achter haar tsundere-facade zit. Qua verhaal stelt het verder niet heel veel voor, maar daar is dit dan ook niet de serie voor.
7/10

Boku no Hero Academia: 3rd season
Tsja, na zoveel afleveringen heeft deze serie uiteraard wel z'n flow gevonden, als je de eerste twee seizoenen goed vond zal je ook nu niet teleurgesteld worden. Wel zat er nogal een verschil tussen de eerste en de tweede coeur. In het eerste deel wordt langzaam maar zeker toegewerkt naar de grootste piek op zowel drama- als actiegebied in de serie tot nu toe. Shonen-anime op z'n allerbest. De tweede helft kent ook zeker z'n hoogtepunten (met name het gevecht tussen Midoriya en Bakugo), maar voelt als geheel te lang uitgesponnen. Veel nieuwe personages, daarmee ook een broodnodige blik op de wereld buiten UA. Maar het voelt toch vooral als een stuk opbouw naar iets wat we pas in een volgend seizoen zullen gaan zien. Nog steeds verre van slecht, maar wel een erg groot contrast met wat eraan vooraf ging.
8/10

En het laatste zooitje (aangezien Banana Fish, AoT en Kitaro doorlopers zijn). Tenminste, het laatste zooitje minus High Score Girl (want de fansubs lopen achter) en Overlord, die edit ik er later wel in.

Boku no Hero Academia: 3rd season

Het is eigenlijk geen verrassing meer dat deze serie consistent goed blijft, en daarmee de Grote Drie van weleer steeds meer achter zich begint te laten. Vooral de eerste helft van dit seizoen is namelijk weer shonen-actie in topvorm, en dit is een serie waar ik elke week weer voor ging zitten. De tweede helft ging inderdaad weer meer richting opbouw en training voor later, maar de personages zijn nog steeds amusant genoeg om dat makkelijk te kunnen dragen (wel, op de filler na dan).

Kom maar op met seizoen 4 dus.

8/10

Yuuna and the Haunted Hot Springs

Ook hier sluit ik me weer aan bij Wizard; het sympathieke hoofdkoppel die beiden vermijden een stel lopende cliché's te zijn trekken deze haremserie net een stukje boven de rest, en bleef daarom ook leuk om te volgen. De andere haremettes zijn minder interessant, maar op verhaalgebied wist het in ieder geval nog wat losse conflicten erin te gooien (ruzie met een drakengod, andere geesten helpen) om wat variatie te creëren en de fanservice wist ook nog wat aan de humor toe te voegen ipv enkel geforceerd aan te voelen. Nu is het nog steeds niet zo hoogvlieger als Demon Lord, maar leuk was het wel.

7/10

Nobunaga no Shinobi: Anegawa Ishiyama-hen a.k.a. Ninja Girl & Samurai Master: Anegawa and Ishiyama Arc

En de beste short blijft de beste short. Als er een serie is die aan de anderen laat zien hoe het moet, dan is het deze wel. Kom maar op met meer, dus!

8/10

Cells at Work!

Man, dat openingsliedje zit nog steeds in mijn hoofd.

Enfin, deze edutainment-serie wist zowaar een van de meer populaire series te worden vorig seizoen, en het is niet moeilijk om te zien waarom. De wereld binnen het menselijk lichaam wordt gewoon leuk en kleurvol (zowel in uiterlijk als in de persoonlijkheden) weergegeven en de dagelijkse chaos waar iedereens favoriete rode bloedcel in terechtkomt blijven altijd een plezier om te kijken. Haar zien groeien door de serie heen en haar bond met de witte bloedcel geven het net ook dat beetje extra. Wel minder is de verteller, die soms te lang doorrakelt en scenes te vaak onderbreekt - iets dat beter werkt in manga-vorm, lijkt me.

Toch, dit is gewoon een puike serie die alle lof die het krijgt verdient. S2, misschien?

8/10

Happy Sugar Life

Dit was zeker een van de meer aparte series dit seizoen - je komt immers niet vaak verhalen tegen over geschifte schoolmeisjes (Satou) die ervandoor gaan met een zesjarige. En mijn opinie over de serie is eigenlijk ook niets veranderd vergeleken met de streamimpressies: sterk opgezette sfeer, goede cinematografie en een pakkende hoofdrolspeler, maar te veel geschifte bijpersonages die niet bijster veel toevoegingen (op Satou's tante na, holy shit). Iets meer focus had deze serie veel goed gedaan, want dan had het echt een topserie kunnen worden.

Toch, dit was zeker een interessante trip met tenminste een conclusief einde. Best een aanrader voor ieder die geïnteresseerd is in pscyhologische horror, want dat genre komt je niet al te vaak tegen.

7.5/10

Yama no Susume S3

En hier alweer het derde seizoen van de bergklimmeisjes, eveneens in semi-short vorm dit keer (net als het vorige seizoen). En het blijft een aardige slice-of-life serie - het is ver van de hoogtes van iets als Yuru Camp, maar de personages zijn aandoenlijk en er is veel natuurschoon te zien. Wel wordt er in dit seizoen iets teveel nadruk gelegd op interpersoonlijk drama en te weinig op bergbeklimmen, want het is een stuk beter in het tweede onderwerp dan het eerste.

Maar goed, als je de vorige twee seizoenen te pruimen vond dan zal deze je ook wel liggen. Verwacht er alleen niet de wereld van.

7/10

Thunderbolt Fantasy - The Sword of Life and Death
Oké, feitelijk nog altijd geen anime, maar lekker belangrijk. Wat telt is dat ons aller favoriete poppenserie weer terug is! Voorafgaand op het tweede seizoen was er echter nog deze special. De eerste helft maakt aardig duidelijk waarom Screaming Phoenix Killer nog een appeltje te schillen heeft met Enigmatic Gale, middels een toernooi dat uiteraard ook een prima excuus is om de poppen lekker met elkaar laten knokken. In het tweede deel ontmoet Shang Bu Huan iemand die beweert.....Shang Bu Huan te zijn, en op niet geheel correcte wijze ons geheugen van het eerste seizoen enigszins opfrist. Of juist voor extra verwarring zorgt. En tot slot mag een voorzetje naar de nieuwe reeks uiteraard niet ontbreken. Ook al mag dit een soort verplicht nummertje zijn tussen beide seizoenen in, het is toch weer knap vermakelijk.
7.5/10

Detective Conan: Zero the Enforcer: de Conan film van dit jaar, van een nieuwe regisseur voor deze serie (Yuzuru Tachikawa, van o.a. MOB Psycho 100). In tegenstelling tot de heerlijk toegankelijke rom-com karuta sport mysterie van vorig jaar, hebben we dit keer een echte politieke thriller, waarbij je goed moet opletten om alle justitieele instanties uit elkaar te houden. Kogoro Mori wordt opgepakt voor het opblazen van het Internationale Forum, waar over een week een internationale top wordt gehouden. Vreemd genoeg lijkt het erop dat de AIVD, onder leiding van de geheimzinnige Amuro, bezig is om Kogoro voor deze aanslag in te luizen en Conan moet uitvinden waarom. Zero the Enforcer voelt soms wat vreemd aan als een Conan film omdat het duidelijk meer voor volwassenen is bedoeld, maar dit is thematisch een van de sterkste films van de serie, en natuurlijk zit het einde vol coole actie (inclusief een Colony Drop voor Amuro! :D)

Overigens werd deze film een mini-fenomeen eerder dit jaar, met een gigantische groei van Amuro fangirls ("Amuro no Onna"), met zelfs talkshows die aandacht besteedden aan hen.