Had gister Vampire Hunter D: Bloodlust gekeken. Waarschijnlijk pas voor de tweede keer en het bonnetje in het doosje zegt me dat ik de DVD in 2004 heb gekocht :P Maar wat is dit visueel gezien toch een gave film! De designs gebaseerd Yoshitaka Amano's art voor de boeken zien er nog goed uit, en hoewel het geheel wel een beetje "80s-90s anime OVA" vibe heeft, was ook deze tweede kijkbeurt prima entertainment :)

Anime reviews - ik ben lui editie.

A Certain Magical Index III: Rommelig vervolg dat zo gerushed is dat je helft van de tijd de draad kwijt bent. En dan eindigt het ook nog op de zoveelste cliffhanger. Deze serie is niet meer wat het geweest is.

6/10

Mob Psycho II: En hier een voorbeeld van hoe een sequel wel moet. De avonturen van Mob zijn zowel vertederend als spetterend van de actie, en dat geholpen door diens sterke personages, de mix tussen verschillende genres en diens aparte stijl, maakt dit tweede seizoen ook weer een topserie.

9/10

Kaguya-sama: Love is War: De grappigste rechttoe-rechtaan komedie van het seizoen, die diens gegeven goed wist te gebruiken en elke week wat vers wist te bieden. Dat terwijl ze toch heel veel chemie tussen de hoofdpersonages wisten te creëren. En Chika's dans is verdiend een meme, waarom werd die ED maar één keer gebruikt?!

8/10

Kemurikusa: Damn, Tatsuki flikt het weer. Deze serie is waar hij helemaal los kon gaan met zijn creativiteit, en is daarom uiteindelijk ook beter dan Kemono Friends. De manier waarop de wereld wordt opgebouwd en het mysterie wordt ontrafeld is subliem, de personages zijn een leuke groep en de serie weet een goed gepaced en afgerond verhaal te vertellen in diens twaalf afleveringen. De gammele animatie neem ik wel op de koop toe.

8.5/10

Magical Girl Spec Ops Asuka: Hier valt weinig over te zeggen. Deze serie begon dom en werd na verloop van tijd alleen maar dommer en shlockier. Het lijkt je gemiddelde Amerikaanse tv-serie wel. Eh, het verveelde me niet, maar goed was het niet altijd te noemen.

6/10

The Promised Neverland: Een solide adaptatie van een ijzersterke manga. Niet elke adaptatie-keuze was een hit, maar over het algemeen komt het verhaal nog steeds sterk over en weet het de spanning tot het eind vast te houden, terwijl het de kijker telkens op het verkeerde been zet. Kom maar op met dat tweede seizoen.

8/10

Manaria Friends: Weer een serie in de Bahamut-wereld, maar een veel lichtere over de avonturen van twee prinsessen op een magische school. Met een hoop yuri-overtonen, uiteraard. Best aardige semi-short, uiteindelijk. De wereld was leuk neergezet en de twee meiden hadden veel chemie, en dat is alles waar ik om kan vragen. En een van de meiden is een monstermeid, dus, y'know, bonuspunten.

7/10

The Price of Smiles: Dit was echt zo'n serie die interessanter had kunnen uitpakken dan het deed. Ondanks alle hints dat de twee meiden van verschillende partijen op een of andere manier samen zouden gaan werken, werd daar uiteindelijk maar weinig mee gedaan, en het plot had nog weleens de neiging met een slakkengang vooruit te gaan. Veel personages voelden ook onderontwikkeld en het einde was nogal anti-anticlimactisch. Aardig, maar totaal niet memorabel.

6.5/10

That Time I Got Reincarnated As A Slime: Een beetje een saaie serie, als je het mij vraagt. Hoewel het af en toe met leuke ideeën komt (dat hele bouwen van die samenlevingen) en bepaalde personages amusant zijn (dat demonenmeisje) wist het me over het algemeen zelden echt te boeien. Dit was echt zo'n 'kijk de serie terwijl ik wat anders doe' ding voor mij. Het feit dat de hoofdpersoon zo overpowered is dat elke conflict geen moment spanning heeft, de rest van de personages nooit echt veel ontwikkeling krijgen en de slappe afhandeling van sommige arcs helpt ook niet mee. Het was niet bar slecht ofzo, maar ik heb veel betere series in dit genre gezien.

6/10

En dat was het ook wel weer, want de rest (Dororo, Kitaro, Jojo, Shield Hero en Karakuri Circus) lopen nog door.

Dit is voor het eerst dat ik een aantal korte reviews plaats.
Ik heb geprobeerd om spoilers niet al te groot te laten zijn.
Meestal bevatten ze alleen informatie over de proloog afleveringen.

Rinne no Lagrange: Flower Declaration of Your Heart
Een mecha serie die probeert een balans te zoeken tussen het club-leven van de "Jersey Club", mecha en een alien invasie.
Helaas slaagt de serie in geen van die punten goed waardoor het nogal rommelig over komt.
Er wordt uiteindelijk nog geprobeerd naar een hoogte punt toe te werken, maar ook dat is niet goed gelukt.
Afleveringen: 12
Eindoordeel: 5/10

The Fruit of Grisaia
Een serie van een aantal meisjes op een speciale school, waarbij de een nog een groter trauma/probleem heeft dan de ander.
Vervolgens komt 'Kazami Yuuji' een jongen met een militaire achtergrond die naar een 'gewone school' wil gaan bij.
De school bestaat vervolgens uit 6 leerlingen.
De serie gaat vervolgens over Kazami Yuuji die het probleem van al deze meisjes op lost.
Vooral de laatste arc (Suou Amane) is behoorlijk pittig.
Er worden dan ook 3 afleveringen gebruikt om de hele geschiedenis uit te leggen.
Afleveringen: 12
Eindoordeel: 5.5/10

Non Non Biyori
Een serie over het dagelijkse leven van 4 meisjes die op een school zitten van in totaal 5 leerlingen.
Ze hebben allemaal een andere leeftijdscategorie, maar zitten in 1 klas omdat er zo weinig leerlingen zijn.
Dit komt omdat ze in een klein dorpje wonen op het platte land.
Ondanks het leeftijdsverschil zijn ze toch goede vrienden.
Dit is een van de betere 'Slice of life' series.
Afleveringen: 12
Eindoordeel: 7/10

Attack on Titan
Mens etende reuzen (titanen) hebben de mensheid teruggedrongen tot een klein stuk land dat beschermd wordt door 3 grote muren.
Het lijkt een kwestie van tijd voordat de mensheid helemaal uitgeroeid is.
Eren en zijn zus zien een super-titaan de buitenste muur kapot maken en een invasie van titanen begint de aanval op de stad waar ze wonen.
Hij zweert wraak en wil de titanen uitroeien.
De serie gaat vervolgens verder wanneer ze tieners zijn met een aantal plottwisten.
Afleveringen: 25
Eindoordeel: 8/10

Seraph of the End: Vampire Reign
Op een dag verschijnt een virus dat iedereen boven de 13 dood.
Op het zelfde moment grijpen vampiers de kans om een van op de mensheid te beginnen en de overgebleven kinderen als slaven in weeshuizen te plaatsen waar ze als bloed-voedsel dienen voor de vampiers.
Yuuichirou lukt het vervolgens om te ontsnappen uit een dergelijk weeshuis.
Ook in deze serie zweert de hoofdpersoon wraak en wil hij, in dit geval, de vampiers uitroeien.
De serie heeft dan ook wat overeenkomsten met 'Attack on Titan'
Afleveringen: 12
Eindoordeel: 7/10

Errr, ik denk dat dit het beste hier past? Ik heb gisteravond het hoorspel geluisterd van Vampire Hunter D: The Raiser of Gales, gebaseerd op het tweede boek in de serie. De stemmen van D en Linkerhand werde gedaan door de stemacteurs van de originele Vampire Hunter D anime film (oh man, je herkent Kaneto Shiozawa echt overal). D wordt ingehuurd door de mensen van het dorpje Tepes, dat wordt getergd door een nieuwe dreiging. Iedereen weet dat de adel (vampieren) niet tegen zonlicht kan, wat ook de reden is voor hun verval, maar Tepes heeft al enkele aanvallen gekend van een edele die wél tegen zonlicht kan. Nabij het dorpje staat een verlaten kasteel, dat eens werd bewoond door de adel. Tien jaar geleden verdwenen vier kinderen uit het dorpje toen ze speelden bij het kasteel, en een maand later kwamen er drie terug, zonder enige herinnering van wat er was gebeurd. D probeert zowel uit te vinden waar het nieuwe soort adel vandaan komt, en wat er tijdens de verdwijning van de kinderen bij het kasteel tien jaar geleden is gebeurd.

Wanneer komt die serie van Vampire Hunter D nou? Want dit is nou echt een verhaal dat los op zichzelf, gewoon vrij kort en kleinschalig is waardoor je er nauwelijks iets over kan zeggen, maar wat beter past als een 'aflevering twee' van een serie waarbij je meer leert over de wereld.

Hmm, misschien moet ik het Banana Fish hoorspel eens gaan luisteren, die schijnt best goed te zijn...

Kokkoku gemarathond. Ik was er nog niet eerder aan toegekomen, en ik had gehoord dat de serie erg tegenviel, maar het was juist een aangename verrassing!

het verhaal begint wanneer de jongste telg van een dysfunctioneel gezin wordt gekidnapt. Deadline voor de overdracht van het losgeld: een half uur. Onmogelijk? Nee, want opa blijkt lang een geheim te hebben bewaard: hij kan de tijd stilzetten. Zo komen ze toch op tijd bij de dader, maar uiteraard is het een valstrik. De kidnappers en hun opdrachtgever zijn meegelift met de tijdstoppende spreuk, en nu moet de familie het opnemen tegen een cult in een wereld waarin alles behalve zij stil staat.

Waar ik ontzettend blij mee was, is dat de regels van de gestopte wereld zo helder zijn. Je weet aan het begin natuurlijk niet alles, maar je kunt makkelijk iets maken van de informatie die je krijgt en regels worden niet gebroken. Hoe gebruik wordt gemaakt van de omgeving is indrukwekkend - op een gegeven moment dient een stilstaande straal pis al een belangrijke aanwijzing! Niets komt uit het niets, zelfs het einde niet, want de beslissende factor daar lieten ze al in de eerste vijf minuten van de serie zien. En wat ik ook waardeer, is dat er van je wordt verwacht dat je zulke dingen zelf opmerkt en verwerkt.

De serie is niet perfect: het tempo is oneven, het 'eindbaasgevecht' te lang en de animatie van de personages is soms slordig. Die minpunten zijn voor mij echter verwaarloosbaar. Ik houd van series met originele ideeën die het verstand van de kijker respecteren.

Ahh~ Ik had deze nog op mijn lijstje staan om misschien te kijken, mogelijk ook met mijn man die niet per se into anime is, maar wel van timetravel-thema's en dergelijke houdt. Dan toch maar gaan proberen. Thanks voor je mini-review!

Eindelijk Steins;Gate 0 gekeken. Ben groot fan van de eerste serie en had expres dit vervolg niet direct opgepakt door alle gemixte reviews die ik er over las. Uiteindelijk was ik toch te nieuwsgierig en aangezien de meeste reviewers het toch nog wel rond de 7 of 7,5 gaven, klonk het niet alsof het echt een dumpster fire zou zijn. Dus daar gaan we.

En tsja poe hè, nu afgekeken en ik zit ook met een bak gemixte feelings! Het begon sterk en het eindigde sterk, maar het midden... Vooral het sterke einde maakt het zeker weer goed, maar het laat met vooral achter met de vragen (spoilers in quote):

Of ik deze serie aanraadt: geen idee. Het is niet 'slecht' en het is ook niet zo dat het een belediging naar de eerste serie is, maar het is ook niet 'goed' op een manier dat ik nu vrienden die ook alleen het origineel hebben gezien, zou gaan aanraden dit te kijken.

Het is in ieder geval lang geleden dat een anime me zo verward heeft...

Wat betreft de spoilers - de rare pacing komt door een hoop knip- en plakwerk met het verhaal van de game zelve door de adaptatie. In de game zijn er namelijk twee los van elkaar staande tijdlijnen waar rekening mee gehouden moet worden (en met elk hun eigen eindes en badguy) terwijl ze in de anime er een soort rare mix van hebben trachten te maken. In een paar opzichten werkt dat in diens voordeel (Kagari krijgt wat meer ruimte voor ontwikkeling) maar grotendeels blijven er grote delen van het plot door onderontwikkeld. In de game zelf spendeer je zo bijvoorbeeld ook meer tijd in andere tijdlijnen en de toekomst.

Daarom ben ik zelf ook geen fan van de adaptatie. De eerste adaptatie sneed ook wat toffe dingen uit de VN weg, maar wist nog sterk genoeg te zijn dat het niet uitmaakte. Maar hier werd het gewoon een gerusht zooitje.

Ik zal meteen eerlijk zeggen dat ik weinig met Kagari had en eigenlijk staan er ook nog behoorlijk wat vragen over haar open aan het eind van de 0 anime...

Ik had ook zo het gevoel, omdat er op het eind echt veel plot doorheen geramt werd, dat de game waarschijnlijk het 2036 gedeelte wel een stuk rustiger doet. Ik blijf het dan ook een vreemde directiekeuze vinden om zo veel te hangen in 2010. Ik snap dat ze zo veel mogelijk van het spel er in willen krijgen, maar de prioriteiten lagen behoorlijk verkeerd (in mijn mening ).

Maargoed, de Steins;Gate games staan ook al lang op mijn 'moet ik nog spelen'-lijstje, een tijdje terug had ik de eerste ook gekocht voor een goede prijs, maar bleek deze out of stock te zijn bij de winkel. Sindsdien nog niet 'm weer voor een goede prijs tegengekomen. Achja, het is niet alsof ik voorlopig de tijd heb om weer een grote game te starten...

En het seizoen loopt weer op z'n einde....

Allereerst Joshikausei. Een supershort van 3 minuten per aflevering, over de alledaagse beslommeringen van een stel schoolmeisjes. De gimmick is dat er in de hele reeks letterlijk één woord gesproken wordt. Op zich een leuk concept waarbij creatief met het geluid gespeeld zou kunnen worden, denk bijvoorbeeld aan het hilarische Usavich. Maar nee, dat gebeurt eigenlijk maar zelden, in plaats daarvan krijgen we vooral een hoop dom gegiebel. En scenes waarin het niet praten erg gekunsteld overkomt, of erger nog, waarin je mensen ziet praten maar niks hoort. Tsja, gemiste kans.
5/10

En vervolgens Choukadou Girl ⅙ ak.a. Amazing Stranger, een semi-short waarin we te zien krijgen wat er gebeurt als 1/6 figures tot leven komen. Ondanks het tamelijk absurde scenario weet de serie toch een aardige chemie te creëren tussen otaku Haruto en anime-ruimtereiziger Nona. De overige figures lijken vooral bedoeld om even flink te stoken in een goed huwelijk. Dit alles resulteert in een goede balans tussen de emotionele kern van het verhaal, een flinke dosis humor en wat milde fanservice.
7-/10

City Hunter 3: Hmm, dit is een rare. De eerste twee City Hunter series liepen beiden meer dan een jaar op televisie (50-60 afleveringen per serie), maar deze derde serie is slechts 13 afleveringen lang. Waren er toen eigenlijk al veel televisie-anime die slechts één cour lang waren? Anyway, de meeste episodes zijn de standaard mooie-vrouw-heeft-hulp-nodig CH verhalen, maar dat valt nu dus extra op omdat er zo weinig episodes zijn in deze reeks. Eigenlijk zijn alleen de episode dat Miki wordt 'ontvoerd' en de finale two-parter enigszins memorabel, de rest lijkt gewoon teveel op elkaar. Natuurlijk geldt dat ook voor de eerdere series, maar die liepen zo lang dat ze meer voelden als gewone sit-coms, met om de zoveel tijd een iets memorabele episode. Hier voelt de verhouding tussen 'standaard-mooie-vrouw-van-de-week-episode' en 'laten-we-iets-meer-onze-best-doen-episode' een beetje scheef, waardoor het gewoon niet werkt als korte, aparte serie (en sowieso is de finale eigenlijk een vervolg op een bekende two-parter uit CH2...).

Maar het was wel leuk om wat bekende stemmen te horen. Ryusei Nakao (Freeza) als vijand-van-de-week was wel grappig :D

Clannad! Leuk hoe ze (bijna) alle routes in één verhaal hebben gekregen.



Ik begrijp ook echt niet wat ze met de anime van Steins;Gate 0 gedaan hebben. Ik vond de originele Steins;Gate-game ook beter dan de anime, maar desondanks wisten ze daar toch ook wel een sterke anime-serie van te maken. Dat is ze hier niet helemaal gelukt...

Anime reviews - ik heb het druk editie.

Amazing Stranger: bij een serie over een nerd wiens figuurtjes tot leven komen en zijn harem vormen zou je iets verwachten waar je plaatsvervangende schaamte van krijgt, maar dit was eigenlijk nog een verrassend leuke semi-short. Vooral ook omdat het zichzelf zelden serieus nam, het gebakkelei tussen de personages altijd wist te vermaken en er best wel wat variatie zat in de weirde situaties waar ze telkens weer in terechtkomen. Geen klassieker, maar ook zeker geen verspilde tijd.

7.5/10

Attack on Titan S3 Part 2: Wow, dit was echt een vervolg dat me na het wat teleurstellende Part 1 er weer aan herinnerde waarom deze serie zo tof is. De wanhopige strijd in de eerste helft was echt puntje-van-je-stoel materiaal, terwijl we in de tweede helft eindelijk te weten kwamen wat er nou in die freaking kelder zat. En de waarheid was het ook meer dan waard! Topvermaak.

9/10

Isekai Quartet: Een semi-short die een crossover is tussen vier van de beste isekai? Dat trok gelijk mijn aandacht, en ondanks de simplistische opzet bleef het leuk om elke week te volgen. Vooral ook omdat het meeste wordt gemaakt van diens concept en de mensen erachter duidelijk de personages kenden, zodat ze nooit verloochend werden in deze spinoff. Niet iets om aan te raden voor mensen die de serie niet kennen, maar persoonlijk zal ik het tweede seizoen ook zeker weer volgen.

7/10

Sewayaki Kitsune no Senko-san was waarschijnlijk de beste slice-of-life serie dit seizoen, geholpen door de rustige sfeer, de kritiek op de Japanse werkdruk die erdoorheen verweven zat en de geslaagde humor hier en daar. Ondanks haar loli voorkomen valt de relatie tussen Senko en de hoofdpersoon ook nog serieus te nemen (het helpt dat ze zich ook serieus ouder gedraagt) waardoor de twee veel chemie hadden. Wat een leuk tussendoortje.

8/10

Sarazanmai: Deze serie wist al vanaf de eerste aflevering mijn aandacht te pakken dit seizoen, en heeft die ook nooit meer losgelaten. Ikuhara is terug, baby! Hoewel de serie nog steeds Penguindrum niet van de troon weet te stoten als mijn favoriet, is het fantasievolle verhaal over de rol van geheimen die mensen voor elkaar houden en de persoonlijke strijd van de hoofdpersonages met hun verleden iets dat altijd interessant blijft. Het weet het op een wervelende manier te vertellen (gekleed in een hoop weirdheid) en weet er uiteindelijk een sterke, vervullende serie van te maken. Een van mijn favorieten dit seizoen, zeker weten.

9/10

The Rising of the Shield Hero: Een beetje een teleurstelling. De manier waarop deze isekai begon was namelijk erg pakkend, en de eerste helft wist me ook zeker goed aan het kijken te houden vorig seizoen. Maar in de tweede helft begon het steeds meer diens unieke aspecten te vergooien en werd het gewoon de zoveelste dertien-in-een-dozijn isekai, met alle problemen van dien. Mja. Blij dat het voorbij is.

6.5/10

Karakuri Circus: Nog een serie die niet helemaal mijn verwachtingen waarmaakte. De geheimzinnige strijd tussen moordlustige marionet-gebruikers waar de serie mee begon was best tof, maar hoe langer de serie doorging, hoe vergezochter het werd. De vijanden waren niet bijzonder boeiend, de hoofdpersonages werd niet goed genoeg gebruikt en de serie had veel momenten waarop verhaalonderdelen als los zand aan elkaar hingen. Interessant om een keer te kijken, maar meer ook niet.

6/10

Dororo: Dit was dan wel weer een toffe; een adaptatie van een klassieker, nu gecondenseerd tot een sterke fantasy-serie voor de huidige generatie. Hoewel de kwaliteit (zowel op verhaalgebied als animatie) niet altijd even consistent was, bleef de reis van Hyakkimaru en Dororo wel pakkend en werden de personages goed ontwikkeld, zowel de hoofdpersonages als hun tegenstanders (die soms ronduit tragisch overkwamen). Zeker eentje die ik met plezier twee seizoenen heb gevolgd, en als we meer krijgen zou ik het verwelkomen.

8/10

One Punch Man S2: Toegegeven, ik ben nooit een superfan van OPM geweest. Het was altijd 'wel leuk', en ondanks de kritiek die sommige mensen op dit seizoen hadden gold het hier ook wel voor mij. Al moet zelfs ik me serieus afvragen wat nu het punt van dit allemaal was, want dit tweede seizoen bakt er op verhaalgebied echt niet veel van. Nogal een verschil met Mob Psycho, wat dat betreft. Ach ja, het is weer voorbij. Lijkt me sterk dat ik dit me lang zal herinneren.

6.5/10

Hitori Bocchi's ... Lifestyle: Dit is er eentje die bleef hangen na de streamimpressies, en ach, het was wel aardig. De humor was soms best leuk, de personages vertederend en om ergens een half uurtje te vullen was het een leuk serietje. Niets bijzonder memorabels, maar als opvulling in een seizoen heb ik slechter gezien.

7/10

Oh ja, en Jojo's Bizarre Adventure: Golden Wind is nog niet geëindigd, maar die krijgt ook al een hoog cijfer. Want het is Jojo, man. Altijd awesome.

9/10

Ik had het eigenlijk niet moeten doen, maar ik heb 7SEEDS seizoen 1 een tikkie gemaratond...haha..ha...ha. Het was lang genoeg geleden dat ik de manga heb gelezen om het goed spannend te maken, en dus werd het al snel 'nog één aflevering...!'. Zo was het seizoen in een oogwenk voorbij. Dat is overigens vooral aan het bronmateriaal te danken. Deze adaptatie is namelijk nogal klungelig, met name op het gebied van animatie en verteltempo. Personages bewegen houterig en hebben geen enkel contact met hun omgeving, en niemand heeft ook maar enige moeite gedaan om mondbewegingen en dialogen op elkaar aan te laten sluiten. Ik wist ook wel dat het onmogelijk zou zijn om de tekenkunsten van Yumi Tamura te evenaren, maar dit is wel heel triest.

...

Maar ik ga het volgende seizoen waarschijnlijk weer net zo hard bingen. Hopelijk wordt deze serie ondanks de animatieproblemen een succes en kondigt een moedige uitgever aan dat ze de manga in het Engels gaan publiceren.

...Als er nou een manier was waarmee je zoiets zou kunnen bewerkstelligen, die we toch nog moeten testen... ;P