Taniguchi, de wandelende man.
Helemaal anders dan al die actiemanga.

PS wij lezen al onze manga's juist

Iron Tile Jan! 1: een parodie van Iron Wok Jan!, van dezelfde mangaka. Iron Tile Jan begint precies hetzelfde als Iron Wok Jan!: Jan, kleinzoon van een legendarische mahjong-speler, gaat na de dood van zijn grootvader werken in de mahjong-hal van zijn grootvader's rivaal Sanbanchi. Jan is een arrogante l*l die alleen aan winnen denkt, terwijl Ginko, kleindochter van Sanbanchi, juist vindt dat mahjong een spel is waar iedereen van moet kunnen genieten. Naast hun onderlinge strubbelingen hebben ze ook een gezamenlijke vijand: Otani, het corrupte hoofd van de pro-mahjong-vereniging.

Het is best grappig om een gourmet manga nu plots als mahjong manga te lezen (al kookt Jan nog wel). Het is allemaal heel herkenbaar als je Iron Wok Jan! hebt gelezen, maar ook met wat kleine veranderingen (Okonogi is nu een vrouw!). Een 'klein' probleempje is wel dat de serie helemaal niets uitlegt over mahjong. Je ziet wel de 'tiles' die ze hebben, maar er wordt heel weinig over de strategieen uitgelegd. En dat is logisch: deze serie loopt in Kindai Mahjong, het grootste mahjong manga blad in Japan, dus de lezers snappen mahjong. Die hebben meer dan genoeg aan wat korte zinnetjes en een blikje op de tiles. Ik heb de drama Akagi gekeken, en daar werden de algemene regels ook niet helemaal uitgelegd, maar ze gingen wel altijd diep in op de diverse strategieen, waardoor ik wel altijd snapte waar iedereen mee bezig was (bv. dat A een bepaalde tile zocht, of dat B expres een tile wegdeed om te bluffen). In Iron Tile Jan! heb ik echt geen idee wat er aan de hand is. Gelukkig is het nog wel altijd leuk om te zien hoe Jan wint: net als in Iron Wok Jan! is hij nog altijd een heerlijke antiheld.

Omdat de serie Kindai Mahjong in loopt, is er meteen ook nog meer fanservice. De borsten in Iron Wok Jan! waren altijd een *beetje* overdreven (als ik me het goed herinner, was Iron Wok Jan! R nog erger), maar dat is dus nog steeds zo, en nu is er (meer) bloot & sex.

In Iron Wok Jan ging het van flinke sinaasappels naar galia-meloenen naar 'o mijn god, ze zijn groter dan haar hoofd!' Als die trend nog verder voortzet, vrees ik voor de eindhalte ^_^'

Oh wow, ik bladerde net door het laatste deel van de eerste serie, en ik was al vergeten dat ze ZO ENORM waren O_o Dan is het eigenlijk minder erg in R en in Iron Tile. Aan de andere kant is de tekenstijl in R en Iron Tile wel ietsjes anders. Iedereen is wat minder breed getekend dan bij het einde van de eerste serie, dus je hebt minder borsten die halve pagina's beslaan en zo.

The Young Kindaichi Case Files R 8: Eigenlijk weet ik niet eens meer waarom ik dit lees. Klinkt een stuk negatiever dan ik echt ben, maar wat ik bedoel is: een enkel deel Kindaichi geeft mij altijd heel weinig voldoening. Waarom? Omdat een verhaal meestal meer dan 1 deel beslaat, waardoor je altijd of het begin van een (detective) verhaal leest, of het einde. Eigenlijk moet ik delen opsparen en een paar in 1 keer lezen...

Nu gaat dit niet helemaal op voor deel 8, want die begint met een kort verhaal van 3 hoofdstukken, maar die was gewoon niet leuk (ik haat verhalen waar je obscure kennis voor nodig hebt!), dus dit deel bestond uit een teleurstellend kort verhaal, en een groot gedeelte van een verhaal dat weliswaar leuk is, maar incompleet.

^ Ja, dat was het voordeel van de Engelse delen. Maakt het een stuk leuker om te verzamelen. En het voordeel van Detective Conan, waar je altijd een paar verhaaltjes hebt.

Je kunt natuurlijk ook gewoon een paar albums opsparen en ze dan allemaal in één keer lezen.


Seraph of the End 5
Ons hoofdpersonage moet zijn doelstellingen herzien nu blijkt dat zijn vriend nog in leven is, en ook binnen de organisatie zelf blijkt niet iedereen aan hetzelfde zeel te trekken. Vernieuwend is het nog steeds niet, maar het maakt de serie wel een stuk interessanter. We zullen zien waar dit heen gaat.

Seraph of the End 6
Meer training. *zucht* Maar ze smijten er op zijn minst wat flashbacks tussen zodat we wat meer leren over het verleden van de personages. En er is een goede reden voor de training ook, want binnenkort gaan we vampieren jagen.

The 7 Deadly Sins 2
Our heroes find some clues about the other Deadly Sins and go looking for them - easy-going as always. I like it. The story is just the right mix between comedy and drama, and it’s nice to be seeing some more of the world, too.

The 7 Deadly Sins 3
The Deadly Sin of Greed, Ban, is found. His reunion with the Captain... omg, that's one of the best scenes in the manga. The Deadly Sin of Sloth has shown up too, but he’s after Ban… so now we play the guessing game to figure out who's in the right and what actually happened.

The 7 Deadly Sins 4
We're seeing some more of the enemy here. And Elisabeth’s sister is with them. Is she an enemy? Or just being used? Either way, I don’t trust that pendant.

Eigenlijk was ik dat ook van plan! Maar om een of andere reden had ik het boekje toch besteld en gelezen ^^' Misschien de volgende keer maar weer... Alhoewel: volgende maand komt weer een nieuwe Conan uit, en het is economisch beter om ongeveer drie, vier boekjes te bestellen, dus daar komt waarschijnlijk alsnog de Kindaichi bij die eind deze maand uitkomt..

^ Je kunt hem ook gewoon kopen en een paar maand in de kast laten liggen.

Niet gemakkelijk, ik weet het.

Die Stadt, in der es mich nicht gibt bd. 1

Eh, de manga waar Erased op is gebaseerd. Tijdens het lezen viel me één ding erg op: de maskers op het festival in de late jaren 80, daar zitten een Keroro-maskers tussen. De manga begon in 1999.

Hier ga ik me de dus komende dag druk om maken. Foutje van de tekenaar? Een hommage op de verkeerde plek? Vreemd... Het is niet bepaald een onbekende serie...

De afgelopen dagen de delen van Phoenix gelezen die zich in het verleden afspelen, maar je zou dagenlang niet slapen als je je druk zou maken over alle anachronismen daar :P (En toch is de manga stiekem best leerzaam!)

Maar in Tezuka's geval ken ik de reden: humor (of pogingen daartoe)! Hier weet ik niet wat er gaande is. Dit is nog erger dan het glaasje water XD

Glaasje water? Maar omdat o-men van kinderanime als Anpanman, Pretty Cure en zo best populair zijn op matsuri, gok ik dat de tekenaar het of per ongeluk als anachronisme heeft gebruikt, of dat gewoon een verwijzing is verstopt in een 'logische' plek.

Tenzij dit een hint is dat de wereld die je ziet zich afspeelt in het hoofd van iemand uit de toekomst. Ik heb genoeg detectives gelezen om te weten dat niemand te vertrouwen is, zelfs de alwetende verteller niet!

Het glaasje water uit de Engelse vertaling van The Kouga Ninja Scrolls.



Ergens hoop ik dat het zoiets bizars is. De kans is helaas klein, omdat het festival een gewone flashback is in plaats van een herbeleving. Maar toch, als je je lezer aan het twijfelen kunt krijgen door met anachronismen te strooien die gemakkelijk gezien kunnen worden als kleine foutjes van de auteur...

De recente nieuwjaarsspecial van een behoorlijk populaire BBC detective show had ook zoiets...