Ik vind Poirot nog steeds leuk. Wist je overigens dat er door BigFinish ook nieuwe audiodrama's zijn uitgebracht met Sherlock Holmes? http://www.bigfinish.com/103-Sherlock-Holmes-Holmes-and-the-Ripper

Tip: op Het Boekenfestijn heb je voor minder dan een €10 een hardcover editie van The Complete Stories of Sherlock Holmes, met de originele illustraties uit het Strand Magazine.



Schrijvers als Christie en Freeman, en andere van hun tijdgenoten, speelde 80-100 jaar geleden ook met technieken, die toen net zo nieuw en revolutionair waren als DNA en computers in de afgelopen twintig jaar. Voor een goede schrijver mag dat dus niets uitmaken en ik herinner dat ik, een jaar of twee geleden, een bundel met moderne impossible crime verhalen heb gelezen, waarin DNA werd gebruikt om zowel de detective als de lezer te misleiden. Het kan dus wel.

En vergeet Isaac Asimov's meesterwerken The Caves of Steel en The Naked Sun niet, waarin hij het klassieke detective verhaal in een futuristische setting plaatst, en het werkte!



Jup.



Ash heeft al voor mij geantwoord, want ik ben het grotendeels met hem eens. Ja, het was een leuke serie, maar de donkere toon, en het gerommel met de plots, van de meest recente verfilmingen staat mij een beetje tegen.

Hoewel ik moet zeggen dat Hallowe'en Party best goed in elkaar stak, ondanks de veranderingen. Maar toch geef ik voorkeur aan de eerste paar seizoenen, met geweldige verfilmingen van o.a. Peril at End House, "Triangle at Rhodos" en "A Problem at Sea."



Ik mis ze eerlijk gezegd niet. Het begon behoorlijk irritant te worden dat ze in afleveringen werden geplaatst waarin ze niet thuis hoorden, maar hopelijk stoppen ze Hastings wel gewoon in Curtain. Dat is overigens de enige verfilming waar ik op het moment naar uitkijk!

Een geweldige topic. Ik heb een tijdje geleden ook een bundel weten te krijgen met daarin alle verhalen over Sherlock Holmes. Heeft een ereplaatsje gekregen naast de DVD's van de serie Sherlock Holmes met Jeremy Brett natuurlijk (geweldige acteur!) <3

Ik zal zeker The Tokyo Zodiac Murder eens gaan opzoeken

The Tokyo Zodiac Murder is een geweldig verhaal, dat elementen van de moderne thriller met het klassieke detectiveverhaal combineert, maar als je nog niet zo heel bekend bent met het genre is Yokomizo's The Inugami Clan misschien een beter boek om mee te beginnen.

Het is namelijk een uitstekend voorbeeld van zowel het Westerse als Oosterse detectiveverhaal, en daarmee een goede titel om mee te beginnen, vooral voor iemand die al interesse heeft in Japanse fictie (i.e. anime en manga).

De setting is het bekende landhuis van een rijke, maar alles behalve normaal functionerende, familie waar enkele bizarre moorden worden gepleegd, die zo typische zijn voor het Japanse misdaadverhaal. En ook de detective, Kousuke Kindaichi, is het schoolvoorbeeld van de klassieke speurneus.

Hoewel de situatie cliché lijkt te zijn is het alles behalve dat. Het plot zit meesterlijk in elkaar en word perfect uitgevoerd, en slaagt erin om met een standaard set-up origineel en memorabel te zijn.

Kortom, een detective dat de titel 'klassieker' niet alleen waard is vanwege de periode waarin het geschreven is.

Ik heb ze beiden op de verlanglijst gezet, dat betekent dat ze over een paar weken (beiden) in de boekenkast staan. Bedankt voor de geweldige tip!

En ik maak me geen zorgen dat The Tokyo Zodiac Murder me niet bevalt, ik ben echt een boekenliefhebber en ik ben tot nu toe geen genre/schrijfstijl tegengekomen die mij niet bevalt, zeker niet wat betreft klassiekers (op mijn 11de in het engels de gehele verzameling van Shakespeare verslonden)

Laat ons weten hoe beide boeken zijn bevallen, en kijk vooral veder dan alleen deze twee titels. Het genre is heel divers, zowel qua stijlen als soorten detectives, en heeft veel meer te bieden dan alleen het clichématige beeld wat de meeste mensen hebben van ingesneeuwde landhuizen en dodelijke tuinfeesten.

John Dickson Carr was bijvoorbeeld een meester in het opbouwen van briljante, plotgeoriënteerde verhalen met een sterke en donkere atmosfeer (c.f. He Who Whispers), wat echter zwakke punten waren van Rex Stout... die op zijn beurt weer ontzettend goed was in dialoog en daarmee twee karakters creëerde, Nero Wolfe en Archie Goodwin, die al even onsterfelijk zijn geworden als Sherlock Holmes en Dr. Watson. Ik geef dan ook eerlijk toe dat ik Stout meer lees om de personages, dan om de plots.

Niet alleen zijn de schrijvers moeilijk met elkaar te vergelijken, ook al schreven ze allemaal fair-play detectives gedurende dezelfde periode, maar ook het detectiveverhaal zelf was heel gevarieerd. De aanpak van de Victoriaanse dokter Austin Freeman is geenszins te vergelijken met de meer fantasievolle benadering van Gladys Mitchell's beste boeken (e.g. het oproepen van de Griekse goden in Come Away, Death).

En sowieso zit er al een wereld van verschil tussen Britse en Amerikaanse detectives.

De verfilming van The Inugami Clan is overigens ook erg goed. Allebei de films. (Ichikawa Kon verfilmde het in 1976, maar hij maakte in 2006 een remake (met bijna identieke shots)).

Leuk aan Japan is dat hoe oude klassiekers toch nog zo prominent in de boekhandels staan. The Inugami Clan (Inugamike no Ichizoku) en The Tokyo Zodiac Murders (Senseijutsu Satsujin Jiken) stonden vorige maand nog op het aanraders tafel in de boekhandel in de buurt, tussen allerlei andere moderne, non-detective boeken.

Acteur Maury Chaykin is afgelopen week, op zijn 61ste verjaardag, overleden. Detectivefans kennen hem vooral van zijn rol in Nero Wolfe, een detectiveserie gebaseerd op de boeken van Rex Stout, waarin de Europese whodunit wordt gecombineerd met de Amerikaanse hardboiled stijl. Het resultaat is een serie die vandaag de dag nog steeds uniek is en een grote schare fans heeft.

Chaykin's vertolking van Nero Wolfe, die hij tot perfectie speelde, staat, IMO, gelijk aan die van Brett's Sherlock Holmes en Suchet's Hercule Poirot. En als je nog niet bekend bent met de serie, raad ik je aan om onmiddellijk in te loggen op een webshop naar keuze en de eerste DVD te bestellen, met daarop de briljante verfilmingen van The Doorbell Rang en Champagne for One.



Heb je, nu dat je ongeveer een jaar in Japan woont, al een theorie ontwikkeld waarom het detective verhaal daar nog wel populair is, en hier niet?

...

Ik ben op het moment halverwege Upfield's Death of a Lake, dat zich afspeelt op een cattle-station bij een natuurlijk meer, dat razendsnel opdroogt door de intense hitte. En met elke meter dat het water zakt, komt het meer dichter bij het prijsgeven van het geheim rondom een vermissingzaak van een jaar terug. Het is vooralsnog een intrigerend verhaal dat erg goed is geschreven... je kan bijna de hitte van de Australische zon voelen! En Bony is toch wel één van de meer originelere detectives die ik in lange tijd ben tegengekomen.

Ash, toevallig ooit eens iets van Upfield gelezen of misschien van hem gehoord, of is hij daarvoor een tikkeltje té obscuur?

Nooit van 'm gehoord, maar ik ben eigenlijk zo goed als anderhalf jaar 'non-actief' geweest wat betreft Engelstalige detectives, zowel qua lezen als meer auteurs opzoeken.

Hoewel ik wel eindelijk Roger Scarlett's Murder among the Angells heb gevonden, een detective dat een grote invloed heeft gehad op Japanse detective schrijvers. Wat verklaart waarom er dit jaar een herdruk van was. In Japan. In het Japans. Ach, ik heb al Lupin in 't Japans gelezen, dit is dan weer een volgende stap...

Oh, en hebben mensen hier nog Sherlock gezien? Ik vond 't prachtig! Zowel als 'gewone' serie als als Holmes serie. Ik hoop dat ze deze mini-serie gaan verlengen tot een volwaardige serie!

Arthur Upfield was een geweldige ontdekking, niet alleen vanwege de fantastische settings, maar ook de manier waarop zijn detective, de half aboriginal inspecteur Napoleon "Bony" Boneparte, zijn onderzoeken verricht. Het zijn gewoon detectiveverhalen, maar dan op een compleet andere manier, en dat houdt het ook leuk.

Ik heb helaas nog maar twee van zijn boeken gelezen, waarvan Man of Two Tribes wellicht een interessante titel is om te proberen. Daarmee heeft Upfield, IMHO, zijn collega Ellery Queen van de troon gestoten in de categorie moord onder de meest bizarre omstandigheden. Het verhaal is ook enigszins gerelateerd aan EQ's And on the Eighth Day.

Op deze website vind je een overzicht van Upfield's detectiveboeken.



Oh, dat is interessant! Scarlett's Murder among the Angells is hier een zeldzaamheid, en voor een redelijk exemplaar leg je al gauw $200-300 neer. De goedkoopste editie die ik ben tegengekomen was ruim $100. En hoewel ik het er best voor over heb, wil ik eerst weten of het boek het volledig waard is. Dus laat me weten hoe het was als je 'm uit hebt gelezen. ;)



De aflevering was beter dan ik had verwacht, maar dat was vooral te danken aan de karakters die redelijk trouw zijn gebleven aan hun Victoriaanse tegenhangers. Het verhaal daarin tegen was enorm slecht, een ongeïnspireerd prakje van Doyle's A Study in Scarlet en Chesterton's "The Invisible Man," en als dat niet verbeterd in de volgende afleveringen zie ik deze serie niet lang leuk blijven.

Wat het nu nog interessant maakt is om Sherlock Holmes in een moderne setting te zien, maar hoe lang voordat je daarop bent uitgekeken? Ik wil meer dan alleen karakters!

En ja, de BBC is verplan om van Sherlock een volwaardige serie te maken.

Pfft, dan heb ik er iets meer vrede mee dat ik 900Y heb moeten betalen voor een pocket



Ik heb het volgens mij al eens eerder gezegd, maar ik heb A Study in Scarlet nooit echt goed gevonden. Deze moderne versie van het verhaal pakte alles wat wel indruk maakte op mij en wist het goed naar de 21ste eeuw te brengen.. Ik had overigens vanaf het begin gedacht dat het een soort van Ultimate Marvel-achtige remake zou zijn van het origineel en verwachtte dan ook niet per se originele verhalen; alleen dat ze geupdated zouden worden.

Wat The Blind Banker daarom een stuk minder leuk maakte; iets teveel van verschillende verhalen in één gestopt en ik had liever dansende mannetjes dan Chinees.

Ondanks mijn scepticisme heb ik serieus geprobeerd om Sherlock goed te vinden, en ik moet toegeven dat de karakters het in een moderne setting beter doen dan ik had verwacht, maar de verhalen waren zo slecht dat ik onmogelijk nog enig enthousiasme of interesse kan opbrengen voor de volgende serie.

Ik heb er serieus spijt van dat ik mijn tijd er aan heb verknoeid, alleen omdat ik niet de zure purist wilde zijn. Na de eerste aflevering was het al duidelijk dat het wederom een serie was, waarin de makers in de naïeve veronderstelling verkeren dat personages alleen ook een detectiveserie kunnen dragen.

Net The Great Game gekeken en het was alweer een stuk leuker dan The Blind Banker. Als detective-serie is Sherlock weliswaar niet zo denderend, maar het ge-banter, muziek en regie, het werkt allemaal zo heerlijk op het scherm. Het heeft veel weg van Doctor Who (natuurlijk) en het kijkt dan ook lekker makkelijk weg.

Wel een hele, hele neppe laatste scene van scenario-schrijver Gattis!

Soms vraag ik me wel eens af of ik misschien te kritische ben als het om moderne detectives gaat; aan de andere kant een fatsoenlijk plot is toch niet te veel gevraagd?

Anyway...

Ik kwam afgelopen week per toeval terecht op De Spanningsblog, een detective en thriller website dat zich voornamelijk richt op moderne rommel, máár op elke tweede dag van de maand besteden ze aandacht aan Nederlandstalige Golden Age Detectives – en dat was zelfs voor mij verassend, want ik dacht altijd dat Ivans, Havank en Willy Corsari de enige Nederlandse GAD schrijvers waren.

Het zijn interessante stukjes, die laten zien dat er meer door Nederlanders is geschreven, gedurende de gouden periode, dan we in eerste instantie dachten, en wie wat voor meesterwerkjes daar tussen zitten!

Stel je voor: een Nederlands detectiveverhaal, uit de jaren dertig, over een oogwaarschijnlijke onmogelijke misdaad à la John Dickson Carr... JA, wil ik hebbûh!! ^__^

De stukjes:

Plaat van de Maand (1): 'Rén als de weerlicht' (Havank)

Plaat van de Maand (2): De hersenschim van een krankzinnige (Jan Apon)

Plaat van de Maand (3): Een dode neger in de etalage (Piet Bakker)

De korte beschrijving van Bakker's De Mierenhoop lijkt verdacht veel op Ellery Queen's The French Powder Mystery.

Plaat van de Maand (4): Geestelijk vader van ketelbinkie én pulpschrijver (Anton Beuving)

Langzaam naderen we het einde. Wellicht. Vandaag de laatste Agatha Christie's Poirot van het seizoen gekeken: Murder on the Orient Express!

Het originele boek is natuurlijk briljant en ook de film uit 1974 blijft, ondanks dat ik Albert Finney niet echt prettig vind als Poirot, een favoriet. Ik verwachtte dan ook heel veel van deze versie. Want David Suchet is Poirot (onlangs ook Thirteen at Dinner gekeken, met Suchet als Japp. Wat bizar is).

Het had weer zijn veranderingen in het plot hier en daar, die voor mij altijd onbegrijpbaar blijven. En natuurlijk de enorme nadruk op religie en symboliek. Ben nog steeds geen fan van de post-2003 dark and gritty Poirot, maar gezien het einde werkte het nog enigzins (hoewel Poirot in andere verhalen weer 'makkelijk' moordenaars zelfmoord laat plegen...). De andere uiterste is dan weer iets te vrolijke ending van de 1974 film...

En wat jammer (doch begrijpelijk) is, is dat de Orient Express er gewoon niet zo extravagant uitzag als je zou verwachten als je het over de Orient Express hebt. Maar goed, TV budget =/= film budget.

Deze Murder on the Orient Express zou thematisch echter wel een perfect setje worden met een eventuele Curtain met Suchet

Oh, en een soort van gerelateerd verhaal. Het einde van Murder on the Orient Express is "vrij" bekend, net als het einde van vele andere Christie (voornamelijk Poirot) verhalen, aangezien ze trope makers] zijn. En ik heb geen problemen om te zeggen dat Aeris dood gaat. En dat het zijn slee was. En dat hij al dood was (oh, kom. Dat wist je al). Maar toch lukt het bij detectives nooit om probleemloos dit soort dingen te zeggen. Waarom? ^_~

Ack, was ik eerst overgestapt op italics omdat bold iets te lawaaierig overkwam, valt het me nu plots op dat italics ook enigzins irritant is.

En toch bezig met inventariseren en omdat ik plots doorhad dat Japanse detectives veelal erg stomme titels hebben (vertaling-terwijl-ik-slaperig-ben is ook gedeeltelijk verantwoordelijk voor de lameheid van de titels. Gedeeltelijk).

Akibo Takemaru Tantei eiga Detective Film
Arisugawa Arisu 46 Banme no misshitsu De 46ste gesloten kamer
Arisugawa Arisu Brazilchou no nazo Het raadsel van Braziliaanse vlinder
Arisugawa Arisu Eikoku teien no nazo Het raadsel van de Engelse tuin
Arisugawa Arisu Russia koucha no nazo Het raadsel van de Russische thee
Arisugawa Arisu / Shinoda Mayumi / Nikaidou Reito / Norizuki Rintarou Y no Higeki Het tragedie van Y
Arthuro Conan Doyle Sherlock Holmes no kessakusen De beste verhalen van Sherlock Holmes
Ayatsuji Yukito Jukkakukan no satsujin Moordzaak van de Huize Tienhoek
Hayamine Kaoru Kaerisorajou no nazo Het mysterie van Kasteel Hemelvaart
Higashino Keigo Dochira ga kanojo wo koroshita Wie van hen heeft haar vermoord?
Higashino Keigo Uso wo mou hitotsu dake Nog één leugentje meer
Matsumoto Seichou Kao Gezicht
Maurice LeBlanc 813 no nazo Het mysterie van 813
Maurice LeBlanc Kaiki na ie Het mysterieuze huis
Maurice LeBlanc Midori me no shoujo Het meisje met de groene ogen
Nikaidou Reito Akuma no labyrinth Labyrinth van de Duivel
Nikaidou Reito Akurei no kan Paleis met kwaadaardige geesten
Nikaidou Reito Collector no fushigi Het mysterie van de verzamelaars
Nikaidou Reito Jinroujou no Kyoufu: Erste Teil: Deutschland De angst van het weerwolvenkasteel: Erste Teil: Deutschland
Nikaidou Reito Jinroujou no Kyoufu: La Second Partie: France De angst van het weerwolvenkasteel: La Second Partie France
Nikaidou Reito Jinroujou no Kyoufu: Dritte Teil: Detektiv De angst van het weerwolvenkasteel: Dritte Teil: Detektiv
Nikaidou Reito Jinroujou no Kyoufu: La Quatrieme Partie: Accomplissement De angst van het weerwolvenkasteel: La Quatrieme Partie: Accomplissement
Nikaidou Reito Jigoku no kijutsushi De magier van hel
Nikaidou Reito Meitantei no shouchou Portret van beroemde detectives
Nikaidou Reito Bara beikyuu Het rozenlabyrinth
Nikaidou Reito (editor) Shin Honkaku Suiri (Tokubetsuhen) Neo Orthodoxe Detectives (Special)
Nishimura Kyoutarou Meitantei mo raku janai Beroemde detectives hebben het ook niet makkelijk
Nishimura Kyoutarou Meitantei ga Oosugiru Teveel beroemde detectives
Nishio Ishin Kubishime Romantist Wurgende Romantist
Nishio Ishin Kubitsuri High School High School van Ophangingen
Norizuki Rintarou Misshitsu kyoushitsu Afgesloten schoollokaal
Norizuki Rintarou Norizuki Rintarou no kouseki De verdiensten van Norizuki Rintarou
Norizuki Rintarou Yuki misshitsu Gesloten kamer in de sneeuw
Norizuki Rintarou Namakubi ni Kiitemiro Vraag het aan de afgesneden hoofd
Shimada Kazuo Shakaibu kisha Journalist van de maatschappij-redactie
Shimada Souji Mitarai Kiyoshi no dance (De dans van Mitarai Kiyoshi)
Shimada Souji Kakei toshi Stad der verbranding
Shimada Souji Senseijutsu satsujin jiken Horoscoopmoordzaak
Shimada Souji Souseki to London miira satsujin jiken De moordzaak van Souseki en de Londense mummie
Shimada Souji Naname yashiki no hanzai De misdaad van het scheve landhuis
Takagi Akimitsu Noumen satsujin jiken Moordzaak van de Nou maskers)
Uchida Yasuo Gotoba Densetsu Satsujin Jiken De moordzaak van de legende van Gotoba
Yokomizo Seishi Yoru Aruku Het loopt in de nacht
Yokomizo Seishi Akuma no koutansai De geboorte van de duivel
Yokomizo Seishi Kindaichi Kousuke no kikan De terugkeer van Kindaichi Kousuke
Yokomizo Seishi Akureitou (1) Eiland van Kwaadaardige geesten (1)
Yokomizo Seishi Akureitou (2) Eiland van Kwaadaardige geesten (2)
Yokomizo Seishi Kubi Nek
Yokomizo Seishi Mittsu kubitou Toren van 3 Nekken
Yokomizo Seishi Nanatsu no kamen De 7 maskers