@Ash,
weet je toevallig nog waar je dat boek van "Los de misdaad op!" vandaan hebt?

EDIT: gevonden op bol.com.

EDIT 2: is het een beetje een aanrader? XD

Het was een mooie dag in 1994, toen ik de Bussumse Bruna liep. Ah, alles stond nog anders ingedeeld. Als je vanuit de ingang doorliep...

Mjah, aanrader.... Ik heb me er kosteloos mee vermaakt toen ik 8 was, kennelijk XD Conan is nu een beter alternatief ^_~'

LOL XD
Conan lijkt me ook wel leuk, maar dat is toch meer een lang verhaal met 1 zaak per deel, ofzo? dat andere boekje lijkt me juist wel leuk omdat het een soort van uitgebreide raadseltjes zijn. het ligt er aan van wat voor niveau die "raadsels" dan zijn...

Heel toevallig kwam ik het vandaag tegen en zit nu braaf te wachten tot ik kan gaan kijken. Ik ben vooral benieuwd naar The Disappearing Dagger (impossible crime) en The Tyrant of Tin Pin Alley (was geloof ik een persoonlijke aflevering met Simon Brimmer, die toch wel een favoriet van me is geworden).

Heb je trouwens The Fourth Side of the Triangle gelezen? De pilot aflevering, Too Many Suspects, is daarop gebaseerd, en ik ben benieuwd wat ze ervan hebben gemaakt.

Het wordt echt tijd dat ze deze serie op DVD uitbrengen!



Het is grappig om te zien dat de detectivefan er bij ons al vroeg inzat. Scooby Doo en C.O.P.S (“It’s crime fighting time!”) waren twee favoriete cartoons van me (oh, wat is dat alweer lang geleden ).

Sommige zijn best aardig, sommige zijn gewoon goed lezen. Ze zijn alsnog maar 1 of 2 bladzijdes lang.

Maar wat ongeveer hetzelfde werkt, maar wel beter is, is Ellery Queen's The Adventure of the Murdered Moths and other Radio Mysteries. Dit zijn transscripties van hoorspellen (je weet wel, van die radio hoorspellen van jaren geleden). Tegen het einde wordt de lezer (luisteraar) ook echt uitgedaagd om de zaak op te lossen! Fantastisch boek!



Heb 'm nog niet gelezen, de Queens die niet echt door de neefjes zijn geschreven hebben sowieso weinig prioriteit voor mij (hoewel deze best OK schijnt te zijn).



Dit valt inderdaad erg tegen. Fantastische detectiveserie, wil 'm graag echt op DVD hebben. Net als 1960 Batman overigens, maar dat is een ander verhaal



Aha, dan ben je dus toch wel van ongeveer mijn leeftijd ;P (ok, dat vermoeden had ik sowieso al...)

klinkt leuk!

ik ben btw ondertussen bezig in Conan, en het is echt veel beter dan ik had gedacht. aan de ander kant, om nu te beginnen aan een serie die nu al 61 delen heeft... >___<

Maakt niet uit. Het is gewoon vet Look deep into my eyes, read Conan, read it... @_@

Ik vind zelf serieus The Adventure of the Murdered Moths and other Radio Mysteries 't meest op Conan lijken, omdat heel expliciet wordt duidelijk gemaakt dat de lezer/luisteraar ook mee moet doen aan het detective-spelen. Wat bij Conan door de opbouw in hoofdstukken duidelijk wordt gemaakt. Als literatuur raad ik je die dan echt aan, als je Conan leuk vind.

@Ash, bedankt! ik was al een tijd van plan om aan wat detective manga en andere detective boeken te beginnen.

btw, The Kindaichi Case Files, is het daarbij ook "de bedoeling" om de zaak zelf op te lossen? dat maakt het namelijk wel een stuk leuker.

Yep, ook daar is het heel duidelijk dat je de moord zelf moet oplossen. Elke keer als Kindaichi de zaak heeft opgelost, zegt hij　「謎はすべて解けた!」 (het raadsel is volledig opgelost!, of zoals de US vertaling zegt: The mystery has been solved). Op dat punt weet je gewoon dat alle aanwijzingen zijn geplant in het verhaal en dat je als lezer ook de moord kan oplossen. Heb je nog geen flauw idee wie de moordenaar is, moet je eigenlijk even terugbladeren en even goed alles doornemen

Alle bekendere detective-manga doen dat overigens. Bij Conan zie je hem altijd in het een-na-laatste hoofdstuk van een verhaal in zichzelf denken dat hij het heeft opgelost (dus als lezer zou jij het ook hebben moeten kunnen), bij Detective Academy Q noemt hoofdrolspeler Kyuu vaak zelfs hoeveel aanwijzingen er zijn en welke dat precies zijn (maar wel cryptisch genoeg dat je vaak niet meteen door hebt wat je ermee moet doen) en bij Q.E.D. schrijft hoofdrolspeler Touma de woorden Q.E.D. op (Quod erat demonstrandum: hetgeen bewezen moest worden) om aan te geven dat de misdaad is opgelost.

Als je als lezer precies weet wanneer je het verhaal opgelost zou moeten hebben, dan wordt je (IMHO) wat extra gemotiveerd om het daadwerkelijk te proberen ^^'

dan moet ik kindaichi binnenkort ook eens proberen.
ik heb laatst nog deel 10 in een "3 voor €10 bak" zien liggen, maar dat bleek dus het enige deel te zijn dat een echt vervolg had. >______< (niet los stond van de rest.)

Dat is eigenlijk de bedoeling van vrijwel alle detectives die zijn geschreven tijdens de golden age, of volgens de traditie van die periode zijn geschreven (detectivemanga’s als Conan en Detective Academy Q zijn daar goede voorbeelden van).

Niet alle schrijvers maakte hun uitdaging aan de lezer zo duidelijk zoals Ellery Queen dat deed, maar als de detective eenmaal begint aan de uitleg, weet je als fan dat je alle nodige informatie en aanwijzingen in handen heb om de zaak zelf op te lossen.

En als je serieus detectives wilt gaan lezen, heb je een prachtige tijd uitgekozen omdat te doen, want sinds de golden age zijn er nog nooit zoveel klassieke detectives in print geweest als op het moment.

Een paar tips van wat er nu in print is:

John Dickson Carr’s The Hollow Man, The Crooked Hinge en The Judas Window.

Ellery Queen’s The Adventure of Murdered Moths and Other Radio Mysteries.

Agatha Christie’s The Murder on the Orient Express en Death on the Nile.

Dorothy L. Sayers’ Murder Must Advertise en The Nine Tailors.

Maurice Leblanc’s The Exploits of Arsène Lupin en 813.

Edmund Crispin’s The Case of the Gilded Fly, Love Lies Bleeding, The Moving Toyshop en Swan Song.

Leo Bruce’s Case for Three Detectives (je moet wel bekend zijn met het werk van Christie, Sayers en Chesterton om deze parodie te kunnen waarderen).

Soji Shimada’s The Tokyo Zodiac Murders.

Seishi Yokomizo’s The Inugami’s Clan.

Akimitsu Takagi’s The Tattoo Murder Case.

Paul Halter’s The Night of the Wolf.

Gaston Leroux’s The Mystery of the Yellow Room.

En natuurlijk de Sherlock Holmes verhalen van Conan Doyle en de Father Brown verhalen van G.K. Chesterton!

Als je nog vragen heb, horen we het wel.

@ Ash: als je nog verplan bent om de Charlie Chan verhalen te kopen, zou ik nog even wachten als ik jou was, want Wordsworth (ja, de boeken die je voor soms nog geen euro op het boekenfestijn kan kopen) brengt in augustus een omnibus uit met daarin de eerste drie boeken uit de serie (The House Without a Key, The Chinese Parrot en Behind That Curtain).

Je lijstje herinnerde me eraan dat ik nog The Moving Toyshop wilde oppikken, dus net besteld, samen met Carr's The Crooked Hinge en Murder Most Modern - Detective fiction and Japanese Culture.

Wat betreft het lijstje verder nog, misschien heb ik gewoon een slechte selectie gehad, maar ik ben nooit echt onder de indruk geweest van Sayers. 2 verhalen gelezen en een bundel en de bundel was verreweg de beste, maar het wilde nogal van qualiteit wisselen per verhaal en ik ben er dan ook "slechts" semi-enthousiast over. Ik kwam ook voornamelijk niet over het personage Lord Peter heen! Bijna nog erger dan onzer vriend Vance!

Ik heb van Sayers alleen Strong Poison, Gaudy Night en Thrones, dominations ( niet echt Sayers zelf ) gelezen. Strong Poison was op zich wel oke maar de oplossing was ik al een paar keer eerder tegen gekomen. De andere twee vielen tegen. Als ik Sayers ooit nog een kans wil geven begin ik met Murder must advertise ( doe zelf opleiding multimedia design, dus de setting van een reclamebureau lijkt me leuk ).

Ik heb trouwens gisteren Dead Man's Morris gelezen van Gladys Mitchell en snap niet echt dat er niet meer van haar is heruitgegeven. Ze slaagt namelijk precies in datgene waar Ngaio Marsh niet in slaagt bij mij. Me toch door laten lezen als ik de dader al ver van te voren door heb door een goede setting en schrijfstijl. Waarom staan haar boeken trouwens niet in het lijstje van nu leverbare boeken? Ik meen me namelijk te herinneren dat TomCat ook positief was over Death at the opera ( nu ook leverbaar ).

Gaan er trouwens toevallig meer mensen naar de boekenmarkt in Haarlem morgen? Grote kans dat je daar ook meerdere detectives tegen komt die al lang out of print zijn.

Ik heb gisteren Gosick van Kazuki Sakuraba uitgelezen en volgens mij valt het goed binnen het genre. Eén genie, een net iets minder begaafd hulpje en een inepte inspecteur, locked room murders, onderhandse plots en dramatische ironie. Het maakt je zeer treurig dat het meteen het laatste deel is dat Tokyopop van de serie zal uitgeven.

Een kleine waarschuwing vooraf: The Crooked Hinge word overal beschreven als een van Carr’s beste impossible crime boeken. Het is inderdaad een van Carr’s betere boeken, maar het bevat GÉÉN onmogelijke misdaad. Het is meer een Chestertoriaanse nachtmerrie met alle kenmerken van een onmogelijke moord, maar daarom niet minder briljant! ^__~



Je bent zeker begonnen met de twee nieuwe herdrukken van Poema een paar jaar geleden? Als je opzoek bent naar een echte detective (lees: whodunit), zijn Whose Body? en Unnatural Death ook niet de beste boeken om mee te beginnen (de laatste had wel een briljante methode).

Probeer eerst Murder Must Advertise (een komisch detectiveverhaal vol spirit, waarin Wimsey undercover gaat bij een reclame bureau, en voor het eerst in zijn leven moet werken voor geld ;D) en The Nine Tailors (donkerde, sombere en serieuze van toon dan al haar voorgaande boeken, en Wimsey gedraagt zich als een volwassene!) voordat je Sayers opgeeft.

En dan heb je nog haar korte verhalen over Montague Egg.



Ik heb nog getwijfeld om Gladys Mitchell, waar ik idd heel erg positief over ben, aan het lijstje toe te voegen, maar ik weet niet of haar boeken wel zo geschikt voor een beginnend detectivefan.

Mitchell kon schrijven als geen andere en de meest wonderlijke situaties creëren (lees bijv Come, Away Death maar eens), maar ze staat niet bekend om pure puzzel plots à la Carr en Queen. Hoewel ze wel echte detectives kon schrijven als ze dat wilde (The Saltmarsh Murders) zijn haar ontknopingen, hoe goed het verhaal ook was, meestal een anticlimax (The Mystery of a Butcher’s Shop).

En sommige van haar verhalen zijn zo bizar en de detectiveplots zo rommelig dat ik ze zelfs een ervaren detectivefan niet zo snel zou aanraden (The Rising of the Moon en Printer’s Error).

Nee, ik ga helaas niet naar Haarlem. Ik heb nog een flinke stapel detectives hier liggen om weg te lezen.



Klinkt interessant! Waarom geeft TP alleen het eerste deel uit? En kan ik dat ene deel gewoon los lezen (zoals je dat ook met Kindaichi kan)?