Ik heb, waarschijnlijk net zoals jij, uit nieuwsgierigheid de naam Judy Bolton door de zoekmachine gehaald, en het schijnt een populaire serie voor meisjes te zijn geweest.

Anyway, ik heb eergisteren het laatste verhaal uit The Curious Casebook of Inspector Hanshichi gelezen, en ik kan het boek niet alleen liefhebbers van detectives aanraden, maar ook iedereen die geïnteresseerd is in Japan (de massa footnotes in dit boek bevat een ton aan informatie over het oude Japan).

Ik waarschuw wel, om teleurstelling te voorkomen, dat het boek niet de ingenieuze golden age type plots heeft, zoals we die kennen uit Detective Conan en die twee fantastische detectiveverhalen van Shimada en Yokomizo.

De plots zitten een stuk eenvoudige in elkaar en doen sterk denken aan die van Doyle en zijn tijdgenoten. Hierdoor zijn de verhalen wel toegankelijk voor iedereen, omdat ze niet alleen gelezen kunnen worden als detectives, maar ook als historische verhalen.

IMO de beste verhalen uit deze bundel: “The Death of Kampei”, “The Mystery of the Fire Bell” (een erg Poe-ish verhaal), “The Daimyo’s Maidservant” (de Japanse versie van Doyle’s “The Adventure of the Copper Beeches”), “Hiroshige and the River Otter” (twee korte verhalen in één kort verhaal, over tengu’s en otters), “The Mansion of Morning Glories” (Hanshichi rekent af met een familievloek). En “The Room Over the Bathhouse” kon ik ook wel waarderen, ook al was het niet het beste verhaal.

“A Cacophony of Cats” had wel het beste verhaal kunnen zijn, het eerste stukje was gewoon briljant, maar werd uiteindelijk verpest doordat het detective element het verhaal overnam (ongelooflijk dat ik zoiets zeg, he?). Kido had er een griezelverhaal van moeten maken en het door Hanshischi laten vertellen.

Maar goed, een must read voor iedereen hier op het forum!

En ik heb nog een tweede bundel met Hanshichi verhalen gevonden, The Snake That Bowed, maar dit zijn volgens mij geen originele verhalen, omdat Kido’s naam niet vermeld wordt als auteur. Pastiches of een behoorlijk arrogante vertaler? ^__~;

Vraagje voor onze resident EQ fanboy, Ash.

Heb je toevallig The Sound of Detection: Ellery Queen’s Adventures in Radio gelezen? Het boek gaat over Dannay en Lee’s beroemde radio detectiveserie uit de jaren veertig, met natuurlijk Ellery Queen in de hoofdrol.

Ik heb wel interesse in het boek, maar ik wil er eerst iets meer over weten.

Nope, niet gelezen. Ik wil wel ooit nog dat boek en Royal Bloodline: Ellery Queen lezen, maar het staat niet heel hoog op 't lijstje. Het enige wat ik heb qua backgroundmaterial is The Tragedy of Errors.

Ik had laatst 't boek van Hanshichi besteld, maar Van Stockum geeft nu aan dat het niet op voorraad was bij de uitgever en dat het nog even (lang!) gaat duren voor hij er is. >.<

Het belangrijkste is dat het boek nog geleverd kan worden. De eerste keer dat ik The Inugami Clan bestelde kreeg ik te horen dat het boek niet meer leverbaar was. Gelukkig kwam Stonebrigde vorig jaar met een herdruk.

En laat dat een waarschuwing voor iedereen hier zijn: bestel die Japanse klassiekers nu ze nog vrij gemakkelijk verkrijgbaar zijn!

In het Horror Manga topic zei Ash Ketchum:



Hier moet ik gewoon even op reageren!

Het vleugje vergif, de steek of schot in het donker en het stompe instrument (maestro!) zijn inderdaad de meest gebruikte methodes in klassieke Westerse detectiveverhalen, waarin helaas niet zoveel gebruikt werd gemaakt van schijnbaar bovennatuurlijke elementen, legendes en bijgeloof, maar toch zijn er behoorlijk wat (interessante) uitzonderingen te vinden.

Zo waren ze niet vies van een goede, bloederige throat cut en onthoofdingen werden zo vaak gebruikt dat je ze eigenlijk geen uitzondering meer mag noemen (Chesterton’s “The Secret Garden” en Queen’s Egyptian Cross Mystery zijn de bekendste voorbeelden) Carr en Chesterton zijn bekend voor het gebruik van schijnbaar bovennatuurlijke krachten in hun plots en dat geld ook voor een groot gedeelte van de impossible crime verhalen.

En dan heb je natuurlijk nog Gladys Mitchell, wiens detectiveverhalen werkelijk uniek waren, met soms onwerkelijke settings, bovennatuurlijke elementen en de gruwelijke manier waarop ze met lijkendelen speelt is gewoon Japans.

Voorbeelden: ledenmaten die aan vleeshaken bungelen in de opslag van een slager (The Mystery of a Butcher’s Shop); een afgehouwen hoofd in een kist vol dode slangen (Come Away, Death); en armen, handen en oren die overal opduiken (Printer’s Error).

Dat is alleen nog maar een greep uit het kleine stapeltje boeken die ik van haar heb gelezen. Ik vraag me daarom ook af of haar boeken bekend waren in Japan en of ze misschien van invloed waren op de manier waarop Japanse detectiveverhalen worden geschreven.

Ik zal het hier maar bij laten, want anders word het straks een lap tekst waar zelfs in dit topic niemand iets mee kan of op zit te wachten. ^__~;

Edit: voor de duidelijkheid, het bovenstaande is gewoon een observatie van mij dat Westerse detectives niet helemaal onbekend waren met horror elementen, en dus niet alleen vergiftigde thee in de salon serveerde of met een kandelaar in de bibliotheek bezig waren iemands schedel in te deuken.

Het is natuurlijk een grote stereotypering van mij, maar zoals je zelf al aangeeft, het is wel het meest gebruikt. Anders zouden de voorbeelden die jij noemt ook geen uitzonderingen zijn.

En zeg nou zelf, als we het over een Engelse moord hebben, zijn ontledingen niet het eerste waar je aan denkt.

Ik heb toch niet gezegd dat het niet zo was, maar door jouw stereotypering moest ik gewoon even de andere kant ervan laten zien. ^__~

In Japan zul je vast ook wel detectiveschrijvers en verhalen vinden die heel erg Westers lijken (wat wel eens de reden zou kunnen zijn waarom Shizuko Natsuki de Agatha Christie van Japan word genoemd).

Hanshichi ondertussen ook binnen Zal na Pinksteren ermee beginnen (lees: waarschijnlijk vanavond al).

En leuk nieuws voor Agatha Christie-lezers! Volgende week zaterdagavond (ik weet nog niet hoe laat), komen in Doctor Who, de Doctor en Donna Agatha Christie tegen! In eerdere afleveringen van de nieuwe serie kwam de Doctor al Charles Dickens en Shakespeare tegen, nu dus de Queen of Crime

Die heb je dan toch nog snel binnen gekregen. Ik ben benieuwd wat je er van vind.

Op het moment ben ik bezig in The Mysteries of Reverend Dean van Hal White. Zoals de titel al enigszins doet vermoeden gaat het om een bundeling verhalen (waarvan sommige bijna novelles zijn), waarin de gepensioneerde Reverend Dean constant geconfronteerd wordt met locked room mysteries, onmogelijke misdaden of andere wonderlijke problemen.

Het boek werd geprezen door de echte experts van het genre Greene en Adey, waardoor ik het boek gewoon moest proberen, en hoe meer ik lees, hoe meer ik ze gelijk moet geven. De verhalen zitten goed in elkaar en de onmogelijke situaties vaak erg origineel (hoewel heel soms iets wat onwaarschijnlijk, zoals in het eerste verhaal, waarin word uitgelegd hoe de moordenaar het voor elkaar kreeg geen voetstappen op het strand achter te laten).

Ik denk dat we in Hal White de opvolger van Edward Hoch hebben gevonden, als de moderne meester van het locked room genre!

Ash, heb je al een begin kunnen maken in de Hanshichi verhalenbundel? Ik ben erg benieuwd naar wat jij vind van de Sherlock Holmes uit Edo.

Yep, had 'm eerder deze week mee de trein in, ben nu denk ik op een derde.

Het valt inderdaad niet anders te beschrijven dan als een Edo/Meiji Holmes. Wat natuurlijk alleen pluspunten oplevert. Het is in ieder geval een goede vondst geweest van je, en het sluit inderdaad mooi aan bij de andere Engelse uitgaves.

Nu moeten er alleen meer Japanse detectives vertaald worden >.~'

Dit kwam wel bij me op, en dit had ik ook bij o.a. bij enkele verhalen in de bundel van Halter, ik vind de verhaalvorm waarin een ander verhaal wordt verteld vrij irritant bij boeken XD Bij Family Guy mag het dan leuk zijn, maar als er steeds "Remember the time..." wordt gebruikt...

Ik denk dat die taak in de toekomst op jouw schouders zal gaan rusten. Het is zo voorbestemd! ^__~

Dat zal wel een verre, verre toekomst worden, als ik zo kijk naar de (non) progress van mijn vertaling van 't tweede Conan roman ~_~'

Net Doctor Who gekeken, waar dit keer Agatha Christie een hoofdrol had. In deze aflevering werd een verklaring gegeven voor de bekende verdwijning van Agatha Christie, als zij en de Doctor betrokken raken bij een seriemoord op een landhuis.

En vele verwijzingen naar Agatha Christie titels verwerkt in de dialogen XD De verwijzingen die ik had opgepikt waren naast de duidelijke stukjes over Poirot en Marple: Why Didn't They Ask Evans ("Why didn't they ask.... Heavens!!", eerste slachtoffer), The Body in the Library, Murder on the Orient Express The Secret Adversary, N or M, Nemesis, Cat Among Pigeons, Dead Man's Folly, They Do It With Mirrors, Appointment with Death, Cards on the Table, Sparkling Cyanide, Endless Night, Crooked House, Taken at the Flood, Death Comes at the End en Murder at the Vicarage ("Murder at the Vicar's Rage").

Erg leuk om te zien voor de Christie lezers

Klinkt leuk, maar ik heb de serie nog nooit gezien. Is de aflevering te volgen als je onbekend bent met Dr. Who?

Yep, het is een standalone aflevering. Het enige wat je moet weten is dat de Doctor Who een SF serie is, dat de Doctor een tijdreiziger is en nu samen met zijn reisgenote Donna (die uit onze tijd komt) van alles beleeft al reizende door de tijd.

Dat en het is een leuke serie :D