Miyabe Miyuki Suspense: Mohohan gekeken. Gebaseerd op het gelijknamige boek van Miyabe, een bekende schrijfster die ook goed verkrijgbaar is in het Engels overigens (All She Was Worth, Brave Story etc.). Mohohan is overigens ook verkrijgbaar in het Engels, als e-book, met de title Puppet Master. Het boek is erg lang (de Japanse uitgave bestaat uit vijf pockets!), dus ik was wel blij dat ze er een tweedelige drama special van hebben gemaakt (2 x 2 uur); scheelt mij leestijd, maar genoeg ruimte om toch een getrouwe adaptatie te maken. Het verhaal begint met de ontdekking van een afgehakte arm in een park, waarna de sadistische moordenaar meer lijken achterlaat, en ook belt naar de familieleden van de slachtoffers en de media.

Meer een misdaadthriller dan een detective, met met name veel aandacht van de rol op de Japanse samenleving, en de manieren waarop iedereen die betrokken is met de zaak zijn eigen 'versie' van het verhaal schrijft en gelooft.

Yusha Yoshihiko 3 - aflevering 1: Een nieuw seizoen Yoshihiko! Het is een overduidelijke Dragon Quest parodie in de geest van Police Squad!/Naked Gun. Ze mogen de naam Dragon Quest niet gebruiken, maar weer wel monsters als Slimes en zo ^_~ De helden verslaan de eindbaas in deze eerste aflevering, maar omdat er anders geen materiaal meer is voor de rest van het seizoen onthult Boeddha maar dat er stiekem een echte eindbaas bestaat, dus beginnen de helden weer opnieuw aan hun queste.

Aibo 15 - aflevering 1: De Japanse NCIS. Een zeer langlopende politie/detective serie. De excentrieke, doch briljante inspecteur Sugishita is het hoofd van de twee-koppige Special Opdrachten Sectie (Betekenis: 1) Ze hebben niets te doen tenzij ze een speciale opdracht krijgen. 2) Ze kunnen alles doen totdat ze een speciale opdracht krijgen)). Aibo kan echt alles zijn: soms is het een politieke thriller, soms een 'gewone' detective, soms een sociaal-bewust verhaal. De eerste aflevering van het vijftiende seizoen gaat over een vrouw die naar de politie komt met de bekentenis dat ze iemand met een vloek heeft vermoord. De vorige seizoensopeners waren helaas een stuk beter dan deze aflevering, want dit was wel erg voorspelbaar...

^ Ik was vergeten dat ik seizoen 14 van Aibo nog niet had gekeken (liep in 2015-2016), dus die nog gekeken. Net als bij Doctor Who is het net iets makkelijker om in deze serie te springen met een introductie van een nieuwe partner, en die kwam er in Aibo 14 (Partner 3 verliet de serie in de finale van het vorige seizoen). Takashi Sorimachi (Onizuka in de originele GTO drama) speelt Kaburagi, een ambtenaar bij het Ministerie van Justitie die op werkbezoek is bij de politie. Hij komt terecht bij de Speciale Opdrachten Sectie, en het nieuwe duo Sugishita/Kaburagi lost net als in voorgaande seizoenen allerlei misdaden op. Dit seizoen was over het algemeen een beetje zwakker dan de vorige seizoenen, maar Kaburagi is een leuk personage en er waren wel wat leuke afleveringen, zoals de aflevering waarin een mangaka voorspellende krachten lijkt te hebben (de panels in de finale van haar manga blijken precies overeen te komen met hoe haar uitgever is vermoord. De manga is getekend tijdens de moord, dus zij heeft een alibi), en de aflevering met Schrödinger's kat als motief.

Ik volg dit seizoen IQ246, maar ik moet heel eerlijk toegeven dat ik niet eens precies weet waarom. Het is een Sherlock Holmes-geinspireerde inverted detective serie (de hoofdrolspeler heet Sharoku, zijn assistent/babysitter Wato Soko en Sharoku's rivaal is M), maar de serie is het behoorlijk voorspelbaar en er is weinig dat echt indruk maakt. En toch blijf ik kijken. Misschien kijk ik het juist omdat elke aflevering redelijk voorspelbaar is, zodat ik niet per se hoef op te letten. Het heeft wat aanstekelijks. Het schijnt ook in Japan niet helemaal zo goed te lopen als gehoopt, zeker niet gezien de acteurs die meespelen (Yuji Oda en Miki Nakatani als veteranen, en Tao Tsuchiya en Dean Fujioka als meer recente namen).

Net de eerste aflevering van The Armchair Detective 8: On Stage gekeken. Het is alweer acht jaar geleden sinds de vorige keer dat ze deze serie deden. The Armchair Detective is een detective programma van een lokale zender in het Kansai gebied, waar een geldprijs mee te verdienen valt. Elk verhaal bestaat uit twee delen van ieder ongeveer 90 minuten: het probleemstuk en de oplossing. Na het uitzenden van het probleemstuk, krijgen kijkers 1 week de tijd om 1) aan te geven wie de moordenaar is en 2) hoe ze op die conclusie zijn gekomen (binnen 500 tekens). De geldprijs wordt verloot tussen de mensen die het goed hebben. De verhalen zijn behoorlijk pittig (je moet echt het probleemstuk echt wel een paar keer bekijken om tot de oplossing te komen). De laatste twee keer dat ze deze show deden, hadden 0.3% en 0.2% het antwoord volledig goed (een naam gokken is makkelijk; bewijzen wie de moordenaar is is echt superlastig).

Dit keer was het de eerste keer dat het programma te kijken was in heel Japan (via internet), en zelfs hier in Nederland (helaas werkte alleen de stream; on demand na de uitzending werkt niet). Ik heb trouwens echt geen idee wie de moordenaar is (een acteur wordt vermoord tijdens een toneeloptreden; maar het slachtoffer blijkt zijn tweelingbroer te zijn, en de andere broer wordt ook vermoord aangetroffen in het kantoor van het toneelgezelschap). Geen kans op een aardig bedrag yen helaas. Volgende week het antwoord!

Shin Godzilla: de 2016 Godzilla film geschreven en geregisseerd door Anno (Neon Genesis Evangelion). Eerste Japanse Godzilla film die ik heb gezien, maar dat maakt niet echt uit, omdat deze film los staat van de voorgaande films. Deze film is ook een product van zijn tijd, van een Japan dat de afgelopen jaren enkele grote natuurrampen (en bijkomende dreigingen) heeft meegemaakt, zoals de 2011 tsunami (en kernramp) en de 2016 Kumamoto aardbevingen. De Godzilla in deze film is een natuurramp die vanuit het niets Tokyo binnenvalt en vernietigd, en vooral in de eerste helft zien we vooral politici en ambtenaren vergaderen over hoe ze deze onverwachte crisis moeten tegenhouden. Het beeld van de politici die gekleed gaan in de werkuniformen persconferenties houden in deze film zag je bijvoorbeeld ook bijna dagelijks tijdens de 2011 tsunami ramp . Er wordt natuurlijk ook meteen wat kritiek geleverd op de militaire situatie van Japan en de band met Amerika, want waarom niet. In de tweede helft komt Godzilla zelf wat meer in actie, maar de boodschap blijft toch altijd "het zijn niet de hotemetoten of buitenlandse regeringen die het land en zijn bewoners zullen redden, maar de mensen die daar op de rampplek zelf zijn en zo hard mogelijk werken en offers brengen om de crisis in bedwang te houden".

Ik vond Shin Godzilla wel een aardige versie, met name gekeken vanwege Anno. Zo nu en dan voelde ik wel de Evangelion invloeden in de film. Bijvoorbeeld de scène waarin het leger de aanval massaal opent op Godzilla, dit deed mij denken aan het begin van de 1e aflevering van Eva, waarin ook alle vuurkracht totaal nutteloos is tegen de Angel. Idem voor de muziek op dat moment.

Een tijdje geleden I Am a Hero gezien, een zombie film met komische elementen erin. Een mangaka probeert zijn werk gepubliceerd te krijgen, maar het zit hem allemaal niet mee tot grote ergernis van zijn vriendin. Dan breekt in de stijl van World War Z de zombie apocalyps uit, en uiteindelijk eindigt de mangaka met een schoolmeisje in een winkel outlet waar ze samen met een andere groep mensen moeten zien te overleven. De special effects zijn prima en voor de rest kan je de gebruikelijke aspecten van een zombie film verwachten.

Van de dramaserie Saki heb ik de eerste aflevering geprobeerd, maar merk dat niet alle manga/anime zich lenen voor een live-action serie. Daarvoor een flink aantal afleveringen gekeken van de serie Diner over een Italiaanse restaurant in Japan.

Op dit moment staan er nog genoeg films op mijn lijst, waaronder de Koreaanse zombie film Train To Busan, en de live-action adaptatie van Your Lie in April. Dit jaar komt als het goed is ook de derde dramafilm uit van Chihayafuru.

Kwamen sommige tracks van Shin Godzilla niet sowieso gewoon uit NGE? Shin Godzilla's componist was volgens mij ook verantwoordelijk voor de muziek van NGE.

De serie Kizoku Tantei/The Aristocrat Detective begon vorige week in Japan, en omdat ik het boek ook heb gelezen besloot ik 'm ook maar te kijken. Amusante adaptatie van de originele verhalen, en over het algemeen een goede cast (en ze hebben zelfs iemand als Yukie Nakama gestrikt voor een rol als... de STEM van de Siri app), waardoor het des te meer opvalt dat Aiba (van Arashi) echt enorm slecht is in de hoofdrol. Echt jammer dus dat juist het hoofdpersonage waar alles om draait zo enorm uit de toon valt. Ik heb eigenlijk nooit het acteerwerk van Aiba gezien, in tegenstelling tot de andere Arashi-leden die volgens mij veel vaker hoofdrollen hebben in drama/films, maar dit zou wel enigszins verklaren waarom.

Ook aan S3 van Yoshihiko begonnen toen ik zag dat het vorig jaar uit kwam.
Episode 3 was geweldig <3 Van Effu Effu Village tot Mario **** en die extra refs naar andere op het eind |D



Kan niet wachten tot Figma Yoshihiko volgende maand uit komt. Wel jammer dat ze waarschijnlijk de andere niet gaan maken.

Nu wil ik een Murasaki Figma! :D

De tweede aflevering van Kizoku Tantei bevestigt het weer: de hoofdrolspeler is overduidelijk de zwakte schakel wat betreft acteerwerk, want elke keer als hij weer op het scherm komt valt hij zo uit de toon vergeleken met de rest van de cast. Interessant hoe ze het verhaal voor deze aflevering een beetje hadden aangepast voor moderne tijden (een bepaald object dat van belang was in deze aflevering was nog niet zo populair in 2010, toen het originele verhaal geschreven werd). Kan me niet eens herinneren wat er in het origineel gebruikt werd.

If Cats Disappeared From the World

Gisteren deze film gezien, een mooie ontroerende slice-of-life drama, met Takeru Satoh in de hoofdrol. Deze acteur speelt ook de rol van Rurouni Kenshin in de gelijknamige filmtrilogie.

In 'If Cats Disappeared From the World' speelt Takeru Satoh de rol van een jonge postbode, die erachter komt dat hij niet lang meer heeft te leven door een hersentumor. Een mysterieuze man doet hem vervolgens een aanbod, de man is bereid het leven van de postbode met telkens één dag te verlengen. Uiteraard zit er een addertje onder het gras, de postbode moet iets opofferen in ruil voor die ene dag en de man kiest uiteindelijk wat er opgeofferd moet worden. Wat wordt opgeofferd zal compleet van de wereld verdwijnen inclusief alle connecties die ermee samenhangen.

Terwijl de postbode van dag tot dag blijft leven, contempleert hij over zijn leven en overlijden, de relaties met zijn ex-vriendin, beste vriend en zijn ouders. Langzaam komt hij erachter dat alles wat wordt opgeofferd een connectie heeft met deze personen.

Death Note: Light Up The NEW World (2016): Deze film speelt zich tien jaar af na de originele Death Note films en volgt dus een andere continuïteit dan de manga, omdat de Near/Mello arc niet bestaat in de films. Zes Death Notes hebben hun weg gevonden naar aarde (het maximale aantal Death Notes dat tegelijkertijd kunnen bestaan op aarde). De Japanse politie heropent de Death Note Task Force om alle Death Notes in veilige handen te krijgen, en zij worden geholpen door Ryuzaki, de opvolger van L. Maar er loopt ook een opvolger van Kira rond, die met behulp van zijn Death Note criminelen, en andere Death Note eigenaren uit de weg ruimt.

En het was niet echt een hele goede film. Eigenlijk is alleen Ryuzaki van de nieuwe personages interessant, en de paar gastoptredens van personages uit de originele films herinneren je eigenlijk er alleen maar aan dat die films veel beter waren (okay, op L Changes The World na). De kat-en-muis spelletjes van Ryuzaki en de opvolger van Kira zijn nooit zo spannend als in de originele films en de 'grote twist' aan het einde van het verhaal was nogal voorspelbaar (ondanks het feit dat er toch echt wel wat meer opbouw moet zijn om overtuigend te werken: nu leek het maar alsof ze de twist erin hadden gegooid omdat ze een twist wilden hebben).

In het vliegtuig weer eens ouderwets films gekeken.

Op de heenreis Rogue One: A Star Wars Story, dat was toch wel een heel aangenaam stukje voorgeschiedenis, modern spektakel maar met precies het nostalgische gehalte wat Star Wars nu eenmaal behoort te hebben.

Op de terugreis eerst Death Note: Light Up the New World. Vooropgesteld: ik heb alleen de anime gezien, de eerdere films heb ik niet gezien. Maar het lijkt me toch sterk dat ook wanneer ik die wel gezien had deze nieuwste film beter gewerkt zou hebben. Want allemensen, enige vorm van logica valt nauwelijks in de film te ontdekken. Waarom zijn er ineens 6 Death Notes in de mensenwereld, en waarom is het eigenlijk zo belangrijk dat de nieuwe Kira ze allemaal in handen krijgt? Hoe kan een vreemde private detective zo totaal boven de wet staan? Waarom hebben leden van een politieunit die specifiek op Death Notes jaagt en ook verdomd goed weten hoe belangrijk je anonimiteit is niet ten alle tijde iets voorhanden om hun gezicht te verbergen en lopen ze nu met een arm voor hun gezicht te stuntelen? Kan iedereen met een beetje DNA van L in een geflipte superdetective veranderen? Het ziet er verder wel aardig gelikt uit (zeker ook de shinigami, met name Arma oogt fantastisch), maar dat is toch wel een hele magere basis.

En tot slot Unconfessional, een Koreaanse film waarin een beroemde regisseur een schooljongen over de vloer krijgt voor wat in eerste instatie een wat ongemakkelijk inter view lijkt, maar al snel een gewelddadiger wending neemt. Al snel worden de rollen echter omgedraaid voor een andere kijk op het verhaal. Maar uiteindelijk blijkt er toch nog een ander meesterbrein achter het hele gebeuren te zitten met weer een hele eigen versie van de voorgeschiedenis. Kortom, Rashomon meets wraakfilm. Of in ieder geval een aardige poging daartoe, al laat ook de geloofwaardigheid zeker naar het einde toe wel wat te wensen over.

Wat Light Up The NEW World betreft: de film kan inderdaad erg raar overkomen (ALLES KAN GEHACKT WORDEN), maar ze leggen wel degelijk uit waarom er zes Death Notes op de wereld zijn. Ryuk legt dat aan X uit tegen het einde, in de gevangeniswagen. Het specifieke aantal "6" is een DN regel die al in de manga werd aangegeven, maar om een of andere reden nooit was gebruikt tot deze film. En Ryuzaki is de officiële opvolger van L in de film continuïteit (en net als L en Near afkomstig van Wammy's House), dus op zich is het niet raar dat hij net als L behoorlijk wat dingen buiten de wet kan regelen.

Het was niet eens zozeer dat er ineens 6 DN's waren (al vond ik dat ook een tikje opmerkelijk omdat die eerste destijds toch vooral een "geintje" van Ryuk was), maar waarom moest en zou iedereen allemaal in handen hebben? Kijk, van de (bijna lachwekkend incapabele) task force begrijp ik het volkomen, het is gevaarlijk speelgoed. Maar wat is de motivatie van "Kira"? Tuurljk, dat hij beducht is voor concurrentie die zijn "god"-positie ondermijnt, prima. Maar de film maakte het veel belangrijker dan dat, en de reden daarvan ontgaat mij totaal. Sowieso vormt een DN die ongebruikt in een kluis ligt geen enkele bedreiging voor Kira.

En wat betreft Ryuzaki, dat hij wat ruimte krijgt, vooruit. Maar nu was hij zo'n beetje een wandelende Deus Ex Machina. Vermakelijk om naar te kijken overigens, maar geen greintje geloofwaardigheid.