Ik besef me nu pas dat we een dergelijk topic nog niet hadden voor het live-action subforum, terwijl vergelijkbare topics in de anime en manga subfora juist al jaren de populairste zijn. Verkrijgbaarheid van drama was lange tijd een probleem, maar tegenwoordig vind je zowel simulcast streams, en oudere Japanse drama TV series op Crunchyroll (en Koreaanse drama op Viki.com en zo). En Japanse films worden in Nederland ook vaak uitgebracht (op home-video). Dus hierbij een algemeen 'wat heb je als laatst gekeken en wat vond je ervan' topic!

Laatst gekeken: Himura Hideo no Suiri. Een detective-serie gebaseerd op de boeken van Alice Arisugawa. De serie gaat over Himura, docent criminologie aan een universiteit in Kyoto, en zijn beste vriend en detectiveschrijver, Alice Arisugawa (hij deelt zijn naam met de schrijver van de serie). De boeken in deze serie zijn niet altijd even boeiend en ik had hetzelfde gevoel over deze serie. Hele leuke afleveringen werden soms weer afgewisseld met saaier afleveringen. Wel leuk dat de serie in Kyoto is opgenomen! (aangezien de meeste series zich in Tokyo afspelen). De acteur die Alice deed was ook erg goed, trouwens. Wat ik wel jammer vond, was dat de serie zo ONTZETTEND HARD de BBC serie Sherlock probeerde na te doen. Himura kleedt zich zelfs als Sherlock. Vond ik erg jammer, want dit was een serie die prima op zichzelf had kunnen staan. De bromance angle s trouwens weer niet iets dat uit Sherlock komt: dat is een element uit de boekenreeks.

En ook de film Ten to Sen uit 1958 gekeken. Gebaseerd op het gelijknamige boek van Seicho Matsumoto, dat in het Engels is uitgebracht met de titel Points & Lines. Een van de bekendste detectiveverhalen uit Japan, en deze verfilming is heel snel na het boek gemaakt. Prima detectivefilm over een perfecte alibi, dat soms een beetje hard door het verhaal gaat, maar tot het einde boeiend blijft. Erg leuk om het Japan uit die tijd te zien trouwens.

Inderdaad een leuk idee! Ik kijk over het algemeen weinig live-action series en veel meer live-action films van Japanse bodem en zo nu en dan vanuit andere Aziatische landen.

De laatste serie die ik heb gezien via CR was Wakakozake gebaseerd op de gelijknamige anime. De serie bestaat uit 12 afleveringen van zo'n 20 minuten, en het is echt een serie om bij te watertanden. De serie gaat over de 26-jarige Murasaki Wakako, die niets liever doet, dan veel lekker eten en drinken. In elke aflevering worden er een tweetal echt bestaande eetgelegenheden bezocht in Tokio, waarbij Wakako zichtbaar (vaak overdreven) geniet van lekkere gerechtjes en flinke glazen bier of sake. Tijdens het eten beschrijft ze uitvoerig het gerecht, de drank en de smaak. Aan het einde van een aflevering wordt in het kort verteld waar ze heeft gegeten en de herkomst van de sake. Als je iets met lekker eten of koken hebt, dan is deze serie een echte aanbeveling. Een live-action film waar eten ook min of meer centraal staat is Midnight Diner, hiervan is trouwens ook een drama serie.

Laatst gekeken live-action film was Our Little Sister (Umimachi Diary), van dit soort slice-of-life / familiefilms kan ik altijd goed genieten.

Ik denk dat ik tegenwoordig... misschien niet meer drama kijk dan anime (op jaarbasis), maar zeker wel consistenter. Elk seizoen pak ik wel een dramaserie of een TV special, terwijl ik niet per se elk seizoen een animeserie volg.

Wakakozake 2 heb ik ook gekeken. Het volgt natuurlijk het model van Kodoku no Gourmet en heeft dezelfde sterke (en zwakke) punten met de extreme focus op eten, maar ik vond ook best leuk voor tussendoor. Aanrader voor mensen die Fumi Yoshinaga's Not Love But Delicious Foods Make Me So Happy leuk vonden.

Toevallig heb ik gister ook de alsnog niet gelicenseerde Ms. Koizumi Loves Noodles eindelijk afgekeken. Van een paar seizoenen geleden alweer, maar om een of andere reden stelde ik het afkijken steeds maar uit. Ook een gourmetserie, dit keer volledig gericht op ramen (noedels). Als gourmetserie vind ik het behoorlijk origineel, omdat het eigenlijk maar om één gerecht gaat, maar de (hele korte) serie houdt het toch boeiend omdat het over de gehele eetcultuur rondom ramen gaat, dus niet enkel het gerecht. Er is nog een TV special hiervan die ik nog moet zien.

De nieuwjaarsspecial van Ms. Koizumi Loves Noodles gekeken. Hij voelde heel anders aan dan de serie, want dit keer had het een competitief element: de populairste jongen van de school daagt Koizumi uit in een ramen-wedstrijd, waarin kennis van ramen en restaurants wordt getest. Net als Wakakozake wordt er in deze serie gefilmd in echte restaurants en gaat het eigenlijk om het eten daar, dus ik had zo'n Iron Wok Jan!-achtige wedstrijd helemaal niet verwacht van deze serie. Het was best leuk, maar uiteindelijk draait het toch altijd om de beelden waarin Koizumi geniet van de verschillende ramen die worden geintroduceerd.



Ik heb ook Anraku Isu Tantei to Bokyaku no Misaki (De Leunstoel Detective en de Kaap van Vergetelheid) gekeken, een detectivespecial uit 2008. Anraku Isu Tantei was een hele bijzondere show, waarin elk verhaal bestond uit twee afleveringen: het probleemstuk en de oplossing. In het probleemstuk kreeg je alle aanwijzingen om de moord op te lossen, maar het antwoord kwam altijd pas de week erna. In de week tussen de twee afleveringen konden kijkers hun antwoorden opsturen (identiteit moordenaar + reden). Prijzengeld werd verloot onder de juiste inzendingen, maar weinig mensen konden de show oplossen. Van de 24.000 inzendingen voor deze aflevering bijvoorbeeld, had maar 0.2% alles goed! Want de show is moeilijk! Beide afleveringen duren anderhalf uur, maar ze hebben ook echt anderhalf uur nodig voor de tweede aflevering om de zaak helemaal uit te leggen en je te wijzen op alle aanwijzingen en hoe ze leiden naar de moordenaar.

En oh, wat was dit weer een moeilijke aflevering! Ik heb ongeveer de helft van de shows gezien en ik heb geen eentje compleet weten op te lossen. Alle aanwijzingen kan je terugvinden in de show, maar het is echt gemaakt om op te nemen en meerdere malen te kijken, want je moet ook bv. letten op krantenartikelen die maar een paar seconden op het scherm zijn en zo. Maar het is absoluut eerlijk: je kan echt alles oplossen als je maar ijverig heen en weer 'bladert'. Ik vond dit nog een van de moeilijkste afleveringen. Omdat ik eerdere afleveringen had gezien, wist ik dat ik eigenlijk helemaal niets moest geloven, en heel achterdochtig moest zijn, en ja, halverwege viel me iets heel belangrijks op. Ik denk dus: ha, na zoveel keer trap ik hier echt niet meer in! Kijk ik naar de oplossing-aflevering, blijken de eerste twintig minuten een uitleg te zijn dat hetgeen me was opgevallen een grote valstrik was voor de kijkers thuis ^_~'

Ik heb Wakakozake (S2) nu ook grotendeels gezien, en zou niet kunnen uitleggen waarom ik echt eigenlijk kijk ^_^'

Ik ben een vegetariër die vrijwel niet drinkt, dus meer dan 90% van de besproken snacks/maaltijden/dranken staan op m'n 'zal ik nooit eten'-lijst. Ik denk dat ik het vooral leuk vind om de verschillende eettentjes te zien. Sfeer, inrichting, gebruiken, klanten...

Ik drink ook niet, en toch heb ik de hele serie gekeken, ondanks de nadruk op drank ^^' Ik denk toch dat het dat voyeuristische is! Trouwens, Wakakozake werd echt midden in de nacht uitgezonden, net als andere gourmet manga zoals Kodoku no Gurume en Ms. Koizumi Loves Noodles. Je ziet dan ook rond die tijd vaak de hashtag #食テロ (meshi-tero), oftewel voedsel-terrorisme, verschijnen op Twitter samen met de titels van die drama, van mensen die midden in de nacht plots enorm trek krijgen in al dat lekkers.

Een van de redenen waarom ik vaak drama kijk, is dat er elk seizoen behoorlijk wat series en specials zijn die gebaseerd zijn op manga/boeken (Juhan Shuttai! dit seizoen!). Qua anime heb je helaas zelden 'losse' TV specials; dat worden vaker OVAs of films tegenwoordig.

Stranger ~ Bakemono ga Jiken wo Abaku is gebaseerd op Poe no Ichizoku, een klassieke shojo-manga van Moto Hagio. Akira en Maria zijn twee vampieren die door Japan dwalen. Als vampieren hebben ze het eeuwige leven en worden ze ook niet fysiek ouder, maar ze kunnen bijvoorbeeld niet heel goed tegen zonlicht, en ze moeten bewust spiegelbeelden projecteren op reflecterend materiaal. 15 jaar geleden heeft Akira een klein meisje gered, en haar beloofd haar mee te nemen op zijn reizen als ze volwassen (20) is geworden en dan nog steeds mee wilt. Het meisje wordt echter slachtoffer van een seriemoordenaar die het bloed van zijn slachtoffers uit de nek zuigt, precies op haar twintigste verjaardag, toen ze haar afspraak met Akira had. Akira wilt de moordenaar vinden, maar hij trekt ook de aandacht van een politieagent, die langzaam maar zeker achter Akira's identiteit komt.

Het schijnt dus dat deze special eigenlijk heel weinig gemeen heeft met de originele manga (andere personages, andere setting), maar dat het qua sfeer wel erg lijkt op Hagio's manga en veel mensen waren er best positief over. Ik vond het ook verrassend leuk. Het detectiveverhaal is eigenlijk doodsaai, maar de special blijft boeiend omdat je weet dat de vampieren zich er ook mee bemoeien, en dat daardoor hun leven ook in gevaar komt omdat de politie iets begint te vermoeden. Ik zou hier graag een hele serie van willen zien. Misschien maar eens de manga gaan lezen!

Ik ben nu halverwege Galileo en neem het mezelf kwalijk dat ik er niet eerder aan begonnen ben. Ik ben goed in dit soort zaken! o_o

Alleen... Twee dingen...

1. Waar is aflevering 4 heen? Hij staat niet op Crunchyroll. Rechtenkwestie?

2. Geen enkele zichzelf respecterende boogschutter leent zijn/haar boog zomaar uit. Schutters op dat niveau gebruiken, naast stabilisatoren en dergelijke, een vizier om afwijkingen te corrigeren. Ogen verschillen, en wat we zien dus ook. Zonder goed afgesteld vizier heb ik een gigantische afwijking naar rechts, om maar een voorbeeld te geven. Het nauwkeurig afstellen van een vizier kost veel tijd en hoewel je de ideale stand kunt markeren, is het gewoon handiger om niemand er met z'n vingers aan te laten zitten.

Wat ook onrealistisch is, zijn de perfecte schoten die volgen. Boogschieten is een kwestie van telkens dezelfde beweging herhalen, en veel stappen van het schieten zijn bedoeld om steeds weer dezelfde houding aan te nemen. Bij de Europese variant (wat je in aflevering 5 ziet), is het belangrijk om telkens op dezelfde plek te ankeren: bij de kin. Dit is een beweging die er echt in slijt. Dat maakt het zo vreemd dat iemand die bekend is met Japanse bogen het ankeren direct onder de knie heeft. Bij kyudo wordt er een heel andere beweging aangeleerd: de pijl wordt verder naar achter getrokken, tot bij het oor. De bewegingen die bij een Europese boog horen zijn heel onnatuurlijk voor iemand die kyudo heeft geleerd, en vice versa.

Volgens mij was Galileo de eerste, of in elk geval een van de eerste Japanse detective dramas die zoveel aandacht gaf aan het "ik heb de zaak opgelost" moment. Ik vind het nog steeds prachtig dat Yukawa alles met formules kan oplossen. En tegenwoordig hebben bijna alle detective drama's zo'n overdreven scene. Als je klaar bent met de serie, moet je zeker eens De fatale toewijding van verdachte X proberen: het eerste lange verhaal in de serie en heel anders qua toon, maar echt een fantastisch boek (de drama is gebaseerd op de twee verhalenbundels die zich afspelen voor Verdachte X).

En wat betreft:

Ik heb het even opgezocht (lees: ik gooide het door Google), en die ene aflevering schijnt ook in Japan niet meer herhaald te worden. Fuji TV zelf zegt alleen dat er een rechtenkwestie is, maar er lijken twee theorieën te zijn:

1) In de aflevering wordt een moord gepleegd door gebruik te maken van een storing in een pacemaker. Fabrikanten schijnen geklaagd te hebben dat zulke storingen helemaal niet kunnen gebeuren met pacemakers, en dat zou een reden kunnen zijn waarom de aflevering niet meer herhaald wordt.

2) In deze aflevering speelt Shingo Katori van SMAP de moordenaar (Nee, dit is geen spoiler...). En zoals bekend heeft Johnny's Entertainment bijzonder verstrekkende portretrechten voor al hun artiesten, dus het is heel goed mogelijk dat Fuji TV de rechten voor Katori niet meer heeft, en je kan ook moeilijk de gast-moordenaar uit de aflevering knippen... Het schijnt dat het wel vaker gebeurt dat bij herhalingen van oude TV series, de afleveringen met Johnny's artiesten als gastacteurs niet worden uitgezonden.

(Johnny's gaat trouwens soms echt ver. Soms mogen zelfs de officiële sites van drama met Johnny's artiesten in de hoofdrol geen foto's van hen plaatsen!)

Interessant!



Nu ben ik benieuwd naar die storing... Ik heb eens gelezen dat het relatief eenvoudig is om pacemakers en soortgelijke apparaten te hacken, maar ik neem aan dat er een 'mooiere' truc wordt gebruikt om de storing te veroorzaken. Iets elektromagnetisch? Dat is het meest voor de hand liggende, maar dan resteert natuurlijk wel de vraag wat de set-up was... Ik wil die aflevering zien >_<



Wow, dat is vrij gestoord. Je zou denken dat zulke maatregelen alleen zouden worden genomen wanneer het acteerwerk zo erg tegenvalt, dat men er liever afstand van neemt. Wel vreemd trouwens dat Johnny's zulke portretrechten kan hebben, maar aan de andere, de striktheid van de Japanse auteurswet (en het ene na het andere gedoogbeleid dat eruit voortvloeit) weet me telkens weer te verbazen.

De eerste aflevering van de drama Juhan Shuttai! gekeken (die gister is begonnen in Japan). Wat hoop ik dat deze serie door Crunchyroll wordt opgepikt, want wat is het toch leuk! De manga is al eens besproken in de importhoek van de AniWay, maar het gaat over Kokoro die net is begonnen als redactrice bij het mangablad Vibes. Ze moet o.a. zorgen dat al haar mangaka op tijd hun werk inleveren, ze advies geven etc. De serie geeft je een interessant kijkje in de 'keuken' van een mangablad. Hoewel er heel veel manga zijn over mangaka, zijn er er veel minder series vanuit het gezichtspunt van de redactie en de uitgever, dus het is nog behoorlijk leerzaam op. Ik was ook blij verrast met de cast: de actrice die Kokoro speelt, kende ik nog niet, maar speelt haar heel leuk en er zitten behoorlijk wat bekende koppen bij de ondersteunende cast. (Wat wel grappig is: de actrice van Wakakozake speelt ook een kleine bijrol, terwijl de acteur van Kodoku no Gurume de hoofdredacteur is van Vibes. Velma!)

Gisteravond ook The Kiyosu Conference gekeken, een film uit 2013 van Koki Mitani (officiëel gesubte trailer). Mitani is mijn favoriete Japanse regisseur/scenario-schrijver, gespecialiseerd in hartverwarmende komedies (Welcome Back, Mr. McDonald is toch wel zijn meesterwerk). Deze film is een historische komedie: na de dood van Oda Nobunaga in Honnoji, moeten zijn vazallen beslissen wie de volgende leider van de Oda clan wordt. De beslissing wordt genomen in Kiyosu, het hoofdkwartier van de Oda clan. Om te zorgen dat Hideyoshi, de vazal die de moordenaar van Nobunaga wist te pakken, niet nog meer macht verkrijgt in de clan, wilt hoofdvazal Shibata Katsuie de derde zoon van Nobunaga als nieuwe leider instellen, terwijl Hideyoshi zijn lot verbindt aan de tweede (en eigenlijk minder geschikte) zoon. Wat volgt is een oorlog.... achter de schermen, waarin zowel Shibata en Hideyoshi zoveel mogelijk steun proberen te krijgen voor hun kandidaat, o.a. door omkoping en valsspelen in 'onschuldige' spelletjes.

Mitani maakt heel vaak 'achter-de-schermen' verhalen, en dit is er ook een van: over een zeer belangrijk moment in de Japanse geschiedenis. Het heeft het uiterlijk van een samourai-film, maar het is eigenlijk een politieke... komedie. Mitani weet een plot vol met politieke intriges enorm toegankelijk, en aantrekkelijk te maken met allerlei kleurrijke personages. Het mist alleen de slapstick chaos van zijn andere films een beetje. Hij duurt ook wel erg lang voor een film: ik denk dat het eigenlijk beter had gewerkt als een korte TV serie.

De tweede aflevering van Juhan Shuttai! was top, dus ik hoop echt dat Crunchyroll hem te pakken krijgt (het licenseren van drama series duurt altijd ietsjes langer om een of andere reden...). De tweede aflevering is een enorm leerzaam verhaal over de relatie tussen de redactie die het product levert, de verkoopafdeling van de uitgever die de oplages en marketing beslist, en de boekhandels die de manga ook daadwerkelijk aan de lezer moeten verkopen. Vooral in Japan is het lijntje tussen de uitgever en de boekhandel best kort en de mensen die vaak langs de boekhandels gaan in Japan, hebben vast wel eens gezien hoe ze series soms extra onder de aandacht brengen bij het publiek met bv. gratis leessamples, mooie uitstallingen en plaatsing van de nieuwe delen, maar deze aflevering legt dat allemaal echt goed uit, zonder dat het een droge documentaire wordt.

Ik heb gisteren via Crunchyroll een aflevering geprobeerd van High School Entrance Exam. Actrice Masami Nagasawa, bekend van onder meer de komische slice-of-life Wood Job! (een aanrader), speelt de rol van een nieuwe docente, die les geeft in Engels op een prestigieuze high school. Een paar dagen voor de entrance exam, wordt duidelijk dat iemand het examen probeert te saboteren, en misschien wel te vernietigen. Wie is de dader en wat is het motief? Is het een leerling of misschien een docent? De eerste aflevering van deze schoolmysterie wist mij in ieder geval genoeg te boeien om verder te kijken.

Ik heb Shinobi - Heart Under Blade gekeken, een verfilming uit 2005 van Futaro Yamada's The Kouga Ninja Scrolls. Het originele boek was een grote invloed op hedendaagse battle manga, en we hebben hem een paar maanden geleden besproken in de Aniway boekenclub. De film is... slecht. Het hele verhaal over de ninja-oorlog tussen de Kouga en Iga in 100 minuten stoppen is onmogelijk, dus er is erg veel gesnoeid. Zo is het nu slechts vijf tegen vijf (in plaats van tien), hebben de meeste ninja maar een of twee minuten schermtijd voor ze alweer moeten vechten (en doodgaan). Het originele boek was juist zo memorabel omdat het zo veel leuke personages had (met allemaal andere krachten), en het was altijd spannend om te zien wie tegen wie zou vechten en om te raden wat de uitkomst van elk gevecht zou zijn, maar in de film is alles enorm gehaast en praktisch niemand krijgt ook maar de tijd om indruk te maken op de kijker.

De film heeft wel een origineel einde, wat zeker niet beter is dan die van het boek, maar ik vind de gedachte achter dit nieuwe einde helemaal niet zo slecht. En hoewel alle personages wel zijn herschreven (Tenzen is helemaal niet zo slecht hier!), valt vooral Oboro's verandering op. In het boek was ze heel erg passief (of actief in het passief zijn), maar hier is ze vrij actief. En wordt ze op een gegeven moment zelfs wraakzuchtig >_>

Voor de liefhebbers, Wakakozake (Drama) S1 staat ook op Crunchyroll, dat wordt weer smullen!