De aflevering van vorige en deze week van Juhan Shuttai! gekeken. Het blijft een fantastische drama over de manga-wereld, die ook nog eens erg leerzaam is. Want tussen de drama tussen redactie, mangaka en de lezers door zie je ook veel over hoe mangabladen in elkaar worden gezet. Want waar hoor je nou een heel gesprek over hoe de taglines in mangabladen worden geschreven? Of waar zie je nou hoe de manuscripten worden gescand en worden geletterd? Aflevering 4, over het vinden van nieuwe mangaka, was ook erg interessant, aangezien de verschillende routes getoond worden (zelf naar de redactie gaan, op beurzen langs uitgeverijen gaan etc), en ook hoe zulke mensen dan worden klaargestoomd voor een debuut.

Het valt me overigens nu pas op hoe goed elke aflevering in elkaar zit. Een aflevering duurt 45 minuten, maar elke aflevering zit echt bomvol verhaal. Hana Kuroki (die de hoofdrol speelt) maakt ook steeds meer indruk. Dit is de eerste keer dat ik haar sowieso zie acteren, maar ze heeft de rol echt goed te pakken.

Ik heb er al een paar keer in dit topic over geschreven, maar kennelijk is Ms. Koizumi Loves Ramen Noodles wel beschikbaar voor Nederlandse kijkers! Viki staat voornamelijk bekend om haar aanbod van Koreaanse drama, maar weggestopt in een hoekje hebben ze ook Japanse drama, waaronder Ramen Loving Girl. Voor iedereen die van voedselvoyeurisme houden en ramen! (De serie is ook erg kort, 4*20 minuten, dus ideaal als tussendoortje)

Ik heb laatst het eerste seizoen van Gotham gekeken, en was blij verrast. Leuke serie dat zich in de Batman-wereld afspeelt voordat Batman er was: de serie gaat over de periode meteen na de moord op de ouders van Bruce Wayne, met een jonge Jim Gordon die het onderzoek naar de moord leidt. Het is eigenlijk een gewone politieserie, in de wereld van Batman voordat er echt gekke slechterikken waren, maar je ziet al tekenen van chaos en gekte. En normaal ben ik geen echte fan van de Penguin, maar die speelt echt een prachtige rol in de serie (je ziet hoe hij zich langzaam maar zeker opwerkt in de criminele wereld). Het is wel jammer dat heel veel van Batman's vijanden al langskomen. Leuk voor de fans, maar een beetje zonde, want ik denk niet dat deze serie per se zo erg hoeft te leunen op de Batman personages (Fish Mooney, een origineel personage, is bijvoorbeeld erg goed).

En natuurlijk kijk ik nog altijd Juhan Shuttai!, wat steeds beter en beter wordt. De aflevering van deze week laat zien dat op een harde, maar overtuigende manier zien dat manga geen kunst is, maar een product, en dat experimentele en innovatieve series alleen maar kunnen leven omdat er ook commerciele, toegankelijke manga bestaan die hoe dan ook geld opleveren. Deze aflevering was ook erg leuk verbonden met SNS: een van de redacteuren in de serie hield de hele tijd een Twitter account bij (@prisonereditor), die ook in het echt steeds realtime werd bijgehouden. In de aflevering van deze week werd de account verwijderd, en dat gebeurde dus ook in het echt! Leuk gebruik van sociale media!

Ik heb laatst via Crunchyroll de dramaserie van The Perfect Insider gekeken. De serie bestaat uit 10 afleveringen, en elke arc beslaat weer een tweetal afleveringen. Terwijl de anime enkel gaat over de arc met betrekking tot Dr. Magata Shiki, de dramaserie richt zich op verschillende 'cases', waarbij het altijd gaat om bizarre locked room murder mysteries. Het is aan studente Nishinosono Moe en haar mentor Saikawa Sohei om deze mysteries op te lossen.

Daarnaast ben ik de dramaserie van Nodame Cantabile aan het kijken. De serie gaat over pianostudent Chiaki, een perfectionist die graag dirigent wilt worden. Op school ontmoet hij Nodame, een klunzig meisje die op haar eigen manier piano speelt. De twee raken betrokken bij de schoolorkesten, waarvan de één bestaat uit elitestudenten en de andere uit misfits en dropouts. De combinatie van slice-of-life, klassieke muziek, (slapstick)humor, en excentrieke muzikanten is heel vermakelijk.

The Perfect Insider heb ik destijds 'live' gekeken en ik vond het een best leuke adaptatie van de S&M serie. Waar de anime echt tergend traag kon zijn, wist de drama juist alles best goed op tempo te houden. Een beetje jammer dat ze uiteindelijk slechts de helft van de S&M serie hebben kunnen doen (en ik vond de eerste helft een stuk beter dan de tweede helft van de serie), maar over het algemeen een goede detective serie.

Ik heb inmiddels zes afleveringen gezien van Dr. Coto's Clinic via Crunchyroll. De serie gaat over een jonge chirurg die om onbekende redenen van Tokio naar een eiland in de middel-of-nowhere verhuist om daar de dokter te worden. Het eiland ligt zo'n zes uur varen van het vaste land en er is slechts één kliniek met één zuster en een kantoormedewerker. Tevens zijn er alleen de middelen om basisoperaties te verrichten.

In het begin van de serie zijn de eilandbewoners argwanend richting de 'stadsjongen met zijn mooi diploma's', maar langzaamaan weet hij het vertrouwen te winnen door hard te werken en levens te redden. Uiteraard een beetje cliché, want opeens worden mensen ziek of gebeuren er ongelukken, en is de dokter natuurlijk in de buurt om een succesvolle operatie te verrichten. Verwacht echter geen realistische medische serie, want daar gaat het niet om. Het is een slice-of-life serie met mooie omgevingen, de nodige drama en humor. Daarnaast staan de relaties tussen de eilandbewoners centraal, die mekaar beschouwen als een grote familie.

Er is zelfs al een topic ervan! :D. Dit is een van de eerste drama die ik ooit heb gezien, en ik vind het nog steeds prachtig. De aflevering met die opa met de watermeloenen is echt... ;_; Het is trouwens gebaseerd op een manga, die weer geinspireerd was door de ervaringen van een echte dokter. Het boek over die dokter is (soort van) in het Engels verkrijgbaar (maar OOP en alleen te vinden voor woekerprijzen).

Heb Kenji Miles Edgeworth, de derde Takarazuka Ace Attorney musical, gekeken. De eerste had ik al eens gezien, en de derde verschilt qua concept niet van van zijn voorganger (ze gebruiken de Engelse namen om het 'sprookjes' gevoel van Takarazuka musicals te behouden). Deze musical is heel losjes gebaseerd op de tweede Ace Attorney Investigations game, in de zin dat het draait om Edgeworth en zijn band met zijn (overleden) vader. Edgeworth en jeugdvriend Larry Butz komen in het verleden terecht, waar Edgeworth erachter komt dat zijn vader niet de rechtvaardige advocaat was die hij zich herinnerde: zijn vader sjoemelt met bewijsmateriaal om er hoe dan ook voor te zorgen dat zijn client, een muzikant die wordt verdacht van een moord in een club, vrijgesproken wordt. Edgeworth probeert de echte dader te vinden om te zorgen dat er geen gerechtelijke dwaling wordt begaan vanwege zijn vader.

En er wordt ook gezongen en gedanst.

Edgeworth zingt en danst met zijn overleden vader.

Wel erg leuk dat de actrices allemaal de animaties van de game echt nadoen.

(Opname van) Turnabout Spotlight gekeken, het eerste 'gewone' toneelstuk van de Ace Attorney serie. Geen musical dus. Het is een origineel verhaal (of een hele, hele, hele losse versie van Turnabout Samurai), over een poging tot moord tijdens een toneelstuk van de Steel Samurai (ja, het is een toneelstuk over een toneelstuk). Het verhaal is redelijk simpel, maar het komt wel over als een echt Ace Attorney verhaal en er worden ook wel leuke dingen gedaan met het medium. En anders dan bij de Takarazuka musicals, voel je echt dat er interactie is tussen de acteurs en het publiek (sowieso begint het stuk met Phoenix en Maya die tussen het publiek gaan zitten, omdat ook zij zijn gekomen voor het Steel Samurai toneelstuk).

The Black Devil and the White Prince (Kurosaki-kun no Iinari ni Nante Naranai) 2016:
Ik heb begin dit jaar de 2 delige drama serie hier van gekeken en hier voor las ik de manga al.
Ik vond de drama iets minder maar wel nog steeds prima gemaakt maar de film vond ik super goed.
Het begon met een kleine herhaling van de drama serie en daarna ging het op dat punt verder. Ik vond het geweldig om Kuro en Shiro als concurrenten te zien strijden voor Yuu. Ik vond vooral de manier hoe Yuu langzaam koos wie ze wilde daten een mooi proces. Ik heb ook veel gelachen bij deze film. Ik vond dit een van de beter lovecom die ik heb gekeken de laatste tijd. Ik ben blij dat mijn ship bij elkaar kwam aan het einde anders was ik denk ik wel teleurgesteld geweest. Ik raad deze live action ook zeker aan aan mensen die houden van Romance live action films en series. Ik raad ook de drama van 2015 aan want die geeft het verhaal weer dat voor af gaat aan de film.

Dramaseries heb ik al een tijdje niet meer gezien, ik probeer wel periodiek films te kijken, ik heb er onlangs weer een paar gezien:

Beyond the Memories is een romance/drama/slice-of-life; Kanna verliest haar jeugdvriend Haruta bij een verkeersongeluk, toen ze nog op school zat. Jaren later als jong volwassen vrouw ervaart ze nog steeds de emotionele pijn en schuldgevoelens. Roku heeft ook iemand in het verleden verloren door een ongeval, ook hij voelt nog steeds de gevolgen hiervan. De twee ontmoeten elkaar via het werk die ze verrichten en leren van elkaars verleden. De film is mooi om te zien en is geen standaard romance. Het gaat meer over het overkomen en het accepteren van de gebeurtenissen die hebben plaatsgevonden.

No Longer Heroine (Heroine Disqualified) is een grappige school rom-com; Hatori speelt de knappe "heroine" van het verhaal en is verlieft op haar jeugdvriend Rita. Helaas voor haar gaat hij daten met het minst populairste meisje van de school, "glasses girl" Adachi. Dit kan natuurlijk niet en Hatori besluit de "evil heroine" te worden en Rita terug te stelen. Ondertussen begint de populairste jongen van de school, Kosuke, interesse te krijgen in Hatori. Het verhaal is zo onorigineel als het maar kan zijn, maar dit maakt het nog niet minder leuk om te kijken. Het eerste gedeelte van de film zit vol met komische (cliché) scenes en anime tropes steken ook de kop op, terwijl het tweede gedeelte van de film een meer serieuzere romance sfeer heeft.

Shiori to Shimiko no Kaiki Jikenbo (The Strange Case Files of Shiori and Shimiko): Erg leuke horror-comedy drama (van alweer wat jaartjes geleden), gebaseerd op de gelijknamige shojo horror-comedy manga van Daijiro Morohoshi. De serie gaat over de rare avonturen van de altijd energieke, maar ietswat aparte Shiori (Nao Minamisawa) en de 'gewone' Shimiko (ex-AKB48 Acchan). Elke aflevering heeft een redelijk klassiek horror/fantasy begin (een moordende stalker, een geheimzinnige bibliotheek in een andere dimensie, een zelfmoord-adviescentrum, een groepsdate met spoken...), maar de sfeer is altijd meer comedy-achtig, met prettig gestoorde humor (waarom eten ze hun lunch altijd op het toilet? Waarom houden ze een mini-rechtszaak op het toilet?!). De sfeer lijkt op die van een strip, en juist omdat het live-action is voelt het allemaal net extra bizar aan. En Minamisawa is echt fantastisch in de rol van Shiori, die ze speelt met een aanstekelijke enthousiasme.

Ichi no Higeki (De Tragedie van Één): TV special van het afgelopen weekend, gebaseerd op een boekenserie waarvan ik ooit een kort verhaal heb vertaald. Een kidnapper ontvoert per ongeluk het verkeerde kind (vriendje), maar heeft het niet door en eist alsnog losgeld van het oorspronkelijke doelwit. Door een serie bijna onmogelijke opdrachten van de kidnapper, en pech, mislukt de deal en het ontvoerde kind word dood gevonden. De hoofdverdachte blijkt een perfect alibi te hebben: hij was de hele dag bij Rintaro, een detectiveschrijver en de zoon van de inspecteur die het onderzoek leidt. Toch heeft Rintaro het gevoel dat hij gebruikt is...

Aan de ene kant is het een redelijk trouwe verfilming van het verhaal. Op wat kleine veranderingen in het plot na, zit alles erin wat erin moet. Hiroki Hasegawa speelt een perfecte Rintaro en de vioolmuziek! Ik wou dat ze vaker soundtracks uitbrachten van dit soort one-shot TV specials. Maar aan de andere kant... alle symboliek van de titel is verdwenen. Er waren meerdere redenen waarom het De Tragedie van Één heette, een daarvan was omdat het boek in de eerste persoon was geschreven (er is ook een De Tragedie van Twee, in de tweede persoon). Maar dat is niet echt goed te doen in een TV productie, dus daar ben je al een belangrijke reden voor de titel kwijt. Er was nog een andere reden, maar dat hebben ze ook uit het plot geschreven... dus nu heb je wel een aardige TV special, maar de titel heeft niets met de inhoud te maken...

(Oh, en ik had de eerste aflevering van de MacGyver reboot gekeken, maar :( )

MacGyver reboot???

Yep, is vrijdag begonnen. MacGyver heeft nu een team en zo :/