Ach, vergeleken met vroeger zijn er nu veel meer anime per seizoen en komen ze ook allemaal onze kant op (fansubs, Crunchyroll, retail etc) dus dan begint het feit dat veel ervan op elkaar lijken wel erg op te vallen. Persoonlijk hoeft voor mij een serie niet super origineel te zijn, zolang het diens afzonderlijke elementen goed uitvoert, want als ik altijd originaliteit zou eisen dan verloopt praktisch 90% van de series volgens een stramien dat ik al ken. En hey, bijna elk seizoen heeft weer een paar uitschieters die je enthousiast kunnen maken, dus die maken het ook waard.

Hetzelfde is trouwens zo in elk medium nu ik er zo over nadenk - zelfs alle niet-reality-tv is weer de zoveelste crime-serie, of soap, of whatever. En in games heb je ook de zoveelste FPS, hack 'n slash of platformer, die ook allemaal op elkaar lijken. Ze spelen overal op safe.

In ieder geval, de tweede episode van Dansai Bunri no Crime Edge legt tenminste het plot wat beter uit - moordwapens zijn vervloekt en nemen hun gebruikers over, ze proberen allemaal het meisje met het vervloekte haar te doden omdat ze dan een wens kunnen doen en dit is een spel dat al generaties aan de gang is (wat me doet afvragen hoe de vervloekte meisjes zich überhaupt voortplanten, maar goed). Doet me denken aan een kruising tussen de plots van Mirai Nikki en Jojo's Bizarre Adventure. Het voelt inderdaad wel alsof het een beetje in de blender is gegooid, maar om eerlijk te zijn was het nog best amusant om te kijken. De hoofdpersonages hebben chemie, ze weten de sfeer soms goed neer te zetten en elk karakter is heerlijk dysfunctioneel. Ik verwacht hier geen topper uit, maar behalve als ze de derde ep weten te verklooien, blijf ik de serie waarschijnlijk wel volgen.

Een serie hoeft absoluut niet origineel te zijn, zolang het maar speciaal is. Dat is 100% bewezen door Boku wa Tomodachi ga Sukunai.

Dansai Bunri no Crime Edge ep 2

Het verhaal is bekend gemaakt... en dat is ongelofelijk saai. Het is aflevering 2 en het zit nu al volgeknipt met gaten.
De yandere deze aflevering had de oplossing in haar hand, waarom gebruikte ze het niet?
Wat de aflevering zo saai maakt, is dat ze een hoop lawaai maken om iets wat eigenlijk helemaal niet zo moeilijk is. Verder is het 'spel' erg oneerlijk. Ook zijn die namen zo extreem vervelend. 'Injection of coma death', waarom???
En wie liet Belarus uit het gekkenhuis?
Het grootste probleem is dus dat alles te emotioneel en vergezocht is zonder dat het betekenis heeft.
Wat in de eerste aflevering zo grappig was, was nu helemaal weg. Ik geef de anime nog 2 afleveringen om zich te verbeteren, anders kap ik ermee.
Ik ben wel positief over het introlied. Dat is echt geknipt voor de serie.

Majestic Prince ep. 2: De vijf jongeren worden als helden onthaald, maar kunnen niet goed omgaan met de plotselinge populariteit. Tijdens hun volgende missie gaat het hen minder goed af.
Deze aflevering 'leent' duidelijk van andere series. Het MJP-team zit blijkbaar met geldproblemen en dus maken ze een show van hun missies (Starship Operators) en plakken de vechtmachines vol met sponsors (Tiger & Bunny). De machines zijn gelinkt aan het dna van de bestuurder (klinkklare onzin), waardoor de machine zo sterk is als de wilskracht van de piloot (Full Metal Panic ?).
Aflevering 1 was al vrij gemiddeld, maar aflevering 2 laat geen stijgende lijn zien. Deze serie is een samenraapsel van andere series, en laat ik daar nou geen zin in hebben.


Als je even wil lachen, kijk dan Glass no Kamen Desu ga. Je zult hem zonder subs moeten kijken, want het is zo slecht dat geen subgroep hier zin in heeft. Ja, zelfs slechter dan Sparrow's Hotel. Het bewijs dat er altijd nog slechter dan slechtst bestaat.

Een short slechter dan Teekyuu? Hahahaha, oh damn...

...

Ok, dit is geen anime meer. Nope. Ik weiger het als dat te erkennen. Freaking amateurfilmpjes op youtube zijn van betere kwaliteit dan deze troep!

Ik..ik vraag gewoon, waarom hebben ze dit gemaakt? Waarom? Wat is het publiek ervoor? Wie kijkt dit? Wie maakt dit? Wie financiert dit? Waarom bestaat dit? Wat is het punt van mijn leven? Waarom kijk ik dit? Waarom vraag ik mezelf niet, wat ben ik bereid te vergeven en te negeren (niet fucking dit!) Waarom bestaat het universum nog als het dit heeft voortgebracht?

Waaromwaaromwaaromwaaromwaaromwaaromwaaromwaaromwaaromwaarom....

And now for something completely different.

Valvrave the Liberator

Het is weer eens de toekomst en het grootste deel van de mensheid leeft in de ruimte in grote ruimtestations. Er zijn weliswaar schermutselingen tussen bepaalde facties - die van de hoofdrolspelers en wat lijkt op een kruising tussen Russen en nazi's, erg subtiel - maar alles is pais en vree en onze hoofdpersoon gaat happy happy vrolijk naar school, omringd door een stel stereotypes. Maar dan breekt uiteraard de hel los als hun station binnengevallen, ziet hij zijn love interest offscreen geblazen worden (ik ga er niet van uit dat ze dood is voordat ik brokjes zie liggen) en dendert er een robot uit een geheim lab naar bovengronds, waarna hij wraak zweert, zijn ziel verkoopt aan de robot en begint te vechten. Natuurlijk redt hij de dag, waarna de villain doodleuk naar hem toeloopt en hem neersteekt en overhoop knalt. Huh. Dat was een korte serie.

Of dat zou het zijn als de hoofdpersoon niet in een soort vampier veranderde en de nek van de badguy aan gort beet.

Zoals waarschijnlijk wel duidelijk zal worden, heb ik moeite de serie serieus te nemen. Het zwermt van de cliché's, de robots zien er debiel uit en de 'duistere kanten' zijn nogal hilarisch. Toch, het verveelt niet, de gevechten zijn best flitsend en het wekte wel mijn interesse wat ze gaan doen met alle weirde elementen die ze net tentoon hebben gesteld. Vooruit dan maar, nog een ep of twee voordat ik duidelijk weet wat ik van de serie moet vinden.

Even een mecha ronde deze keer.

Majestic Prince Ep.2
Nou, deze serie is niets voor mij. De personages spreken me gewoon echt niet aan in hun lompe gedrag met persoonlijke gimmicks om ze toch wat inhoud mee te geven. In deze tweede aflevering wordt het project commercieel exploiteert waardoor de bots, reclame op zich krijgen. Ook komt de nemesis van de groep even om de deur kijken. Dat resulteert in wat CG eyecandy voor de liefhebber maar ik kon alleen maar de geluidjes horen van de wapens die uit een willekeurige FPS getrokken lijken te zijn (grenadelauncher, machinegun, sniper). Er is vast wel een markt voor zo'n serie maar ik erger me alleen maar dus laat de serie zitten.

Gargantia Ep.2 stream
Ik kon niet wachten na gehoord te hebben dat deze episode reeds beschikbaar was, om te kijken welke richting dit verhaal in zou gaan. Ik zal niet ingaan op wat er precies gebeurd aangezien de meeste de 2e aflvering nog niet gezien hebben lijkt me, en ik niets wil spoilen. Over het algemeen genomen neemt de serie nu wat gas terug en gaat in op de 'nieuwe' wereld en zijn blonde gast. De energievoorziening vond ik maar raar eerlijk gezegd en begreep ik weinig van maar dat zal wel door de gebrekkige ondertiteling zijn gekomen. Ik ben benieuwd wat de uitwerking zal zijn van de laatste actiescene op het geheel, wellicht wordt de reactie wat overtrokken bevonden namelijk.

Kakumeiki Valgrave Ep.1
Meerderheid van de mensheid leeft in ruimtestations maar het dagelijks leven van burgers is eigenlijk weinig veranderd. Er zijn echter wel verschillende staten of facties die elkaar beconcurreren. Dorsia gebruikt daarbij de wapens is derhalve ietwat fascistoïde, en onze held woont in een neutrale staat JIOR. Hij leeft zijn leventje en wil net zijn liefde bekennen aan een klasgenote Shoko. Boemklatz, Dorsia valt aan om een geheime Mecha in beslag te nemen en zij lijkt gedood te worden tijdens de aanval. Onze held wordt boos, gaat in de experimentele Mecha zitten en sloopt de aanvallers. Maar niet voordat hij zijn menselijkheid offert aan de genie in the bottle, of mecha in dit geval. De resultaten van dit offer komen we al snel te weten.
Zo, da's hele hap informatie voor één keer maar niettemin weet de serie het over het algemeen vrij duidelijk te brengen, op een stukje in het begin na waar een geschiedenislesje gegeven wordt maar tegelijkertijd gefocust wordt op de ontluikende romance. De gebruikte plotdevices zijn vrij lomp maar krijgen wel hetgeen gedaan waardoor je als kijker toch nieuwsgierig blijft. Dit lijkt een best leuke rechtaan actieserie lijkt te worden met op de achtergrond een galactisch strijd. Er is echter nog wel een reëel risico aanwezig dat de anime teveel hooi op zijn vork wil nemen. Ik kijk het nog wel aan of dat ook daadwerkelijk gebeurd.

Karneval ep. 2: De spil van alles is Nai, een verlegen jongen met een 'verborgen kracht'. Twee organisaties proberen hem in deze aflevering te bemachtigen, maar uiteindelijk winnen natuurlijk de good guys uit Circus. De vijand bestaat uit een stelletje freaks: een soort oger en mensen die vechten met hun haar en met hun ogen. De ontknoping van dit gevecht was wel erg slecht en de nadruk lijkt te liggen op vechtende bishonen. Ik heb me de afgelopen seizoenen al vaak genoeg gebrand aan dit soort joseiseries, dus ik laat deze toch maar varen. Maar het is zeker geen slechte show, een aanrader voor wie van kleurrijke personages en doldwaze actie houdt.

The Devil is a Part-Timer ep. 2: Tot zover weten ze de humor er goed in te houden en zijn ze ook de magische wereld Ente Isla niet vergeten. Mijn favoriete personage is Alsiel/Shiro, omdat hij zich nog precies hetzelfde gedraagt wanneer Emilia/Emi hen bezoekt. Er lijkt nog een derde groep in het spel te zijn die het op zowel Sadao als Emi gemunt heeft, dus ik ben benieuwd wie dat is. Alsjeblieft laat het niet het meisje zijn dat verliefd is op Sadao.

Devil Survivor 2 ep. 2: Deze aflevering was helaas een beetje langzaam. Ik wordt niet enthousiast van de zoveelste geheime organisatie met mysterieuze doeleinden. Wat deze serie wel goed doet, is de gevolgen van de monsters laten zien. Dit wordt niet naar de achtergrond geschoven zoals bij Karneval of Majestic Prince, maar de hoofdpersonen krijgen echt een reden om te vechten. O ja, daar zit nog mijn grootste bezwaar: summoning is op den duur een saai concept, omdat de hoofdpersonen alleen maar toekijken hoe hun monsters vechten. Je ziet Hibiki er steeds wel actief bijstaan met zijn mobieltje, maar krijgt niet het gevoel dat hij daadwerkelijk iets bijdraagt aan het gevecht. Ik neem aan dat je in de game ook niet gewoon staat toe te kijken. Tot nu toe lijkt ook deze game-adaptatie een monster-van-de-weekserie te worden en dan denk ik niet dat ik tot het einde kijk.

Valvrave the Liberator
Dat heb ik weer. Heb ik net een favoriet personage uitgekozen, wordt ze overhoop geschoten. En ze had nog wel dezelfde voice actor als Chihaya uit Chihayafuru. Jammer.
Weet je, een van de dingen die Gargantia boven Majestic Prince en Valvrave plaatst is dat de mechapiloot goed in zijn werk is door ervaring. Het is volkomen bizar dat een middelbare scholier zonder enige ervaring meteen zo'n machine kan besturen en bovendien kan winnen. Oké, stel dat de machine zo geavanceerd is, dat de besturing ongelofelijk makkelijk is. Maar met die redenering heb je niet eens een piloot nodig, stop er gewoon AI in.

Oké, ik heb weer kunnen mopperen, maar wat ik wel leuk vond aan deze aflevering is dat de setting al redelijk is uitgewerkt en dat de bewoners van dit ruimteschip niet immuun zijn voor vijandelijk vuur. Dus ik wacht voor de zoveelste keer weer op een goed verhaal in de volgende aflevering. Laat dit alsjeblieft geen serie zijn over een wonderjongen die vecht om zijn vrienden te beschermen, daarvan hebben we al 13 in een dozijn. Oké, nog geen over een vampier.

In de games lopen ze inderdaad zij aan zij met die monsters te vechten, omdat het summonen van die beesten ze sterker en meer resistenter voor verwondingen maakt. Beetje vreemd dat ze hier maar een beetje rond staan tijdens het gevecht - in het bronmateriaal had je soms juist momenten dat er niet eens monsters waren en je het in je eentje moest opknappen.

En hoewel het plot later ook te maken krijgt met een strijd tussen verschillende facties, blijft het wel deels monster-of-the-week, en dat werkt wel minder in de serie dan in de game. In de game zijn die monsters namelijk ontzettend sterke eindbazen die je al snel leert te vrezen, en de hele dag lang ben je panisch aan het zorgen dat je sterk genoeg voor ze bent, terwijl je ook alle normale missies moet voltooien, je teamleden moet redden (het spel heeft 'survivor' in de titel voor een reden - driekwart van je team kan gruwelijk doodgaan als je niet uitkijkt) en de relatie met de personages om je heen moet uitwerken (voor zowel verhaal,- als gameplayredenen). Je zit onder constante tijdsdruk. Dat gevoel is iets dat mist in de anime, ook omdat ik er nog niet zeker van ben dat ze het aandurven om een paar personages om zeep te helpen.

Als iemand die de game gespeeld heeft blijf ik het sowieso kijken, maar ik kan begrijpen dat iemand die dat niet heeft mist wat het bronmateriaal zo sterk maakt.


Heh, ja, dat zat ik ook al te denken. Weten hoe de armen van het ding werken om een gast weg te meppen, ok. Maar hij kan pardoes vliegen, getrainde soldaten met flitsende aanvallen in de pan hakken en weer moeiteloos ergens landen? Yeah, right. Als je in een auto stapt kun je ook niet instant rijden, laat staan een grote robot.

Maar goed, ik heb het hier over een serie waar de hoofdpersoon in een halve vampier verandert omdat hij magische symbolen op zijn bloedcellen krijgt.

Hij kreeg iets geinjecteerd in zijn nek (nanomachines?) dus deze keer wordt het vrij duidelijk gemaakt hoe en wat. Ze lieten hem zelfs ergelijk lang lopen aanklooien in de cockpit voordat het moment daar was, wat mij betreft. Maar sowieso houden ze er in Japan nogal van om de operende mecha een soort symbiose te laten zijn tussen de menselijk geest en de machinale, die kan heel dierlijk zijn zoals in Evangelion maar ook een daadwerkelijk eigen bewustzijn hebben. Dat laatste lijkt hier van toepassing aangezien ik de avatar in het opstart-scherm ook prominent in de ED terugkomt.
Ik vond het persoonlijk irritanter dat de aanvaller de beschermende globe kapot schoten maar dat er werkelijk niets gebeurde met de interne wereld, geen masale decompressie of iets.
En die Shoko komt idd nog wel terug denk ik. Meer de vraag aan welke zijde van het conflict

Dan nog. Het voelt een beetje als een goedkope verhaalmethode om alles aan de gang te krijgen. Alsof je alles maar kunt wegverklaren met 'want nanomachines'. Maar goed, dit is verre van de enige serie die dat doet.


De badguys, want dat is dramatischer, lijkt mij. Want nanomachines.

The Devil is a Part-timer ep. 2 bewijst dat ze niet al hun kruit verschoten hebben in de eerste ep, want deze is zowaar nog beter dan het eerste. Het concept wordt leuk uitgewerkt, er zijn veel geslaagde grappen, het gedrag van de personages heeft realistische repercussies en met de aanslag op zowel Sadao en Yusa en de aardbevingen is het plot ook in gang gezet. Ik blijf dit wel volgen.

Overigens denk ik niet dat het die andere part-timer is, Yupa, al zal ze waarschijnlijk wel wat geheimen herbergen (gezien die aardbevingen).

Het zouden ook e.o.a. genetisch DNA serum kunen zijn hoor
Maar ja, goedkoop, maar doeltreffend. Bij vrijwel elke fantasy en/of sc-fi anime vallen zoveel gaten te schieten in de verhaallijn dat ik me er maar bij neergelegd heb. Anders valt er weinig aan te genieten aan zulke shows. Sowieso val je altijd in het verhaal in een tijd waar de mecha's er reeds zijn en dat er net toevallig een heel speciale ontdekt/uitgevonden is. In het Mecha-genre moet alles meteen/direct gebeuren en niet een ellelange training aan vooraf gaan. Instant transformation is wel een beetje het keyword.

Shoko gaat hem iig nog een keertje terug halen als de held doordraait. Er is overigens ook een goeie kans dat Shoko geheugenverlies heeft.
Ach ja, toch maar eens die tweede aflevering zien voordat er teveel bij elkaar gespeculeerd wordt hehe


Nu eerst maar eens de andere series checken

O begin niet over dna. Die verklaring gaven ze in Majestic Prince ook, maar je dna heeft niets te maken met ervaring. Het is niet zo dat zodra je leert autorijden dit wordt opgeslagen in je dna.

My Teen Romantic Comedy SNAFU ep. 2: Helaas, ook deze serie gaat een generieke highschoolkant in. In de eerste helft leeft Yui zich beter te uiten, in de tweede helft leert een otaku met Chuunibyou (goh, van welke serie zouden ze dat nou hebben?) omgaan met kritiek. Slaapverwekkend saai, dus ook deze kras ik van mijn lijst.

Nog 7 series over! (en 2 uit voorgaande seizoenen)

Chuunibyou's komen steeds vaker voor, lijkt het wel, Orashura vorig seizoen had er ook een paar. Al zijn ze al een ouder concept - Kobato uit Haganai is er ook een, bijvoorbeeld - dat nu gewoon meer opvalt omdat Kyoani's serie succesvol was. Vraag me af tot hoever de correlatie gaat, want de light novels van de serie bestonden waarschijnlijk al voor Chu2Koi er was. Al kan het wel zijn dat adaptaties meer ge-greenlight worden als ze opmerken dat er chuunibyou's in zitten.

In ieder geval, de tweede episode van My Teen Romantic Comedy SNAFU was inderdaad niets om over naar huis te schrijven. Dit soort verhaal, want we weten allemaal hoe het zal lopen, ligt me sowieso niet en de serie weet gewoon niets speciaals te bieden. Ik denk dat ik nog de derde episode kijk en dan een vervangende serie voor vrijdagavond zoek.

Grrr, waar blijft Railgun, dammit.

Edit: En Railgun is hier, weee.

To Aru Kagaku no Railgun S

Hoewel de series niet compleet foutloos zijn, volg ik al jaren met plezier de vele incarnaties van de To Aru serie, en de eerste Railgun serie - een spinoff die focusde op electrische kontschopper Misaka Mikoto - was mijn favoriet van de drie. Het verhaal kon af en toe langzaam gaan, zeker vergeleken met de hoofdserie, maar wist dat goed te maken met een grotere focus op karakterontwikkeling en een dieper uitgewerkt plot. Ik stond dit vervolg dus ook wel aan te juichen.

De eerste episode volgt hetzelfde stramien als de eerste ep van de eerste serie - we krijgen weer een introductie van alle hoofdpersonages, wat foreshadowing voor later en wat tuig dat in elkaar getrapt moet worden, zodat de personages hun krachten voluit kunnen laten gaan. Het pikt ook gelijk op waar de eerste serie eindigde en gezien de opening zullen zowel Touma als Accelerator hun intrede doen, en zal het plot gaan over het Sisters Project waar ze eerder al mee te maken kreeg. Het is genoeg om mij vooruit te laten kijken naar de rest van de serie, dus in mijn schema is deze serie zich dus al van een plek verzekerd.

Haha, weet ik. Al was het bij Majestic Prince toch meer dat de mecha om hun DNA gebouwd is? Maar goed, ik heb niet al teveel aandacht gegeven aan die serie omdat ik hem toch al dacht te droppen. Het ging mij er meer om dat ze hier iig nog een poging hadden gedaan voor een uitleg, al blijft het vooruit schuiven van de uiteenzetting totdat er iets is wat het e.e.a. bij toverslag mogelijk maakt zoals Dvalinn zei. Iets dat de meeste mecha-series meestal helemaal laten zitten.
Wel toevallig dat deze insteek opeens opkomt in een mecha-serie. Was net begonnen met het herkijken van Trinity Blood waarin ook een mix van vampiers en technologie zit, al zij het heel anders.

Hataraku Maou-sama Ep.2
In principe is het uitgangspunt van deze serie niets nieuw. Twee initiële tegenpolen van elkaar worden samen in een vreemde situatie geplaatst en worden genoodzaakt om samen te werken. Ze groeien naar elkaar toe en beginne elkaar gaandeweg beter te begrijpen. Goed, hier is de setting natuurlijk tamelijk bizar, een demonlord en een held die naar het regulier Japan worden gebracht en gestript van hun krachten. Maar juist in het uitbuiten van deze anticlimax ligt de kracht van de serie. De confrontatie tussen held en lord waarbij dramatische muziek wordt opgezet, hun gezichten verkrampen tot grijzen wanneer ze hun plannen uiteenzetten maar op de achtergrond nog wel de koplampen van een voorbijrijdende auto langs komen. Prachtig, zelfde verhaal als het 100yen aardappelschilmesje en het misverstand van de politie dat het om een probleem in de relationele sfeer ging. Maar de vooruitgang van het plot wordt ook aan gedacht, een sneak-attack en de komst van dubieuze aardbevingen. Als de serie dit niveau van uitvoering weet vast te houden kan dit wel een van de toppertjes van dit seizoen worden wat mij betreft.

Yahari Ore no Romcom etc. Ep.2
Hmm, dit viel me eigenlijk ook wat tegen. Ik had van hoofdstukken uit de manga gelezen voordat deze uitkwam en wat ik me ervan kan herinneren was het daar Yui's arc iets beter uitgewerkt. Het meelopen om maar bij de populaire groep te blijven kwam daar net iets beter over. Evenals de scene met het commentaar op het verhaal van de dikke otaku. De gebreken van de personen in de club kwamen gewoon niet echt over in de anime en dat is een probleem aangezien de serie daar eigenlijk om draait, anders wordt het idd de zoveelste highschool romcom...
Volgens bestaat het begrip 8schooler-syndrome of chuunibyou als term wel langer dat de serie erover maar werd deze anders genoemd. Er is blijkbaar nu een geaccepteerde naam voor die geen uitleg behoeft terwijl dat gedrag voorheen meer be/omschreven werd. Ah boeien ook.

Devil Survivor 2 Ep.2
We komen er nu achter dat er zich blijkbaar een ramp heeft voltrokken. Niet alleen ons trio is betrokken geraakt bij een demoon-incident, dit schijnt over de hele stad opeens te gebruiken. Ik dacht dat dit spel al een tijdje rondzwierf? :s Maar goed, ze worden bij een geheime organisatie van de overheid gebracht waar we als kijker meer te weten komen wat er nu precies aan de hand is.
Ik weet moeilijk wat ik van deze anime moet vinden omdat de goede punten in verhouding staan tot een aantal mijns inziens slechte punten. Eerst de goede, de sfeer is goed gekozen met de kleurenfilter en de setting doet een beetje aan Durarara denken, maar dat komt meer door de samenstelling van het trio denk ik. Verder weet de serie te onderhouden door rustige delen af te wisselen met actiescenes. In eerste instantie dacht ik ook te zien dat de leeftijden nu eens realistisch waren voor de verandering maar dat bleek als snel een deceptie toen de baas als 17 bestempeld werd en de prof blijkbaar ook tamelijk jong is. Maar dan mijn grootste obstakel: de vernietiging van de wereld?! Binnen zes dagen zelfs? Wat hebben ze uitgespookt al tijd dat het zo krap aan is? En nog een miniem puntje, mysterieuze lui die op hoge gebouwen staan, zijn we niet klaar met zulke scenes?
Desondanks mijn gezeur lijkt het me wel een aardige actieserie worden. De demonen zien er in principe tof uit maar zullen nog wel iets moeilijker moeten worden om te overwinnen in de gevechten, nu kreeg ik er een beetje een Pokemon gevoel bij eerlijk gezegd. Al met al heb ik nog steeds niet echt een idee wat ik me de serie aanmoet, derde aflevering zal bepalen.

Ondanks dat ik niet het geduld kon opbrengen voor het verhaaltempo in de eerste aflevering van Flowers of Evil heb ik toch de tweede aflevering gekeken. Het verhaaltempo is helaas hetzelfde, maar er gebeurt tenminste iets. Takao neemt in een opwelling de gymkleding van zijn geliefde Nanako mee, maar de herrieschopper Sawa heeft dit gezien. Ze besluit hem te chanteren, hij moet haar gaan vermaken opdat zij zijn geheim bewaart. Takao zit in zak en as, want als dit geheim uitkomt wordt hij bestempeld als 'hentai', zal Nanako hem haten en is zijn schoolleven voorbij.

Hierop werd ik geïntrigeerd; Takao gedraagt zich echt als een tiener die het einde van zijn leven beleeft wanneer hij iets niet doet dat niet mag. Zijn geweten is volkomen juist, wat hij heeft gedaan is ongehoord. Ik kon niet voorspellen hoe dit zou aflopen, dus besloot ik de manga te lezen. In 5 minuten had ik hetzelfde verhaal gelezen als 40 minuten anime. Maar wat mij wel opviel was dat de typische manga-art niet bij de personages past. Sawa ziet er in de anime veel duivelser uit dan in de manga. Ja, ik ga het echt zeggen: ik prefereer de art van de anime boven de manga. Maar niet het verhaaltempo, dus kijk ik niet verder.

Eigenlijk geef ik de regisseur groot gelijk met dit verhaaltempo. Want na het tweede volume van de manga stort het verhaal in elkaar. Alle personages draaien compleet door en je zit eigenlijk te kijken naar drie gestoorden die hun leven verwoesten. Dus als de anime het verhaal uit de eerste twee delen zou kunnen vertellen en daar een origineel einde aan breien, dan denk ik dat de anime de manga zou kunnen overtreffen.

It's Bunny Drop all over again. Nog zo'n anime die goed weet waar die moet stoppen.

Dezelfde character designer heeft aan beide gewerkt, dus ik denk dat het daar door komt.


Hahaha, oh man, ik heb gelezen over het manga-einde van die serie. Ik denk dat ik gewoon lekker doe alsof de anime het enige is wat bestaat.