Photokano

Een serie gebaseerd op een shady fotografie-spel waarbij het een van de doelen was meiden in skimpy outfits vast te leggen op je creepo-camera. Need I say more?

Uiteraard is de serie troep - de saaie hoofdpersoon vertelt elk detail van zijn oersaaie bestaan en houdt zijn klep maar niet, elke personage is niets meer dan een stereotype en het hele geheel voelt ook echt aan alsof je iemand een slechte datingsim ziet spelen. Het is saai, cliché, oninteressant, beledigend voor je intelligentie en nog meer onvriendelijke woorden. Zonde van de voice actors ook, die toch niet de minsten zijn.

Ik kan het dus missen als kiespijn.

Aku no Hana

De stijl is het eerste dat opvalt aan de serie - alles is met rotoscope gedaan, waardoor het erg realistisch is en het duidelijk een eigen smoel heeft. Realisme is sowieso iets waar de serie zich op richt, aangezien het meer speelt als een soort tienerdrama (vol afpersing en dergelijke, geloof ik) dan een normale anime die zich op school afspeelt. Ach, heb je tenminste een keer een serie zonder een typische tsundere.

De serie is wel traaaaag (er gebeurt echt bijna geen ene moer), maar ik moet kennen dat het me meer boeide dan een serie als Photo Kano. Geen idee hoe het zich verder zal vergaan, zowel op verhaalgebied (waar nu nog amper wat over valt te zeggen) als pacing, maar ik gun het nog een paar eps.


Heh, ja, dat merkte ik ook al op. Kleine verwijzing of toeval?

Ah, het heeft dus een naam, rotoscoop. Cool, ik zou het wel vaker terug willen zien. De producer was al bang voor de negatieve reacties, want er werd geen enkele characterdesign uitgegeven voordat de eerste aflevering uitkwam.

Vanavond weer zeven (!) nieuwe series op het programma.

Volgens mij wordt het wel eens vaker gebruikt bij anime films.

Bij 'A scanner darkly' werkte het in ieder geval wel goed (IMO uiteraard).

Photokano
Halverwege afgezet. Generieker dan dit kan bijna niet. Meer woorden verdient het niet.

Dansai Bunri no Crime Edge
Ondanks dat de pacing naar mijn gevoel redelijk vlot ging vond ik dit toch interessant. Het gegeven dat een meisje met onknipbaar lang haar een chance encounter heeft met een jongen die graag het haar van meisjes knipt riekt een beetje naar een plot device. Desalniettemin heeft het een raar sfeertje en dat mag ik wel. Deze ga ik voorlopig lekker verder kijken.

Aku no Hana
Het ziet er niet heel mooi uit (zowel qua animatie als achtergronden), maar toch sprak het stijltje me wel aan. Daarbij houd ik ontzettend van langzame verhalen, hoe tergend ook . De OP en ED waren inderdaad niet fantastisch, maar toch past het wel bij de serie heb ik het idee (met name de ED). Het sfeertje is ook aardig drukkend. Ook deze komt op mijn kijkprogramma.

Yahari Ore no Seishun Love Come wa Machigatteiru
Ook dit voelde best wel generiek aan. Zie de redevoering van Dvalinn25. De pogingen tot gevatte opmerkingen van de personages voelde van tijd tot tijd een beetje Bakemonogatari, alleen dan minder goed uitgevoerd.

Vanavond de rest van het nieuwe spul maar eens kijken. Het belooft voorlopig geen spetterend seizoen te worden. Gelukkig heb ik Chihayafuru nog.

Oreimo 2
Ik weet echt niet wat ik van deze serie moet denken. Seizoen 1 was namelijk een van de eerste series die ik wekelijks keek en, wel, toen vond ik alles leuk. Na het kijken van deze aflevering merk ik twee dingen: ik erger me aan Kirino, die zich weer als een bitch gedraagt, en ik erger me aan Kyousuke, die weer over zich heen laat lopen. Dit conflicteert nogal met de positieve herinnering die ik aan deze serie heb.
Ik snap niet waarom Kirino en Kyousuke weer terug bij af zijn, maar ik geef de serie nog een kans omwille van de herinnering.

Zettai Boei Leviathan
Gelukkig is daar dan ook weer Leviathan, een fantasyserie zó generiek dat dit ongetwijfeld een slaapmiddel van begin tot eind zal zijn. Drie zeer jonge meisjes, soms schaars gekleed, hebben magische en fysieke krachten. Zij zullen later tegen monsters gaan vechten ofzo. En dan is er nog een fee die altijd honger heeft, dat is de terugkomende grap in deze aflevering.
Ik kan geen enkel positief punt noemen, dus deze streep ik weg.

Namiuchigiwa no Muromi san

Een comedy over een jongen die tijdens een rustig dagje vissen opeens een zeemeermin aan de haak slaat, Muromi, die uit verveling maar rond blijft hangen, hem constant nart en allerlei vreemde dingen uitkraamt.

In principe is de opzet best interessant, maar laat de uitwerking wat te wensen over. De meeste grappen slaan de plank mis, de brabbelende Muromi komt eerder irritant dan humoristisch over en de artstyle ziet er redelijk cheap uit, waardoor de serie ook geen oogsnoep te bieden heeft van de zee of iets dergelijks. Hoewel ik me niet heb verveeld, geef ik de serie ook geen hoge kans mij te blijven interesseren op de langere termijn. 3-episode rule geldt hier weer voor - als het diens geslaagde-grappen-quotiënt niet weet op te krikken, laat ik de serie vallen.

Oreimo 2

Het tweede seizoen van Oreimo pakt praktisch de boel op waar het vorige seizoen eindigde; Kirino is teruggekomen uit Amerika, Kuroneko zit in een club samen met Kyousuke en Ayase is een yandere. Dat heeft zowel voor,- als nadelen.

Om het slechte als eerst weg te werken, de terugkomst van Kirino is echt een teruggang naar het status quo, wat jammer is. Ze is nog steeds een moeilijke tiener en haar relatie met haar broer is nog steeds praktisch hetzelfde - wat ontwikkeling in haar personage zou haar goed doen, want ze is nog steeds niet bepaald een aangenaam personage. Laten we ook hopen dat de serie Mary Sue taferelen zoals in het eerste deel met het boek achterwege laat.

Aan de keerzijde is er dan wel weer het feit dat betere personages als Kuroneko ook terugkomen, en Kyousuke is gelukkig niet helemaal blind voor haar avances het vorige seizoen. Gezien de serie wellicht een grotere focus op haar krijgt (van wat ik zover weet, iig) kan dat een pluspunt wezen, aangezien haar groei een stuk interessanter was.

Maar goed, aangezien hiervoor de sequel-regel geldt, zal ik deze show sowieso zeker weten kijken.

^precies dit

Ayase is toch geen yandere? Eerst was ze gewoon pissed off dat dat meisje een vulgaire anime-term noemde, waar ze, zoals je hopelijk nog wel weet, een extreme hekel aan heeft, daarna sloeg ze dat meisje omdat dat meisje iets extreem onbeleefds wilde zeggen. Ik zou hetzelfde hebben gedaan.
Verder vind ik het raar dat niemand slaap nodig heeft. De hoofdpersoon moet regelmatig een nachtje doorhalen om een eroge van zijn zusje te spelen, maar het lijkt als of hij er prima tegen kan om meerdere dagen achter elkaar niet te slapen. Hij moet wel een hele nacht doorhalen want die spellen duren over het algemeen heel erg lang. Ik weet niet hoe het voor eroges zit, maar dat geldt in ieder geval voor normale visual novels.
De beste verbetering van het seizoen vind ik de verminderde nadruk op Kirino. Ik vind haar irritant en zo'n beetje alles wat er uit haar te slaan was, was in de eerste helft van het eerste seizoen er al uitgeslagen. Kuroneko all the way!

Ik ga dit seizoen leuker vinden dan het vorige want iedereen heeft hier nu al diepgang in.

En terecht. Wat bezielde de makers om van een potentiele topper deze draak van een anime te maken.
Leuk dat ze met Aku no Hana iets nieuws hebben geprobeerd maar het heeft op deze manier bijna niets meer met het bron materiaal te maken.
Kan me niet goed voorstellen dat de manga-ka blij is met deze anime, het is dat ik de manga al thuis heb liggen. Na het zien van deze anime zou ik hem namelijk nooit gekocht hebben.

Het is eerder haar obsessieve gedrag voor Kirino door de serie heen; ze reageert constant nogal explosief wanneer ze denkt dat iemand een slechte invloed heeft op 'haar' Kirino, en nog meer van dat soort praktijken. Haar vriendin stak er wat dat betreft nogal de draak mee.

Hyakka Ryouran Samurai Bride

Welp, ik heb het eerste deel gezien, dus via mijn sequel-regel ga ik deze ook kijken (het kan niet slechter worden dan Zero no Tsukaima's sequels, dus hey). Het is een domme fanservice serie, net als het eerste deel waarvan ik me herinner dat ik eraan begon toen ik een borrel op had - dan zijn zelfs je schoenveters hilarisch - dus het plot is wederom simpel: groepje antieke baddies (allemaal dames, natuurlijk) komen weer tot leven en willen een robbertje matten met de hoofdrolspelers. De hoofdrolspelers zelf zitten door de economische crisis in een dip, dus hebben ze de boel veranderd in een maidcafe want anders zitten ze aan de grond. Cue plot. Weeee.

Het is nogal verwarrend om te zien dat een personage dat toch echt morsdood ging op het eind van de vorige serie hier weer vrolijk rondhuppelt zonder enige uitleg, maar wie ben ik om de logica van deze serie te gaan uitzoeken? De animatie-stijl is nog steeds een lust voor het oog, maar daar is dan ook alles mee gezegd. Gaan met die banaan.

Op een schaal waarin groen kijken betekent, en rood niet kijken, krijgt deze een blauw.

Shingeki no Kyojin (Attack on Titan)

Er was een hoop buzz rondom de serie voordat hij airde, niet vreemd gezien de populariteit van de manga. Nu ik de eerste aflevering heb gezien, kan ik inzien waarom het zo populair is, want dit was de beste serie van dit seizoen tot nu toe wat mij betreft.

De opzet is makkelijk uit te leggen - in de toekomst is de menselijke samenleving weer naar de gallemieter gegaan en leeft iedereen nu in Middeleeuws-achtige dorpen, verscholen achter meerdere enorme muren. Muren met een goede bestaansreden: de buitenwereld zwermt van de gigantische, mensenetende reuzen en titanen, en hoewel er groepen zijn die de buitenwereld verkennen, verliezen ze tal van mensen op die expedities. De meerderheid van de bevolking prefereert dus permanent binnen de muren te blijven, al zijn er atijd jongeren, zoals onze hoofdrolspeler Eren, die toch de allure zien van de vrijheid van de buitenwereld. Hij krijgt echter een voorproefje van het gevaar daar als een gigantische titaan de muur sloopt, en tal van reuzen zijn dorp inzwermen.

In principe is het verhaal niet zonder cliché's - verwoest thuisdorp, rebelse zanikende hoofdpersoon, dode familieleden zodat wraak gezocht moet worden, je kent het wel. Desalniettemin weet de serie diens wereld goed neer te zetten, zijn de vijandelijke reuzen ook echt angstaanjagende monsters (ik krijg er GVR flashbacks door) en heeft het concept veel potentie. Hoofdpersoon Eren kan op de zenuwen werken, maar andere personages, zoals bewaker Hanneth en Erens no-nonsense zus Mikasa, wisten wel mijn aandacht te pakken.

De serie zet zichzelf op voor iets episch, in ieder geval, dus is het nu aan hen om dat waar te maken. Vooralsnog blijf ik het zeker kijken.

Muromi-san on the Shore
De stijl van deze 12-minutencomedy deed me denken aan Senyuu. Helaas bestaat deze aflevering, over een visser die een zeemeermin ontmoet, slechts uit flauwe grappen en dus heb ik geen reden om verder te kijken.

Attack on Titan
Dit is de serie waar ik op zat te wachten, eindelijk iets om enthousiast van te worden. Deze aflevering mag dan voorspelbaar zijn ("Er is al 100 jaar vrede, maar de reuzen kunnen ieder moment door de muur breken!," gevolgd door een hand over de muur), maar de dreiging is goed weergegeven. De hoofdpersoon Eren deed me denken aan Ganta van Deadman Wonderland, beiden maken iets verschrikkelijks mee en zweren wraak. De art is ook vergelijkbaar, hoewel de lijnen soms expres een beetje rommelig zijn. De riem met uitschietbare enterhaken is leuk bedacht, het geeft de mensen enige vrijheid en een kans tegen de reuzen.
Er valt nu nog weinig over te zeggen, maar dit is duidelijk de meestbelovende nieuwe serie tot nu toe.

Attack on Titan

En we hebben de seizoenstopper gevonden.
Normaal gesproken heb ik het niet zo op de middeleeuwse anime's, maar deze ben ik toch maar gaan kijken en hij is erg goed. In de lijnen van de personages zit een hoop dikteverschil om het een meer comic uiterlijk te geven. Eigenlijk heb ik weinig verder toe te voegen hierover. Alles is al gezegd in andere reviews hier.
Oja, eindelijk een anime die de tijd neemt, maar waar ook echt wat gebeurt (Hint, aku no hana).

Ik zou verscheidene gaan volgen.

Hele korte meningen:

Oreimo: Te voorspelbaar geen idee of ik hem uberhaupt ga afmaken.
Devil survivor: Grappig, effe meer episodes afwachten
Zettai Bouei Leviathan: Geen idee, art beloofde iets moois maar serie valt zover tegen, ook afwachten
Dansai bunri no crime edge: Te weird voor woorden, maar als het nog een goede horror wordt...? Ik wacht af
Shingeki no Kyojin: Op gewacht en tot nu toe waard! Dit schreeuwt nog net geen koop mijn bluray, kijken of dat wel gebeuren gaat.

Dit zijn mijn mega korte meningen.

Suisei no Gargantia

Het eerste deel van de anime had ik neigingen om weg te klikken, ik vind Mecha achtige anime's leuk maar dit was op gegeven moment vervelend. Maar het tweede deel van de anime was geweldig!
Ben erg benieuwd hoe dit verhaal zich verder gaat ontwikkelen!

Haiyore! Nyaruko-san W

Het vervolg op de serie die Lovecraftiaanse horrors en romantische comedies combineerde - dit soort spul vind je ook alleen in anime!

Wel, het eerste seizoen bood een hoop ongecompliceerde lol, en het was echt een serie die zichzelf nooit bijster serieus nam, dus ik heb me ermee vermaakt. Ik verwelkom dit tweede seizoen dan ook wel; het zal nooit de beste serie van het seizoen worden, maar als luchtige comedy voor tussendoor werkt het goed (en zonder je te frustreren met geforceerd drama). Het gaat gewoon op de oude voet verder (al zullen er waarschijnlijk meerdere nieuwe personages geïntroduceerd worden) en de slapstick-humor vuurt zoveel grappen op je af dat er altijd wel wat geslaagde tussen zitten (en het spotten van de verwijzingen is ook best vermakelijk). Deze is dus verzekerd van een plaats in mijn schema...

Zettai Boei Leviathan

...en deze kan ik er gelijk uitknikkeren. Drie magische meisjes vinden een fee, die hen vertelt dat een of ander kwaad het land overspoelt, en dat was het dan ook wel, want meer plot krijgen we niet uit deze eerste aflevering. Het voelt als een simpele kinderserie, om eerlijk te zijn (skimpy outfits of niet) en het kostte me moeite door zelfs de eerste aflevering te komen. Nergens zat er iets dat mij ook maar in de vertste verte interesseerde en waarschijnlijk ben ik ook hier de doelgroep niet eens voor, dus ik kan weer een serie wegstrepen. Auf wiedersehen!

Suisei no Gargantia

De Lovecraftiaanse horrors zijn een stuk minder vriendelijk in deze serie, aangezien ze de mensheid, die nu een grote alliantie diep in de ruimte vormen, naar het leven staan. Onze held Ledo is een van de vele soldaten die vechten tegen de wezens, en ze staan net op het punt ze een gevoelige slag toe te brengen, een keerpunt in de oorlog...tot alles compleet de mist in gaat. Iedereen moet halsoverdekop vluchten en Ledo wordt gehinderd in zijn poging weg te vluchten via een wormgat, waardoor hij het universum in geslingerd wordt en op een planeet crasht - de aarde. Een plek die nu praktisch vergeten is, maar niet verlaten, zoals hij al snel ondervindt als hij de bewoners tegenkomt. Bewoners die leven op gigantische schepen en zelf maar hun kostje bij elkaar moeten scharrelen, en het is dus zijn taak om hier voorlopig een nieuw leven op te bouwen.

Hoewel het ruimtegevecht-gedeelte iets te lang doorgaat, wist de eerste episode wel direct mijn aandacht te trekken zodra ze op aarde waren. Onze wereld doet in hun toekomst nogal denken aan die van Waterworld, en het concept van een mecha-soldaat die zijn weg moet zien te vinden in deze 'primitieve' wereld is best interessant. De serie ziet er ook goed uit, zowel op het gebied van animatie als ontwerp, en kijkt goed weg. Ik hoop dat ze ook echt wat boeiends van het plot weten te maken en de cliché's weten te vermijden, want de bouwstenen zijn er, maar volgen doe ik dit in ieder geval zeker.