Zucht, Valvrave the Liberator is zo'n domme show, maar het werkt wel goed als low-key vermaak. Het uitroepen van de school tot een onafhankelijke staat is belachelijk, maar de baldadigheid is leuk om te zien. Ik had eigenlijk wel verwacht dat L-Elf nu een van die giant robots had gestolen, maar om de een of andere reden blijft hij toeschouwer. Dit is ook weer zo'n typische show waarin iedereen met een beetje wilskracht een giant robot kan besturen. O wacht, dat komt natuurlijk omdat ze ruimtevampieren zijn.
12 afleveringen is precies genoeg voor dit shonenavontuur, ik kijk het nog wel af.

Devil Survivor 2 en The Devil is a Part-timer liggen de laatste weken net onder de radar voor mij. Ze doen niets bijzonders meer, maar het zijn leuke shows. Het valt me op dat veel shows dit seizoen alweer eindigen, alleen Attack on Titan lijkt er nog een seizoen aan te plakken. Misschien dat ik daar nog Railgun S aan toevoeg, maar tot zover ben ik niet zeer enthousiast over de voorganger (de comedy-afleveringen werken niet goed).

Chihayafuru 2 heeft weer pacing-problemen, de grote finale lag in aflevering 19. Geweldige aflevering, misschien wel de beste van dit seizoen, maar ik vraag me af wat ze nog in de volgende zes afleveringen kunnen doen nu Chihaya en Kana een lichte blessure hebben. Ik ben benieuwd welke rol Arata nu gaat spelen in het verhaal.

Valvrave is freaking hilarisch, het is een serie die zichzelf veel te serieus neemt terwijl het gaat over ruimte-vampieren die in grote mecha's ruimte-Russen moeten gaan verslaan. Elke aflevering geeft wel weer momenten waar ik helemaal om slap lig, (zoals dat random gammele musical-nummer in ep 5) en het plot wordt steeds stupider naarmate het verder gaat. Het is geen goede serie, maar entertainen doet het zeker.

Devil Survivor 2 is uiteindelijk maar een middelmatige adaptatie, maar ik vermaak me nog goed met The Devil is a Part-timer. De personages zijn amusant, elke aflevering kent weer een paar geslaagde grappen en hoewel het plot licht is, is het nog genoeg om de serie voort te stuwen en te zorgen dat het niet blijft hangen op één punt. Het bereikt de top niet, maar het is wel gewoon een solide serie.

Hayate no Gotoku 4 valt ook weer onder 'leuk voor de fans' overigens, net als het seizoen ervoor. Deze derde en vierde seizoenen halen het gewoon niet bij de eerste twee, die de humor en absurde situaties een stuk beter wisten neer te zetten. De franchise begint een beetje diens kracht te verliezen zo, dus ik hoop dat dit het laatste seizoen is.

My Teenage Romcom SNAFU loopt ook beter de laatste paar eps, aangezien de personages beter van elkaar afspelen. Hoewel ik nog steeds pissig wordt als ze gaan eindigen met 'die bitchy leraar had toch gelijk!' of whatever, lijkt het vooralsnog een meer sympathiek beeld te creëren van eenlingen en het is amusant om te zien hoe Hachiman en co met de wereld rondom hen omgaan. Ik ben nu toch al halverwege, dus ik kan het net zo goed afkijken.

Valgrave is typisch zo'n show die weet dat haar uitgangspunten gewoon belachelijk zijn en zich daarvan terdege bewust is. Zo bestaat er een prachtige over-the-top mechaserie die de vaart van het verhaal mooi op (sneltrein)tempo houdt. Je wilt immers niet dat de kijkers te lang denken over de inhoud. Resultaat is een waarlijk onvoorspelbare anime die goed weet te evrmaken. Al zal ik de serie waarschijnlijk niet lang heugen nu kijk er met plezier naar. Popcornvermaak pur sang, love it.

Hoogtepuntje van de week blijft toch altijd Hataraku Maou-sama! voor mij. Dat de serie soms iets zwakker is vind ik niet meer dan logisch, zelfs voor eem comedy moet er een plot worden opgebouwd. De grappen en anti-climaxen blijven goed uitgewerkt al laat de animatie soms wat te wensen over. Goed daar stoor me niet zo aan daar de serie toch iets nieuws weet te bereiken in een ddodgelopen genre binnen anime als romantic comedy.

Yahari etc. valt me ook allerzekerst mee. Onder het laagje van highschool-comedy worden en toch issues omtrent teenage-angst en sociale acceptatie behandelt zonder direct tot drama te vervallen. De karakters zijn ook daadwerkelijk karakters en niet legel mallen die zo vaak gebruikt worden binnen de anime. In eerste insatntie leken ze daar een beetje op maar al snel bleken ze toch meerdere facetten en gevoelens te hebben die buiten de standaard categorie vallen.

Bij Garagantia lijkt er nu eindelijk ook wat schot te komen in de serie. Ik had al eerder gemeld dat de 'lieve primitieve' maatschappij op de Gargantia me geforceerd overkwam en me ook weinig interesseerde, dus ik ben blij dat er nu iets gebeurd in plaats van dat er een ongeloofwaardige ambiance geschetst wordt. Ik hoop alleen dat ze he binnen de tijd die ze hebben succesvol weten af te ronden (nog maar 5 afl...)

Verder zijn er nog een hoop series die ik wel volg maar er niet speciaal uitspringen. Shingeki no Kyojin valt daar natuurlijk niet bij maar heeft al een eigen topic. RDG blijft een rare serie die het echt mee heeft in het begin van de week uit te komen anders had ik 'm waarschijnlijk al gedropped. Ik weet nog steeds niet wat er aan de hand is, wat opzich niet zo erg zou zijn als ik me om de karakters zou bekommeren. Dat is echter niet het geval. Chihayafuru II kijk ik ook nog maar daar ben ik duidleijk minder lovend over. De serie lijdt het hele seizoen al aan onnodig tijd rekken. Waar het eerste seizoen Karuta nog interessant wist te maken slaagt het tweede seizoen daar toch een stuk minder in.