Ik ben het er niet helemaal mee eens. De seconde dat haar account leeg was en die vader het persoonlijk wilde geven, wist ik dat het een klootzak was van hier tot hongkong en wist ik meteen dat er heel veel rede voor Taiga was om die in zichzelf gekeerde narcistische klootzak ver achter zich te laten. En dit wist ik voor ik die vader ook echt had gezien. Daarbij ziet Ryuuji genoeg van die vader om te zien dat het mis zit en moet bij hem toch echt wel een lampje branden als de geweldige Minorin op hem boos wordt en zij heeft niet snel een hekel aan mensen: met andere woorden, niemand die hem kent is positief over die gast.

Ik heb zojuist Tengen Toppa Gurren Lagann afgekeken.

WAT EEN GEWELDIGE ANIME!!!! Ik was VERSLAAFD! Ik keek het zo weg!
De karakters, de wendingen in het verhaal, GEWELDIG!

SPOILER!!!!!
Wel jammer dat Kamina en Nia dood gaan en Yoko en Simon uiteindelijk alleen eindigen..... En ik snapte eigenlijk ook niet waarom Yoko een pak droeg op Simon's bruiloft =')

Naar aanleiding van Arntors commentaar op RahXephon heb ik de serie ook eindelijk van mijn lijst afgestreept.

RahXephon
RahXephon is van begin tot eind vaag. En zoals Arntor al zei, "als je daar niet tegen kan, dan is dit niet de serie voor jou". Inderdaad, deze serie betekende weinig voor mij. Meteen in de eerste paar afleveringen vuren ze allerlei termen op je af zonder iets uit te leggen, hier heb ik een hekel aan. Het concept kon ik ook moeilijk aannemen: Tokyo is bezet door vliegende reusachtige poppen (de "Mu") en er zit een reusachtige koepel over de hele stad heen die eruit ziet als de planeet Jupiter. Niemand kan door deze barrière heen en de Mu laten de mensen geloven dat er ook niets buiten meer bestaat. Onze hoofdpersoon Ayato ziet een mecha geboren worden uit een ei en breekt daarmee uit "Tokyo Jupiter". Met deze mecha RahXephon vecht hij tegen de Mu, die aanvallen met vals klinkend gezang.

Het plot is enorm ingewikkeld en lang niet alles wordt uitgelegd. Dat geeft de vraag: wanneer is iets mysterieus en wanneer is iets warrig? Ik denk dat het voor iedereen anders is. RahXephon is een abstract kunstzinnige uiting; wie alles het liefst "recht voor zijn raap" wil krijgen zal teleurgesteld raken. In deze serie mis ik een lager niveau waarop iedereen er van kan genieten, zoals in Neon Genesis Evangelion (exclusief de laatste paar afleveringen).
De serie is wel redelijk sterk in de personages. Ayato is lang niet zo'n watje als Shinji en er zijn veel mensen om hem heen die hem helpen. Natuurlijk heb je ook weer de "big bad military" en de geheimzinnige organisaties waarin iedereen in het donker zit te filosoferen. En Quon... het mentaal beperkte meisje met haar stopwoord "ra-ra?" kon ik missen als kiespijn.

RahXephon is wel een coole serie om eens te zien, maar de mecha-actie is niet het uitgangspunt. Ik zal ooit nog wel eens de film kijken, maar daar heb ik op dit moment niet de behoefte toe.
Score: 7/10

En om in te haken op Stebbies commentaar heb ik de Gurren Lagann-films gekeken.

Gurren Lagann the Movie: -Childhood's End-
Ja, op zekere hoogte vallen de Gurren Lagann-films in de categorie 'samenvattingsfilms'. Film 1 vertelt ruwweg het verhaal van de eerste 15 afleveringen. Is het dan wel het kijken waard?
Voor nieuwe kijkers zou ik zeggen van niet. Hoewel de belangrijkste afleveringen vrijwel geheel in de film zitten, zijn sommige afleveringen samengevat in slechts enkele minuten, waardoor een groot deel van de ontwikkelingen van de personages wegvallen. De toevoeging van Rossiu en andere bijpersonages aan het team gaat veel te snel. Belangrijke momenten in het verhaal verliezen een deel van hun impact. Nieuwe kijkers zijn dus beter af met de tv-serie.
Voor fans van de serie zou ik zeggen van wel. Het is een flitsende, intense film die je eraan herinnert wat een leuke serie het is. Bovendien is het eindgevecht in de laatste 20 minuten compleet anders. Het is een zeer goede samenvatting van alle mooie momenten die je in slechts twee uur kunt kijken. Je zult je geen moment vervelen (tenzij je de tv-serie nog pas geleden gezien hebt).
Score: 8,5/10

Gurren Lagann the Movie 2: -The Lights in the Sky Are Stars-
Ik ben onder de indruk. Voor fans van de serie is dit een must watch. In de tweede verhaalboog van Gurren Lagann is het verhaal flinterdun, maar de franchise heeft op dit punt geen verhaal meer nodig. Het wordt volledig gedragen op stijl, en dat is meer dan genoeg voor nog twee zeer energieke uren. Ook deze film bevat weer een aantal nieuwe scènes, waaronder een epische eindstrijd met de Anti-Spiral. En mis de scène na de aftiteling niet!
Mijn conclusie is dat deze twee films geen nieuwe kijkers zullen trekken, maar toch genoeg toegevoegde waarde hebben aan de franchise voor de fans. Heb je zin in een kort episch moment, dan zijn deze films daar zeker voor geschikt.
Score: 8,5/10

EDIT: de films hebben ook 15 leuke AMV's als extra met geheel nieuwe animatie. Ze zijn nogal hit or miss, maar er zitten zeker een paar leuke bij.
Hier is een van mijn favorieten: Gurren Lagann in de middeleeuwen. Row! Row! Fight the powah!

megazone 23 vandaag afegekeken echt zo'n goeie 80s anime met veel thrillers en schiet ongelukken heb part 1 uitgekeken echt ik raad jullie echt aan om deze te kijken de serie eindigd met

een gewonde character shogo yahagi die het grote oorlog met b.d heeft verslagen en dat eve tokimatsuri de populairste punk artiest het nummer lullaby of the wind gemaakt heeft maar shogo wilde het nummer niet luisteren en toen ontsnapte hij uit de donkere ondergrondse stad en zoekt naar haar grote liefde yui takanaka die wereld beroemd werdt als danser en toen shoga over het nummer denkt over het nummer van eve tokimatsuri met I can't sleep so sadly kan hij eindelijk weer lopen en zo eindigd megazone 23 deel 1

nu ga ik megazone23 part 2 kijken ff kijken waar ik hem kan kopen

Vampire Hunter D
Mijn verwachtingen waren laag en dat was maar goed ook. Dit is een zeer middelmatige vampierfilm. Dorpsmeisje Doris wordt op een dag gebeten door een vampier die de buurt al lang terroriseert. Ze huurt een vampierjager in genaamd "D", die met de dood van de vampier moet beletten dat ze op ten duur ook bij de kinderen van de nacht aansluit. D is een zwijgzame, mysterieuze man, die later een 'dhampir' blijkt te zijn; half mens, half vampier.
Deze film komt uit 1985 en dat zie je. Verouderde, simpele personageontwerpen, gelimiteerde animatie en een verhaal dat het vooral van de sfeer moet hebben. De personages zijn zwak uitgewerkt en worden nooit echt menselijk. De romantiek in deze film is volkomen ongeloofwaardig. Het plot is het standaard vampierverhaal, met extra superkrachten als telekinesis en hypnose. Vampierfans kunnen beter de volgende film kijken.
Score: 6/10

Vampire Hunter D: Bloodlust
Hier zat ik nou op te wachten, deze film die géén vervolg is van bovenstaande film, is in alle opzichten beter. Studio Madhouse kun je vertrouwen met fantastische personageontwerpen en animatie. Alleen dat al is genoeg reden om de film te kijken, maar ook de personages mogen er zijn. Naast D, die meer karakter heeft gekregen, is er een team van vampierjagers die concurreren om de beloning voor het vinden van een ontvoerd meisje. Ook hier komen vampiers en monsters voor in alle soorten en maten, wat de gevechten zeer gevarieerd maakt. Het thema van de onmogelijke liefde komt terug in een geloofwaardige vorm en daarnaast zie je de bekende problemen van een samenleving van mensen en vampiers; dat gaat nooit goed. Voor liefhebbers van donkere actiefantasy zoals Blood: The Last Vampire is dit niet te missen.
Score: 9/10

Eureka Seven the Movie: good night, sleep tight, young lovers
Men neme de personages uit Eureka Seven en plaatst ze in een nieuw verhaal. Eerlijk gezegd ben ik blij dat ze niet hebben geprobeerd om de serie samen te vatten, of een vervolg op de serie te maken, want dat zou hoe dan ook op een teleurstelling zijn uitgelopen.
Renton en Eureka kennen elkaar al sinds hun kindertijd, maar worden ruw uit elkaar gehaald wanneer enkele soldaten Eureka ontvoeren. Ook in deze film houden Renton en Eureka veel van elkaar, en is Eureka niet menselijk. Haar oorsprong is echter wel anders dan in de serie. Ook hier sluit Renton zich aan bij de Gekkostate met de bekende crew, maar ook hier is het verhaal compleet anders.
Toch heb ik weer het gevoel dat studio Bones weer te veel hooi op zijn vork heeft genomen. Het verhaal lijdt af en toe weer onder ingewikkelde situaties met geheime organisaties en onbekende belangen. Voor het grootste deel is de film wel goed te volgen, maar het is lang niet zo sterk als het origineel. Verder heeft de animatie niet echt een upgrade gekregen; afgelopen spin-off Astral Ocean zag er een stuk beter uit.
Ik irriteerde me aan twee veranderingen. Allereerst is de mecha Nirvash voor de helft van de tijd een schattig FANTASIEBEESTJE dat vrolijk rondhuppelt met zijn standaardkreet "Mo-kyu!". OH JAPAN, was dat nou echt nodig? Op geen enkel punt had ik het gevoel dat deze schattigheid paste in de film. En dan Eureka. De moëficatie heeft zich verder voortgezet, ze is hier een damsel-in-distress die voortdurend gered moet worden en Renton regelmatig adresseert met "baka". Heel schattig allemaal, maar haar personage is zo wel om zeep geholpen.
Al met al is deze film een aardig standalone verhaal, maar niet iets dat ik vaker hoef te zien.
Score: 7/10

Ik heb RahXephon gekeken zonder dat ik NGE kende en dat zorgt ervoor dat je heel anders naar de serie kijkt, m.i.. Ik heb erg genoten van deze serie, mede omdat juist niet alles voorgekauwd wordt. Ja, er zitten wazige stukken tussen, en niet alles is even goed, maar ik vond RahXephon beter te pruimen dan NGE (dat ik vorig jaar pas gezien heb).

Toc leuk dat zo'n serie zoveel interpretatie en discussie kan opwerpen Beter dan de zoveelste run-of-the-mill serie mijns inziens

Goed, ik moet bekennen dat mijn smaak ook wat eigenaardig is. Het populaire TTGL heb ik bv. na een paar afleveringen gekeken te hebben weer van mijn computer afgegooid.

Ik zie TTGL wel als het tegenovergestelde van RahXephon: de serie neemt zichzelf nooit serieus. Ik kan me dan ook goed voorstellen dat het niet bij iedereen in de smaak valt. Ik heb TTGL pas de tweede keer helemaal afgekeken en sindsdien ben ik wel gewend geraakt aan de bizarre mecha.

Wel, hoewel ik me vermaakt heb met TTGL heb ik de hype erom ook nooit begrepen. En wat mij betreft komt dat vooral omdat de serie onevenwichtig is; hoewel de eerste helft een dol-dwaze actieserie is, vind ik het probleem juist dat de tweede helft zichzelf wel opeens serieus gaat nemen. Het is nog steeds niet bepaald realistisch, daar niet van, maar de fun-factor van de eerste helft blijft weg en gaat het meer naar drama. En niet op een goede manier, want hoewel ik veel lol had met de eerste helft moest ik me echt dwingen door de tweede helft heen te komen (alleen het eindgevecht is het waard, de rest vond ik maar meh).

Wat dat betreft valt het in dezelfde val als veel andere comedy-series (zoals Binbougami-ga!) of over-the-top actieseries (Ben-to). Sommige series kunnen humor/over-the-top actie en drama combineren, maar TTGL is daar imo niet een van.

Nou ben ik benieuwd: kijk jij de nieuwe Jojo's Bizarre Adventure nog steeds? Ik denk dat die serie ook een heel goed voorbeeld is van een over-the-top actieserie die zichzelf te serieus neemt. Hier begin ik zo langzamerhand ook problemen mee te hebben. Tot zover was de actie leuk genoeg om de serie te kunnen dragen, maar het begint toch wel te vervelen. Aflevering 9 was met name irritant, vol bizarre plotwendingen om het verhaal in een zekere richting te kunnen sturen.

@Yupa: Yes, vampire hunter D Bloodlust is echt geweldig! Toegegeven, de verhaal is redelijk simpel, maar de beelden, de sfeer en de gevechten zijn schitterend! Grappig genoeg vind ik deze film meer een opvolger van de klassieker 'Ninja scroll', dan van de oude Vampire hunter D: dezelfde elementen van onmogelijke liefde, gevechten tegen allerhande vreemde monsterachtige mensen/mensachtige monsters, geweldige animatie (hoewel nu wat verouderd) en weliswaar een simpel verhaal dat toch spannend blijft door een bijna perfecte pacing.

Ik heb zelf net Black butler afgekeken. De serie begon interessant, met een gepast donker sfeertje, en ik was erg benieuwd naar het mysterie van de dood van Ciels ouders. Ook Sebastian als helse butler is om van te smullen, dat hij zowel dodelijk als elegant is, komt naar voren als hij in de tweede episode Bad Guys dood met, jawel, zilver bestek. De relatie tussen Ciel en Sebastian vond ik het interessantste element, ze proberen elkaar constant af te troeven in intelligentie en hoewel Ciel Sebastian enkel als een pion wil behandelen, wordt het in de serie steeds duidelijker dat hij Sebastian echt nodig heeft. Van Sebastian's kant blijft het een lange tijd de vraag of hij enkel een rol speelt of niet (hij deed me op een paar punten aan Gankutsuou denken) en dit maakt de ontwikkelingen alleen maar intrigerender.
De hoofdrolspelers en de eerste paar episodes zijn in mijn idee dus de moeite waard, maar ik ben niet zo positief over de rest.
De anime heeft namelijk een gigantisch lading aan comical relief karakters, personages die maar één of twee dingen hebben waarin ze opvallen en waarmee ook gelijk hun hele karakterbeschrijving kan worden gegeven. Finnie is overenthousiast en breekt dingen door zijn kracht, Mei-rin maakt er een zooitje van door haar kapotte bril en heeft een oogje of Sebastian, etc, etc. Deze karakters kunnen in het begin amusant zijn, maar worden in mijn idee al snel saai of irritant, vooral omdat het er zoveel zijn en de meesten gewoonweg niets aan het verhaal toevoegen. Dit valt ook te zeggen van veel van de middelste episodes, waarin Ciel mysteries voor de koningin oplost, ze voegen weinig toe en hebben vaak een extreem silly verhaal (currie-episodes, I am looking at you!). Niet dat silly per se erg is, maar het ondermijnt wel het duistere sfeertje en het mysterie van de eerdere episodes, ik had af en toe het idee dat ik een slechte episode van de Slayers aan het kijken was. Oh, en de belangrijkste Badguy in de serie is, terugkijkend op de episodes, ook maar vreemd. De eerste plek waar de groep hem ontmoet maakt in mijn idee echt geen sense, wat doet hij daar!? En zijn latere acties lijken ook redelijk willekeurig te zijn.
De conclusie van de serie is belachelijk over de top, maar de laatste scene keert weer terug naar onze hoofdrolspelers en maakt veel goed.
Alles bij elkaar denk ik dat de serie de moeite waard is als Sebastian en Ciel je erg aanspreken, maar voor een goed coherent verhaal moet je hier niet zijn.

6/10

They were Eleven

Kijk deze film! Dat is het enige wat ik er over te zeggen heb!
... Nou ja, niet het enige, maar ik wil liever niet te veel verklappen.
Tien deelnemers aan een examen van een prestigieus ruimte-universiteit moeten als laatste test voor 45 dagen op een oud onbemand ruimtestation overleven zonder contact met de buitenwereld te maken. Als ze er achter komen dat ze met zijn elven zijn in plaats van met zijn tienen, begint iedereen elkaar te wantrouwen, zeker als onverklaarbare gebeurtenissen aan boord levens in gevaar brengt.
Deze film komt uit 1977, maar de designs zijn in mijn idee erg goed gedaan; de verschillende karakters hebben elk een duidelijk verschillende lichaamsvorm en manier van bewegen, wat hun eigenheid alleen maar ten goede komt. Over het algemeen gedraagt iedereen zich redelijk intelligent en naar zijn leeftijd (hoewel er een paar heethoofdige personages tussen zitten), wat het geloofwaardiger maakt dat zij echt bij de top behoren. De animatie is erg goed en vloeiend. De muziek is wisselend (vaak is wel goed te horen dat dit om een oudere titel gaat, hoewel dit niet erg hoeft te zijn), maar er zitten indrukwekkende stukken tussen; de muziek die speelt als de cadetten voor de eerste keer naar het ruimtestation toe zweven geeft het geheel een magisch gevoel. En het verhaal, ah, ik heb op het puntje van mijn stoel gezeten. En het einde verklaard alles, waar ik erg blij om ben, want er zijn genoeg films die zoveel mysterie opwerpen dat ze het niet meer redelijk kunnen verklaren. Het enige wat ik erop aan te merken heb is dat er aan het eind de houding van de groep naar een bepaald personage wel heel abrupt veranderd wordt. Voor de rest is dit een juweeltje en ik raad iedereen aan wie ook maar een beetje geintereseerd is in Sci-fi of mysteries deze film te gaan kijken.

9/10

Ja, ik kijk Jojo nog. Daar heb ik echter nog weinig problemen mee, maar dat komt vooral omdat ik de serie überhaupt niet serieus kan nemen. Vanaf het begin is de serie al zo onsubtiel als iemand die constant in je oor schreeuwt en lopen ze elke actie dramatisch uit te meten; wat dat betreft is de serie niet veel veranderd. Maar gecombineerd met de sub van gg (plat Brits) is de serie cheese in topvorm; alles in de serie is zo overdreven dat het lijkt alsof ik een parodie kijk. Het is debiel popcornvermaak, al weet ik niet of de serie dat bedoeld had.

Welke plotwendingen bedoel je overigens? Want dat ze generaties lang tegen Dio vechten is het uitgangspunt van de serie, dus wat dat betreft zijn de gebeurtenissen als verwacht.

Journey to Agartha

Misschien heb ik mij er teveel van voorgesteld, maar dit was vrij teleurstellend. Het verhaal pakte me niet, de karakters deden me (op het katje na) zeer weinig, en ook de animatie was maar mwahmwah.

Eén woord: laserogen. Kom op, dát ging me toch echt te ver. En ik weet hoe absurd het tot nu toe al was.

De serie heet niet voor niks Jojo's Bizarre Adventure. The weirdness is an integral part of the Jojo experience, my friend. Dit is een serie met een villain die zijn hand in een eekhoorn kan veranderen, en je stoort je aan iets simpels als eye-lasers ?