idd kmoest eerst 3x die tekst lezen voordat ik een zin snapteXD

Sorry hoor dat jullie niet kun lezen ik kan persoonlijk niet aan doe

Lieve schat ik kan het prima volgen hoor ^^
En ik hoefde het maar één keer te lezen, en voor de mensen die denken dat dit geen dyslexie is... ik heb een stiefbroer en die is 10 keer zo erg als dit... kan hij ook niks aan doen...

Ik neem het even op me om het over te nemen zoals ik het lees
"Mijn familie kan er wel om lachen, ze vinden me eigenlijk gek en mijn ouders schamen zich op dat punt, zoals toen ik in cosplay op het feestje van mijn oom aan kwam zetten, hij zelf vond het geweldig en hij wil een keer mee, en 1 van mijn nichten ook, mijn zusje wil ook mee naar meetings. Maar ze is een hele andere meid, ze heeft een hele laag make-up, ik niet. Verder in mijn familie vind er 1 het ook geweldig en vraagt steeds welke serie ik kijk. Op mijn werk vinden ze het raar en vaag, één van mijn collega's zegt 'Wat heb jij een rare hobby.' 'Ik zelf ben trots op wat ik doe, jij ook op je hobby als fotograaf.' en ja, toen was het stil. En nog één leider van mijn afdeling vind het raar en vaag en als ik het er dan een keer met hem over had dan was het 'raar en vaag en blablabla'. Toen maakte ik een keer een droge opmerking, 'Jij gaat naar gaypride, dat is bijna hetzelfde alleen wij lopen in cosplay en jullie in sexy pakjes.' 'Ja daar heb je een punt.'
Moesten we wel om lachen/moest ik wel om lachen, en mijn boyfriend is een beetje een animefan, maar wil het niet toegeven, en heb jij liever dat ik in een apenpak achter de pc zit dan? ~,~"

De laatste zin ben ik niet zo zeker van, maar ik begrijp je wel

Ik ken ook mensen met dyslexie die wel weten wat een zin is en hoe leestekens werken. Misschien heeft ze het inderdaad heel erg, misschien doet ze weinig moeite. Het resultaat blijft alleen hetzelfde: omdat het één lange zin is, zal het voor veel mensen lastig te volgen zijn. Proberen zinnen te maken zou als een groot verschil maken.

Jup. Alhoewel ik niet cosplay. En eigenlijk niet veel anime kijk.

Hmmm...

ik heb persoonlijk erg moeilijk mee voor al met maillen naar mensen en verhalen schrijven zelf lezen zo als planten bij mij op werk of namen onhouden dat kost mij ook veel moeite omdat ik kortmijngehuegen heb dus een beperking en daar is mij taal aan gestast

gelukking T,T thanks you

Aan cosplay doe ik niet, al vind ik het wel mooi en zou ik bij gelegenheid me er aan durven wagen. Om het echt goed te doen is het nogal tijdrovend, denk ik.

Maar ik kijk anime, manga en ik hou van Japanse cultuur. Dat heb ik tijdens mijn laatste sollicitatie ook verteld. Japan staat tussen mijn interesses op mijn cv. En aangezien ik volgend jaar twee weken naar Tokyo ga, was het sowieso een onderwerp dat aan bod ging komen. Aangezien ik de job heb, zal het geen slechte zet zijn geweest.

Nu heb ik vertaler gestudeerd (de job is meertalig marketing assistent) en mijn eindwerk was een studie van verschillende stripvertalingen van één Asterixboek.Ik heb manga ook pas tijdens mijn hogere studies echt leren kennen, omdat ik de wereld van de strip voor mijn eindwerk verder onderzocht. In die zin heb ik een goede aanloop om erover te beginnen, mijn vertalerstudies komen nu eenmaal aan bod tijdens sollicitaties.

Dat ik graag lees, en welke dingen (ik lees ook veel westerse romans, minder westerse strips, en fantasy) is te belangrijk voor mij om te verzwijgen tijdens een sollicitatiegesprek. Net dan moet het aan bod komen, ik wil nergens 8 uur per dag zijn waar dat niet geweten mag zijn. Ook tijdens mijn hogere studies had iedereen zowel zijn fascinaties, daar was het normaal.

Ik kan me wel goed inbeelden dat ik er in mijn middelbare schooltijd omzichtiger mee omgegaan zou zijn. Middelbare scholieren zijn vaak hard voor elkaar, zoals de rest blijkbaar ook al aangeeft.

Ja, opdelen in zinnen in plaats van een woordenbrij die over je wordt uitgestort zal wel helpen.

OK. Ik begrijp het, en zie het ook duidelijk in de wijze waarop je dingen typt. En ik neem aan dat je bedoelt: "zoals klanten bij mij op het werk". grapje hoor ^^.

Meeste medestudenten op mijn opleiding weten dat ik naar anime kijk, maar ze weten niet dat ik naar conventies ga. Meeste medestudenten kijken zelf geen anime, maar er zijn best een aantal (vooral de Chinezen) die wel anime kijken. Met hen praat ik wel regelmatig met anime, anders over hele andere dingen, die mij eigenlijk niet zoveel boeien (bier, eredivisie en F1).

Mijn ouders weten dat ik het kijk en heb soms het gevoel dat ze teleurgesteld zijn dat het mijn hobbie is. Zeker nu ik allemaal grote posters van anime meisjes in mijn kamer heb hangen, maar dat is hun probleem. Het leuke is dat als er familie of kennisen langs komen, zij gelijk mijn kamer laten zien.

Bij een sollicitatie zou ik het in ieder geval niet snel zeggen dat ik graag anime kijk..

Mijn vrienden en klasgenoten weten het, ze kijken het zelf wel niet. Een oude vriend van me las ook manga, maar is ermee gestopt. Mijn neef leest manga. En een vijftal kennissen van me ook maar daar trek ik niet echt mee op, ik vind ze niet zo leuk hehe.
Soms komt er in de klas pokemon aan bod en dan praten we daar gewoon over haha, meestal gaat het dan wel over de games. De meisjes kunnen dan niet volgen en beginnen met elkaar een praatje en wij discussiëren over pokemon en yu-gi-oh lol

Mijn ouders en broer weten het ook, zij vinden het een beetje raar maar zeggen er weinig over. Mijn neven en nichten maakt het weinig uit, zij lezen zelf wel veel strips dus misschien daarom.

Ik heb het verteld meteen een hele boel volgers gekregen iedereen vind mijn manga tekeningen geweldig.
Hoe kun je een betere start in de eerste maken?

Ik vertel het gewoon. Mensen die er moeilijk over doen hebben gewoon pech.

Mijn ouders accepteren het, alhoewel ze nog altijd liever hebben dat ik een -zinvollere- hobby zoek, mijn zus ook, de rest van mijn familie ook, alleen vinden ze het natuurlijk nog een beetje raar. Ze weten dat ik er gelukkig van word en dat het niet veel kwaad kan. Grappigste moment dat ik tot nu heb heb meegemaakt met mijn vader was toen ik laatst een cosplayer als logé had. Mijn vader ineens was zo van 'OOOOOOOOOOOOH, zo gaaf! Maar wie ben jij?' tegen de logé, die nu gecosplayd was. Ik facepalm: 'hetzelfde meisje als gisteren, pap'. I lol'ed.

Mensen op school weten ook dat ik het kijk (yay!) en mijn beste vrienden kijken ook anime, so I have no problems. Mijn beste vriendin vindt het nog altijd maf en kijkt geen anime(behoort niet tot mijn otakugroep) en is nog altijd zo van 'eh, je doet maar'. Ik blijf het alleen awkward vinden als mensen iets hebben van '... wa's dat, anime?'. Ik weet het dan wel goed uit te leggen, maar het zou leuker zijn als er -nog- meer mensen anime kijken! Dus ja, ik vertel het basically iedereen.