Ryu ga Gotoku Kenzan! (PS3) uitgespeeld. Dit was de eerste spin-off game van de Yakuza games en is niet in het Westen uitgebracht. Deze game speelt zich af in het Kyoto van 1605, net nadat Tokugawa Ieyasu als eerste shogun van de Bakufu de macht over geheel Japan heeft verkregen. Je speelt dit keer als de legendarische zwaardvechter Miyamoto Musashi, die (in deze game) tijdens de slag om Sekigahara erin wordt geluisd en uiteindelijk onder de schuilnaam Kiryu Kazumanosuke opduikt in Gion, Kyoto (het bordelenbuurt) als freelance bodyguard / probleemoplosser. En natuurlijk raakt ook Kiryu dit keer betrokken bij allerlei politieke intriges en moet hij als een draak tekeer gaan tegen de vele, vele vijanden die zijn pad kruisen.

Eigenlijk is het dus gewoon Yakuza in de oudheid, en het is over het algemeen best leuk. Het zwaardvechten is op zich wel leuk bedacht, met meerdere stijlen waar je tussen moet wisselen (zoals natuurlijk, Musashi's stijl met twee zwaarden), maar het werkt niet echt goed, en vechten tegen meer dan vier vijanden tegelijk is gewoon niet leuk. Maar het verhaal weet grappig historische personages te gebruiken (er is echt niets historisch verantwoord aan deze game), zodat je toch "bekende" historische scenes als Musashi tegen Kojiro op Ganryujima tegenkomt. En natuurlijk de sfeer! Gion en Kiyomizudera zien er top uit, en het is gewoon een locatie die je nou niet al te vaak tegenkomt in games, en zoals je mag verwachten van een Yakuza game weet het de sfeer perfect weer te geven.

In de reeks "M'n eerste 5* in een nieuwe Fire Emblem Heroes banner is altijd iemand van buiten de banner en iemand die ik al heb": Fallen Celica.

HET IS EEN VLOEK EN EEN GAVE.

Ben maar eens opnieuw begonnen met de Steins;Gate VN. Ik was net voorbij chapter 3, maar mijn PS3 was inmiddels overleden dus ik moest overnieuw beginnen. Dan is dat geen ramp; want door afleiding was het best een tijd terug dat ik de VN had gespeeld.

Heb zojuist de demo gespeeld voor Sushu Striker voor de Switch gespeeld and it's way more fun that it should be. Dat en ik heb nu enorme honger *maag knort als een gek*. :-L

Heb ik ook de demo van Sushi Striker gespeeld, maar vond het niet zo bijzonder leuk. Leuke aankleding, maar dit soort match-3/tetris/puyopuyo puzzel games houden me zelden lang geboeid. Vorige week heb ik Framed Collection gespeeld, dat beide Framed games bevat. Leuke puzzel games, waarbij het verhaal over een stel spionnen? dieven? wordt verteld in de vorm van een strip. Elk level probeer je de hoofdpersonen naar het einde van de 'bladzijde' te brengen door de volgorde en soms de richting van de panels te veranderen. Je kan bijvoorbeeld de politieman in panel 3 ontwijken door panel 2 om te wisselen met eentje met een deur, zodat de hoofdpersoon eerst door de deur gaat (panel 2) en zo via een gang achterom de agent van panel 3 loopt. Beide spellen zijn best kort en soms had ik wel dat ik graag had gehad dat ze wat meer met de nieuwe concepten uit de tweede helft van beide games hadden gedaan, maar toch twee hele leuke games.

Voor nu ben ik redelijk klaar met Fire Emblem Warriors
De verhaallijn 1 keer gehaald en 1 van de maps in history mode, totaal iets van 10uur mee bezig geweest.
Valt nog heel veel te upgraden en maximaliseren (mijn hoogste personage is iets van lvl 40 van de 150 ofzo) maar het is allemaal meer van hetzelfde (wat je ook wel kan verwachten) wat me niet weet te boeien.
Zeker omdat het voelt dat je alles in je eentje moet doen en elke map wilt dat je overal tegelijk bent.
Van de hele fire emblem strategie gebeuren valt ook weinig van te merken (het zit er wel in, maar voegt niet veel toe).
Denk dat Hyrule Warriors een beetje koop zou zijn.

Daarna een tijdje bezig geweest met shantae: half-genie hero.
Zeer vermakelijke 2-d actie platformer waar het hoofdverhaal iets van 7uur duurt.
DLC is leuke toevoeging en zorgt voor wat extra uur speelplezier.
Grootste minpunten zijn de onnodige laadtijden en de soms vreemde elementen die er eigenlijk niet plaatshoren (een flappybird gedeelte en 'onnodig' moeilijke jumps die je soms moet maken).

Vandaag ook ICEY aangeschaft voor de Switch (om de onmogelijke jumps van shantae DLC even te vergeten) aangezien ik die al een tijdje op het oog heb (is ook op de PC) en voor de Switch voor minder dan €9 te verkrijgen is.

Fire Emblem Warriors wil ik nog wel een keer halen, maar ik ben inderdaad ook niet erg van het grinden, dus ben bang dat ik uiteindelijk toch maar een gedeelte van de game zou spelen, dus ik wacht nog even tot het wat prettiger geprijsd is :)

Ben begonnen met de Splatoon 2 DLC Octo Expansion, en het is echt leuk! Er zijn 80 nieuwe levels, die wel wat korter zijn dan de levels uit de main game, maar ook een stuk pittiger (soort van challenge rooms). Daarbij wordt er vergeleken met de singleplayer mode van de main game dit keer wat meer gekletst door de personages, zodat we toch wat dieper in de wereld van Splatoon kunnen duiken.

Eerste keer dat m'n gratis pull bij een nieuwe FEH banner ook het ene personage is dat ik wilde \O/ (Cordelia)

Intussen heb ik de main campaign van Splatoon 2's Octo Expansion ook uitgespeeld. Er zijn nog wat levels + geheime baas over, maar vooralsnog was dit echt een hele leuke expansion, die ook nog eens behoorlijk uitdagend was. Sommige missies laten je echt hele andere dingen doen dan je gewend bent, zoals bv. een level waar je moet biljarten met een Charger, een paar waarbij je kratten moet neerschieten om een bepaald figuur te maken of eentje waarbij je helemaal niet geraakt mag worden door een andere kleur inkt. Het verhaal is ook een stuk leuker dan de singleplayer campaign van Splatoon 2 zelf.

Ik heb gisteravond ook nog eens de demo van Captain Toad gespeeld. Het was een game die me al op de Wii U erg interesseerde, dus ik was al van plan 'm te kopen, en de demo heeft m'n plannen gelukkig niet doen veranderen.

Vandaag S+ Rank behaald bij de Clam Blitz regels in Splatoon 2, en daarmee eindelijk S+ in alle vier de Ranked Modes \O/ Clam Blitz speel ik waarschijnlijk nooit meer, want ik bak er echt nooit wat van.

ICEY uitgespeeld na een goede 6 uur (alle eindes enzo).
Aanrader als je 2d brawlers en 'meta gaming' leuk vindt.

Moet nog even terugkomen op mijn eerder opmerking van shantae: half-genie hero: de onnodig moeilijke jumps waren gewoon mijn fout waarna ik een deel van de DLC weer heb weten te halen.
Nu bezig met de 'ninja' dlc, welke gelukkig wat luchtiger is.

Ondertussen ook bezig geweest met Fallout: New Vegas die ik al een tijdje in mn steam lijst had staan.
Vroeger alleen Fallout 3 gespeeld van de serie.
Je merkt wel dat het een oude game is, want de verhalen die erin zitten (en wat de kracht van de game is) moet je wel zelf opzoeken en bijhouden.
Zeker in het begin is het dan moeilijk inkomen, ook omdat je slechte wapens etc hebt.
Tegen het (of een) einde aan kwam ik veel opties tegen die ik waarschijnlijk niet zal gaan 'ontdekken' maar wel interessant kunnen zijn.
Maar na een uur of 20 en dus 1 einde begin ik graag uit een andere game in mn library, wat waarschijnlijk Homefront gaat worden.

Heb de volledige game van Sushi Strikers een paar weken terug gekocht en vandaag t hoofdverhaal uitgespeeld. It was a fun ride. Als je net denkt dat je alle variaties waarop je kan sushi striken gehad hebt komt de game met iets nieuws zoals nieuwe sushi sprites met speciale vaardigheden of items die in t spel worden gegooid of t opnemen tegen een heuze canon.

T verhaal is wat cheesy met een wereld waar alles draait om t eten van sushi en t gooien van de bordjes waarop ze geseveerd worden maar is ook wel vermakelijk. Ik raad m zeker aan zeker ook omdat de game 10 euro goedkoper is dan de gemiddelde goede switch games.

Gister begonnen met Captain Toad: Treasure Tracker, maar eerst wil ik nog Okuri'inu uitspelen. Dit is een horror novel game dat oorspronkelijk een dojin game was, maar nu 'gewoon' is uitgegeven op de Switch. Het is gebaseerd op een horrorverhaal van game designer/schrijver Takiya Iijima, die vooral in het SFC tijdperk verantwoordelijk was voor enkele cult hits, zoals de fenomenale novel game Gakko de Atta Kowai Hanashi op de SFC, dat later zou uitgroeien tot de Apathy doijin serie (waar Okuri'inu dus ook onderdeel van is).

Okuri'inu gaat over de studente Miho, die vroeger van haar oma verhalen kreeg te horen over de yokai Okuri'inu. Na een korte intro waarin Miho wordt gevraagd voor een gokon (groepsdate), kan het verhaal compleet veranderen afhankelijk van welke keuzes je maakt in het spel, en daar binnen heb je ook meerdere eindes. De diversiteit van de verschillende routes is echt verrassend en het soort horror dat Iijima schrijft vind ik ook heerlijk. Ik heb denk ik nu iets van vijf of zes grote routes gevonden, die ieder ook wel iets van vijf of zes eindes hebben (er zijn 35 verschillende eindes, moet er nog zo'n 8 vinden). Sommige routes zijn 'gewone' yokai horror verhalen, in andere routes komen dan weer secundaire personages plots op de voorgrond en er zijn ook een paar grappige eindes (zoals eentje waarin Miho helemaal verstrikt raakt in otome games of eentje waarin ze een pachinko professional wordt). Echt veel leuks voor een game van maar 1000 yen!

Dit gaat echt wel werken als verdedigingsteam. Echt.

Ik kwam laatst een team tegen met vier Narcians, allemaal met een unieke wapen en build >_>

Mijn verdedigingsteam is nog altijd m'n allereerste vaste team (Marth, Camilla, Robin (M) en Klein), met min of meer dezelfde skill sets. Hoezo veranderende meta? Robin (M) was natuurlijk m'n anti-Takumi, want man, wat had je die in het begin nodig :P