Speel momenteel Killer is Dead. Ik speel niet gigantisch veel hack-and-slash games, maar ik vindt het altijd wel een leuk genre als ik er zo nu en dan één oppak. De actie van KiD zit smooth in elkaar en de boss fights zijn echt fantastisch. De graphics hebben de tand des tijds goed doorstaan, alleen bij zeer ingezoomde scènes zie je dat de textures op characters of omgevingen niet super scherp zijn. De artsy look vindt ik zelf 100% geslaagd en het past goed bij het verhaal en de setting. De basis-verhaallijn heb ik inmiddels uitgespeeld en ik ga nog wel een tijdje bezig zijn met de meerdere moeilijkheidsgraden en het proberen meerdere van de leuke (en dure!) kostuumpjes te kopen voor de characters.

Het spel is uiteraard niet 100% perfectie. Zelf speel ik de PC versie die een port is van die voor console, en de PC port heeft wel wat gare dingen. De menuutjes browsen is huiverig en er zat een gigantische bug in het geluid die ik inmiddels gepatched heb. Wat wel jammer is, is dat Steam niet zelf 'm al patchde. De bug houdt namelijk in dat bij één van de eerste bossfights er een harde klap aan geluid door je speakers komt en daarna werkt alleen nog de linkerspeaker. Ik schrok me kapot en dacht dat de speaker(s) doorgeslagen waren. X_X

Verder was ik benieuwd naar wat de anderen die het spel gespeeld hebben gedaan hiermee: de Japanse dub of de Engelse dub? Ik had eerst de Japanse aangezet (zoals ik altijd bij Japanse games doe), maar toen ik merkte dat de lip sync klopt voor (en het spel dus ook bedoeld is om te spelen in) Engels, heb ik het gewisseld. Alleen vindt ik dus bij de Engelse dub de meeste vrouwelijke stemmen niet zo goed, en bij de Japanse dub vindt ik juist de meeste mannelijke stemmen niet zo goed passen. Dus euh, nouja, om de goede lipsync te hebben maar nu op Engels aan het spelen, maar het stoort me soms een beetje...



Ik zal net als Dvalinn25 nog steeds wel het spel aanraden! Ookal is nog steeds deel 1 ook een zeer goed deel in my opinion (en heb ik veel goede herinneringen aan 2), dus misschien leuk om bij het begin te beginnen?

VC1 komt ook uit op de Switch dus misschien daar maar mee beginnen

Laatste dagen Detective Saburo Jinguji: Prism of Eyes (Switch) gespeeld, het nieuwste deel uit de oude adventure game serie die op de Famicom begon. Een beetje teleurstellend. Het spel bevat 13 scenarios (+1 bonus scenario), maar slechts drie daarvan (en de bonus) zijn echt nieuw gemaakt voor Prism of Eyes: de rest bestaat uit HD-remakes van games die oorspronkelijk op de mobiele telefoon zijn uitgebracht en die waren sowieso inbegrepen bij de voorgaande DS games in deze serie. Drie-kwart van de game heb ik dus al gespeeld... De drie nieuwe scenarios zijn qua verhaal wel okay, maar qua lengte en diepte hetzelfde als de (behoorlijk) korte DS games, terwijl ik dus had gehoopt dat we juist weer echt een console-versie van de serie zouden krijgen, met wat meer oomph, in plaats van drie keer een scenario van twee, drie uur en daarna alleen HD remakes van oudere titels.

Er zitten o.a. verhalen in deze game die geschreven zijn door Nojima (schrijver Final Fantasy VII/X) en Kodaka (bedenker Danganronpa), die aan deze serie hebben gewerkt lang voor ze aan hun bekendere werken begonnen, maar goed, ik ken ze dus al. Och, gelukkig is de muziek zoals altijd echt fantastisch...

Toch weer ff wat Black Rock Shooter the Game tussendoor gespeeld voor variatie.
Normal End gehaald, en moet nu alle extra's voor de True End doen (En ugh, grinden tot lvl 50 voor die challenge (37 atm)).
Ik dacht dat ik ondertussen wel alle Golden Dawns voor de Moon Rabbit challenge had.. Was dus niet het geval.
Elke Free Hunt meerdere keren doorgegaan met locatie kaarten via google, maar kan echt geen meer vinden.
Skill boost+Warhammer cheesing wordt ook saai na een tijd van mob cannonfodder.
Ik wil gewoon door de postgame gaan in een bunny outfit, is dat teveel gevraagd? D:

Vind Stella wel een leuker personage dan de OG Black Rock Shooter.
Waarschijnlijk omdat de OG niet echt een persoonlijkheid heeft :V

Tally-ho~

Als er een Japanse optie in het spel zit probeer ik die vaak altijd wel eerst uit, maar dan moet het ook wel kloppen.
Bij RPG's heeft Engels wel de voorkeur omdat daar vaak lange verhalen inzitten en ook de ingame, niet ondertitelde, conversaties zijn dan door mij te volgen.
Tenzij het verschil in kwaliteit te groot is, zo heb ik Xenoblade 2 redelijk snel naar Japans gezet omdat ik het Engels gewoon niet goed vond passen.

Voor Killer is Dead kon ik het me niet helemaal meer herinneren, maar na wat filmpjes te hebben terug gezien heb ik die in het Engels gespeeld.
Denk niet dat ik Japans geprobeerd heb omdat de stem van de main gast goed vond en verder nergens aan stoorde, waar als ik op Japans begonnen was dat door de lipsync waarschijnlijk wel had gedaan (omdat het ook een redelijk uit-geacteerd verhalende game is)

Gisteravond voor het eerst Rank X bij Splatoon 2 (Tower Control mode) behaald \O/ Ik speel echt nooit online competitieve games (en geen shooters), dus dat ik ooit nog in de hoogste rang van zo'n game zou belanden...

Wellicht herinneren sommigen nog van eerder dat ik was begonnen met het spelen van Ni No Kuni, heb eindelijk deze weer opgepakt en dit keer uitgespeeld. Best wel schaamtevol, had het spel niet meer aangeraakt volgens december 2017 zei m'n savefile, lol. Ik heb wel een kleine klaag over het laatste stuk van het spel (spoiler):



Verder vondt ik het een hele leuke JRPG en raad ik deze zeker aan! Zodra ik een PS4 heb zal ik ook de opvolger er van gaan spelen. Ik heb daar trouwens op Aniway ook niet zoveel over gelezen, zijn er mensen die Revenant Kingdom hebben gespeeld hier en er iets over kunnen zeggen qua positieve of negatieve punten in verhouding tot deel 1?



Bij mij overwint goede lip-sync het uiteindelijk van welke dub dan ook, want ik kan me echt storen aan bewegende monden als er geen tekst is (of dichte monden terwijl tekst door gaat).

Met betrekking over je punt van JRPG dubs, bij Ni No Kuni waar ik het hierboven over heb, leed het spel ook echt heel erg aan veel ontbrekende stukken subtitles als je het op JP speelde. Nou zijn de meeste daarvan standaard kreten, maar aangezien de JP en ENG dub bij heel veel characters compleet andere namen hebben, kan het een beetje verwarrend worden (de subs zijn dubtitles en praten altijd over de Engelse namen).

Ik heb er een review over geschreven afgelopen nummer. Dus yep, heb hem gespeeld.

Qua gameplay is Revenant Kingdom best veranderd ten opzichte van Wrath of the White Witch; Familiars hebben plaatsgemaakt voor een meer actiegeoriënteerd systeem. Wel heb je Higgledies die wat support-dingen kunnen doen. Of dit een plus-of een minpunt is hangt af of je liever meer turnbased wilt of meer van actie-RPG's houdt. Ik vond het op zich prima spelen, al werd de game niet echt moeilijk. Verder was er een soort koninkrijkje bouwen toegevoegd (was best amusant) en een skirmish-modus (een nogal kneuterige strategie-toestand) dat je allebei wel een beetje bij moet houden om niet vast te zitten.

Het verhaal en de personages vond ik een stuk minder sterk dan Wrath of the White Witch. Ondanks dat er wel interessante locaties worden bezocht, worden de problemen op een naïef simpele manier opgelost, valt het 'bezoek plaats X en los het probleem op' op een gegeven moment in herhaling, en leren ze alleen de hoofdpersoon Evan wat over het besturen van een land. Dat resoneert gewoon minder dan Oliver zijn verhaal! De personages worden verder helaas ook niet uitgewerkt, wat vooral erg zonde is omdat zeker Roland veel potentie had. Het verhaal is slechts onderhoudend, meer niet, en dat is jammer. Ook de schurk vond ik...meh.

Ik speel nu zelf voornamelijk de Frozen Wilds DLC van Horizon Zero Dawn. Daarna wil ik weer verder gaan met óf Octopath Traveler, óf Steins;Gate, óf Tales of the Abyss. Keuzes, Keuzes...

Voor het eerst in anderhalf jaar FEH heb ik een Distant Counter over (Gratis pull van vandaag was een LA Hector) \O/ Hmm, aan wie zal ik 'm geven...

Over nasynchronisatie: meestal kies ik, indien mogelijk, voor de "originele" dub track van een game (wat soms ook wel Engels kan zijn in een Japanse game), maar soms is het inderdaad wel erg irritant als de ondertiteling en wat gezegd wordt niet helemaal overeen komen (of zelfs iets compleet anders wordt). Een lichte, maar toch memorabele irritatie wat betreft ondertiteling/dub was Europese Shenmue II op de DreamCast: het spel speelt zich grotendeels in Hong Kong en China af, en de meeste personages zijn dan ook Chinees. In de Japanse dub lazen ze alle namen op z'n het Japans (dus Japanse lezingen van de kanji), maar de Engelse ondertiteling gebruikte de Chinese lezing van de namen, wat compleet anders is, dus de spelling in de ondertiteling en wat je echt hoorde kwam nooit overeen >_> Je bent bv. een groot gedeelte van de game op zoek naar een persoon genaamd Shu Gentatsu (op z'n Japans), wat weer als Yuanda Zhu in de ondertiteling staat.

Thanks voor de reply! Mijn ongelezen stapel Aniways is erg groot.

Eigenlijk vindt ik het wel jammer om te lezen dat het nieuwe systeem meer actiegeoriënteerd is, ik was juist verrast door het meer 'op afstand besturen' van familiars, wat leuk samen werkte met het wel 'direct' bestuurbare eigen character. Niet dat ik tegen meer actie ben, maar het lijkt me minder origineel dan het vechtsysteem van deel 1 (?).

Wel spijtig dat het verhaal zoveel minder is. Ik ga nog even op onderzoek uit, maar je hoort regelmatig verhalen dat als een bekende naam aan een game wordt gekoppeld (hier Ghibli), dat vaak met een deel 2 de invloed minder is (ga nog even onderzoeken of dat ook de situatie was hier). Anyhow, het lijkt me dat het character en monster design nog steeds SUPER cute is (zo veel lieve familiars in het eerste deeeeel ), wat voor mij in het 1e deel eigenlijk de hoofdnoot was. Dat dan in deel 1 het vechtsysteem boven mijn verwachtingen was, was alleen maar een plus. Dus deel 2 zal ik zeker ook nog wel op gaan pakken, maar nu weet ik dat ik er niet zo veel prioriteit aan hoef te geven.

Laatste dag van de nieuwe Brave banner van FEH, en daar kwam Brave Hector, en hiermee dus alle vier nieuwe Braves binnen! Grappig genoeg kreeg ik ook van deze banner een Brave Roy, dus ook de oude reeks is hiermee compleet.

Voordat ik in November aan Let's Go begin, heb ik eergisteren mijn Pokemon Yellow cartridge weer tot leven gewekt (Eerste keer dat ik iets soldeerde!).
Uiteraard gisteren begonnen met spelen, ben ook van plan om wat Long Range Trainer glitches te doen, vooral voor Mew.
Ik had een legit one vroeger (Er, gekloond van een legit ), maja, batterij ging eerst dood op mijn Gold cartridge waar ie op zat..

Zit het ook meteen te semi-Nuzlocken om het toch wat interessanter te maken.
Maar voordat ik verder ga (Ben voor Viridian Forest), wil ik eerst ff de Master Cup finishen op Stadium, zodat ik de Doduo GB Tower kan gebruiken om het spel sneller te spelen

Blijft het nadeel van oude games die batterijen gebruiken voor saven..
Nou zijn die in zowat al mijn GB/C cartridges al dood. Zelda OoT had ik een tijd terug nog snel uitgespeeld omdat ik bang was dat zijn batterij ook aan het einde kwam.
Gelukkig zijn er niet veel N64 games die een batterij gebruiken. Maar dan heb je nog de games die alles op de Controller PAK saven, en die gebruikt ook weer een batterij..

Op het moment Super Robot Wars V voor de PS4, de game heb ik van een vriend geleend.
Voor wie het concept niet kent: een strategische RPG in de Fire Emblem style, maar dan met grote Mecha, waarin diverse verschillende franchises (Gundam, Neon Genesis Evangelion, Space Battleship Yamato, Getter Robo, enz...) bij elkaar gegooid worden om een nieuwe verhaallijn te creëren.

Verslavend en vooral ook vreselijk uitgebreid, aangezien ik er al een paar weken mee bezig ben.
Shinji Ikari heeft zojuist een nervous breakdown gehad. Dat heeft toch nog een aantal missies geduurd; maar ja, zijn vader was er ook niet bij.

Vandaag WorldEnd Syndrome uitgespeeld op de Switch. Het is een dating sim / detective adventure die zich afspeelt in het zeedorpje Mihate-cho, waar een legende is die zegt dat eens in de 100 jaar, de doden zullen herrijzen en uiteindelijk voor rampspoed zullen zorgen. De hoofdrolspeler komt net voor de zomer in Mihate-cho te wonen en leert daar vijf potentiële partners kennen. Als dating sim doet het weinig nieuws: elke dag in augustus is opgedeeld in drie periodes (ochtend, middag en avond) en elke periode kan je één plek bezoeken. Je krijgt meer 'affiniteit' met mensen die je tegenkomt (als je bijvoorbeeld 's middags naar school gaat om X te ontmoeten, dan kan je niet op hetzelfde tijdstip met Y praten in het hotel, dus gaan alleen je stats voor X omhoog), en uiteindelijk eindig je dus met één van de vijf meisjes door affiniteit te verhogen en bepaalde gebeurtenissen mee te maken. Voor sommige routes moet je overigens wel eerst de game uitspelen met een andere heldin.

Maar het is dus ook een detectiveverhaal en tijdens de vakantie gebeurt dan ook van alles in het dorpje, zoals de moord op twee meisjes en later ook een journalist. Elke route geeft je een iets andere blik om de gebeurtenissen in Mihate-cho en als je alle vijf routes hebt uitgespeeld, komt er nog een laatste hoofdstuk met de gehele waarheid achter de gebeurtenissen in Mihate-cho, waardoor je al die losse puzzelstukjes van de verschillende routes eindelijk goed kan samenvoegen. Heb ik in elk geval prima vermaakt met WES.

(Trailer)

Heeft redelijk lang geduurd maar ik heb weer een game voltooid.
Eind juli al mee begonnen en in totaal rond de 35 uur aan besteed.

Het gaat hier om de Switch game Ys VIII: Lacrimosa of DANA (wat overigs een port is van de vita game).
Het is een (actie)JRPG uit de Ys serie maar geen kennis van eerdere games is benodigd, tenminste dit was mijn eerste game uit de reeks en kon alles wel goed invullen.

Het verhaal is namelijk dat je als schipbreukelingen op een vreemd eiland vast zit waar je eerste doel is overleven, en meer gestrande mensen zoeken.
Je bouwt al snel een basiskamp waar vanuit je uiteindelijk (side)quests en item upgrades terugvindt. In de bosrijke omgevingen zitten namelijk allerlei wilde beesten welke XP geven wanneer je deze verslaat.

Dat ik er in het begin maar 20-30min per sessie speelde met ook periodes dat ik dagen geen interesse had komt doordat het verhaal in het begin niet echt boeiend is.
Je bent namelijk een redelijke tijd opzoek naar schipbreukelingen en alles wat je doet is een beetje je basis uitbouwen.
Het Dana gedeelte uit de titel komt pas na redelijk wat uur naar voren en het Lacrimosa gedeelte pas tegen het eind.
Pas toen werd de game voor mij interessant, als het grote plaatje duidelijk wordt en je niet alleen maar mensen aan het zoeken bent.

Maar dan ben je al snel een uur of 20 verder.
In deze 20 uur worden er veel opties toegevoegd met wat je allemaal kan doen, zoals in veel JRPG's, van items craften tot relaties onderhouden.
Dat kan overweldigend overkomen maar veel van die dingen kan je links laten liggen als je gewoon focussed op het verhaal.

Framerate is soepel, ook in handheld mode, en er is veel variatie in omgeving en vijanden.
Jammer dat het dodge/counter systeem niet geweldig werkt. Je moet namelijk wachten tot je actie animaties zijn afgelopen tot je kan ontwijken, wat resulteert dat je geraakt wordt omdat je niet optijd weg kan, of dat je niks staat te doen omdat je de volgende aanval wilt ontwijken (wat dan een korte boost geeft ed).
Maar ook als je de aanval probeert te ontwijken is dit lastig in te schatten door een combinatie van grote hitboxen, camerabeeld en het kleine tijdsframe dat je hebt.
Dit zorgt, doordat je ook geen 'healers' hebt in de game, dat je sommige lastige vijanden op een moment gaat ontwijken en bepaalde bossfights best irritant kunnen zijn.

Uiteindelijk wel een vermakelijke game, met traditioneel veel dialoog (Engelse versie gespeeld die me goed beviel), maar die wel een moeizaam begin kent.
Alleen op het einde nog wat moeten grinden om de true ending te unlocken, denk 4-5 keer game-over te zijn gegaan (voornamelijk omdat dat beter uitkwam dan veel potions ed te verbruiken).
De game liep 2 keer vast, maar door de autosave functie raak je nooit veel tijd kwijt.
Voor een leuk prijsje (<€40) biedt deze JRPG dus een boeiend verhaal, al moet je daar wel lang op wachten.

FEH dagboek: Yay, Loki is ook binnen. Nu nog hopen dat die Halloween Myrrh nog lukt...

Ben begonnen met EVE: Burst Error R, de nieuwste versie van een klassieke Japanse adventure. Al vele jaren ook in het Engels verkrijgbaar op Windows, maar de eerste keer dat ik hem nu speel. Je volgt twee personages die ieder hun eigen verhaal hebben (de een is een detective die wordt ingehuurd om een schilderij te vinden, de ander is een geheim agente die wordt gevraagd de dochter van een ambassadeur te beschermen). Je kan op elk moment tussen de twee verhalen schakelen/zappen, en als het goed is moet je dat ook doen om in beide verhalen verder te komen (bv. je doet iets in het ene verhaal, waardoor het personage in het andere verhaal ook verder kan of zo). Ben nog veel te vroeg in het spel om er iets zinnigs over te zeggen, maar ik kan wel zeggen dat het echt voelt als een mid-90s Japanse adventure, vooral met de soms idiote rare story flags die je moet activeren om verder te komen :P Gelukkig heeft deze versie een hint mode, die soms aangeeft waar je naar toe moet en zo, want je kan toch ook niet normaal bedenken dat je soms twee of drie keer tussen twee locaties moet bewegen alleen maar om een bepaalde flag te activeren!?