Professor Layton VS Ace Attorney heb ik meteen na de release in 2012 uitgespeeld, maar het werd zo langzamerhand toch weer tijd voor een nieuw bezoekje aan Labyrinth City, dus ik heb het spel afgelopen weekend maar weer eens in de 3DS gestopt en heb het gisteravond uitgespeeld (ook de DLC episodes).

Op zich is mijn mening erover niet veranderd: Het is een leuke crossover, maar dat komt vooral door de Ace Attorney zijde van het spel, waar allemaal nieuwe dingen te vinden zijn (sommige elementen vind je ook terug in 2015's Dai Gyakuten Saiban). Aan de Layton zijde is het wat saaier, met weinig leuke puzzels, en ook nog eens heel veel puzzels die gerecycled worden. Toch is het geheel echt leuk. De muziek is prachtig en ook het verhaal weet op een leuke manier de twee series te koppelen. En ik weet dat veel mensen het einde niet echt leuk vinden, maar ik zelf vond het heel goed passen bij de series (al was de structuur van het einde niet echt optimaal: de laatste heksenberechting was gewoon heel slecht ingedeeld met veel te veel gepraat en te weinig dingen voor de speler om te doen).

En oh, wat is de stemacteur van Phoenix in de Japanse versie toch slecht. Ze gebruiken meestal een 'normale' stemacteur voor het personage in promotiefilmpjes en zo, maar omdat de film eerder in het jaar was uitgekomen, besloten ze Narumiya (de acteur van Phoenix) te gebruiken als stemacteur. En als stemacteur is hij _ECHT_ slecht. Kiritani als Maya was (in vergelijking) echt fantastisch.

Vanochtend Legend of Mysteria uitgespeeld, een game uit de categorie 'willekeurig spul dat Tamara voor een kwartje op Steam heeft gekocht'.

Het is een soort magische whodunit gemaakt in RPG Maker. De plaatselijke Dumbledore is vermoord tijdens een vergadering en jij wordt ervan verdacht de moordenaar ingehuurd te hebben. Je wordt opgesloten in je werkkamer, moet ontsnappen en vervolgens bewijsmateriaal verzamelen om je onschuld te bewijzen. Qua moord is het niets complex. Er zit geen bijzondere truc achter of iets in de richting. Je bent vooral bezig met motieven - wie profiteert het meeste van deze moord? Toch is het een vrij pittige adventuregame, omdat de locaties relatief groot zijn en je veel personages uit elkaar moet houden. De mysterieuze opdrachtgever is het enige probleem binnen de tovenaarsraad...

Het is een heel leuk idee voor een game, maar het is vaak net niet wat het had kunnen zijn. Het schrijfwerk is bijvoorbeeld vrij houterig en komt duidelijk van iemand wiens eerste taal iets anders is dan Engels. Aan de andere kant... een kwartje (en zes uur van mijn tijd) was het zonder twijfel waard.

Twee eindes van √ (Root) Letter (Vita) uitgespeeld, waarvan een het beste einde is. Aan het begin van het spel ontdek je een ongeopende brief van Aya, een penvriendin van 15 jaar geleden, toen je nog op de middelbare school zat. In de brief staat iets schokkends, dus je besluit naar Matsue in Shimane te reizen om Aya te vinden. Je komt al snel een struikelblok tegen, dus de enige kans om haar te vinden is via haar klasgenootjes, die beschreven staan in haar brieven. Deze mensen hebben om een of andere reden geen zin om over Aya te praten en proberen je zelfs actief tegen te houden.

√ Letter is eigenlijk een hele ouderwetse Japanse adventure game, in zowel de goede als de slechte betekenis van de beschrijving. Ik vond het verhaal en de personages best leuk, en qua sfeer zit ergens tussen een schooldrama en iets als Solanin in (je kijkt zowel naar de klasgenoten 'toen' en naar wat ze nu zijn geworden). Maar aan de andere kant was het als game wel erg saai, met veel te veel (lege) locaties, eentonige hoofdstukken en simpelweg slecht uitgevoerde confrontatie scenes (waarin je moet bewijzen dat de mensen Aya's klasgenoten zijn). Leuk verhaal, maar het had net zo goed een boek of anime kunnen zijn.

Het spel komt overigens dit jaar nog in het Engels uit, volgens mij. Ik vraag me af of ze de bijnamen van de klasgenootjes gaan veranderen, want ik blijf de bijnaam Bitch (onder vrienden!) toch raar vinden. En al helemaal dat de hoofdrolspeler haar ook zo noem, terwijl hij haar helemaal niet kent :P

^ De andere eindes van √ Letter ook uitgespeeld (en daarmee voor het eerst alle trophies of zo gehaald ^_~). De alternatieve eindes zijn allemaal anders genoeg (horror en science fiction en zo), maar enkel de True Ending geeft echt voldoening. Mijn mening over de game is daardoor ook niet veranderd. Leuk verhaal en boeiende personages, maar het werkt net niet echt als een game. Ik hoop dat het tweede deel van de Kadokawa Game Mystery serie, als die er nog komt, wat leuker is om te spelen.

Ben begonnen met Grandia! Grandia 2 is een van de eerste Japanse RPGs die ik heb uitgespeeld, maar heb eigenlijk nooit andere delen van de serie gespeeld. Qua thema is het eerste spel heel anders, maar de sfeer voelt toch lekker vertrouwd aan.

Oh, en ik had geen PSX destijds, dus niet zoveel RPGs erop gespeeld, maar toch grappig om te zien hoe bedrijven destijds met de nieuwe technologie omgingen. Grandia is 2D sprites op een 3D wereld, net als Dragon Quest, en dat werkt best goed. Een tijdje geleden Final Fantasy VII gespeeld, dat weer precies het tegenovergestelde deed (3D personages op een 2D achtergrond).

Eerste disc van Grandia intussen ook uitgespeeld. Wat ik echt dramatisch vond was dat een personage de groep verlaat tegen het einde van de disc. Tenminste, het weggaan was niet zo erg. Ik vond het erg dat ik dus voor niets allemaal stat-boosters op haar gebruikt, en haar allemaal magie heb laten leren! Haar uitrusting heb ik dan nog wel, maar zij was juist degene die ik voornamelijk gebruikte voor support magie en nu moet ik dus de magie van iemand anders helemaal opnieuw gaan levelen...

Zeg het dan van tevoren! Of geef me in elk geval alles terug!

Don't remind me..

Sue is mijn favoriete character uit de eerste Grandia game. De eerste keer dat ik het spel speelde, had ik alle stat-boosting items die ik onderweg vond aan haar gegeven en had ze meer mana eggs dan de andere members van de groep toen ze vertrok. Ze had ook de hoogste strength stat van de party (ongeveer het dubbele van Feena), omdat ik er achter was gekomen dat de "rah rah cheer" special move de weapon en magic experience immens verhoogde, met weinig diminishing returns t.o.v. andere special moves. And then the game tells you that the poor little girl can't keep up with the rest of the party and needs to go back home...

Ik heb hiervoor alleen Grandia II gespeeld, maar daar waren het de Mana Eggs zelf die magie leerden, en die kon je aan iedereen geven, dus was het minder erg dat er soms bepaalde personages weggingen, want dan gaf je de Mana Egg maar aan iemand anders... Maar hier deed het echt pijn (naast dat ze natuurlijk ook gewoon een leuk personage was!).

Gisteravond Zettai Zetsumei Toshi 3 (De Stad in Crisis 3) op de PSP uitgespeeld. Derde deel in IREM's survival serie, waarin je moet zien te overleven tijdens/na een natuurramp (het eerste deel op de PS2 is in Europa uitgebracht met de titel SOS: The Final Escape). Een vierde game die voor de PS3 gepland was, werd geannuleerd vanwege Tohoku tsunami/kernramp in 2011 in Japan. In 3, ben je een kersverse student(e) die komt wonen in een stad op een kunstmatig eiland, maar het eiland wordt getroffen door een aardbeving. Je moet proberen te overleven en je weg te vinden naar een evacuatiecentrum.

Het spel is een soort aaneenschakeling van filmachtige actiescenes, waarin je soms snel een veilige plek moet vinden tijdens een naschok, of uit een instortende gebouw moet ontsnappen, en dat soort dingen. Er zijn ook wat makkelijke puzzels, om de weg kunt vrijmaken om verder te gaan. Het spel heeft een HP en Stress meter: als je 'enge' dingen moet doen/ziet, of bijvoorbeeld dicht bij vuur komt/blijft staan tijdens een aardbeving/etc, dan neemt je stress toe, en dat neemt weer HP weg (te weinig HP en je kan nog nauwelijks lopen). Eten, drinken en ergens rustig zitten verlagen je stress weer. Tijdens het spel krijg je heel veel 'gidsen', die je daadwerkelijk nuttige informatie krijgt over wat je moet doen tijdens een ramp (aardbevingen en zo zijn helaas niet schaars in Japan, dus je leert daadwerkelijk ook iets met deze game).

Het is een korte game (met een belachelijk verhaal), en omdat het vooral scenes achter elkaar zijn, is de vrijheid ook best beperkt, maar toch heb ik me prima vermaakt met deze game. Deels komt dat door IREM's gevoel voor humor: mensen die Steambot Chronicles (PS2. Aanrader!) hebben gespeeld kennen het al, maar IREM staat bekend om hun grappige conversatiesystemen. Je krijgt normaliter maar iets van drie keuzes in een dergelijke game, maar hier krijg je er vaak iets van acht, die varieren van gewone antwoorden tot de meest onzinnige, maar grappige antwoorden (die ook nog eens volledig ingesproken zijn). Ook kan je ongelooflijk veel kleding vinden in deze game (weer net als Steambot Chronicles). (Ergens vind je trouwens ook een krantje waarin blijkt dat Fennel uit Steambot Chronicles ook een optreden had op het kunstmatige eiland!)

En de gezongen muziek is fantastisch! De themesong Kimi no Tonari de... is er eentje die echt in je hoofd blijft hangen (Het is het liedje in de trailer). Nadia Gifford, die de liedjes in Steambot Chronicles zong, heeft ook Engelse versies van de twee liedjes in deze game gezongen.

Op de console: The Legend of Heroes, Trails of Cold Steel 2. Spel begint een beetje teleurstellend omdat je zo beetje alles kwijt ben waar je hard voor gewerkt hebt in deeltje 1

Op mobiel: Girls x Battle, leuk voor tussendoor maar om mee te doen in de top moet je over een dikke portemonnee beschikken

In Grandia II is die lion dude tog ook hartstikke dood gegaan... Had hem goed kunnen gebruiken tegen de eindbaas...

^ Let op je spoilers!

Maar ik heb het nu over de Mana Eggs: als ik me het goed herinner kreeg je in Grandia II de Mana Eggs terug als personages je groep verlieten. In Grandia I zijn Mana Eggs "geld om magie mee te kopen", en spreuken blijven 'vast' zitten aan het personage, dus je krijgt niets terug als toevallig een personage waar je juist heel tijd/Mana Eggs in hebt geinvesteerd en je healer was besluit weg te gaan...

hmmm... ken me die mana eggs nie voor de geest hale maar tis ook een tydje gelede dat ik ut gespeeld heb. heb grandia II anniversary edition gehaald, moet er nog aan beginnen maar goed om te weten dat die mana eggs investering in Mareg niet foetsie raakt :3

steam versie van grandia 2 is een draak van een game & een anniversary relaese onwaardig. spel is hartsikke buggy o.a. geluid & beeld is uit sync, constant crashes en soms is het niet vooruit te branden... daarnaast heeft ut slechts een gedeeltelijke HD makeover gekregen, tis een cheap ass port...

De originele PC versie van Grandia II was ook niet helemaal al te best (het ergste was dat de FMVs van de spreuken soms secondes extra 'leegte' hadden aan het begin/eind, waardoor het altijd leek alsof de tijd was stilgezet. Heb later wel de Japanse DreamCast versie gekocht.

Grandia heb ik nog niet helemaal uitgespeeld, maar ben laatst ook maar eens verder gegaan met Digimon Adventures (PSP), een RPG gebaseerd op de eerste Digimon Adventures serie. Ben nu bij het gevecht tussen Holy Angemon en Angewoman tegen Piedmon, maar hij is of abnormaal sterk, of ik ben ondergeleveled, want ik word nu wel heel erg snel afgeslacht....