Begonnen aan the wonderful 101.

Duidelijk een platinum game wat te merken is aan de humor, soms iets te geforceerd alsof ze in elk dialoog een grap moeten hebben, maar staat mij wel aan.
Over de top actie waar je echt moet leren hoe bepaalde vijanden te verslaan. Dit resulteert vaak in slechte scores als je de eerste keer speelt.
Zelfde als bij Bayonetta eigenlijk. Ook hier had je pas eigenlijk alles door als je tegen het einde aan zat...

Ook dat je bepaalde essentiële skils eerst moet kopen zoals een dodge move (en wat is goed en wat is slecht om te kopen??) wat bij platinum games vaker gebeurt is iets dat jammer is.
Maakt vaak dat je alles pas uit de game kan halen tijdens een 2e playthrough, maar of je daar nog zin in hebt is altijd maar de vraag.

De tweede episode van The Walking Dead vandaag gespeeld. Het is nog steeds een soort dating sim in een zombie-wereld. Qua verhaal is het best spannend, maar vaak heb ik wel het gevoel alsof het net zo goed geen game had kunnen zijn, maar een boek of zo. De 'keuzes' die ze je geven, zijn bijna altijd nep-keuzes. Of je nou A of B kiest, de uitkomst is altijd hetzelfde, met misschien ietsjes andere dialogen.

Gisteravond Segagaga (DreamCast) uitgespeeld. Bizarre, maar oh-zo-grappige "SEGA simulator". In de nabije toekomst heeft Sony DOGMA 97% van de game-markt in handen, en daarom wordt de speler benoemd tot hoofd van project SEGAGAGA, met als doel binnen 3 jaar 100% van de markt te veroveren met gewaagde nieuwe games. Dit doe je door eerst 1) personeel te 'vangen' in een van de drie ontwikkelingsstudio's van SEGA, en 2) games te ontwikkelen.

Het eerste gedeelte van de game is een R.P.G*, waar je door de ontwikkelingsstudio's dwaalt ('dungeons') en tracht het hoofd van de studio aan je zijde te krijgen. In plaats van de gebruikelijke monsters, kom je directors, programmeurs en graphic designers tegen. Door hen te 'overtuigen' (verslaan), kan je, na salaris onderhandelingen, ze in je team stoppen. Heb je de dungeon uitgespeeld, dan kan je de studio gebruiken voor het ontwikkelen van games. In de simulation mode stel je teams samen, waar je games mee maakt. Verkoopt je game goed, dan pak je een groter deel van de markt terug, met als doel 100% te halen. Verkoopcijfers hangen af van bv. wanneer de game wordt verkocht, of het af is, de hype die bestaat etc, en DOGMA brengt ook games uit die weer marktaandeel stelen. Tijdens het ontwikkelen moet je je personeel tevreden (of op z'n minst levend) houden, maar ook het budget beslissen en SEGA financieel levend houden.

Maar Segagaga is vooral een hilarische game. Het zit vol met grappen ten koste van SEGA zelf en de toestanden op de ontwikkelingsvloer (je "overtuigt" mensen door ze te bombarderen met pijnlijke uitspraken die SEGA werknemers echt te horen hebben gekregen op werk: werknemers mochten allemaal quotes opsturen naar het Segagaga ontwikkelingsteam), maar maakt ook prachtig gebruik van de lange geschiedenis van SEGA. Er komen bv. ook heel veel SEGA personages voor in het spel, zoals Alex Kidd en personages uit Phantasy Star. En het zit bomvol met parodie-materiaal. Van sommige grappen is het zelfs een wonder dat het mocht. Zo komt dit personage mensen die Nausicaa hebben gelezen waarschijnlijk wel bekend voor, en deze muis en deze veelvraat doen ook denken aan bepaalde mascottes van NinXXXXX.

* "R.P.G" is een registered trademark van Bandai.

Gisteren The Walking Dead (Season 1) uitgespeeld. Eigenlijk is m'n mening over de game in alle vijf de episodes niet echt veranderd. Het verhaal en de personages zijn interessant, met een goede mix tussen "we worden aangevallen door hordes zombies!" paniek en "kan ik andere mensen nog wel vertrouwen?" drama, maar tijdens het spelen van de game had ik wel vaak: waarom is dit een game? De adventure-gedeeltes zijn enorm simpel, en de keuzes die maakt tijdens het spel, beinvloeden het verloop van het verhaal maar ietsjes. Vaak is het resultaat precies hetzelfde, maar verandert alleen de toon van bepaalde personages jegens jou iets (keuze A zorgt ervoor dat persoon X je tof vindt, terwijl bij keuze B X je gaat haten, maar verder verandert er weinig aan het verloop van het verhaal). Uiteindelijk leek de game daarom meer op een dating sim (stats omhoog!).

Veel mensen lijken de game met een novel game te vergelijken, maar dan is het wel de meest simpele novel game die er bestaat. Zelfs de eerste novel game was veel ingewikkelder dan dat, met meerdere scenario's en endings die afhankelijk waren van je keuzes. Heel snel even getekend, maar dit is waar ik aan denk bij novel games:



(I) is TWD. Je kan steeds kiezen tussen A of B, maar je keuzes veranderen het verloop eigenlijk niet. (II) is het standaardmodel van de meeste novel games: je moet de juiste combinatie kiezen wil je bij het einde terecht komen (bv. BBB, of CABB, of BCCB), terwijl andere keuzes je naar verschillende (bad) endings brengen. Speel je games als Machi of 428, dan lopen er wel 5 tot 8 van die bomen door elkaar heen.

Nu ik Fire Emblem Fates: Birthright en Conquest uitgespeeld heb, wil ik vanavond aan Revelation beginnen, maar die game gaat nog een hele uitdaging worden. Zoveel mensen om aan elkaar te koppelen! o_o

=O
Heb je een Amerikaanse 3DS? =3

Zoiets vroeg ik me ook af.
Maar wat ik me ook afvroeg is om op welke moeilijkheidsgraad te beginnen (begon awakening op hard, daarna nog op normal en lunatic uitgespeeld) en is het het waard om alle drie de delen te halen?
Want zoals je zelf al aangaf kan je iedere game meerdere keren spelen en steeds andere personages gebruiken voor de afwisseling.
Dat is goed te doen bij 1 game, maar vrees als je er meteen 3 hebt je er 2 niet echt meer aanraakt.
Maw; is het het waard om ze alle3 te halen (zei het met korting)?


Edit.
Alle recente telltale games zijn meer boeken dan games.
Alleen als je echt iets met de serie hebt zou ik ze kunnen aanraden anders eerder vermijden.

Nintendo gaat tegenwoordig een stuk beter om met recensie-exemplaren. Recensenten zouden de game dus ruim op tijd moeten hebben. Nu weet ik alleen niet of er een embargo zit op previews, dus laten we maar zeggen dat ik een Amerikaanse 3DS heb :)

Verschillende versies: het zijn drie verschillende games met een eigen verhaallijn (25+ uur speeltijd per game) en gameplay-eigenaardigheden. Vergelijk het niet met Pokémon, maar met The Legend of Zelda: Oracle of Ages/Seasons. Birthright is het meest geschikt voor beginners en heeft eenvoudig maps en doelen. Ervaren spelers kunnen het best beginnen op Hard/Classic en, indien nodig, afzakken naar Hard/Casual of Normal/Classic (je kunt de moeilijkheidsgraad tijdens de campagne niet omhoog schroeven, wel omlaag). Conquest is veel uitdagender en afwisselender. Met Normal/Classic of Hard/Casual krijg je een redelijk lastige Fire Emblem. Revelation zit er (van wat ik tot nu toe heb gezien) tussenin, maar de verhaallijn is wel zo dat je 'm eigenlijk pas moet spelen na minstens één van de andere twee games te hebben gespeeld.

Als je een fan bent van de serie, kan het geen kwaad om alle drie te games te spelen. De overlap is minimaal en komt vooral in de vorm van personages die je kunt rekruteren.

Ben begonnen aan Digimon Story: Cyber Sleuth, die afgeprijsd was op de PS Store. Op zich een leuke monster-verzamel-RPG, maar ik moet wel even wennen aan het Digivolve systeem. De meeste Digimon kunnen niet alleen in meerdere vormen digivolven, maar ook de-digivolven, en je moet dat ook doen om het max. level van je Digimon omhoog te halen, en om ze meer skills aan te leren. Aan de ene kant betekent het dat je je Digimon echt heel veel verschillende skills kan aanleren, maar het betekent ook dat je steeds maar weer Digimon naar level 1 terugbrengt, want telkens als je (de-)digivolvet, ga je weer naar level 1. Je kan bv. van Palmon digivolven naar Sunflowmon en door naar Angewomon, dan de-digivolven naar Gatomon, en dan weer digivolven naar Lillymon. En telkens reset je weer naar level 1. Het is echt een game voor mensen die van levelen houden.

Oh, en waarom kan ik altijd Akiba bezoeken in de games die ik de laatste tijd speel? Cyber Sleuth, Segagaga, Akiba's Trip...

Star Wars Battlefront. Ik speel het samen met mijn vriend. We zijn al lv 60. Alles unlocked en upgraded. Nu wachten op de nieuwe uitbreiding en/of eerdere updates.

overwatch beta! is echt een amazing game

Net uitgespeeld:
Shantae: Risky's Revenge - Director's Cut op de PC


Was al even begonnen aan het vervolg (pirate's curse) die ik via de nintendo bundle voor weinig heb kunnen kopen.
Daar liep ik al snel tegen wat referenties uit voorgaande delen tegen waardoor ik eerst ging kijken of die ook beschikbaar waren.
Risky's Revenge bleek ook in een bundle te zitten (nog 6 dagen) dus toen maar eerst met deze titel begonnen.

Het is een port van de DSi game waardoor het niet aan te raden is om fullscreen te spelen, maar in een 1280x720 window zag het er nog goed uit.
De Shantae games zijn 2d actie platformers waar Risky's Revenge de klassieke formule volgt van power ups verzamelen, dungeon clearen en gebieden opnieuw bezoeken met nieuwe powerups.
Dat backtracken heb ik niet als storend ervaren omdat er nagenoeg geen laadtijden zijn en het spel snel en soepel speelt.
Ook de muziek is geweldig wat je aan het spelen houdt (ik merkte wat zelda, mario en star wars invloeden).

Vrijwel alle animaties en personages zien er sexy/schattig uit waardoor je gewoon blij wordt tijdens het spelen (als je niet meerdere keren dood aan het gaan bent).
Het verhaal heeft niet veel om het lijf (net zoals de personages ) maar bevat wel de nodige humor tijdens de dialogen waardoor je ze niet meteen wilt overslaan.
Het grootste minpunt van de game is dat je soms niet weet waar je naartoe moet, je kan ten alle tijden wel vage hints krijgen dus een idee wat te doen is er altijd.
Heb zelf 2 keer even opgezocht waar ik iets moest vinden, bleek het in een gebied te zijn waar ik al geweest was...
Een gebied 2 of 3 keer doorzoeken is niet erg, maar als je alles 4 keer gaat aflopen om 1 bepaald iets te zoeken ben je snel geneigd het even op te zoeken.

Al met al een vermakelijke game waar ik een uur of 7 mee bezig ben geweest (4 uur nogiets ingame, dus iets van 2.5uur kwijt aan gameovers...)

De eShop demo van Ace Attorney 6 gespeeld, die vandaag uitkwam in Japan. Schijnt op wat extra filmpjes hetzelfde te zijn als de web demo van een paar weken geleden, maar ik heb expres zo goed als niet naar gameplay footage gekeken zodat ik de 3DS demo 'fris' kon spelen. De muziek valt een beetje tegen en ik kan niet zeggen dat ik echt blij ben met de schaal van het verhaal (het is iets te groot voor Ace Attorney), maar het nieuwe systeem met het oproepen van de doden als de getuigen zelf is best leuk! Het spel komt volgende maand uit en ik heb 'm allang gepreorderd, dus nog een paar weekjes wachten voor het hele spel!

Oh, en nieuwe aanklager lijkt op een mix van Shaka en Mu van Saint Seiya O_o

PSP weer is opgepakt, kijken of ik van de backlog af kan en is games uitspelen (in plaats van halverwege stof te laten verzamelen en dan jaren later verder te spelen, zoals nu <.<).
Silent Hill 1 en Shattered Memories iig uitgespeeld, nu bezig met Silent Hill Origins, Final Fantasy IX en Fate/Extra.
Daarna verder met Black Rock Shooter, Persona 3, God Eater en de Corpse Parties.
..de JP games die ik via figma heb kan ik helaas niet volgen ~_~

Bijna bij het einde van Digimon Story: Cyber Sleuth. Een erg toegankelijke RPG, dat veel vrijheid geeft aan de speler om een eigen team samen te stellen... maar er zijn weinig gelegenheden waarbij je die vrijheid ook echt moet gebruiken. Het is over het algemeen namelijk ook een erg makkelijk spel.

Op die optionele bazen na dan, waar ik nu ben. Die zijn... best lastig en daar moet je echt oppassen dat je niet na twee beurten of zo al helemaal van het volgorde-lijstje bent weggestoten, zodat je nooit meer aan de beurt komt.