Dat verklaard deels dat het lastiger aanvoelde dan ik gedacht had.
Het andere kwam vooral dat je geen jump boost kan krijgen als je op vijanden springt, geen idee of dat ook door de deluxe versie kwam (of mijn slechte timing (wat ik dus moeilijk kan geloven)).
Zorgt er iedergeval wel voor dat je grootste deel van de levels moet doen.
Overigs ook geen warps gebruikt want wou voornamelijk alle levels zien.

Ben ervan overtuigd dat de levels ook in mario maker zijn nagemaakt, maar omdat daar de engine anders is moet het daar veel makkelijker zijn denk ik.

Danganronpa Another Episode: Ultra Despair Girls (Vita) uitgespeeld. Spin-off van de serie die zich tussen DR1 en SDR2 afspeelt (maar vanwege spoilers kan je hem beter pas na 2 spelen). In tegenstelling tot de hoofdserie (detective game) is dit meestal een puzzel-game in de vorm van een shooter. Met behulp van een hack-megafoon kan je dodelijke Monokuma robotten uitschakelen en door slim gebruik te maken van de verschillende soorten 'kogels' die je hebt, kan sommige gevechten veel makkelijker maken (bv. door m.b.v. een bepaalde kogel alle Monokuma naar 1 plek te lokken, om ze daar allemaal in 1 klap uit te schakelen, in plaats ze 1 voor 1 neer te schieten). Er zijn ook vele puzzelkamers die helemaal draaien om het zo slim mogelijk gebruik maken van je megafoon.

Vooral in het begin is het 'schiet twee Monokuma neer -> heel veel dialogen -> loop twee stappen -> nog meer dialogen -> schiet vijf Monokuma neer', maar over het algemeen heeft de game een best leuk verhaal, dat misschien niet essentieel is voor de gehele Danganronpa sage, maar het weet wel een paar vraagjes te beantwoorden (en een paar nieuwe te stellen). Qua verhaal vond ik het in elk geval boeiender dan het boek Danganronpa/Zero, dat ook een spin-off was. En zoals altijd zijn er weer fantastische optredens van de (Japanse) stemacteurs.

Ahh Danganronpa Another Episode! Die wil ik ook nog spelen. Ik ben ontzettend benieuwd naar het verhaal, oorzaak is dat Fukawa mijn favoriete personage is en aangezien zij in dit spel een wat grotere rol heeft.. ;)

Zelf speel ik op het moment Danganronpa 2 - Goodbye Despair. Ik doe er wel erg lang over, maar dat komt meer doordat ik liever niet midden in een 'case' stop. Als er eenmaal iemand dood is speel ik tot het einde van de trial door (ik speel het dus in.. 'golven' ofzo?). Maar so far vind ik hem heel leuk!

Nu dacht ik laatst ook nog even de laatste Ace Attorney case uit de original trilogy verder te spelen (Bridge to the Turnabout), bleek mijn gehele save file gewist te zijn. Dat resulteert er in dat ik dan toch maar een playthrough ga kijken, want om nou alle cases opnieuw te spelen...
Daarnaast heb ik Professor Layton VS Phoenix Wright ook nog liggen, waar ik best veel zin in heb. Ik ben pas recentelijk begonnen met het spelen van Professor Layton games en ze vallen goed in de smaak, dus ik ben erg benieuwd naar de crossover :D

In SDR2 worden de hoofdstukken wel steeds langer en langer, dus een enkele sessie zal inderdaad wel erg lang duren! Daarentegen snap ik het ook wel: ik had vaak dat ik dingen vergat als ik tijdens een hoofdstuk pauzes inlaste ^^' SDR2 vond ik trouwens veel beter dan de eerste game, maar dat komt ook wel doordat het eerste spel bestaat: je kan ze niet los van elkaar zien.

Layton VS Ace Attorney vond ik zelf erg leuk! Tenminste, de Ace Attorney gedeeltes zijn fantastisch: ze zijn wellicht minder moeilijk dan de hoofdserie, maar er komt ook veel origineels langs, dat nog niet in de hoofdserie is gebruikt. De Layton gedeeltes daarentegen vond ik teleurstellend: de puzzels waren veel en veel makkelijker (en saaier) dan die van de hoofdserie.

Ik speel nu Net High op de PSTV (Vita), dat ook geinspireerd is door Ace Attorney. Alleen hier probeer je te posers op internet te ontmaskeren en hun "Tweeter" followers te stelen :P

Van het weekend de demo van Yo-kai watch gespeeld op mijn 3DS, ik vond het echt heel erg vernieuwend en na het 2x uitspelen van de demo heb ik de game dan ook meteen gepre-ordered.

Dit gaat niet over een specifieke game, maar ik heb een tijdje geleden een PSTV gekocht (net voor de productie werd stopgezet), maar besef nu pas hoe idioot geheugenmanagement is! 1GB aan ingebouwde geheugen... maar het interne geheugen kan je niet tegelijkertijd met een (absurd dure!) Memory Card gebruiken. De DL versie van een Vita game zit al snel over de 2GB, dus je hebt ook niets aan een 4GB kaartje. En wat helemaal frustrerend is, is dat je save-games niet apart kan opslaan van de DL game zelf. Dus als ik ruimte wil maken op m'n Memory Card, moet ik of een back-up maken van de game + save op m'n PC, of alles (met m'n save) weggooien.

=_=

Net High (Vita) een tijdje geleden uitgespeeld. In het aankopen topic legde ik het spel uit als:

Over het algemeen was Net High een hele makkelijke game, en was het ook vrij lineair, maar ik heb me toch echt uitstekend vermaakt. Het verhaal maakt leuk gebruik van de huidige Japanese internetcultuur en het concept van 'posers' ontmaskeren is verrassend genoeg best anders dan bv. Ace Attorney en Danganronpa. Daar heb je toch echt bewijsmateriaal nodig om moorden op te lossen, maar hier kan je mensen al in het nauw drijven met behulp van geruchten die je vindt op internet ^^' Segmenten waar je expres reacties gaat uitlokken op Tweeter in de hoop om meer informatie over je vijand te krijgen zijn best origineel, bijvoorbeeld. Het einde hint op een vervolg, maar op een hele overdreven manier, waardoor het waarschijnlijk meer parodie is, dan echt gemeend.

Batman: Arkham Origins Blackgate (Vita) was... teleurstellend. Ik heb Asylum en City gespeeld en vond Asylum leuker als Metroidvania-achtige game met een verhaal dat lekker gefocust bleef. Ik verwachtte zoiets ook van Blackgate. En ze hebben hun best gedaan: de overgang naar (voornamelijk) 2D van de 3D gameplay van de Arkham serie is redelijk gedaan en bv. het concept dat je zelf de volgorde kan beslissen waarin je de drie (eind)bazen verslaat is leuk. Maar het spel heeft ook een hoop probleempjes, van kleine irritaties als dat je ELKE keer weer dezelfde 'verdachte plekjes' moet scannen voor je interactie er mee kan hebben (na 20 luchtroosters scannen zou je denken dat Batman nu zelf ook wel doorheeft hij luchtroosters eraf kan trekken met z'n Batclaw), tot grotere irritaties als dat je de eindbazen echt alleen maar op 1 manier kan verslaan (en anders ga je zelf in 1 keer dood). En de grootste zonde is de plattegrond! Welke idioot vond het een slim idee om je een platte kaart (van bovenaf) mee te geven om in een een 3D wereld, met hoogte- en diepteverschillen, te navigeren? Soms leek het alsof je al was waar je moest zijn, maar bleek het dat je vele verdiepingen hoger of lager moest zijn, maar ja, dat kan je niet aflezen van een platte plattegrond waar geen verdiepingen of hoogteverschillen op staan!

Super Danganronpa 2 (PS VITA / PC - Steam)
Mijn nummer 1 favoriete game of all time for sure. Als je van murder -mystery games houdt raad ik je dit zeker aan. De eerste game is great; zo'n (8.5/10) als ik het zo snel even een score geef, maar de tweede game is zeker wel een (10/10) voor mij.

Danganronpa heeft ook een Anime als je interesse hebt zie de link.

De Anime is .. mwah, alright - mediocre. Er is ook een nieuwe game in the making ''Danganronpa V3: Minna no Koroshiai Shingakki'' en een nieuwe Anime ''Danganronpa 3: The End of Kibōgamine Gakuen''
-- De Anime komt ergens in 2016 uit. Als voor de game, nog geen idee maar volgens mij ook in 2016.

Spoiler

Edit door Tamara: ik heb de afbeelding veranderd in een hyperlink. Danganronpa is nog vrij recent, dus er zullen nog veel mensen zijn die de game nog niet hebben gespeeld, maar dat wel willen. Laten we de grote verrassing vers houden

De originele Danganronpa 1 vond ik leuk: de kleurrijke, maar gekke sfeer was fantastisch, de interactie met je mede-klasgenoten zorgde ervoor dat emotioneel meer betrokken raakte met iedereen en heel goed werk van de stemacteurs. Maar de detective plots waren erg voorspelbaar, en bijna erger: omdat je praktisch alle aanwijzingen en zo al verzamelt voordat de discussies beginnen, kon je gehele loop (inclusief "twists") al van tevoren deduceren (Ace Attorney doet dat beter, omdat het allerlei nieuwe informatie tijdens de rechtszaak introduceert).

Super Danganronpa 2 was gelukkig een hele verbetering op dat gebied, en wist ook nog eens op een verrassende manier aan te sluiten op de eerste game (toch moet je echt wel de eerste game hebben gespeeld om alles uit SDR2 te halen). Ik had het 'geluk' dat ik SDR2 bijna meteen na de Japanse PSP release heb gekocht, en heb dus redelijk spoiler-vrij de hele serie kunnen spelen en dat vond ik bij SDR2 echt heel prettig, want daardoor heb je in het begin echt geen idee hoe (of) SDR2 aansluit op DR. Ben dan ook benieuwd naar DRV3, maar wil er van tevoren niet teveel van weten.

(Van het spin-off materiaal heb ik Danganronpa/Zero gelezen en Ultra Despair Girls gespeeld. Wat ik van UDG vond, staat een paar posts eerder in dit topic, en Zero was... slecht. Het was echt een heel slecht geschreven boek, dat alleen soort van begrijpbaar is als je DR/SDR2 heb gespeeld, en dan nog is het verre van echt amusant)

(Oh, en je gif is misschien een beetje...je weet wel?)

Beetje begonnen met Akiba's Trip (Vita), wat eigenlijk Akiba's Trip 2 is (de eerste op de PSP is hier niet uitgebracht). Kort gezegd, is het Yakuza in Akihabara. Het is een actie/RPG dat zich afspeelt in een redelijk getrouwe digitale versie van Akihabara. Het verhaal is dat je tegen je zin tot een soort vampier bent omgebouwd, en nu vecht je terug tegen hen. Dit doe je door de kleding van de 'vampieren' weg te trekken, zodat hun huid blootgesteld wordt aan zonlicht (waardoor ze vernietigd worden). Of het nou jongens of meisjes zijn, allemaal moeten ze bloot! (Hun ondergoed houden ze wel).

Eerste dingen die opvallen: het vechtsysteem zuigt! Het is heel stroef, helemaal niet zoals in Yakuza. Akihabara is best trouw nagebouwd (voor zover ik me het herinner, is alweer heel wat jaartjes geleden dat ik er ben geweest), en wat vooral leuk is dat heel veel van de bekende winkels gewoon met naam en al ook in deze game verschijnen. Wel jammer is dat Akihabara is ingedeeld in heel veel gebiedjes, die allemaal redelijk wat laadtijden hebben, en dat het spel niet soepel draait: ik raak er eigenlijk een beetje duizelig van de framerate. Wel leuk is de vrijheid die je hebt in wapens en kleding: er zijn echt best veel (rare) kledingstukken en wapens verkrijgbaar (ik loop nu rond in een pak, met een laptop als wapen).

Oh, en ik heb de Europese versie gekocht, maar erg handig dat deze versie ook een Japanse taaloptie had! Niet alleen qua stemmen (volgens mij heeft het sowieso alleen een Japanse track), maar er is ook een optie om alles in het Japans (menu/in-game text/dialogen/alles) te krijgen.

Wil nog even (of alweer?) diablo 3 aankaarten.

Lang zonder uitbreiding gespeeld omdat ik bang was met de uitbreiding geen doel meer te hebben (omdat je dan te veel keus zou hebben, waar je zonder uitbreiding alleen 'het verhaal kon volgen').
Samen spelen met vrienden heeft me overgehaald om enige tijd geleden toch over te stappen.
Na weer vele uren verder toch beetje dat gevoel van doelloos looten, maar nu net de kanai cube gevonden (laat je oa tot 3 legendarische effecten aan je personage toevoegen en maakt maken van set/legendary gear stuk makkelijker).
Nu ieder geval weer beetje zin om te spelen en wat nieuwe dingen uit te proberen

Akiba's Trip was korter dan verwacht, maar dat komt ook omdat het eigenlijk gemaakt is voor meerdere playthroughs (er zijn verschillende eindes, afhankelijk van de partner die je kiest). Op zich heeft de game een leuk Akiba-sfeertje, met heel veel winkels uit de echte Akiba die je ook in de game terugvindt (ook advertenties op de achtergrond en zo!) en er is behoorlijk wat vrijheid in het aankleden van je personages (heel veel kleding en rare wapens). Qua opzet doet de game dan ook heel erg denken aan de free-roam adventures van Irem (o.a. Steambot Chronicles), die vaak ook prettig gestoord zijn. (Serieus: ik dacht eerst dat Akiba's Trip gemaakt was door Irem).

Maar de game voelt ook een beetje... slordig afgewerkt aan. Technische problemen zoals erg lange laadtijden van NPCs. Of het verhaal dat helemaal geen vorm van ontwikkeling heeft. Het is telkens: ga naar X -> Oh, je wordt plots aangevallen -> Ga naar Y -> Oh, je wordt plots aangevallen -> etc. Ik had niet eens door dat het verhaal richting het einde ging: tot vlak voor het einde dacht ik serieus dat ik pas op een kwart van de game was! Maar misschien dat ik nog een New Game + ga doen, aangezien je een HOOP instellingen kan veranderen in een New Game + (je kan zelfs de 3D modellen van de hoofdpersonages wisselen met praktische alle andere personages in de game).

Voor mensen met een interesse in Akiba, kan de game best leuk zijn, als je een beetje leert wennen aan het vechtsysteem en zo. Vooral de extra missies zijn dan leuk: foto's maken van bekende plekjes in Akiba, en andere 'typische' Akiba dingen zoals die ene idolgroep bevechten met maar 's liefst 48 meisjes. En hoewel de titel het woord 'strip' bevat en het vechtsysteem draait om het wegtrekken van de kleding van je vijanden, wordt het strippen niet met een erotische toon, maar juist met een humoristische toon vertoond (je trekt ook pruiken van mannen en zo), dus het is echt geen perverse game.

na al mn spellen die ik on hold had uitgespeeld te hebben, heb ik ff niks meer te doen, dus pik maar wat dingen op die lang op mn lijstje stonden zoals diablo 3 en skyrim. Zit heel erg te wachten op overwatch !

Van de week episode 1 (A New Day) van The Walking Dead gespeeld. Het is een dating sim. ("Kenny zal je attentheid onthouden". "Kenny vond dat niet aardig". "Kenny vind dat niet leuk"). Tussendoor is er ook ergens een zombie-plot of zo.