Ik vond zowel Abyss als Vesperia erg goed. Vooral de characters in Abyss spraken mij erg aan.

Ik speel op dit moment Kingdom Hearts BBS en Valkyria Chronicles 2. Eindelijk weer een mooi excuus om mijn PSP te gebruiken

Wow, thnx allemaal voor de goede reacties! Jullie hebben me er echt van kunnen overtuigen LO te kopen en te spelen. Zodra ik em heb en wat gespeeld heb laat ik weten wat ik ervan vindt.

Op het moment speel ik veel Blaz Blue: Calamity Trigger
En natuurlijk als xbox 360 fan(wo)man kan ik het niet laten om
HALO:REACH te spelen non stop xD <3333

Oh, dat was best simpel, I just did, didn't I? =D
Haters gonna hate :3
Een van m'n grootste beefs met die game is het Field of Fonons systeem, wat naar mijn inziens heel erg aids was. Als je een beetje handig ermee om wilde gaan moest je wel een heel specifiek roster aanvallen gebruiken, en daar krijg ik een beetje jeuk van. Sowieso waren de voordelen van de Fields en hoe ze aanvallen muteren ook te verwaarlozen, zeker in het begin van de game kan je ze zonder probleem gewoon negeren. Srsly, als dat de battle gimmick is van de game, dan laat maar zitten.

Ook de locaties: saai. Architectuur: saai. Flow van de game: allejezus wat saai. Nou helpt het ook wel dat een zeer behulpzame Amerikaanse maat van me (die er een sport van maakt om mijn per ongeluk games kapot te spoilen, heel erg kutte gewoonte van 'm) me heel erg gespoild heeft toen ik net een uurtje of twee in de game zat. Ik dacht: sure, whatever, zelfs met spoilers kan een beetje RPG zichzelf goed dragen. Niet dus, heb me kapot verveeld en ik ben écht niet zo'n zeikerd hoor =(

En dan de karakters: die waren best okee to be honest, ondanks dat ik geen één karakter had (naast Luke en die knakker met die katana) die ik met een fijn gevoel in m'n team kon plaatsen, zovan 'die persoon heb ik wat aan om mijn ass te dekken'. Al in al vind ik Abyss niet een OMG SO BAD BAAAW spel, er zijn heel veel slechtere, maar warm word ik er niet van.

Inb4 asskicking door Yumei: on-topic post.
Ik speel momenteel KH: Birth By Sleep (bijna Terra uitgespeeld, straks Aqua en dan klaarrrrr), Red Dead Redemption (voor die 100%), Jeanne D'Arc (want awesome) en Mafia II (ik vrees het kutte einde D=).

Ik speel Red Dead Redemption, alleen is het en blijft het heel zuur dat er een missable hidden trophy/achievement in zit:

Dit is géén spoiler, maar de trophy is wél hidden en als je m net zoals ik mist en de game op 100% uitgespeeld hebt moet je dus opnieuw beginnen ervoor:

Spurred to Victory: Complete 20 story missions without switching to a new horse at the hitching post.

"This means you can't take a horse and hitch it for 20 missions..the best way to go about this if to break the Kentucky Saddler and buy it's deed from the General Store.. this way if you kill it by mistake or it dies in a gunfight.. you get click on the deed in your inventory and whistle. Just don't hitch another horse after that and this trophy should be easy."


Iets wat heel goed te doen is, maar ik heb mijn paard te vaak "geparkeerd" door het te hitchen. Ik heb de Lte en kreeg aan het begin al de Warhorse en doe heel de game al met hetzelfde paard eigenlijk.

Ik speel veel online RDR tegenwoordig, is wel leuk opzich.

Ja, hé, met hersenschade is het inderdaad wel heel simpel!





Hoever heb je gespeeld? In het begin was het inderdaad niet belangrijk, maar ik kan me niet voorstellen wat ik zonder zou moeten later in de game. Het wordt leuk zodra een teamlid in staat is diverse elementaire aanvallen te gebruiken. Bovendien kun je de velden van de vijand gebruiken en dus eigenlijk hun eigen aanvallen tegen hen keren. Het voegde een extra dimensie toe aan het standaard skill-systeem. Ik vond het nuttiger dan bijvoorbeeld de werpaanvallen in Legendia.



Tja, de helft van de wereld had ook niet zoveel met architectuur. Ik zie alleen niet wat er mis is met plaatsen zoals Gran Chokmah (op de naam na dan) of Keterburg.

Ik had vooral het gevoel dat Abyss iets serieuzer was dan de meeste Tales-games. De locaties waren minder vergezocht en extreem, maar ik denk niet dat dit gelijk staat aan 'saai'.

Ach, en als je iets zocht dat gewoon lollig was, kon je dat ene verborgen eilandje bezoeken.



Over de flow van de gemiddelde Tales-game mag geklaagd worden. Zo is het nu eenmaal. Als je niet heel netjes een rijtje elementen aan het afwerken bent, raak je wel verstrengeld in één of andere omslachtige ontdekkingsreis. Zelf heb ik liever dat laatste dan het eerste. Abyss dus.



Guy (knakker met de katana) en Anise (kind op groot knuffelbeest) zijn heel betrouwbaar. Guy is snel, goed in het uitbuiten van FoF's en kan snel zijn eigen HP herstellen. Anise ruimt lekker op. Het handige in Abyss is dat er geen personages waren die niet nuttig waren.

Buiten gevechten om zijn het personages die je moet leren kennen voordat je ze kunt waarderen. Vooral Luke en Jade.



Oh, ohja. Avalon Code. Heb dat kind Sakura genoemd. Leek me wel toepasselijk. Magisch boek, wereld rondtrekken om herinneringen te verzamelen, blabla. Sakura.

Righto, ik weet niet goed wat ik met deze opmerking moet. Als je van onschuldige grap overspringt naar rotgrap vind ik het prima, maar dan ga ik ook dat soort grappen maken. Als het een misverstand is, dan is er geen probleem.

Oh, is dat tegenwoordig ook al heilig. Op welke manier mag je tegenwoordig nog wel grappen dat iemand niet goed bij zijn hoofd is?

Mag ik dan klagen over jouw 'zaaddodend' opmerking? Goede vrienden van de familie hebben echt jaren tevergeefs geprobeerd kinderen te krijgen. Uiteindelijk waren ze zelf te oud voor adoptie en zullen ze dus altijd kinderloos blijven. Vind jij dat grappig?

Als je echt eens een hersenbeschadiging hebt opgelopen, sorry, dit was niet als een persoonlijke aanval of een aanval op personen met een hersenbeschadiging bedoeld.

Fijn, nu is de discussie kapot

Dat zei ik niet, nu leg je me woorden in de mond =/ Het was meer van: ik maak een grap die niets betekend, je volgt het op met een grap die op een aanval lijkt. Vind je het dan zo raar dat ik op deze manier reageer? To be honest vind ik je gehele reactie sowieso niet in proportie, maar goed, ik leg het bij deze naast me neer want zo te horen komt het voort uit miscommunicatie.

Overigens is de discussie nog niet kapot heur, wou gerust nog reageren op je punten. Je hebt me potjandossie bijna overtuigd om de game nog een keer te gaan spelen en mijn mening zo mogelijk te herevalueren! Stoot door, mevrouw, bekeer nog een ketter tot het ware geloof!

Wauw, nog even en Namco Bandai had van jullie bijna fikse ruzie wel een nieuwe Tales Of game kunnen maken . Ik zou er bijna 6 jaar na dato Tales Of Symphonia weer voor uit de kast willen trekken, die ik na een paar uur spelen alweer beu was XD.

Reflex van mijn kant, dat ook. Ik krijg soms een beroerte van politiek-correct gezwans op fora. Van mensen die een draadje platleggen om paniekerig kumbaya te gaan zingen als iemand in hun ogen een faux pas begaat. Bleh...

Niet dat jij zo bent, maar het kwam wel even zo over.



Nou, mooi, reageer op mijn punten, dan kunnen we verder!

Mijn favoriete game of all time is, nog steeds, mother 3. Het is een JRPG in een vrij moderne setting, en tevens de zwanenzang van de GBA geweest. In Japan werd er destijd voor het spel geadverteerd met de slogan: ''strange, funny, heartrendering.''
De combinatie van een fantastisch verhaal, de briljante sprites en de scherpe dialogen maken het echt gewoon een onvergetelijk avontuur (hoewel dat ook een tekst is die op de achterkant van de gemiddelde trashy DS game staat!).

Hoofdpersoon Lucas, beter bekend van zijn optreden in de meest recente smash bros, heeft op z'n zachtst gezegd een moeilijke jeugd gehad en trekt er met zijn metgezellen Duster (een oude manke dief), Kumatora (een prinses, maar waarvan weet ze niet) en Boney (de hond) op uit om de futuristische ontwikkelingen van het stadje waar ze allemaal vandaan komen tegen te gaan.
Het verhaal neemt zo ongeveer als je op driekwart van de game bent echt indrukwekkende proporties aan en wordt tegen het einde echt erg emotioneel, iets wat ik in weinig andere games heb mogen meemaken.

Omdat een uitleg als deze de game weinig eer aan doet, bij dezen een fragmentje van het benamen van de karakters; de speelse wijze waarop dit gedaan wordt maakt goed duidelijk met wat voor spel je te maken hebt:

http://www.youtube.com/watch?v=qrv4NvPi9HM

Na het benoemen van de karakters wordt er overigens ook gevraagd wat je lievelingseten is/wat je een mooi woord vind. Die gegevens worden uiteraard later in het spel weer tegen je gebruikt; geinig omdat je het dan helemaal weer vergeten bent.

Enorm goede game uit een enorm goede serie, ben blij dat er een (ziekelijk goede) fanlation van is. Heb zelfs zo'n limited edition, fanmade strategy guide gekocht om het vertaalproject te ondersteunen. Echt man, fuck Ninty on this one.Ik weet niet meer tot waar ik kwam eigenlijk, ik weet wel dat het een flink stuk na Gran Chokmah was. Rond die tijd kreeg ik dus schurft en ben ik genokt, maar gezien je vurige betoog zal ik 'm binnenkort weer eens in de PS2 mieteren.Ik vond van wel, zeker aangezien ook de visuele stijl iets strakker is (minder kleurig, meer een papier-tint). Het mistte vaak dat fantastische, dat sprookjesachtige, niet dat ik daar heel veel aan hecht maar ik vond de locaties in Abyss wel héél erg doods.Ik vind het ook niet erg om rondjes te rennen ofzo, maar dan komt wederom het probleem naar boven: als ik me kapot verveel dan ga ik het niet doen. Nogmaals, ik ben geen miep: ik heb RPG's uitgespeeld die veel mensen zien als onspeelbaar en stoffig, maar bij Abyss had ik zoiets van "ik heb nog triljoenen andere games, waarom hier 40 uur in steken als ik me verveel". 100% verklaren kan ik het ook niet, het is zo'n onderbuikgevoel, en als ik tijdens het spelen van Abyss constant denk aan andere shit die ik liever zou spelen dan is er iets mis.De personages qua persoonlijkheid vond ik tof, ze waren in ieder geval geloofwaardig. Zelfs Anise. De voice-acting was ook toppie, ondanks het constante recyclen van acteurs in de RPG-dubbing business maar hey, zo waren de tijden toen. Niets op aan te merken nee, maar het 'geen personage is niet nuttig' iets kon me niet grijpen. Combineer dat met het Field of Fonons systeem waar ik niet warm van werd en dan wordt het lastig om echt fijne personages te vinden. Ik vind het niet erg als mijn personages een paar multiclasses bevat (om D&D termen te gebruiken), maar heb liever ook een pure class erin zitten. Alleen Luke en Guy komen in de buurt daarin, de anderen zijn toch van die mages-die-ook-kunnen-meppen figuren. Toegegeven, dit is in andere Tales niet veel anders, hier viel het me enkel meer op. Nog een toegave: ik loop normaal altijd te hameren op dat ik mijn RPG-team wil maken op hoe tof ik de personen vindt en niet een paar klapharken in m'n team wil die er cool uitzien versus de sterke personages die digitale poep vertegenwoordigen. Weird, right?Methinks dat we wat meer met elkaar moeten babbelen, want eenzelfde indruk kreeg ik juist van jou =) Niet lullig bedoeld uiteraard, ik heb meer met mogelijk politiek incorrecte internetbekvechters dan met close-minded doch altijd politiek correcte internetproleten.

Mee eens. Ik heb eerst de fanlation gespeeld, en vervolgens het origineel geimporteerd en nog een keer helemaal doorgespeeld. Echt opvallend is dat als je een plaatsje binnenkomt en met random personages begint te praten (zoals dat in een klassieke rpg hoort) je eigenlijk 10 van de 10 keer een gesprek hebt dat je met een grijns op je smoelwerk achterlaat. Het moet qua humor natuurlijk wel in je straatje liggen, maar toch opmerkelijk.

What happened to this topic? Is this Hill Valley or Hell?
Ik zal geen vingers wijzen maar 'sommige' mensen....*kijkt Joriaan aan*

Jeanne d'Arc is inderdaad goed. Ik zoek nog steeds mijn eigen kopie om 1) mijn Level-5 collectie aan te vullen 2) het een verdomd leuke game is.
Alleen jammer dat het geen verdomd leuke en challenging game is.
Het spel is helaas te makkelijk, dit waarschijnlijk omdat je eindeloos missies kunt herhalen en dus makkelijk grind. Ik ben altijd een fan geweest van grinden in JRPG's. Maar nu ondermijnt het een beetje de 'S' in SRPG =(