Lost Odyssey, zonder enige twijfel. Fable 2 vond ik zo ongelooflijk saai >_<

Er staat ook "voor mij" wat een indicatie zou moeten geven dat dit mijn mening is.
De waardebepaling laat ik verder geheel aan jou, maar die hoef ik ook niet te weten.



Ja, ik vond LO leuker, das mijn persoonlijke mening en smaak.
Maar inderdaad, dat spel is ook wel een aanrader voor AnneDJ.

Soms zijn het gewoon feiten. Vesperia was kwalitatief slecht, Lost Odyssey is een moderne klassieker. Ergo, LO was beter, ongeacht meningen :3

Vesperia was gewoon Tales. Of je wil meer van hetzelfde of je wil niet meer van hetzelfde.

*zucht* Zo bedoelde ik het ook niet.
Ik doelde meer op het feit dat het aanbod aan RPG's op de Xbox360 vrij schaars is. Je hebt dus al makkelijk eentje die boven de rest uitsteekt.



Serieus? Ik dacht dat het spel universeel geprezen werd. Uitstekend verhaal, uitstekende graphics, kwantitatief erg veel. Ja misschien dat het er dan op aankomt of je fan bent van het battle systeem. Ik persoonlijk ook niet omdat het meestal maar wat button mashing is. Maar toch vond ik Tales of Symphonia erg leuk.

Niet helemaal mee eens, Vesperia was een 3D Tales, die zijn kwalitatief altijd minder geweest dan 2D Tales (Phantasia, Eternia, Legendia (OH GOD LEGENDIA GAH), etc.). Ik vind de Tales serie erg tof hoor, maar de 3D's tot nu toe hebben me enkel teleur gesteld. Ook de combat was gewoon minder goed, gek genoeg zonk de combat steeds verder de kwalitatieve diepte in hoe meer diepgang er aan te pas kwam.Not true, van deze generatie thuisconsoles heeft de X360 op dit moment het grootste aanbod aan RPG's, met de hoogste beoordelingen onderling.Klopt, alleen ik snap nog steeds niet waarom. Zeker terugkijkend naar de geschiedenis van de serie is goed te zien dat het geleidelijk aan downhill ging, zeker het verhaal is nu zaaddodend. Halverwege de game had ik een constant gevoel van 'wat ben ik ook alweer aan het doen?', en op drie kwart van de game vond ik het wel genoeg. Dat is weliswaar persoonlijk, maar dat houdt ook in dat het verhaal niet zó geweldig is als de verhalen (see what I did there) doen geloven. Grafisch is het toppie, zekers waar, kwantitatief ook, maar als je niet eens zo ver kómt? Ook verradelijk is de PS3-versie, die de X360 versie nogal te kakken zet als incompleet. Niet zo gek, want zo voelt de game gek genoeg ook, ondanks de kwantiteit. Maakt het ook extra zuur dat we dan geen US/EU versie krijgen, way to reward the fanbase weer.

mijn favorite zijn: naruto games, guitar hero games, gears of war 2 en assassin's creed games, kingdom hearts en dynasty warriors games

op het moment speel ik vooral de games:
gears of war 2
guitar hero world tour
assassins creed 2
dante's inferno

Niet mee eens. Tales of Phantasia was een aardig begin, maar dat was het ook wel. Alles uit Tales of Phantasia hebben ze later geperfectioneerd. Tales of Destiny was zeker leuk en Tales of Eternia was waarschijnlijk het hoogtepunt van de 2D games (alle bekende Tales-elementen en een lekker vlot vechtsysteem, zelfs voor een Tales-game).

Legendia? Alsjeblieft geen Legendia zeg! Shirley alleen zou al genoeg moeten zijn om de gemiddelde speler weg te jagen. Het had zijn momenten, maar verder is het een bij elkaar geraapt zooitje dat met restjes touw aan elkaar geknoopt is. De ontwikkelaars wisten gewoon niet wat ze wilden. Neem nu dat onzin gedoe met die optionele puzzels. Het was alsof ze zich verplicht voelden de Sorceror's Ring erin te stoppen, maar geen zin hadden om er ook echt iets mee te doen. Oh en Shirley. Shirley.

De gevechten zijn juist vooruit gegaan in veel van de 3D delen, omdat ze het hoge tempo bereiken dat een Tales-game nodig heeft. Tales of Vesperia staat wat dat betreft bovenaan. Combocombocombo, 50 hits en je vijand hangt ergens in de lucht, whee!

Maar weet je wat het met de Tales games is? Ze lijken veel op elkaar. Te veel. Het gevechtsysteem kun je misschien objectief beoordelen, maar dat zal maar voor weinig mensen hun favoriet bepalen. De favoriete Tales is de Tales met de favoriete personages.

@ Yumei, ik was zelf ook aan het neigen naar LO, ik ben alleen bang dat ik het turn based gedeelte erg vervelend ga vinden. Hoe heb jij dat ervaren? Ik denk nu misschien dat ik eerst Fable2 moet proberen juist omdat die kort is en makkelijk. Als ik het dan leuk vind kan ik altijd nog LO kopen

Fable 2 met LO vergelijken is alsof je appels met bananen probeert te vergelijken.
Het is allebij fruit, en daar is alles mee gezegd.
Hoewel beide spellen onder RPG vallen lijken de spellen in geen enkel opzicht op elkaar.

Wat ik eerder zei, Fable 2 is een leuk spel om te spelen.
Je heb wat dat betreft een hoop vrijheid om je eigen karakter te ontwikkelen tot een goedzak of een snode schurk alvorens je te storten op de verhaallijn.
(Hoe je je karakter ontwikkeld heeft trouwens geen enkele invloed op het verloop van de verhaallijn.)
Daarnaast kan je zeer vroeg in het spel al beginnen met het verkennen van Albion (De "wereld" waarin Fable 2 zich afspeeld.)
Maar puntje bij paaltje, het verhaal is leuk maar is redelijk cliché en heeft vrij weinig diepgang.
Al vrij vroeg in het verhaal weet je wat er aan de hand is en wat je moet doen.
Daarnaast als je je eenmaal stort op het verhaal ben je er zo doorheen, een uur of 4 à 5 inclusief cutscenes is echt geen onderschatting.
Echt uitdagend is het spel verder ook niet echt.

Lost Oddyssey;
Ten eerste is het spel een stuk groter, het spel beslaat wel 4 DVD's, maar ook kwa speeltijd en speelwereld is het spel een stuk uitgebreider.
Toch moet ik wel eerlijk toegeven dat hoewel je genoeg kan sidequesten LO grotendeels rechtlijnig is, je gaat van plek naar plek met een bepaald doel en pas op disk 4 kan je echt beginnen met het verkennen van de wereld.
Maar zelfs dan is het spel zeer divers en zijn de zones waar je komt redelijk indrukwekkend.
Zoals je zelf eigenlijk al zegt, het battle systeem is een persoonlijke voorkeur, ik zelf die al een redelijk aantal jaren J-RPG spellen speelt is zeer te spreken over het systeem, maar daar kunnen meningen gewoonweg over verschillen.
Het spel zelf is ontzettend uitdagend, het vereist bij een aantal gevechten echt wel wat denkwerk over welke karakters je inzet op welke positie en welke rollen deze moeten vervullen.
Het kan best voor komen dat je meer dan een paar pogingen nodig heb om uit te vinden wat nou de beste strategie is om een baas te verslaan.
(Daarom is je spel opslaan wanneer je kan ook heel erg belangrijk, een pijnlijke les uit mijn RPG verleden is het spel urenlang niet opslaan dood gaan en alles opnieuw moeten doen.)

Het belangrijkste punt van mijn voorkeur voor dit spel is de verhaallijn, het verhaal is ongelooflijk mooi en gaat ook heel erg diep.
Af en toe zelfs ontroerend is geen overdreven uitspraak.
Daarnaast gaat er nog een sub-lijn door het spel heen genaamd "A thousand years of dreams" (mocht je het spel kopen en spelen kom je er vanzelf wel achter wat ik hiermee bedoel).
Daarnaast ontwikkelen de karakters zichzelf ook door het spel heen zowel uiteraard in RPG termen op fysiek vlak maar ook op persoonlijk vlak.
Bijna helemaal vanaf het begin ga je al met de hoofdkarakters meeleven.
Om terug te komen op de lengte van het spel, met de verhaallijn zelf kan je rustig al tussen de 20 en 30 uur zoet zijn.

Muziek:
Ladies and Gentlemen: Nobuo Uematsu!
Net als zijn werk bij veel van de Final Fantasy spellen is deze soudtrack simpelweg weer briljant.
Hij weet ook met deze weer een soundtrack neer te zetten die je vanaf het begin gewoon weer in het spel zuigt en je niet meer los laat.

Een laatste puntje, LO geeft je in de opties de mogelijkheid om de Japanse stemmen op te zetten met engelse ondertiteling.
Helaas is de lipsync ingesteld op het Engels in de Europese versie en de ondertiteling laat kwa vertaling nog wel wat te wensen over.
Daarentegen is de Engels ingesproken versie van het spel van uitmuntende kwaliteit dus met de Engelse soundtrack spelen is absoluut geen straf.

Nu wil ik Fable 2 absoluut de grond niet inboren, ik vond het een leuk spel!
Maar in mijn ogen is LO in vele opzichten een veel beter spel.

Lost Odyssey vond ik erg leuk, ook al is de gameplay ouderwets (kan er niet veel anders van maken) ,het verhaal is spannend, de karakters zijn leuk en de game is uitdagend. De manier waarop je party wordt ingedeeld maakt het uitdagend (hetzelfde verhaaltje als in FF13 eigenlijk, als je veel monsters tegenkomt die zwak zijn tegen elementen heb je geen beschikking over een mage) en er zitten lastige bazen in (niet alleen de optionele bosses zijn moeilijk)

De Engelse teksten zijn volgens mij de originelen, en die zijn gewoon prima. Vooral Jansen komt goed uit de verf, en hij is het karakter die je het langst bij zal blijven (IMO). De muziek is prachtig en de graphics zijn goed.

Enige minpunt aan de game is wat mij betreft: als je een wat oudere xbox hebt die nog flink wat herrie maakt stoort dit wel wat betreft de (audio) ervaring (muziek en gesproken teksten zijn soms een beetje uit balans) en de beste optie is dan om het te installeren op je harde schijf, maar dat zijn 4 discs en dus niet voor iedereen een optie.

Janssen was inderdaad awesome, maar hoofdrolspeler Kaim vond ik toch het vetst. Ik bedoel, wat een droefheid wordt toch over die gast uitgestort, allemachtig zeg, hij is een van de weinige JRPG-karakters waarbij de emotieloosheid die hij soms heeft vanuit z'n karakter te verklaren is - je hebt er zelfs sympathie voor. Een mindere man had zichzelf al ruim van tevoren van een klif afgestort, maar ja, onsterfelijk he =/
Lang verhaal kort: I love that game en heb bij A Thousand Years of Dreams (en de main story) zitten janken als een klein meisje, prachtig =DHelaas wel. Daarom ook dat veel mensen Tales of the Abyss zo tof vinden (WANT LUKE OMG KAWAIIIII ^______^), terwijl ik die game juist het bijna zwarte-gat-achtige dieptepunt vond van de serie. Inb4 'fuck you Abyss was goed', haters gonna hate.You're in luck: zelfs het turn-based gedeelte is redelijk dynamisch, je kan het goed vergelijken met bijvoorbeeld FFX: bepaalde acties nemen andere 'ruimte' in in de 'tijdslijn' van het gevecht, dus je moet afwegingen maken welke acties prioriteit hebben. Je kan wel een gigantisch goede genezingsspreuk willen doen, maar dat zorgt er wel voor dat je healer wat langer moet wachten op een volgende beurt. Zet je dat niet goed en tactisch in, dan ben je zeker vanaf halverwege de game heel erg zwaar de sjaak.
Dus: ja, de game is heel strak turnbased, maar de beurtvolgorde is wel dynamisch en wordt door verschillende factoren bepaald, je hebt ook altijd overzicht over wat er gebeurt met de flow van het gevecht. Dit zorgt er juist voor dat het turnbased gebeuren eigenlijk nooit stoort, zeker niet als je ook nog eens je fysieke aanvallen moet timen voor MASSIVE DAMAGE enzo.

Also, Yumei spreekt de waarheid.

is grotendeels bezig met transformers -war for cybertron met de multiplayer in conquest&team deathmatch.

voor degene die interesse zouden hebben,men psn-tag is ginrai1984

Is de single player campaign van Transformers een beetje moeite waard?

Ja, Luke. Luke was lief. Zeker in de ogen van mensen die iets hebben met suïcidale hoofdpersonages die heel hard een knuffel nodig hebben. Maar eh, vergeet je niet iemand? Jade? Hoe kun je Jade nu vergeten? <_<

Hoezo was Abyss dan zo vreselijk volgens jou? Waren het de laadtijden van de wereldkaart? Had je graag meer elementaire beestjes gezien? Wat is jouw probleem met Abyss? Duurde het spel te lang? Vond je het op 2/3 wel voldoende?