Net uitgelezen. Het was inderdaad een stuk makkelijker dan de andere vroege Queen novels. Het had wat weg van The Siamese Twin Mystery met haar locatie en de main puzzle had weg van The American Gun Mystery, maar het was veel te makkelijk, de oplossing had ik nog voor de helft van het boek op 't oog...

En Queen was hier ook wel duidelijk al "veranderd" ten opzichte van de andere vroege Queens, veel menselijker dan eerst.

En nu heb ik de keuze tussen The Finishing Stroke, Het Laatste Schaakspel of De Fluisterende Moordenaar (best dikke dubbelpocket van Carr overigens!). ^_^

Dat lijkt me niet zo moeilijke keuze.

De laatste paar verhalen uit Death Locked In gelezen en het viel toch een beetje tegen. Alles bij elkaar zaten er maar drie echt goede verhalen tussen die ik nog niet kende, enkele andere goede verhalen kende ik al, en de rest was gewoon erg matig of slecht en voorspelbaar (het laatste verhaal, “Elsewhen” van Anthony Boucher, was wel erg leuk, maar meer SF dan echt een detective, en hoorde eigenlijk niet thuis in deze verzameling).

Het boek bevatte wel wat interessante informatie over de schrijvers en verhalen, zo ben ik nieuwsgierig geworden naar de Oz boeken van L. Frank Baum, waarvan er twee dicht in de buurt schijnen te komen van een detective, en voor Carr een van de inspirende factoren was om zijn boeken een wonderlijk tintje te geven.

Blijf het trouwens leuk vinden om te lezen hoe John Dickson Carr en Clayton Rawson onmogelijke misdaden voor elkaar bedachten, waar ze dan een logische oplossing voor moeste bedenken, en lange nachtelijke conversaties hadden met Anthony Boucher en Frederic Dannay over hun werk, en dan met name over het locked room genre (eeuwig zonde dat die gesprekken nooit op de een of andere manier zijn vastgelegd)!

Ik en Ash worden wel eens krimifreaks, detectivenerds of detecaddicts genoemd, maar onze fanboyism verbleekt bij die van de heren Carr, Rawson, Dannay en Boucher! Ze waren zo enorm fan van hun eigen genre, dat het eigenlijk gewoon fanfic schrijvers waren, die er betaald voor kregen. ^__~

Anyway, ik heb al een boek klaar liggen om dit weekend of volgende week te gaan lezen, en, heel schokkend, het is geen detective!

Ik had serieus gepland om De Fluisterende Moordenaar vandaag in de trein te gaan lezen. Ik had 'm gisteravond al in m'n tas gedaan en zo. Maar ik was ook een beetje begonnen in The Finishing Stroke, en nu wil ik die eerst uitlezen XD Ben nu op de helft, dus dat lukt vandaag nog wel.

Maar dan komt Carr

Van Dannay wist ik het wel, als je leest wat hij allemaal in zijn collectie had en natuurlijk al zijn werk voor EQMM. Sommige van de essays in The Tragedy of Errors zijn overigens erg grappig om te lezen, over de omgang met Dannay.

En natuurlijk werken zoals Queen's Quorum, die hopelijk vandaag in de bus valt!

Tokyo Zodiac Murder is echt leuk!!! ^^
Dat wilde ik alleen even melden.

Zijn er geen andere mystery boeken die zo mooi uitgegeven zijn?
Het moet natuurlijk ook een goed inhoud hebben.
En was dit boek als enige van schrijver Soji Shimada waardig genoeg beschouwd om vertaald te mogen worden ofzo?
Of zijn er ook meer goede boeken van hem buiten Japan uitgegeven?

Heb je 'm al helemaal uit?



Zover ik weet, is Shimada juist een van de beste schrijvers van Japan met een redelijk grote bibliografie. Maar tjah, er is weinig interesse over het algemeen om dat soort detectives te vertalen, helaas.



Daar weet ik helaas niets van, de meeste boeken die ik heb zijn toch tweedehandse boeken en zo. Niet dat ze niet mooi kunnen zijn, maar ze zijn niet altijd even makkelijk te vinden ^_~

Ik heb overigens net in de trein The Finishing Stroke uitgelezen van Queen. Het einde was wel jammer, met veel, veel toevalligheden (en nogal specifieke hints), maar het voelde wel als een vroege Queen in geest, en dat is goed genoeg! ^_~

En Queen's Quorum, een onderzoek naar de belangrijkste detective short stories van Queen is binnen. Dit is niet echt een zeldzame editie, maar €15 voor een 1953 hardcover eerste druk is wel OK ^_~

Nope nog lang niet uit. .......gelukkig...

Dan ga je het alleen maar mooier en mooier vinden

Ietsjes offtopic:

1) In het fanfic forum is door Seigi-kun een zelfbedachte detectie geplaatst. L and the Return of the Zodiac pt.1 bevat wat codecracking en ik dacht morgen of overmogen komt de oplossing. Leuk initiatief, dus ik hoop dat er ook meer mensen het lezen dan reageren

2)Gister bij iets opzoeken kwam ik weer een jeugdherinnering tegen: De Vijf! Je weet wel, die vier kinderen en een hond. Nee, niet Scooby. Owkee, De Vijf zijn niet echt detectives, maar hell, het waren wel spannende boeken Maar ik denk dat tegenwoordig weinig kinderen het lezen? Waarschijnlijk alleen mensen van mijn leeftijd of ouder die het nog kennen...

En begonnen met De Fluisterende Moordenaar, ben nog niet heel ver. Krijg hem sowieso vandaag niet af, maar hopelijk aan het eind van het weekend.

Als je precies zoiets zoekt als Tokyo Zodiac Murders, wat echt uitzonderlijk is, heb je weinig om uit te kiezen. Het enige voorbeeld die ik dan kan bedenken zijn de eerste editie hardcovers uit de Bryant & May serie van Christoper Fowler (waar ik later misschien nog meer over zal gaan vertellen).

Aan de meeste herdrukken van klassieke detectives word wel veel zorg en aandacht besteedt, maar omdat dit meestal gebeurt door kleinere uitgeverijen, zoals Rue Morgue Press, zijn dat meestal geen hardcovers. De covers zijn wel vaak prachtig geïllustreerd! Het enige nadeel ervan vind ik het formaat waarin sommige gedrukt worden (zelfde formaat die Wildside Press gebruikt voor de dunnere LeBlanc boeken, Ash weet nu vast wel wat ik bedoel), om zoveel mogelijk tekst op een bladzijde te kunnen krijgen. Maar goed, dat is een klein offer die gebracht moet worden, om die klassiekers terug in print te krijgen!



Ugh! fanfics...

Wat is eigenlijk is de kwaliteit van die fanfic? Het mag dan wel een leuk initiatief zijn, maar fanfics over detectives en misdaad hebben meestal het niveau waar zelfs een derderangs thriller schrijver zich voor zou schamen.

En ben erg benieuwd wat je van De Fluisterende Moordenaar / He Who Whispers vind!

Er kwam net The Night of the Wolf binnen van Halter, omdat ik die om een of andere reden had genoteerd. Die bewaar ik voor als colleges weer zijn begonnen volgende week als treinliteratuur.



Meh, de eerste was te makkelijk, in dat ik al zijn bewijsmateriaal sowieso niet geloofwaardig vond omdat het zo in your face was. Dat was dus de oplossing Ik kwam zelf met een iets andere oplossing die volgens mij ook kan (A Study In Terror? ), zie dat topic.

Deze tweede is wel moeilijker, maar het is codecracking en volgens hem moet je ook bronnen buiten de tekst gaan gebruiken, waar ik iets minder zin in heb. Maar nog steeds, initiatief is leuk en het is niet echt een DN fanfic, hij gebruikt L als detective, wat eigenlijk niet nodig is, maar goed....

Edit: gisteravond toch even het eerste verhaal van de Halter bundel gelezen (met de sneeuwman). Best leuk, maar ik kwam al best snel op de oplossing. Ik loop dan ook al enkele jaren rond met een Lamp of God quote...

Het is ook een erg toepasselijke quote voor dat soort verhalen en het feit dat er getuigen waren die de sneeuwman daadwerkelijk de moord zagen plegen, is voor de ervaren detectivefan natuurlijk ook een dead giveaway!

Het beste verhaal uit The Night of the Wolf is trouwens “The Flower Girl”, waarin er schijnbaar bewijs is voor het bestaan van de kerstman, en, misschien nog wel schokkende, dat Old Nick waarschijnlijk verantwoordelijk is voor de moord op een nogal onplezierige man! Een erg leuk en origineel impossible crime verhaal.

Gisteren trouwens geprobeerd even te ontsnappen aan het detectivegenre, door een SeaQuest novel te lezen, word er in het verhaal opeens naar de Purloined Letter van Poe verwezen!

Tot zover mijn eerste poging van dit jaar om wat meer variatie in mijn leesvoer aan te brengen. ^__~;

Een beetje offtopic: Wie had de aflevering van Pauw en Witteman gezien met Peter R de Vries en Joran van der Sloot.
Op de een of andere manier deden ze me echt denken aan Kira en L.
Hoe Peter Joran de hele tijd aankeek en hoe hij steeds contradicties zocht in wat hij zei. Ik had de aflevering gister gezien en vond het wel cool.

Laten we alsjeblief het hele true crime gebeuren buiten dit topic houden.

Ik ben Kiyoshi Mitarai nu één keer voorgeweest met deduceren.
Ik ben trots op mezelf ^^.

De reden waarom de lijken op verschillende hoogtes lagen. Maarja misschien blijkt er later een andere reden achter te zitten, dus niet per ongeluk spoilen!!!!

*off to continue reading*

Ik heb gisteravond De Fluisterende Moordenaar, maar eigenlijk vind ik hem lang niet zo sterk als TomCat deed denken >.<

Het begin was heel sterk qua sfeersetting, maar halverwege viel dat gewoon weg. Het eerste probleem kende ik al, kan me alleen niet herinneren waarvan (uuugh, dat haat ik!), het tweede probleem was wel origineel ^_^ Maar ik vind hem echt niet zo sterk als de andere Carr novels die ik eerder heb gelezen >.>

Die Grand Guignol-achtige verhalen van Carr is volgens mij niet helemaal jouw smaak. Ben nu wel benieuwd wat je van het straight forward Death Turns the Table/Laatste Schaakspel zal vinden.

En ik heb vlug een introductie van Edmund Crispin gemaakt, om dit topic toch een beetje draaiende te houden.

Edmund Crispin (1921-1978)

Edmund Crispin was de nom de plume van Robert Bruce Montgomery, een componist van muziek voor zangkoren, en later films. Hij was een bekend en gewaardeerd criticus van detective en mysterie verhalen en stelde enkele anthologieën met detective en SF verhalen samen. Het bekendste was Crispin echter om zijn detectiveverhalen over de Oxford professor, Gervase Fen.

Crispin’s eerste detectiveboek, The Case of the Gilded Fly, verscheen pas in 1944 en was daarmee een van de laatste, echte, golden age detectiveschrijvers. In Fly introduceerde Crispin zijn detective, de excentrieke, iets wat afwezige, en een tikkeltje arrogante, maar erg sympathieke, Gervase Fen, professor Engels en literatuur, die als hobby het spelen van amateur detective heeft.

Crispin heeft zich voor zijn detective laten inspireren door Gideon Fell, de detective uit de boeken van John Dickson Carr, voor wie Crispin een enorme bewondering had. Een bewondering die ook naar voren komt in zijn boeken, omdat er meerdere malen naar Fell word verwezen, niet als een fictief persoon, maar als een collega van Fen (wat ik, als een Carr enthusiast, natuurlijk erg weet te waarderen ^__^).

Zijn detectiveverhalen, en dan voornamelijk de boeken, zijn niet altijd pure detectiveverhalen, omdat de humor soms het plot overheersen, zoals in Crispin’s bekendste boek, The Moving Toyshop, wat meer weg heeft van een klucht dan een detective, maar het is zo leuk dat je het Crispin niet kwalijk kan nemen dat hij zich zo heeft laten gaan (het einde van Toyshop is trouwens door Hitchcock gekocht, om te kunnen gebruiken voor een van zijn films, nee ik zeg niet welke ^__~).

Felony & Mayhem heeft vier van zijn detectives herdrukt: The Case of the Gilded Fly, Holy Disorder (vond ik zelf tegenvallen), Love Lies Bleeding en Swan Song.

En voor Ash: Beware of the Trains en Fen Country bevatten de complete korte (soms hele korte) detectiveverhalen van Crispin. Nee, die zijn helaas niet herdrukt.