Aaah, sou ka... wakachatta.

Ik snapte er net niets van toen ik begon in de aflevering, maar Tokyopop heeft dus bijna alle namen veranderd zodat ze een vertaalde versie van het raadsel konden gebruiken.

Hey bedankt. De namen klonken al wat vreemd, zelfs voor mijn onderontwikkelde band met de Japanse taal ^_^

Toch nog best slim gedaan eigenlijk. EMA had voor de Conan raadsels regelmatig minder mooie oplossingen.

Bbärravo Dbäru Bibärst Eibärn Genbärie :D

Ik vind deze oplossing wel leuk bedacht, maar de namen klinken niet Japans. Er is niet eens een friggin' "Ti". Die van Smoke & Mirrors was beter, IMHO. Compleet met coole rewrite van de weggeknipte pagina's om 't nog eens extra uit te leggen.

Natuurlijk was was die in Smoke & Mirrors beter, dat was echt leuk gedaan. Ik heb even gekeken, een aan de Engelse versies van Smoke and Mirrors en Kindaichi the Killer hebben verschillende mensen gewerkt. Misschien verklaart dat het verschil in kwaliteit?

Tokyopop is natuurlijk sowieso nou niet de meest consistente uitgever in de wereld, dus dat wil ik graag geloven >.>

Het is wel een reden dat ik in Duitse Conan praktisch nooit heb geprobeerd codes op te lossen: meestal waren ze toch gewoon letterlijke vertalingen in plaats van localized versies. Niet zo leuk als je zelf iets wil doen. Maar aan de andere kant heb ik best veel random info over Japans geleerd daardoor ~_~'

Nieuwe Kindaichi is uit! The Undying Butterflies en net als altijd zo'n 300 bladzijdes voor $9.99. Waarom koopt niemand deze serie? ;_;

En de nieuwe is ook al aangekondigd: The Burial Francs, gepland voor 4 november. Oftewel volgens mij eigen FAQ is het zaak 17: De Moordzaak van de Franse Munt Deel 23~25, 14 hoofdstukken. Volgens mij heb ik dit verhaal al in de drama gezien... (Ik heb de derde drama serie gezien, die voornamelijk de laatste cases van de FILE serie en wat van de CASE serie behandelt).

Ik heb inmiddels ook de nieuwe Kindaichi gelezen en zoals ik al in het recentelijk gelezen manga topic zei: het is een Kindaichi verhaal met zijn bekende zwakke punten, maar had ook enkele andere goede plotpunten omdat een beetje goed te maken, en weet daarmee toch boven veel andere delen uit de serie uit te komen.

Door de laatste twee delen begin ik toch wat positiever te worden t.o.v. Kindaichi. Hopelijk weten de laatste drie delen, die Tokyopop nog moet uitgeven, deze stijgende lijn in kwaliteit vast te houden, en misschien zelfs nog weten te verassen met een echte onverwachte dader en origineel motief.

Ik was bij The Undying Butterflies in het begin even bang dat het ontzettend lame zou worden, omdat er niet 1, maar wel 2 oude bekenden zo snel van stal werden gehaald. Maar het viel reuzemee gelukkig

Ik heb nu overigens ook het eerste deel van de nieuwe serie als manga (De Vampier Legende Moord). Nog niet gelezen, maar ik zag al scenes die niet in de TV special voorkwamen. En Kindaichi is in de loop der jaren alleen maar jonger geworden, hij lijkt nu best op Kyuu van Tantei Gakuen Q >.>

Ik was ook blij dat Reiko weer snel verdween, maar ik vraag me af dat stukje met haar nieuwe manager misschien een set-up is voor het laatste deel in de Tokyopop serie, waarin ze ontvoerd wordt.

De manier waarop de tweede bekende gebruikt werd was ik erg te spreken. Het voegde iets extras toe aan het verhaal.

Kleine SPOILER alert:




Het einde deed me erg een paar Carr verhalen denken, waarin ik ook zat te twijfelen of Fell of H.M. er goed aan hadden gedaan de dader vrij uit te laten gaan. Aan de ene kant was ik er, zoals de situatie was in Butterflies, er wel mee eens, aan de andere kant heeft hij wel vier onschuldige mensen vermoord in Lake Hiren.

Carr heeft idd wel eens de neiging om immorele moordenaars te laten gaan, terwijl daar geen goede verdedigbare reden voor is, maar in bijvoorbeeld het geval van The Case of the Constant Suicides draagt Fell wel een verdedigbare reden aan om een moreel onverdedigbare moordenaar vrijuit te laten gaan.

The Crooked Hinge en She Died a Lady zijn ook twee twijfel gevallen (bij Hinge ben ik zelfs geneigd de kant van de moordenaar te kiezen).

Ik heb het eerste deel uit de Case Serie, The Forest of Cerberus, gelezen, en ondanks dat Amagi heeft meegeschreven, weet het verhaal zich nauwelijks te onderscheiden van een matig deel uit de File Serie.

Het verhaal heeft een paar goede punten, zoals een leuke dying message en een nieuwe manier om een groep mensen van de buitenwereld af te sluiten, maar het hele verhaal valt onderuit omdat de identiteit van de moordenaar vrij gemakkelijk is vast te stellen, met natuurlijk hetzelfde uitgekauwde motief uit File Serie.

Wat best ook wel irritant begint te worden, en echt tot Kindaichiaanse clichés gerekend mag worden, zijn de preken van Kindaichi tegen de moordenaar, die alle diepgewortelde haat meteen laat verdwijnen, en de moordenaar direct tot inzicht laat komen dat het misschien niet zo heel goed idee was, om een halve groep mensen op brute wijze te vermoorden.

Als het de bedoeling van ze was om de serie te vernieuwen, zijn ze daarin niet in geslaagd (in ieder geval niet met dit deel).

Ik wou dat ik over het algemeen wat positiever kon zijn over Kindaichi, maar sommige delen laten dat gewoon niet toe.

mag ik vragen wat het verschil is tussen de case en de file series? in de Tokyopop realeas heet het namelijk case files....

Er staat een redelijk complete Kindaichi FAQ helemaal aan het begin van dit topic

Ik heb The Phantom of the Silver Screen, het tweede deel uit de Case serie, gelezen, en het was een verbetering ten opzichte van het eerste deel.

Vooralsnog overheersen de typische Kindaichiaanse clichés uit de File serie, maar er werd wel redelijk goed gebruik van gemaakt, vooral het uitgekauwde motief kon ik deze keer meer waarderen dan anders.

Wat het verhaal ook hielp is dat het eigenlijk uit twee delen bestaat: in het eerste deel moet Kindaichi toekijken hoe de moordenaar een bijna perfect plan uitvoert, compleet met een valse oplossing in de stijl van Queen-Berkeley-Bruce, en in het tweede deel hoe dat perfecte plan langzaam verkruimelt.

Voeg daarbij een goede en originele locked room mystery, die ik trouwens, op één klein detail na, wist op te lossen, en je hebt me matig enthousiast.

...

Oké, oké, ondanks de clichés was het een goed Kindaichi verhaal.