Bij mij is het meer van 'groen = volgen, oranje = drie-episode regel, blauw = geen idee nog / geen slechte serie, maar onwaarschijnlijk dat ik hier nog meer van ga kijken en rood = niet kijken / bagger.

Hakata Tonkotsu Ramens

Ik kreeg hier ook de indruk van dat het graag iets als Durarara!! wilde wezen, maar het enige waar het dichtbij komt is Durarara!! op zijn slechtste momenten (oftewel de latere seizoenen). Het plotje dat uit de doeken gedaan wordt is namelijk niet zo heel boeiend, en datzelfde geldt voor de personages. Er is niets in deze aflevering waardoor ik eigenlijk meer wil zien, en dit is dus een makkelijke skip.

Hakumei to Mikochi

Deze serie is dan charmanter. Het draait om twee Japanse kabouters (twee jonge vrouwen die bij elkaar inwonen) en draait vervolgens om hun dagelijkse leven, zoals een zoektocht naar een vogel of een bezoek aan de kaboutermarkt in een dorpje bij de kust. Het is allemaal best leuk en magisch vormgegeven en de setting doet me ook iets denken aan de Picori uit Zelda: The Minish Cap en dergelijke.

Tegelijkertijd, echter, zit mijn slice-of-life schema al redelijk vol en zijn die dagelijkse avonturen niet boeiend genoeg om echt een plek in dat schema te veroveren. Als dit echt een betoverende serie wordt later (of als er een goed plot ontstaat) is er kans dat ik hem alsnog oppik, maar op het moment wordt diens niche al gevuld door series als The Ancient Magus' Bride, waar het uiteraard geen kans tegen maakt.

Ik hou mijn oog er wel op.

Ook net Hakumei to Mikochi gezien, qua schattigheid breekt dit toch wel alle records. Elk ander seizoen zou ik dit waarschijnlijk op zeker zijn blijven kijken, maar gezien de concurrentie dit seizoen weet ik het zo net nog niet. Cuteness-overload dreigt....

Ah ok dus mn vermoeden over de kleuren klopte. Thanks voor de reacties.

Darling in the FranXX liet ook mij met gemengde gevoelens achter. Enerzijds vinkt het zo'n beetje alle mecha-cliches netjes af, en het stoorde me ook dat de schaalverhoudingen echt van shot tot shot lijken te veranderen. Maar anderzijds ziet het er allemaal zowel qua vormgeving als actiescenes interessant uit en heeft het toch ook iets eigens, waardoor het toch naar meer smaakt. Wil ik nog wel een paar afleveringen aanzien.

Beatless deed me vooral aan één ding denken: Plastic Memories. Met wat meer actie en wat uitdagender outfits. Het is niet slecht gemaakt en wellicht zou dit best tot iets goed kunnen uitgroeien, maar er was niets in deze eerste aflevering wat me greep.

Precies mijn gedachten. Ik had hem nog opgezet met de verwachting dat ik na een paar minuten de fast forward-knop wel zou weten te vinden, maar dat viel me alleszins mee. Alleen die ene klasgenoot mogen ze heel snel de serie uit schrijven....

Bij Hakyuu Houshin Engi en Marchen Madchen lag dat toch anders. Die laatste is wellicht vooral een slachtoffer van de overdosis aan schattige series dit seizoen, want ik had toch niet het idee dat het allemaal echt slecht was. Hakyuu daarentegen stond me vanaf de openingsscene al direct tegen, en ik heb zo snel ook niks gezien wat me van gedachten zou kunnen veranderen.

Ja, serieus. Hij heeft echt 'mijn enige bestaansreden is misverstanden veroorzaken, hyuck!' op zijn voorhoofd geschreven en hij kwam me al snel de neus uit. Laat hem alsjeblieft geen grote rol spelen in de serie...

Beatless was verder een beetje een vreemd brouwsel voorzover. De mix van elementen (zowel robots in opstand als herpderp een schattig robotmeisje is in mijn huis beland) werkt niet altijd even goed, het zusje werkte me op de zenuwen en de serie was niet bepaald subtiel wat betreft diens thematiek (de personages in deze serie hebben sowieso nog nooit van het concept van 'natuurlijke dialogen' gehoord blijkbaar). Aan de andere kant, de meer horror-achtige elementen geven het wel wat meer flair, de muziek is best aardig, er kan wellicht nog wat potentie in de beweegredenen van het robotmeisje zitten (ze is immers ook een opstandeling) en de serie heeft over het algemeen toch nog wel wat toffe ideeën (ook al is de uitvoering wat minder).

Drie-episode regel zoals gewoonlijk weer dus.

Tijd voor de eerste schifting. Van A Place Further Than The Universe had ik van de week al de tweede aflevering gekeken, dat zal wel een blijvertje worden. En bij Devilman: Crybaby ben ik al op de helft, dus die is ook veilig. Toji no Miko en Gakuen Babysitters daarentegen zijn de eerste afvallers, daar was in beide gevallen geen volledige tweede aflevering voor nodig. Grandcrest Senki krijgt nog wel even het voordeel van de twijfel. En ook Ito Junji: Collection krabbelt aardig op na z'n dramatische start, met name dankzij het tweede verhaal over de eindeloze dromen.

Voor de rest wordt het toch nog lastig kiezen, want afgaand op de eerste ronde zie ik eigenlijk maar weinig echte uitschieters maar vooral heel veel series die vooralsnog best aardig lijken en potentie tot meer hebben. En inclusief de doorlopers heb ik dan nu toch nog 23 series staan, beetje teveel van het goede....

Eindelijk de eerste aflevering van Pop Team Epic gezien. Ik had er al wat over gehoord, maar ik vond de aflevering best leuk. Het gaat een beetje uit van de shotgun methode van 'er blijft vast wel iets hangen', maar de absurde humor zonder punchline (een beetje als Monty Python) en de vele, vele parodieën bevielen me wel. Het is niet iets om geconcentreerd naar te kijken, maar waarschijnlijk leuk genoeg om elke week te volgen.

En het 'herhalen' van de animatie met andere stemacteurs vond ik verrassend leuk, maar dat kwam vooral omdat in 'de herhaling' van aflevering 1, de stemmen werden gedaan door de stemmen van Tacchan en Minami uit Touch (Yuji Mitsuya en Noriko Hidaka). Ik heb de tweede aflevering nog niet gezien, maar kennelijk heeft elke aflevering ook een duo van veteraan stemacteurs die heersten in de jaren 70~90, want ik heb gehoord dat de tweede aflevering Toshio Furukawa (Ataru uit Urusei Yatsura/Piccolo uit Dragon Ball) en Shigeru Chiba (narrator en elke random goon in Fist of the North Star) had, en ook Akira Kamiya (Kenshiro uit Fist of the North Star/Ryo uit City Hunter) schijnt ook al opnames te hebben gedaan, dus kom maar op :3

Vraag me niet waarom, maar gisteren toch nog de tweede aflevering van Pop Team Epic aangezet. En zowaar had ik even het idee dat ik het toch leuk vond. Een minuut of 5. En toen begon de irritatie toch wel weer toe te slaan. En dat geintje van twee keer hetzelfde maar dan net even anders was voor een keer wellicht origineel, maar om dat dan structureel te doen....

Ik beloof plechtig dat ik de derde aflevering écht links laat liggen.

Yuru Camp en Ramen Daisuki Koizumi-san gaan wel door naar de volgende ronde, al komt dat bij beide series toch zeker voor een deel doordat ze m'n liefde voor Japan aanwakkeren. Kokkoku weet ook in de tweede aflevering z'n intrigerende plot verder uit te bouwen, en Mitsuboshi Colors blijft nu ook zonder bazooka heel erg leuk. Door Citrus en Ryuuou no Oshigoto! gaat wel een streep.

Om zelf ook even de stand op te maken na wat derde afleveringen;

Grancrest Senki gaat door, omdat het landjepik-plotje nog best leuk uitpakt en de personages en gevechten ook best leuk overkomen zover. Enkel de snelle pacing baart me zorgen, want dat kostte de anime-adaptatie van gelijksoortige serie Lord Marksman and Vanadis ook de kop. Maar goed, ik zal het wel zien.

A Place Further Than The Universe is ook een blijver. De personages zijn een sympathieke groep, de reis naar Antarctica wordt goed opgebouwd en kent aardig veel oog voor detail (al die authentieke wagens, hah) en het concept blijft interessant. Bovendien is het anime origineel, dus is er minder kans op pacing-problemen later.

Ten slotte, Yuru Camp, welke zoals verwacht er ook in blijft. Het is gewoon een heerlijk kalmerende serie, die bovendien best veel chemie tussen de hoofdpersonages kent. En de mooie plaatjes blijven natuurlijk een lust voor het oog.

Bij de tweede episodes zie ik de meeste series het ook wel halen (inclusief After the Rain, zowaar), maar ben ik nog onzeker over Ryuuou no Oshigoto! en zie ik weinig toekomst voor Citrus en Beatless.

De gehele tweede ronde zit erop, tijd om weer verder te strepen. Hakumei to Mikochi is de eerste afvaller, want in een seizoen bomvol schattigheid slaat dit wel heel erg door naar kinderlijk. En ook door How to Keep a Mummy gaat een streep, want hoe schattig ook, er gebeurt wel bar weinig. En tot slot ligt ook Beatless er nu toch uit, de serie weet eigenlijk domweg niks interessants of unieks te bieden.

Hakata Tonkotsu Ramens blijft een twijfelgeval, er zitten wat aardige elementen in maar het blijft toch vooral aanvoelen als een Durarara!!-kloon die wel heel krampachtig probeert Hakata aan te prijzen. Takunomi was nu geen verkapte reclamespot, maar het stukje over chuhai is meteen het enige wat interessant was. Bij Violet Evergarden blijven m'n eerdere twijfels: het ziet er prachtig uit, maar het raakt me niet.

Darling in the FranXX lijkt vooralsnog toch wel een blijvertje. Op de een of andere manier heeft de serie iets aparts, met wel heel duidelijke parallellen met Evangelion, en met enerzijds tamelijk kinderlijk uitziende mecha terwijl anderzijds de bediening daarvan eerder een hentai-EVA zou doen vermoeden. Ook met After the Rain en Karakai Jouzu no Takagi-san lijkt het wel goed te zitten. En tot slot Dagashi Kashi en Killing Bites zijn überhaupt geen moment in de gevarenzone geweest.

En nu maar eens vaart maken met de derde ronde.....

Om de (waarschijnlijk) laatste stand op te maken:

Citrus en Beatless hebben het zoals verwacht niet gehaald. De eerste door het hoge soap-opera gehalte en het feit dat een van de meiden me gewoon niet ligt (wat het dus moeilijk maakt om die relatie toe te juichen) en Beatless omdat de goede ideeën die het heeft consistent verzuipen in domme cliché's en daar heb ik geen zin meer in (zeker niet voor een serie met 24 afleveringen).

En in tegenstelling tot eerdere berichten heb ik besloten Record of Grancrest War ook maar te dumpen. De pacing is namelijk nog steeds absurd snel (wat zelfs voor iemand als mij, die het originele werk niet kent, maar al te duidelijk is) en op dit punt begint het voetnoten-syndroom te krijgen. Als klap op de vuurpijl is dit echter 24 afleveringen lang. Waarom heb je dan zo'n pacing?! Ik heb hier geen vertrouwen meer in dus, en ik ga niet een half jaar wachten om te zien of ik gelijk heb dit te wantrouwen. Doei.

Ennn...de rest blijft wel. Darling in the Franxx is maf maar wordt wel steeds beter, After the Rain is gewoon leuk geschreven en de humor treft ook vaak doel (het vermijdt ook onnodig melodrama) en Karakai Jouzu no Takagi-san is nog charmant genoeg om te blijven kijken. Violent Evergarden is verder nogal traag, maar eh, ik blijf het wel volgen en Ryuuou no Oshigoto! is nog vermakelijk genoeg om me over het hoge loli-gehalte heen te zetten.

Oh ja, en dan is deze er nog.

Nanatsu no Taizai S2

Dit is een sequel op een shonenserie die ik tof vond, dus ik ga hem weer kijken. Punt.

Woopsie laat als altijd, ik heb steeds óf geen tijd óf ik ben gewoon te lui om te typen over het anime seizoen terwijl ik t wel zo leuk vind om iedereen's reacties er over te lezen Tijd dat ik er aan bij ga dragen!!
Ik heb redelijk wat eerste episodes (of meer) gezien en er zit best wat leuk spul bij dit seizoen! Ik ga maar gewoon alles langs wat ik heb gezien tot dusver;

Beatless
Deze serie kende ik per toeval al door de tekeningen van art god Redjuice (Redjuice999 op DeviantArt) wat mijn interesse wekte voor de anime, maar de uitvoering hiervan is tot dusver... mmmmatig. Ik heb twee episodes gezien en het stoort me mateloos dat niemand zich afvraagt waar die mysterieuze HiE vandaan komt en dan ze haar vervolgens vrolijk inschrijven voor een modellenwedstrijd (waar ook nog eens de gehele tweede episode aan gespendeerd wordt). Ook het tekenwerk valt in het niet bij de stijl van Redjuice dus ik denk dat ik de anime laat vallen en wel naar zijn tekeningen ga staren

Card Captor Sakura: Clear Card-hen
Ik heb eigenlijk nooit de eerste anime gezien (op een paar eerste episodes na) maar wel de manga gelezen. Desondanks is het moeilijk als (mahou) shoujo lover om niet van deze serie te houden dus die zal ik uiteraard volgen!

Citrus
Gevalletje ik lees de manga dus ik zal de anime ook volgen, in t begin was ik bang dat de anime prut zou zijn omdat de PVs er niet bepaald van hoge kwaliteit uitzagen, maar dat viel reuze mee. Echter nu naar 4 episodes begin ik me toch wel wat te storen aan het tekenwerk in vergelijking met de manga. Daarnaast draait het verhaal volledig op drama en miscommunicaties en dergelijke dus t is maar net wat je leuk vind De manga vond ik niet verschrikkelijk dus ik blijf m waarschijnlijk wel volgen.

Darling in the FranXX
Nu volg ik sowieso wel alles wat Studio Trigger me voorschoteld want ik ben verslaafd aan hun (animatie) stijl, maar daarnaast vind ik het ook een interessante en entertainende anime! Voor de helft alleen al door Zero Two want de rest van de karakters zijn of vervelend of muurbloempjes, maar gezien alle drama zullen ze zich vast nog wel verder ontwikkelen. Zero Two heeft een origineel en treffend design in combinatie met een hoop mysterie en een interessante persoonlijkheid. Het is heerlijk hoe zij zo koppig doet waar ze zelf zin in heeft en besluit dat Hiro haar Darling is. Elke scène met haar is een interessante scène. Ook ziet de actie er tof uit dus ik zal deze serie zeker volgen dit seizoen.

Gakuen Babysitters
Opzich best schattig maar babies/peuters zijn niet echt m'n ding dus ik weet niet of ik dit 12 episodes volhoudt. De meeste kleuters erger ik me zelfs aan dus tja, waar kijk ik dan eigenlijk voor..

Killing Bites
Na alle lovende reacties hier heb ik de anime ook een kans gegeven en hoewel ik absoluut niks met ecchi heb kan ik wel waarderen hoe de hoofdrolspeelster vet gespierd is en niet zomaar kracht uit het universum haalt ofzo om mensen mee neer te slaan (niet dat dit ecchi is maar meer als in, dat onderdeel van hoe ze getekend wordt kan ik wel waarderen ) Naast sterke spieren heeft ze ook een sterke persoonlijkheid wat ik altijd wel kan waarderen, en de rest van de karakters doen me niet zo veel maar staan me ook niet tegen. Zeker dat luipaard meisje dat in episode 2 geintroduceerd werd heeft wel iets, dus ik geef de anime nog wel een paar episodes om te zien of het wat voor mij is.

Koi wo Ameagari no You ni
Wat klinkt als een plot dat totaal fout had kunnen gaan (jong meisje wordt verliefd op oudere man) wordt gelukkig heel subtiel aangepakt en hoewel t natuurlijk een beetje awkward voelt, is het ook aandoenlijk om te zien hoe leuk Akira haar manager vind. Daarnaast is de animatie ook mooi met van tijd tot tijd prachtig geanimeerde scènes. De achtergronden zitten vol detail en de anime geeft heel goed sfeer weer. Ik ben benieuwd hoe de relatie tussen deze twee zal verlopen dus ik blijf deze zeker volgen!

Kokkoku
Ondanks alle lovende reacties hier kon de anime me gewoon nét niet boeien... de karakters boeiden me niet, de animatie was meh, kleurgebruik saai, karakterdesigns saai en het plot is niet zo vernieuwend dat het me greep. Halverwege episode 2 realiseerde ik me dat het me weinig deed en ben ik wat anders gaan kijken. En dat ze dan hun enige vrouwelijke hoofdpersoon in de ending zo goed als uitkleden kan ik ook niet echt waarderen...

Mitsuboshi Colors
Echt een typische anime die ik na een seizoen al ben vergeten maar me momenteel wel erg mee vermaak. De humor is spot on, de animatie is kleurrijk een smooth en de karakters gedragen zich echt als kinderen. Hopelijk blijft het ook leuk voor 12 episodes, maar voor nu zal ik zeker kijken!

Pop Team Epic
Echt veeeeel te random voor mij... één keer gelachen om die Kimi no Na Wa parodie maar verder het niet langer dan 6 minuten uitgehouden

Ramen Daisuki Koizumi-san
Per ongeluk (?) ooit aangezet tijdens het avondeten en m'n roerbaknoedels hebben nog nooit zo goed gesmaakt; Ik krijg zoooo'n honger van deze anime Tip is dan ook om 'm altijd tijdens het eten te kijken haha. Ik vermaak me prima met het ontdekken van nieuwe ramen soorten en de karakters zelf zijn ook entertainend, zeker het meisje met het blauwe haar (wiens naam ik ben vergeten..) vanwege haar liefde voor Koizumi. Tot dusver zijn haar pogingen tot Koizumi's aandacht erg entertainend en er zit een leuke chemie tussen alle karakters.

Sora yori mo Tooi Basho / A place further than the universe
Een paar dagen geleden heb ik eindelijk de eerste episode gekeken na alle lovende reacties op dit forum, en meteen heb ik alle 4 de afleveringen er doorheen gejaagd en ik kan niet wachten op de volgende episode. Wat een pareltje van een anime..! Ik vermaakt me ontzettend met hun bijna onmogelijke maar-niet-onmogelijke reis! Wat ik waardeer aan deze anime is dat ze iets absurds gaan doen maar niet zo absurd als "only in anime", dit zou nog echt mogelijk zijn in onze wereld. Combineer dit met prachtige animatie en een groep leuke, interessante karakters met fantastische chemie en ik vermaak me ontzettend. De reis doet me denken aan mijn eigen reis naar Zweden vorig jaar tijdens schooltijd, dus ik vermaak me ontzettend en heb hele goede hoop voor deze anime.

Violet Evergarden
Wat ik bij Studio Trigger heb heb ik nog meer bij Kyoto Animation: Ik ben verslááfd aan hun animatie. Ik heb zo'n respect voor deze studio en hun werkwijze, aandacht voor detail, kleurgebruik, enzovoorts, ik kijk alles wat los en vast zit & door hun is geproduceerd. Ik kijk al sinds de aankondiging uit naar Violet Evergarden en qua animatie stelt het absoluut niet teleur, maar het verhaal moest ik nog even inkomen. Violet is prachtig maar door haar karakter misschien niet de beste hoofdpersoon, en het voelde alsof er weinig gebeurde. Toen kwam gelukkig deze week aflevering 3 en kwam er eindelijk wat meer progress in het verhaal, plus nieuwe side characters die zorgden voor een aangrijpend verhaal en wat character progress voor Violet. De anime heeft eindelijk ook qua verhaal m'n interesse weten te grijpen en ik kijk uit naar, naja, alles! Kom maar op met die anime!

Wie weet komt er nog een anime bij als ik ergens lovende reacties zie maar waarschijnlijk laat ik het hierbij. Gezien de definitieve anime zijn dat er al 8 dus ik heb genoeg te kijken dit seizoen

Ik heb inmiddels ook een paar afvallers.

Record of Grancrest War begon interessant, maar het is op dit tempo moeilijk iets te geven om alle personages. Het merendeel van de tijd wordt besteedt aan uitleg over strategieën. Helaas zijn de personages ondergeschikt. Een voorbeeld van hoe het beter kan is Alderamin on the Sky van twee jaar geleden.

Beatless heb ik nog drie afleveringen gegeven doordat interessante situaties kwamen uit een samenleving waarin androïden normaal zijn. Echter bleek uit elke aflevering dat dit nooit meer dan een matige actie-romance zal worden. Dit is duidelijk gemaakt voor nerdy tieners.

Karakai Jozu no Takagi-san heb ik nog een tweede kans gegeven door de positieve reacties, maar ik erger me gewoon aan de jongen. Het zou leuker zijn als de twee iets meer aan elkaar gewaagd waren, nu is het gewoon een reeks van mislukkingen aan zijn kant. Leedvermaak is voor mij geen goede humor.

A Place Further Than The Universe is tot nu toe teleurstellend. Dit is geen avontuur in Antarctica, dit is een normale highschool slice-of-life. Ik wacht met verder kijken totdat duidelijk is wat het doel van dit seizoen is - de bestemming of de weg er naartoe.

Kokkoku blijft een zeer spannende sciencefictionserie. De slechteriken blijven een zwak punt, maar met de nieuwe superkrachten verveelt het tot dusver niet. Ik verwacht in de komende aflevering die net uit is wel wat meer ontwikkeling.

Violet Evergarden verbaast veel mensen door de hoofdpersoon. Ik dacht eerst dat ze een vorm van autisme had, totdat ik een reactie op internet las van een veteraan, die vanaf zijn 17e acht jaar bij de mariniers had gediend. Hij kon zich zeer herkennen in haar gedrag en kreeg ook van familie en vrienden te horen dat hij iets had verloren en niet meer dezelfde persoon was. Ik vind het een zeer interessante karakterontwikkeling.

The Disastrous Life of Saiki K. 2 heeft helaas geen officiële stream gekregen (ook niet in de VS), maar blijft een geinige comedy waarbij ik mijn verstand op nul kan zetten. De ode aan Back to the Future werkte wat minder, de serie is op zijn best in de domme sketches waarin Saiki zijn krachten misbruikt om anderen te ontlopen.

Darling in the FranXX is een groot mechacliché en het is geweldig. Ik hoop dat Hiro snel wat ontwikkeling doormaakt, want nu is hij nog een beetje de nieuwe Shinji. Hij mag wel een nieuwe ruggengraat groeien. Zero Two is zeer cool en steelt de show in elke aflevering. Als de andere "parasieten" niet snel hun skills verbeteren, denk ik dat deze basis het niet lang volhoudt.

Citrus is een guilty pleasure. Hoewel de schrijver op meerdere fronten al heeft laten zien niet echt kundig te zijn in het oplossen van conflicten, is hoofdpersoon Yuzu al snel een personage dat je graag gelukkig ziet worden. Ik maak me alleen zorgen over de terugwaartse ontwikkeling die Mei doormaakt, wat steeds meer voor drama lijkt te zorgen.

Violet Evergarden ligt er bij mij na drie afleveringen toch uit. Hoe mooi het er ook uitziet, vooralsnog is het vooral tamelijk saai en wekken de personages met name irritatie op. Geen serie voor mij.

Bij een paar series zit nog steeds enige twijfel: Grancrest Senki en Karakai Jouzu no Takagi-san. Enerzijds heb ik bij beide series nog steeds de twijfel of het een heel seizoen (of twee) interessant gaat blijven, maar anderzijds stelden de eerste drie afleveringen me zeker niet teleur. Maar ik heb eigenlijk nog wel wat teveel series die ik nog volg, en dan zullen dit de eersten zijn die in aanmerking komen om gedropt te worden.

Dan is er nog een groepje dat over de eerste drie afleveringen gezien wellicht minder overtuigde dan bovenstaand duo, maar om diverse redenen toch eerder op een plaatsje mag blijven rekenen. Ito Juni: Collection lijkt na de initiële miskleun nu toch wat meer absurde, soms lekker freaky verhalen te hebben zoals ik ze ook van zijn manga ken. En ook Hakata Tonkotsu Ramens lijkt nu aardig op gang te komen, eindelijk kreeg ik nu het gevoel dat het verhaal en personages belangrijker waren dan de setting. En Takunomi en Ramen Daisuki Koizumi-san zullen het eind van het seizoen ook wel gaan halen, want hoewel beiden niet echt geweldig zijn hebben ze door hun onderwerp met echt bestaande drank respectievelijk ramen-tentjes toch een streepje voor.

Voor de rest geen veranderingen, dus beschouw ik Dagashi Kashi 2, Darling in the FranXX, Killing Bites, Koi wa Ameagari no You ni, Kokkoku, Mitsuboshi Colors, Sora yori mo Tooi Basho en Yuru Camp inmiddels sowieso als zekerheidjes. En uiteraard ook Devilman: Crybaby, al heb ik toch snel de neiging zo'n serie die reeds geheel beschikbaar steeds achter de dagelijkse nieuwe afleveringen in de wachtrij te zetten.

Door een combinatie van (te)veel series en (te) weinig tijd komen een aantal doorlopers echter wel wat in de verdrukking, zowel van Mahoutsukai no Yome als Osomatsu-san heb ik de tweede coeur vooralsnog links laten liggen, terwijl ik toch zeker niet van plan ben die te droppen. Met Garo: Vanishing Line ligt dat toch wat lastiger, aangezien ik daar sowieso nog een flinke kijkachterstand had, maar ook die is eigenlijk te leuk/goed om te laten vallen.

Aflevering 5, en ze zijn nu echt op weg. Al is het enige ijs wat tot nu toe in beeld is geweest een bakje durian-ijs in Singapore

Ik ervaar de serie een stuk positiever, maar begrijp wel wat je bedoelt. Het is denk ik ook een lastige afweging. In veel soortgelijke series wordt dat voortraject praktisch genegeerd, zo hadden ze ook met een korte infodump een scenario schetsen hoe een stel scholieren op Antarctica zijn terechtgekomen. Of misschien zou nog net de eerste aflevering dit moeten verklaren. Ik kan het juist wel waarderen dat ze het ook weer niet te makkelijk hebben gemaakt en ook een stuk voorbereiding tonen. Al zaten er nu inderdaad ook wel wat shenanigans bij die best een stuk korter afgehandeld had kunnen worden, en uiteindelijk is het toch nog een stukje gekunsteld toeval dat de doorslag geeft. Er van uitgaand dat de volgende aflevering nog wel aan de reis zelf besteedt zal gaan worden blijft toch nog ruim de helft van het seizoen over voor het daadwerkelijke bezoek aan Antarctica.