De winter klopt alweer op de deur, en daarmee ook alweer bijna een nieuw anime-seizoen:


(klik voor de grote, actuele versie)

Of anders de directe link: http://anichart.net/Winter-2018

Wat er zo op het eerste gezicht uitspringt:

• Beatless klinkt vooral heel erg vaag.
• Uiteraard Dagashi Kashi 2, al wijst al het promotiemateriaal op een mindere art style.
• Hakata Tonkotsu Ramen. Van de titel alleen krijg ik al honger. Dat er in de synopsis met geen woord over ramen gesproken wordt, boeiuh.
• Haakumei to Mikochi, Vrouwtje Theelepel the Anime. O wacht, Vrouwtje Theelepel was reeds anime.
• Ito Junji: Collection. Want Ito Junji.
• Killing Bites, klinkt als een tamelijk dubieuze variatie op het Monster Girl-thema, maar wie weet.
• Kokkoku, de tijd stilzetten om een ontvoering op te lossen is een concept wat mogelijkheden biedt. Of gigantisch mis kan gaan.
• Ramen Daisuki Koizumi-san, klinkt als CGDCT met ramen.
• Uchuu Yorimo Toui Basho, eveneens CGDCT, maar nu met een reisje naar Antarctica. Kaw-w-w-waii!
• Violet Evergarden, vaag en Kyoto Animation.

- Basilisk: Oka Ninpocho: Want vervolg op Koga Ninpocho.
- Hakata Tonkotsu Ramens: Want Fukuoka en tonkotsu ramen.
- Hakyu Hoshin Engi: Want eindelijk een trouwe adaptatie van een fantastische manga.
- Ito Juni Collection: Want Ito.
- Ramen Daisuki Koizumi-san: Want ik heb de manga en de TV drama al gelezen/gekeken en ramen en zo.
- Pop Team Epic: Want ik wil nou eindelijk weten wie deze twee meisjes nou zijn.

Ik weet niet of ik meteen tijd heb om 'm te kijken, maar ik wil heel graag de nieuwe CCS serie zien! Verder ben ik benieuwd naar Beatless en klinkt de Ito Junji verfilming interessant. Geen idee wat ik van de Sanrio bishounen-verfilming moet denken. Klinkt als een mega product placement serie. Ook heb ik compleet een al lopende nieuwe Pingu serie gemist?! Ik heb algemeen een zwakke plek voor Pingu noot noot, dus dat was dat verassend nieuws. Hopelijk komt het net als de meeste andere Polygon series op Netflix. Toch stiekem wel leuk om weer te gaan kijken. :3

A Place Further Than the Universe
Nee, dit is geen serie die zich afspeelt in de ruimte. De plaats in de titel is het continent Antarctica. Wie gaan daar naartoe? Vier meisjes die nog dagelijks naar de middelbare school (high school) gaan. Zucht... Oké, laten we maar negeren dat je niet gewoon een reisje naar Antarctica kan boeken als toerist en dat geen ouders hun kinderen naar zo'n plaats zouden laten gaan. Ik ben wel benieuwd wat de serie met dit gekke idee gaat doen. De eerste aflevering is een typische slice-of-life in Japan, maar aan het einde stappen twee van de vier al op de boot. De meisjes zijn sympathiek, laten we eens zien hoe ze zich gedragen als het vriest ver onder het nulpunt.

Nieuw seizoen, nieuwe series. Waarbij ik ditmaal vergeten ben de charts te bekijken, dus ik weet niet eens wat er uitkomt. Yaay.

A Place Further Than the Universe

Een schattige meisjes serie over...*graait in de grabbelton* een reis naar Antarctica, het meest onherbergzame continent op aarde! Weer een kruisje op mijn bingolijst...

De logische problemen die Yupa ook al aankaartte terzijde, is dit zo slecht nog niet. De serie neemt in ieder geval de tijd om diens opzet en personages goed te introduceren, en weet met diens tekenstijl ook wat leuke plaatjes te creëren. Zo vaak zie je Antarctica ook niet verschijnen in anime, dus het is in ieder geval een aparte setting waar ze heen gaan, en een reis als dit heeft nog potentie voor interessant kijkvoer.

En potentie is het sleutelwoord hier. Niet dat ik een reis á la Made in Abyss verwacht hoor, maar ik hoop wel dat de meiden het een beetje moeten afzien als ze op deze tour gaan, en we geen 'probleemloos tochtje, yay laten we in de sneeuw spelen' praktijken krijgen. Wel, drie-episode regel zoals gewoonlijk.

En ik doe lekker met jullie mee:

Ik had A Place Further Than the Universe graag direct fantastisch gevonden. Ik heb inmiddels toch wel een zwak gekregen voor het CGDCT-genre, en Antarctica is samen met Bhutan (ook leuk voor een anime wellicht?) toch zo'n beetje de ultieme droombestemming voor de reiziger in mij. En ja, ik heb de aflevering halverwege al even gepauzeerd om het reisaanbod naar Antarctica te bekijken (hint: met een miljoen yen oftewel zo'n €7.400 zal je toch creatief moeten zijn....). Maar dat ik het kijken dus daarvoor onderbreek zegt ook wel weer iets over de serie: het kleurt allemaal netjes binnen de lijntjes, maar heel bijzonder is het allemaal nog niet. Ik kan alleen maar hopen dat daar snel verandering in komt. En dat het inderdaad allemaal niet te makkelijk gaat worden, een paar kapotgevroren ledematen is toch wel het minimum....

En de volgende serie die me met gemengde gevoelens achter liet: Ramen Daisuki Koizumi-san. We hebben een antisociaal titelpersonage als wandelende ramen-encyclopedie, de bloedirritante Yuu, een jaloerse Satania-lookalike, plus nog iemand die me nog sterk ergens aan doet denken. O ja, nog een puntje van irritatie: eindeloos wapperende rokjes met benen die vermoedelijk tot de navel reiken. En veel verhaal hoeven we ook niet te verwachten: het lijkt erop dat alles alleen maar bedoeld is om Koizumi de meest uiteenlopende kommen ramen naar binnen te laten werken. En dan is ineens toch mijn interesse wel weer gewekt, zeker als blijkt dat er echt bestaande ramen-shops bezocht worden. Zelfs al zou ik de serie droppen, dan zou ik waarschijnlijk nog de afleveringen op fast forward doorlopen ter inspiratie voor volgende Japan-reizen...

En nog meer schattige meisjes die schattige dingen doen: Yuru Camp△. Vooralsnog hebben we nog alleen echt kennisgemaakt met introverte k(r)ampeerliefhebber Rin en de overenthousiaste kluns Nadeshiko die toevallig met haar kennismaakt en uiteraard in één klap ook gek is van k(r)amperen. Maar niet getreurd, want voor alles kan je op een Japanse school een club oprichten, en dus gaan we de Outdoor Activities Club volgen. Allemaal heel braaf en schattig. En met mooie plaatjes van Fuji-san en omgeving, wat wederom de Japan-reiziger in mij aanspreekt. Maar iets zegt me dat dat toch net even te mager gaat zijn, alweer drie CGDCT-series is waarschijnlijk toch wat veel van het goede, en k(r)amperen is dan toch een minder boeiende invalshoek dan Antarctica en ramen....

Zeg jij.

Als ervaren kampeerder vond ik Yuzu Camp eigenlijk nog de interessantste van de drie. De serie wist de aantrekkingskracht van kamperen en de typische activiteiten die je soms hebt goed weer te geven, en weet een mooi, rustig sfeertje op te bouwen. De twee hoofdpersonages hadden ook gelijk best wel wat chemie, en de serie weet ook een hoop prachtige natuur voor te schotelen. Bonuspunten ook voor de OST, die zo uit een fantasy-serie leek te zijn weggelopen. Deze geef ik dus nog wel een kans.

Ramen Daisuki Koizumi-san aan de andere kant kon me niet echt bekoren. De serie voelt nogal simplistisch en heeft een routine die al in de eerste aflevering oud dreigt te worden. Het titelpersonage is niets meer dan een trivia-machine en de rest van de personages voelen ook nogal gemaakt, en hoewel de serie veel food porn weet voor te schotelen, faalt het een beetje in dat echt interessant te maken. Nee, als ik een food porn-serie wil zien wacht ik wel op het volgende seizoen van Shokugeki no Soma.

Dat inderdaad wel. Hoewel de serie an sich me niet direct zo aansprak bevalt het idee van kramperen met uitzicht op Fuji-san me ergens wel. En hé, ik had de kampeerplaats in kwestie zelfs al gevonden in Google Maps: https://goo.gl/maps/eHC4WTvvYHM2

OT:

Hataraku Onii-san!
Waar zijn de leuke shorts toch gebleven? Nu worden we opgezadeld met een stel katten die pakjes bezorgen. En dat is het wel zo'n beetje. Nou vooruit, er komt ook nog heel even een filosofische koala voorbij. Meer kan ik er echt niet van maken. Het enige positieve hieraan is de ending, die is nog wel aardig gemaakt. Maar verder snel vergeten.

Devilman Crybaby
Nee. Nee nee nee. Slachtpartijen die me doen denken aan Blood-C zijn niet aan mij besteed. Evenzo de experimentele animatie van regisseur Masaaki Yuasa. Ik was op geen enkel moment geïnteresseerd in deze personages. Je kan al wel de complete serie kijken, mocht de stijl je bevallen.

Record of Grancrest War
Deze RPG-achtige fantasyserie over ridders en magiërs krijgt voorlopig het voordeel van de twijfel omdat hij zo vroeg in het seizoen is en ik nog geen goede alternatieven heb gezien. Ik vond het redelijk te pruimen toen de focus volledig bij jonge magiër Siluca lag, maar toen ze vrijwillig de onderdaan van de suffe ridder-protagonist Theo werd verslapte mijn aandacht iets. Ook al zegt ze zelf geen hulp nodig te hebben, blijkbaar moeten alle magiërs in deze wereld in dienst staan van ridders. Waarom hun "crests" zo belangrijk zijn is me nog niet duidelijk, want Siluca kan zonder crest genoeg magie gebruiken om een tweekoppige hellehond op te roepen. Het is nu wachten op een goed verhaal.

Van Ito Junji Collection had ik toch wel redelijke verwachtingen, maar helaas maakt de serie een tamelijk valse start. Bij Ito denk ik toch altijd vooral aan absurdistische ranzigheid met serieus verknipte personages. Het grootste deel van deze eerste aflevering bevat maar bar weinig daarvan. Souichi is eerder sneu dan echt gestoord, echte ranzigheid ontbreekt, en spannend of eng wordt het daardoor ook absoluut niet. Eerder gewoon saai en vervelend. Qua stijl doet het met de beperkte animatie nogal denken aan de diverse horror-shorts van de afgelopen jaren, maar afgezien van het eerste seizoen Yami Shibai werkte het daar ook al niet, en bij zo'n lange serie is het vooral storend. Het korte verhaaltje op het eind voldeed dan beter aan de verwachtingen, al zou dit juist meer impact gehad hebben wanneer het langzamer was opgebouwd. Aangezien het allemaal losse verhalen zijn zal ik de tweede aflevering nog wel een kans gunnen, maar veel hoop heb ik niet.

Record of Grancrest War

Weet jij, ik betwijfel de wijsheid van de koningen van hun fantasie-land als ze een groot creepy artifact middenin hun troonzaal zetten en dan luidkeels verklaren dat iedereen nu happy is, de oorlog voorbij is en de prins en prinses kunnen trouwen. Want kijk eens aan, er komt opeens een demonenkoning uit het artifact vandaan die beide koningen onthoofd en het land weer in conflict gooit. Wat een verrassing!

De rest van de serie verzandt gelukkig niet in een rechttoe rechttaan 'laten we de demonenkoning om zeep helpen' verhaaltje, maar lijkt een iets andere route te nemen (afgezaagd magie-systeem terzijde). Dat draait namelijk een om een magiër die een wat goedgelovige ridder als betere persoon ziet om een pact mee te maken dan een perverse nobele, en hem er praktisch inluist om geforceerd sterker te worden, vervolgens het land van de lokale heerser over te nemen en dan landjepik te gaan spelen met de buren.

De vraag is nu nog wat ze met dat concept gaan doen, maar hey, het is nog niet compleet voorspelbaar. Vooralsnog verdient het dus nog een tweede kans.

Katana Maidens

Het is nogal een slecht teken als een show al halverwege de eerste aflevering compleet je aandacht verloren is en je maar iets anders gaat doen om de rest door te komen. Want dat had ik hier dus.

Tis weer een 'meisjes-organisatie gaat kwade monsters bevechten' serie, maar ditmaal een organisatie met een hoop innerlijk conflict en intrige ertussendoor. Wat soms het potentieel heeft om bijna interessant te worden (en wiens gevechten nog best redelijk in elkaar zitten), maar niet kan verhullen dat het voor de rest een beetje een saaie boel is, met cliché personages en waarvan de rest van de setting om het conflict om niet zo heel boeiend is.

Als dit een of andere verborgen juweeltje blijkt te worden dan hoor ik het wel, maar ik betwijfel het.

En Hataraku Onii-san! was inderdaad niks. De zoveelste in het rijtje gare shorts. Ik heb heel vorig jaar ook maar één short gevolgd, en als het zo doorgaat worden het er nul.

Weet je waar Katana Maidens me nog het meest aan deed denken? Aan van die boeken als "Leer Anime tekenen" zoals je die bij de ramsj-boekhandels altijd wel ziet liggen. Meer een stijl voor illustraties dan animatie op de een of andere manier. En ik gok dat de character-designs ook uit zo'n boek komen, want inwisselbaarder dan dit kan haast niet. En om nu te zeggen dat de serie op andere vlakken iets interessants laat zien, neuh. Middelmatigheid ten top.

Ik weet niet veel over het bronmateriaal waar Ito Junji Collection, maar blijkbaar hoort het goede horror te zijn? Want dat kwam niet echt naar voren in deze eerste aflevering - ik heb boeken van Paul van Loon gelezen die enger waren. Enkel het laatste stukje ging wat meer richting horror, maar was zo kort en onderontwikkeld dat het geen enkele impact achterliet. Wat rest is een redelijke suffe bedoening over een of andere dipshit die vloeken uitroept over mensen, wat uiteindelijk nergens echt naar leidt. Woopie.

Het zal wel aan de adaptatie liggen, wat dus ook weinig belooft voor de rest ervan. Ik geef het misschien nog een aflevering, maar de serie moet toch echt sterker overkomen als ik dit wil gaan volgen.