Ik ben 18, vrouwelijk, en heb nog nooit echt een vriendje gehad. Geldt dus niet alleen voor jongens. En ja, ik heb ook wel eens momenten dat ik wou dat ik een vriendje had. Helpt dus ook totaal niet als mijn vader weer eens vraagt wanneer ik eens iemand mee naar huis neem en of er geen "leuke jongen op de uni zijn."

Ik kan ook niet echt met zekerheid zeggen wat mij aantrekt, want voor zover ik weet ben ik nooit 'echt' verliefd geweest
Ik ben zelf nogal verlegen en onzeker, en wanneer ik in een groep ben ben ik erg stil. En bij sommige mensen duurt het wel even voordat ik me op mijn gemak voel. Waar het dus op neerkomt is dat ik een beetje socially awkward ben I guess haha.
Ik hou er ook niet zo van om uit te gaan, dus veel gelegenheden om nieuwe mensen te ontmoeten zijn er niet veel voor mij. (Op conventies ga ik vooral met degenen om die ik dus al ken)

Wat ik wel fijne kwaliteiten zou vinden is in elk geval:
Humor (iemand met wie ik echt kan lachen is altijd een plus, en het helpt om mij om mn gemak te voelen),
Ben zelf misschien verlegen en niet meteen zo open, maar ik vind het fijn als iemand anders wel wat losser is.. anders voel ik me erg awkward (awkwardsilencesohgod)
En natuurlijk gedeelte interesses, of in elk geval iemand die mijn hobbies/interesses respecteert en serieus neemt.

Wat ik natuurlijk wel belangrijk vind is dat hij geen kattenhater is, want ik ben zelf helemaal weg van katten.
Heb dus altijd nog de optie om een crazy old catlady te worden ahaha ;u;

Doe dat!

@murasaki-chan: erg vervelend, snap wat je bedoeld.. en over het vertrouwen, niet alle jongens zijn het zelfde


kben zelf altijd optimistisch over alles, maar wat een vriendin betreft ben sociaal erg slecht en heb mn looks nou ook niet bepaald mee... ik word niet snel verliefd ( heb dat echte verliefde gevoel niet gehad sinds groep 8 (ben nu 18)(en een paar maandjes terug heel even)) maar ben toch wel op zoek naar een leuke meid die net zo awkward is als ik xD (nouja, niet echt op zoek.. ben dr nog niet tegen gekomen en ik ga ook niet uit ofzo)

wat ik in een meid zoek... een leuk totaal plaatje
ik vind het belangrijkste dat er een klik is, derest komt vanzelf denk ik

zijn er meer mensen die niet snel verliefd worden?

Niet zozeer een antwoord op mijn vraag, but whatever. Ook niet echt belangrijk, want ik denk 'dat het natuurlijk allemaal afhangt'. Eerste punt over het stereotype is zo herkenbaar en dat blijkt ook dat men er vaak mee wordt geconfronteerd met ouders, familie, vrienden en de media.

Zie ook:

Not sure, maar dit krijg je waarschijnlijk vaker te horen naarmate je ouder wordt.

Oh well, veel succes iedereen.


Ach, we hebben onze ps vita.

Yup

I know.. Ik heb het al vaak gehoord. Maar nu mijn zus een vriendje heeft, krijg ik het nog vaker te horen. Maar hij doet het half ook om mij gewoon te kloten denk ik

Maar je krijg die vraag zo vaak te horen van familie inderdaad en vrienden en mensen van school. Het gaat hen eigenlijk geen zak aan of ik in iemand geïnteresseerd ben of niet.

Ken het zelfde probleem.
Heel veel van mijn vrienden hebben ook een vriendin, maar eentje doet echt zo alsof de kleinste ruzies het einde van de wereld zijn enzo, en gaat dan uitgebreid bij mij uithuilen. Dan heb ik echt zo iets van dude, ik heb niet eens een vriendin niet doen alsof jij een probleem hebt.
Maarja, ik heb nooit echt een crush op iemand gehad ofzo, misschien moet ik meer naar cons gaan ofzo.
Mijn zelfbeeld past best wel bij de openingspost, zelf ben ik ook de "ideale jongen", rustig, kan goed luisteren enzo.
Maar als het eropaan komt, nooit iets dicht bij een vriendin gehad.
Dan begin ik toch te twijfelen of het aan me uiterlijk ofzo ligt

ja die ps vita is ook een leuk totaal plaatje toch XD

Ik heb een tijdje meegelezen en nu toch maar besloten om te reageren... Ik ben zelf een meid/vrouw van 26 en nu al 5 jaar erg gelukkig met mijn vriend (geregistreerd partner) en vader van mijn dochtertje... Ook voordat ik mijn huidige vriend leerde kennen heb ik heeeeel veel vriendjes en scharrels gehad... Ik had aan aandacht nooit gebrek zal ik maar zeggen... En dat is niet altijd een positief iets, maar goed, ik heb genoeg ervaring met jongens en om dan te zeggen "Waar val ik op?", dat is erg lastig. Qua uiterlijk verschillen ze ontzettend veel, groot, klein, blond, donker, rood, bril, geen bril, hoog hunk-gehalte, laag hunkgehalte... En ga zo maar door!!!

Ik ben van mening dat het gaat om een bepaald gevoel dat je bij iemand hebt, niet hoe iemand er uit ziet, wat zijn hobby's zijn of waar hij in uitblinkt... Het moet gewoon klikken, ik geloof eerlijk gezegd niet in liefde op het eerste gezicht! Een jongen kan er nog zo leuk en schattig uitzien, maar later blijkt het gewoon een eikel te zijn! Je moet iemand écht leren kennen, zo waren mijn vriend en ik collega's die op den duur een keer samen wat gingen drinken na het werk... En toen bleven we ook nog maar wat eten... En toen gingen we 's avonds ook nog maar wat drinken... En toen... duurde het nog 5 maanden voordat we daadwerkelijk een relatie kregen!

Ik was dus 21 toen ik mijn "ware liefde" tegenkwam en het niet eens in de gaten had de eerste maanden! Ik wilde het ook niet weten, omdat er heeeeel veel dingen waren waarvan ik dacht dat het niet bij me paste of waar ik niet mee om dacht te kunnen gaan... Maar uiteindelijk heb ik voor mijn gevoel gekozen ipv mijn verstand en dat heeft goed uitgepakt! En oke, ik heb heel veel jongens daarvoor gehad, maar geloof me... Daar mis je niets aan! Je kunt veel beter wachten op iemand die écht bij je past en die je begrijpt en die je kan helpen met je "probleempjes"! Ik ben echt de makkelijkste niet, ik ben hoogsensitief en soms onuitstaanbaar door onzekerheid en overprikkeldheid... Hij is een keiharde eikel soms, alles is zwart-wit en hij kan heeeeel bot uit de hoek komen... Je zou zeggen, dat moet toch botsen??? En JA dat doet het ook vaak... Maar hij weet wel precies wat hij tegen me moet zeggen en hoe op me moet reageren als ik mezelf weer helemaal de put in heb gepraat... Hij haalt me weer uit mijn dipjes en hij haalt soms het bloed van onder mijn nagels... Maar ik houd onvoorwaardelijk van hem en hij van mij! Hij laat mij in mijn waarde en geeft me het gevoel dat ik mag zijn wie ik ben (ik heb mezelf altijd een "freak" gevoeld en bij al mijn andere vriendjes kon/mocht ik niet mijzelf zijn, van mijzelf...) en dat is denk het allerbelangrijkste!

Iemand die er voor je is, die al je grillen accepteert en je kan helpen waar nodig, die je onvoorwaardelijk steunt en waar je absoluut, voor 100% jezelf bij kan en mag zijn! Dat is wat je volgens mij moet zoeken in iemand waar je de rest van je leven mee zou willen delen!

Dames, wat hebben jullie een pech met jongens. Ik snap wat de eerdere bovenstaande poster bedoelt: ik werd altijd gek op verjaardagen als mij weer werd gevraagd of ik al een vriendje had. Dat hield op toen ik mijn eerste vriend kreeg, gelukkig. Ehm, terug naar de 1e regel. Regel nummer 1: je moet jezelf kunnen zijn. Regel nummer 2: doe nooit dingen die je niet wil doen. En de laatste, 3: als een jongen je echt echt echt leuk vindt, dan laat hij je dat wel weten. Tot je er zo een tegenkomt: gewoon lekker leven zoals je doet.

Goed, ik ben nu zelf single, maar ik weet gewoon duidelijk wat ik wil. Het scheelt denk ik wel dat het 2 relaties van een jaar waren, I guess. De 2e kende ik niet echt voor we uitgingen, maar dat was niet echt problematisch. Wel fijn wat je zegt Nadine, maar niet iedereen zit jaren te wachten op de ware, zou ik zeggen. Hoewel dat wel het beste resultaat heeft en je in je wachttijd natuurlijk nog wat nieuwe mensen kan ontmoeten.

En als je dan midden 20 bent, of je nu een relatie hebt of niet, komen ze met de volgende vraag: wanneer wordt er een gezinnetje gesticht? :P

nu ik daar over denk. keek ie altijd wel uitdagend weet je wel van kom op maar jij bent van mij. D:

heh vraagje omgekeerd . wat zoeken jongens in meiden????

Daar wordt mijn zus mee belaagd, niet ik :p Maar het ligt ook wel aan de mensen waarmee je omgaat: de meeste vrienden van mijn zus zijn ook nog geen ouders, die zijn allemaal rond de 26. Terwijl als ik kijk naar de zus van een vriendin de meesten allemaal wel een kind of 2 hebben. Ligt vooral aan de opleiding zou ik zeggen. Ik zou het zelf wel willen, maar hell no, niet nu.

@rin; goeie.

dankje

Precies wat ik bedoel... Je moet er niet vanuit gaan dat je op je 17e "de ware" ontmoet... Het kan natuurlijk wel (mijn moeder was 13 en mijn vader 16 toen ze verkering kregen en zijn 34 jaar getrouwd... Maar dat is natuurlijk een uitzondering!), maar wat ik bedoel te zeggen is dat je niet té hard op zoek moet gaan... Het is natuurlijk super om verliefd te zijn en nog beter als dat wederzijds is! En van de relaties die ik heb gehad, heb ik ontzettend veel geleerd en het heeft me geholpen bij het vinden van dingen die ik wél en juist níet wil in een relatie... Maar je moet niet "wanhopig" worden... Het komt zoals het komt! En van alleen maar losse flodder relaties word je ook niet gelukkiger... ( En met losse flodder relaties bedoel ik relaties die ontstaan uit wanhopig zoeken/zijn en niet zo zeer uit verliefdheid... ) Dat is wat ik bedoelde!