ik post niet vaak meer.. maar ik heb toch het gevoel dat ik hier graag antwoord op zou willen..
ik ben niet iemand die wanhopig opzoek is. ik heb 2 broers die allebei een vriendin hebben en niet anders zeggen dan: verf je haar weer blond * heb het rood geverft* trek weer je spijkerbroeken aan met een normaal shirtje. zo krijg je een vriend of te wel veel mensen om mij heen zouden me alleen accepteren als ik in de normale 'kleding' te voorschijn kom. oh enne omdat ik moeite heb met mezelf uit te leggen. ik heb geen probleem met mensen die dit dragen hoor. maar ik draag zelf zwartje lolita jurkjes of alles dat 'vreemd' gevonden wordt. maar nu het probleem waar ik wel tegenaan loop. omdat ik nooit de ware heb gevonden en ik idd in de tijd zit dat als die 'normale' meiden wel een vriendje krijgen heb ik echt het gevoel dat mijn broers gelijk hebben. en ik heb heeel vaak last van mijn woede aanvallen. als iets mij niet lukt dan begin ik te trillen en stuiptrekkingen te krijgen en heel vaak.. verwond ik ook melf *niet snijden in me pols maar meer dat ik mezelf ga slaan of net zolang een haar speld in me hoofd druk tot ik bloed* mijn pijn grenzen verdwijnen dan en ik kan alles kapot maken wat mij dierbaar is want ik heb dan ook emotioneel geen gevoel meer.* en als ik dan bij zinnen kom dan is er altijd maar 1 ding dat mij zo kapot maakt en dat is dat ooit ALS ik een vriendje of vriendinnetje heb dat hij/zij dit ook gaat zien en ik schaam me er verschrikkelijk voor want het gebeurd altijd voor een spiegel dus ik zie precies hoe ik eruit zie en ik ben echt net een monster. ik zou nooit willen dat iemand dit ziet of dat ik die gene pijn doe want ik zeg dan alles wat ik zeker niet meen ik verander echt in een monster en ben er achteraf dan zo kapot van. daarom heb ik tegen iedereen die openlijk gezecht heeft van mij te houden gezecht dat het beter is van niet.

on-topic: helemaal vergeten XD

wat ik zoek in een jongen is iemand die tegen mij ingaat
HUH!?
ja!
ik kan dus makkelijk dwalen in depressievieteit *spel ik het goed?* en woede en ik wil iemand die zegt: NU KAPT JE ERMEE !
iemand die mij eruit haalt en om moeilijke huil momenten mij een goede knuffel geeft. ik wil een mentaal stevige man die mij kan opvangen *nog steeds mentaal bbedoelt* mijn yaoi collectie accepteerd en mijn pittigheid.

uiterlijk: ik val op oorpiercings *ken er echt niets aan doenXD * mannen die een ringetje in hun oor hebben vind ik wel cool maar niet iedereen met een oorring vind ik meteen leuk uiteraard.

dit wilde ik even kwijt en ik weet dat dit ECHT RAAR is, maar toch bedankt voor het lezen

En verder, is wanhopigheid echt iets om te vermijden. Ik had drie jaar geleden op de middelbare school iemand in de klas zitten die zo wanhopig was, dat het gewoon triest werd. Ik en twee andere vriendinnen waren vrienden met hem, en achteraf kwamen we er dus achter dat hij alle drie gevraagd had als vriendin. Dan krijg ik meer het gevoel alsof ie het alleen maar doet om iemand aan zijn zijde te hebben, en niet per sé een connectie. (Wij waren overigens niet de enige die hij had gevraagd) En dan verpest je ook mooi een vriendschap, want honestly creepde het mij uit!

Daar heb ik eigenlijk wel het meeste last mee, de vriendschap die verpest wordt door liefde. Hoe ga je normaal met iemand om als je weet dat hij/ zij verliefd op je is (en jij niet op hem/haar)? Het blijft tricky omdat je niet te close met diegene wilt komen en de verkeerde signalen wilt afgeven, maar je wilt ook gewoon leuke vrienden blijven zonder geheibel. Iemand ervaring hiermee?

Zo raar vind ik het niet hoor. Ik zit al jaren met problemen van hier tot tokio wat betreft mezelf (zowel uiterlijk als innerlijk) en ik denk dat ik ook iemand nodig heb die me verteld dat mijn extreem negatieve zelfbeeld niet nodig is. (Ik weet dat mensen vinden dat ik te negatief over mezelf praat, ze hebben me er alleen nog niet van kunnen overtuigen.)

ik ben echt een apart geval volgens de meeste in mijn school en bij een paar vrienden,
en ik wil dit even kwijt

ik ben 17 en ik heb nog nooit een vriendin gehad,
ik denk dat het komt omdat ik mensen af schrik omdat ik een 2 meter grote visual kei styled dude ben
maar ik heb ook gewoon nooit het zelf vertrouwen gehad het meisje dat ik leuk vond te vragen,
Ik had/heb 4 jaar lang een diepe crush op een vriendin van mijn nichtje (ja ik weet het niet echt handig)
maar toen ik eindelijk klaar was om het te vertellen vorig jaar kreeg ze een relatie met iemand anders,
ik was er natuurlijk helemaal kapot van en ik heb haar ook niet verteld en we zijn nog steeds gewoon vrienden.

conclusie? : ik had er gewoon voor moeten gaan

ik ben ook niet iemand die zomaar een meisje mee uitvraagt of een relatie aangaat,
dat is meestal gedoemd te mislukken want iemand die amper tot niet kent en geen gemeende gevoelens hebt te daten is gewoon iets wat je niet doet (maar ik zie het genoeg gebeuren om mij heen dus ik ben echt bang dat er ook nooit iemand zal zijn die het zelfde als mij denkt)
ik wil een persoon eerst goed kennen en een goede band opbouwen voordat het serieus word,

maar ik zoek ook niet naar onmogelijke dingen in een meisje,

want ik zoek iemand die :
- gewoon zichzelf durft te zijn, Bijv. je gedrag of hoe je bent, (DRUK, VERLEGEN MAAKT NIET UIT ALS JE MAAR JEZELF BENT) Je eigen kleding stijl hebben vind ik niet erg (kijk naar mij ik heb ook een eigen stijl)
- durft haar gevoel te uiten en gewoon open naar mijn kan zijn (ik doe dat ook omdat ik er niet tegen kan als ik iets binnen hou)
- iemand waarnaar ik kan luisteren, waarmee ik kan praten en mij begrijpt
- iemand die ik kan nooit meer los kan laten <3

dus ik zou graag ook willen weten wat jullie opinie is?
MAAR VOLGENS MIJ DWAAL IK AF >_>

dus Cya~ =^-^=

en ik ben ook 17 XD *high five*

ja en zowel met allebei de siuaties.. ik heb dus 2 van die mensen in mijn klas.. de een heeft een facebook account met een foto van een gespierde hunk terwijl hij *kuch* laten we zeggen dat hij dat niet is op die foto. en hij zegt dat als facebook status dat hij eindelijk een vriendin heeft. en vervolgends is het een foto van een of ander * niet aangeklede meid* en de anders noemt iemand zijn vriendin als zij 'hoi' tegen hem heb gezecht. of 7 jaar jonger op internet over seksuele dingen hebben gepraat.. oh en ze hebben allebei elke dame van de school gevraagd.. kijk... mij maakt dat niet zo uit maar ik vind het ook een beetje respectloos naar jezelf om je zomaar aan iemand te weg te geven die hem dan waarschijnlijk niet eerlijk zou behandelen. maar ook is het niet leuk naar andere want als je die gene vraagt om status te hebben. dan neem je die liefde dus totaal niet serieus en als dat meisje dan niet wil hup door naar de volgende.. ja zo werkt het toch niet ?

en de situatie van beste vriend... tja aai.. jup meegemaakt.. het stond eigenlijk vast dat wij GEWOON vrienden waren. wat iemand ook zei er was absoluut geen liefdes relatie tussen ons. van allebei de kanten. tot hij me eerlijk vertelde dat hij toch van me hielt.. kwam echt veel te onverwacht.. nu... uhm... ja ik ga met hem om super gezellig en leuk ^^ maar ik let zeker op mijn woorden. soms is dat best vermoeiend. je geeft eigenlijk minder complimentjes veranderd paniekerig van onderwerp, maar niet te opvallend. omdat ik teministe nu toch heel anders naar de persoon kijk.

Ik heb mijn eerste vriend ook pas gehad toen ik 17 was, je hebt nog tijd zat, en bij mij is het eigenlijk ook bij die ene gebleven, en ik ben nu 18, en heb zoiets van; "Joh, ik zie wel"

Alternatieve looks kunnen "normale" mensen afschrikken, daar ben ik zelf ook al achter, aangezien ik ook niet bepaald een alledaagse stijl heb (lolita, cyber, goth), maar ik heb wel normale kleding in m'n kast hangen, dat vind ik ook wel belangrijk om enkele setjes normale kleding te hebben

Je hoeft je nog geen zorgen te maken als je 17 bent, of 18, of 19, of 20. Je bent jong en in de bloei van je leven (hoor mij nou, broekie van 18.), een relatie is geen must. Het is fijn om een vriend te hebben, maar ik ben op het moment happy single en ik heb veel van mijn relatie geleerd, waaronder dus ook dat ik nog tijd genoeg heb. Lekker rondscharrelen kan ook leuk zijn :3 Het komt wel wanneer het komt, hoewel ik het af en toe wel mis.

En 25 en ouder? Heck, ik ken zelfs kerels van die leeftijd die nog nooit hebben gekust of handjes hebben vastgehouden. Hele aardige kerels, misschien wel iets te aardig. Het is in ieder geval niet iets wat ze zomaar kunnen veranderen. Hoe kijken jullie naar hele aardige kerels?

Enige mensen die in mij geïnteresseerd zijn, zijn kerels. Why?!

Memory, ik vind niet dat een 21-jarige vrouw zich hoeft te schamen voor tranen. Ik ben zelf ook 21 en ik kan het best snappen dat je afgewezen kan worden. Maar je weet wat ze zeggen: nooit geschoten, altijd mis! Trek je beste kleren aan, doe je haar op je best, kont naar achteren, borsten naar voren(moet ik altijd tegen mijzelf zeggen, want ik loop niet altijd recht xD) en gewoon hop, het diepe in. Het scheelt dat je 3 vriendjes hebt gehad (ik zelf 2), dus je weet wel wanneer iemand je leuk vindt of niet neem ik aan. En als je het nog niet helemaal aandurft, ga gewoon heel veel duidelijk hinten. Als hij daarop afwijzend reageert (en niet omdat hij verlegen is), dan kan je het misschien beter niet doen. Gewoon de mood lezen. En als het wat wordt: ik kan zelf zeggen dat een lange afstandsrelatie alleen werkt als het ook echt van beide kanten komt.

Also, lange visual-kei styled jongen: daar knappen meiden niet op af, tenminste niet uit deze community. Hooguit op het eerste gezicht, maar als je dan gewoon even een lach op je gezicht tovert, zullen ze wel anders kijken!

Hiya Luvy, good guy! ;p Wat ik zelf zoek in een man is assertiviteit. Iemand die spontaan iets heeft van 'kom, we gaan een avondje sterrenkijken!' in de zomer of kijken of vuurvliegjes uberhaupt bestaan. Wat ik in ieder geval zeker NIET zoek is een kapitalist, hipster en respectloos iemand, en al helemaal niet iemand die rookt of drinkt. Een biertje of twee mag, maar veel meer dan dat niet... Oh, en er gewoon netjes uitzien. In plaats van een saai lang shirt te dragen een overhemd, dat staat al gelijk beter. En natuurlijk moet het iemand zijn waar ik wel wat mee gemeen heb.