Netjes, dan kan je haar mooi meteen een bonuslevel geven om haar extra sterk te maken. (Ik mis dit spel echt niet, blij dat ik gestopt ben)

Over FE gesproken, ik heb laatst FE Echoes Shadows of Valentia voor de 4e keer uitgespeeld. Deze keer door het hele spel alleen steeds op de knop "improvise" te klikken. Tijd om voor mn 5e playthrough eens hard mode uit te proberen..

Afgelopen week Ever Oasis besteld, ik had gewoon een ontspannende game nodig die ik lekker op de bank of voor het slapen even kan spelen. Tot nu toe vind ik het wel wat hebben, alleen unlocken zo'n beetje alle mechanics 1 voor 1 en best langzaam terwijl ik gewoon verder wil verkennen. Maar verder vermaak ik me nog wel even met Ever Oasis, dat is zeker! Vooral die Zelda elementen zijn leuk.

Gister ook weer wat van Lady Layton tegengekomen (die vandaag op ios uitkwam dacht ik?) en kijk zeker uit naar de 3DS versie.

Op het moment speel ik dan EIN-DE-LIJK Ace Attorney: Dual Destinies!
Ik wilde deze game al zo lang spelen en heb hem nu eindelijk aangeschaft. So far ben ik nu bezig met de eerste investigation van de tweede case, die overigens een heel gaaf thema heeft.

Daarnaast leen ik nu Persona 4 van een vriend van me, binnenkort dus eens kijken of het iets voor me is

Mijn Fire Emblem-dagboek is meer:

Dag 170: Lief dagboek, ik heb nog steeds geen Takumi...

(Niet dat ik er eentje nodig heb, want een +atk Klein bleek echt ontzettend nuttig te zijn in combinatie met een willekeurige Olivia.
Stap 1: Pijl in het gezicht x2
Als het doel niet dood is, ga door naar stap 2.
Stap 2: Dans!
Stap 3: Pijl in het gezicht x2)

Takumi's zijn toch super makkelijk te krijgen? Als ik de arena mag geloven, in ieder geval. Ik bedoel, ik kom net een team tegen van twee Takumi's, een Hector en een Ryoma >_>

M'n andere Effie offer ik waarschijnlijk maar op voor Death Blow 3, want er is vast wel iemand die +6 ATK handig vindt!

Ik heb een hele stapel games liggen. Daarom speel ik nu Fate/Grand Order op mijn mobiel.

Als Arthuriana-fan was het extra leuk dat ik bijna gelijk Lancelot kreeg. Hij is alleen een Berserker. Een glazen kanon. Doet veel schade, maar krijgt ook veel schade. Dus Sir Dies-a-lot...

Ik had in het weekend nog even Splatoon 2 kunnen spelen, en dat was echt leuk! Ik verloor dan wel praktisch elk een-op-een gevecht omdat ik slecht ben in shooters, maar gewoon zo veel mogelijk verven/eigen gebieden verbinden/routes voorbereiden voor aanvallen en zo was verrassend verslavend.

Ben begonnen met de novel game Rei-Jin-G-Lu-P. Het is gebaseerd op het Weerwolven/Mafia spel, en gaat over een student die na een ongeluk met z'n motor terecht komt in een klein dorpje midden in de bergen. Het blijkt dat er in het dorpje een oude overlevering bestaat dat er als een dikke mist het dorpje bedekt, de "wolven" tevoorschijn komen, die de gedaante aannemen van mensen. Iedere nacht zullen ze iemand vermoorden, terwijl de dorpelingen ook volgens de regels elke dag samen iemand moeten vermoorden in hun jacht op de vermomde wolven. Er zijn ook andere rollen (hier de Slang, Spin, Apen en Kraai) die weer verschillende krachten hebben, en zo proberen de dorpelingen de wolvenjacht te overleven en de wolven te vermoorden.

Qua game is het zo dat je gewoon net als bij elke novel game om de zoveel tijd een keuze moet maken in verschillende routes in het verhaal. Hierbij is het echter juist wel de bedoeling om vaak dood te gaan, omdat je daarmee informatie/kennis in handen krijgt ("Keys" noemen ze het hier), dat met je meeneemt als je terug gaat in het verhaal/in de tijd (via een flowchart). Hiermee open je dan nieuwe routes. Bv. de eerste keer ga je dood omdat je de regels van de overlevering niet navolgt; je neemt dan de Key dat je juist wel goed naar de regels moet luisteren mee terug in de tijd, zodat je dan de tweede keer wel de keuze krijgt om de regels na te leven.

Schiet al erg op met Dai Gyakuten Saiban 2 (3DS), de nieuwe Ace Attorney die zich afspeelt in het Victoriaans London van Sherlock Holmes (die ook een grote rol speelt in de game). Wederom een leuke Ace Attorney, waar je niet alleen in de rechtbank, maar ook op de plaats delict allerlei raadselachtige omstandigheden moet oplossen samen met Sherlock Holmes, maar je merkt zo dat dit oorspronkelijk één verhaal was dat ze helaas een beetje klunzig in twee delen hebben moeten opsplitsen (want veel te lang voor één game, maar eigenlijk niet echt geschikt voor twee). Deel 1 eindigde daarom met veel onbeantwoorde vragen, terwijl deel 2 nu dus constant flashbacks heeft naar gebeurtenissen en dialogen uit de eerste game om alle een duidelijke plek te geven. Veel van personages/locaties uit de eerste game zijn hergebruikt, en ook het overgrote gedeelte van de muziek is ook precies hetzelfde. De misdaden zijn wel weer echt leuk om op te lossen, en passen echt perfect bij einde negentiende/begin twintigste eeuw London. Zit ook boordevol Holmes-verwijzigen voor de Holmesians onder ons!

Portal 2 al tijdje geleden uitgespeeld, zeker een aanrader.

Daarna A Boy and His Blob een kans gegeven, aardige puzzel platformer waar je vriendje (de Blob) in allerlei objecten kan veranderen om je zo door de levels te helpen.
Halverwege mee opgehouden door dat de game een paar keer vastliep en het veranderen van de blob in iets onnodig lang duurt, zeker als je dat vaak moet doen. Geen slechte game, maar mij iets te langzaam.

Ben nu bezig met Dishonored, tot nu toe wel wat dingen tegengekomen waar ik me beetje aan stoor, maar benieuwd waar het naar toe gaat.
En de nieuwe uitbreiding van Hearthstone houdt me ook bezig deze tijd.

Kwam in FEH een errr... interessant team tegen.



Verder heb ik intussen Dai Gyakuten Saiban 2 uitgespeeld. Echt een enorm leuke Ace Attorney met een groots verhaal en allerlei nieuwe dingen zoals Sherlock Holmes... maar al dat nieuws is vooral mogelijk omdat het eigenlijk één verhaal is dat is uitgesmeerd over twee games (die wel lang zijn hoor, zat ruim over de 23 uur per game). Maar je kan de twee games niet los van elkaar zien, en ik had het een stuk netter gevonden als Capcom twee jaar geleden van tevoren duidelijk had gemaakt dat DGS1 een incompleet verhaal was, in plaats van te doen alsof het allemaal zo gepland was. Ook uit de interviews is het duidelijk geworden dat dit eigenlijk één game had moeten zijn, maar dat de schrijver gewoon veel te ijverig was geweest waardoor het een rare opzet heeft gekregen. Dus een aanrader, maar je moet ze wel allebei spelen.

Poeh, Skyrim is snel een favoriet geworden (moreso na een paar mods voor een betere ervaring).
Waarom moest ik toch een low spec PC hebben toen het uitkwam.. |D

Speelde eerst vanilla tot level 15 ofzo, toen die paar mods geïnstalleerd en showracemenu'd m'n Breton male naar een lovely Breton female omdat die meteen een stuk beter eruit zagen <3

Zit nog wel een beetje te rotzooien met Perks en Quest conflicts, maar gelukkig zit er al jarenlang onderzoek erover op het internet.
Speel nu met Light armor+Bow+Sword+Shield/Magic. Snipen vind ik geweldig.

Op dit moment helemaal into: Fire Emblem: Echoes.

Rei-Jin-G-Lu-P had ik trouwens ook al vorige week uitgespeeld. Zoals gezegd is het een detective/horror novel game geinspireerd door het Weerwolven/Mafia spel, en er worden leuke dingen meegedaan! Zelf heb ik het echte spel nooit gespeeld, maar ook hier wordt behoorlijk wat strategisch gekeuveld over wie wel of niet een weerwolf is, en in welke ronde je het best kan bekend maken of je een speciale kracht hebt of niet. Omdat het een novel game is, is het natuurlijk vrij lineair (praktisch alle verkeerde keuzes leiden je snel naar een game over scherm), maar in deze game is het de bedoeling zo vaak mogelijk dood te gaan, omdat je dan iets nieuws leert dat je weer kan meenemen in je volgende loop. Enkele keren verandert de hoofdrolspeler het verloop van de wolvenceremonie drastisch, zodat iedereen andere rollen krijgt, waardoor je weer een andere zijde ziet van de personages (i.e. iemand die een wolf was in de eerste loop, blijkt een mens te zijn in de tweede loop etc.).

Alleen jammer dat het einde een beetje bagger was. Tot op dat moment wist de game erg leuk het bovennatuurlijke (de wolven en de speciale krachten en zo) leuk te combineren met een antropologisch kijkje op het religieuze achtergrond verhaal. De berggod Shinnai en zo zijn natuurlijk bedacht voor deze game, maar concepten als het integreren van oude natuurreligies in de nieuwe, dominante religie zijn dingen die bv. best vaak zijn voorgekomen in de Japanse geschiedenis (oorspronkelijke natuurreligies die een onderdeel werden van het Boeddhisme bv.), en ik denk dat iemand met een interesse in religie/antropologie hier nog wat van kan leren. Maar het einde doet dan weer het meest saaie wat je kan doen met het concept, waardoor zowel de bovennatuurlijke en de academische zijdes van het verhaal veel zwakker overkomen aan het einde dan daarvoor.

Eindelijk The Evil Within (Psychobreak) kunnen spelen en het was fantastisch~ Kan niet wachten op deel 2 nu!

Raad de game zeker aan voor mensen die interesse hebben in het horror/actie (met slight survival) genre. Veel van de horror is ook erg psychologisch, wat veel beter is dan jumpscares. <3 Natuurlijk heeft het spel wat wat mindere momenten, niets is perfect, maar het is zeker een ode aan de oudere games in het genre.