Ik neem aan dat Swordshrine hiermee eigenlijk meer doelde op families waar het al niet zo lekker vlot en criminaliteit geen ongewone stap is. Op zo'n punt kan je familie je heel simpel laten vallen.

Je hoeft niet eens een wettelijke misdaad te begaan om door je familie afgestoten te worden. Genoeg verhalen over onterfde kinderen omdat ze de eer van de familie hebben aangetast.

Een van de redenen dat we met z'n allen collectief hebben besloten om elkaar niet te vermoorden en te leven onder een staat met een grondwet is omdat het anders een enorme janboel wordt waarbij de kwaliteit van het leven sterk achteruit gaat. Onze opvatting van de staat is beschreven in Hobbes' Leviathan: we hebben hem het alleenrecht op geweld gegeven in ruil voor de zekerheid op een vrij en veilig leven.

Een schending daarvan is niet alleen een direct, lichamelijk gevaar voor de rest van de staat, maar ook een ideologisch gevaar. Als iedereen maar doet wat hij wil zonder de sociale regels in acht te houden krijgen we middeleeuwse praktijken.

Dat gezegd is er natuurlijk veel ruimte voor het bepalen van die regels. Doodstraf bijvoorbeeld? Ik vind het een slecht idee. Naast het feit dat je zelfs met forensisch onderzoek soms niet 100% zeker weet wie de schuldige is, is het ook ethisch magertjes. Het blijft toch moord, en als moderne samenleving moet je daar niet aan beginnen. Daarnaast zie ik niet in hoe het uitzicht op een snelle executie een ergere straf is dan een uitzicht op je hele leven, of een aanzienlijk deel daarvan, doorbrengen in een cel, beroofd van je vrijheid. Dat lijkt me veel vervelender.

Oh?
Dusse.. om maar iets fictiefs te noemen. Stel dat ik een relatie zou krijgen met jouw Ray, zou je zeggen: sure, go for it. Of zeg je toch: eww.. gross.. Ray is de helft van jou (in leeftijd).



Nee, dat vind jij . Anderen kunnen al heel anders denken over jouw opvoedkundige waarde.



In Zimbabwe is geen olie, duh.
Japan viel Nederlands-Indie ook binnen om het volk te bevrijden en hen de geneugtes van democratie te leren. In de werkelijkheid kwamen ze ook alleen maar voor dat zwarte goud.



Noodweer is ook geweld, en keur ik persoonlijk ook af. Maar dat is mijn persoonlijke mening.
Waarom zelf proberen de Mike Tyson uit te hangen als je een mobiele telefoon bezit, en weet dat de politie hele snelle auto's en motoren bezit? Mocht je om de een of andere reden iets meer sproed hebben is er zoiets als het burgerarrest, waarop je zelf tot aanhouding en vastzetting over kan gaan (eventueel met hulp van wat welwillende omstanders). Mocht ook dat niet afdoende zijn, opteer ik voor een heel snel stel benen .



Oorlog is inderdaad een ander punt. Oorlog wordt uitgevochten door soldaten, en soldaten doen nu eenmaal hun werk, die hebben weinig te kiezen (Over de tweede wereldoorlog: "de grootste tegenstanders van de oorlog waren zij met de meeste strepen"). Waar die soldaten heen gaan wordt bepaald door de politiek. En in democratischer voorbeelden wordt de politiek bepaald door het volk. In deze gevallen is het, mijns insziens, dan ook niet meer dan redelijk dat het volk de rekening gepresenteerd krijgt (Dresden, Hiroshima, et al).



Maarre.. Als we het hebben over de morele vraagstukken van super-entiteiten in onze samenleving, kunnen we daar beter Death Note niet voor gebruiken. Neem dan Hancock ofzo .

Allejezus, wat een contrasterend stukje naïviteit! Eerst verklaar je dat het de normaalste zaak is dat regeringen zo corrupt als de neten zijn en landen binnenvallen voor hun olie, maar daarna is het ineens 'het volk' dat kiest voor oorlog en dus gestraft mag worden? Er wordt nooit door het volk gekozen voor oorlog, omdat zij er 100% van de keren het meest onder te lijden hebben. Oorlog is vrijwel altijd een spelletje van de machtshebbers over de rug van de burger.

Het volk kan wel domme keuzes maken in een democratie wat hun leiders betreft (stemmen op machtswellustige populisten als Verdonk en Wilders), maar dan nog is dat een spijtige fout, geen kwade opzet die gestraft moet worden. Het is misschien eerder een argument om het volk wat minder te laten tellen (immers, wat maakt hen zo geschikt om de staatskoers te bepalen? De opgetelde zelfinteresse van de bevolking is niet automatisch de juiste manier om een land te leiden), maar geen reden om ze plat te bombarderen.

lol stel je zelf de volgende situatie voor, winkelier werkt gewoon in de winkel. Einde van de middag, komt er iemand de winkel oververvallen. Deze kerel heeft een pistool in zijn hand. Stel nu even dat het alarm/telefoon onbereikbaar is. Wat doe je dan, je pakt een voorwerp, wat de overvaller bewusteloos kan maken. Een bezem, een kassa, een losse plank, honkbalknuppel etc. Als we nu de politie bellen, dan gaat het mis, de winkelier wordt doodgeschoten en de overvaller gaat vluchten. Dit willen we niet, als je het burgerarrest doet. 'Ik arresteer je.'Dat heeft geen effect, ja de overvaller gaat misschien lachen, maar het verandert de situatie toch niet. Weglopen is geen optie, dat is wat de overvaller wilt, een lege winkel. Dus het is gewoon onzin, omdat je jezelf hebt beschermt, de overvaller tijdelijk heb uitgeschakelt en je de winkel hebt gered, om dan de winkelier te beschuldigen van schade.

Daarom moet dat in nederland strenger worden, op niveau van amerika, alleen zonder gebruik van wapens. Dit is namelijk wat het land zichzelf contradicteert.

Voor de burgers (voor iedereen) is het een gok. Ja, de burger _kan_ eronder lijden. Maar de burger zal dat sneller zien als een prijs die betaalt moet worden voor (economische en maatschappelijke) verbeteringen. Hangt ook een beetje af van het charisma en overredingskracht van de leiders. Maar als de leiders toch via democratische weg de populairsten zijn, dan is dat een fluitje van een cent.

Eind jaren '30 zag het er Japan niet zo best uit. Als een van de eersten meedoen aan de Industriele Revolutie had bakken met geld gekost, en het land had sowieso niet bepaald veel resources van zichzelf. De economie stond er niet best voor, en de regering van Markies Saionji viel snel na het uitbreken van rellen. Het idee om overzee te kijken naar resources was dan ook niet ver gezocht.

Hetzelfde verging Duitsland. Het land was bankroet na de Eerste Wereldoorlog, en daaroverheen kwam ook nog eens een burgeroorlog. Het volk stond dan ook te juichen toen een, met overweldigende meerderheid gekozen korporaal, het plan voor meer "Lebensraum" lanceerde. Iedereen wist dat tussen Berlijn en Azie het land van melk en honing lag. Moest wel even de autochtone bevolking (de Polen) weggepest worden.



My point exactly.. Om maar even een collega te citeren: "Als Nederland een democratie zoals Amerika was, dan was Frans Bauer president"

Dat zijn uitzonderingen die de regel bevestigen Dan nog worden oorlogen bedacht door leiders en daarna via propaganda of simpelweg tegen de wil van het volk in doorgevoerd. Neem het binnenvallen van Irak: een volledige misdadige, ongefundeerde oorlog. Een deel van het volk stond er echter achter omdat ze waren wijsgemaakt dat er gevaarlijke wapens te vinden waren, meeliftend op de angst voor terrorisme en woede jegens de aanslagen.

Zo gaat het veel vaker dan dat een oorlog op een oprechte manier wordt gesteund door de bevolking. Het is te makkelijk om te zeggen tegen een verwoest land: ah, dat hadden ze vast verdiend omdat ze voor oorlog hebben gestemd.

Je laatste opmerking impliceert trouwens dat we in Nederland een minder vrije democratie dan in Amerika hebben. Zou Frans Bauer, als hij zich verkiesbaar zou stellen, het niet kunnen halen met de wil van het volk achter zich?

Verzekering, enz.
Verder: voorkomen, beter als genezen.. *mompelt iets over hi-res cameras, nors kijkende mannen in blauwe pakken met een wit V-tje*

Tsja, das dan vervelend voor ze.



Nee, ik impliceer dat Nederland minder democratisch is als Amerika.
Godzijdank.
Wij hebben gelukkig geen lekenrechtspraak. De korpschef van het politiekorps hoeft ook niet gestemt te worden. En de Raad van State hoeft ook niet door het volk bepaald te worden. En allerlei andere zaken die voorkomen dat we hier zo'n klassejustitie krijgen zoals in Amerika.

Ja, dat gezegde ken ik. Echter is dat totaal niet van toepassing op mij, gezien alles waar ik in geloof.
Ik ben er van overtuigd dat je hier op aarde bent om iets te leren, van een fout die je in een vorig leven gemaakt kunt hebben of bijvoorbeeld een verkeerde keuze die je gemaakt hebt. (Ik neem aan dat je zelf in staat bent om de rest er zelf bij te kunnen denken. Het heeft geen zin om een hele lijst hier te posten). Echter kan je doel hier op aarde ook een taak zijn die je moet verrichten.
Als je daarvan geleerdt hebt, is je 'doel' volbracht en kun je rust krijgen. Ik leef niet omdat ik deze wereld zo geweldig vindt. Ik leef niet voor materiële dingen. Ik leef hier vanwege mijn doel of taak.
Tuurlijk ben ik in zekere zin wel gehecht aan mijn computer etc. Maar mocht ik dat allemaal op moeten geven zou ik er geen tot zeer weinig problemen mee hebben.

Jij geeft aan dat je zelf je doelen kunt stellen. Voor mij werkt dit niet. Ik kan mezelf er niet toe zetten om doelen te stellen. (ik ga er maar vanuit dat jij doelen bedoelt als in 'Over een paar jaar gelukkig getrouwd zijn, een goede carriére hebben, misschien een kind of twee.' )
Mensen noemen me een pessimist. Ik ben er echter gewoon zeker van dat ik dat niet ben. Ik zie de goede dingen van deze wereld in, ik kan genieten van een zonnige dag zonder meteen in de stress te schieten over het feit dat het wel eens zou kunnen gaan regenen (metaforisch gezien). Ik probeer mezelf alleen te beschermen tegen teleurstellingen.



Zoals hierboven vermeld geloof ik erin dat je een doel of taak hebt in het leven. Je kunt pas innerlijke rust vinden als je dat volbracht/uitgevoerd hebt. Mocht je er voor kiezen om iets gruwelijks te doen, ervoor zorgen dat de persoon die je vermoordt zijn/haar taak of doel niet kan volbrengen, zul je ervoor moeten boeten. Het klinkt misschien heel hard allemaal, maar dat is wat ik geloof. Niemand is daar een uitzondering op.



Er zijn zat families in de wereld waar het niet lekker in loopt. Maar er zijn ook families waarvan je zou denken dat alles goed gaat, maar dat het in feite allemaal een grote schijnvertoning blijkt te zijn. Je kunt er persoonlijk wel zo goed als 100% van overtuigd zijn dat je familie betaald, maar dat wil nog niet zeggen dat ze dat werkelijk doen.
'Je leert iemands werkelijke identiteit pas kennen in tijden van angst en nood.'
Er zijn ongeloofelijk veel mensen die zich anders voordoen als dat ze in werkelijkheid zijn. Dit heeft ook meerdere oorzaken. Ze zouden iets kunnen verbergen, ze zouden onzeker kunnen zijn (geen eigen mening durven vormen zodat ze die van anderen maar klakkeloos overnemen) etc.
En dan kun je er nog zo zeker van zijn dat bepaalde mensen niet zo zijn. Je kunt van jezelf, in een aantal gevallen, niet eens zeggen dat je je anders voordoet dan dat je in werkelijkheid bent. Je omgeving zou zo'n invloed kunnen hebben dat je je eigen ik verdringt.
Op de hele wereld zijn slechts een aantal mensen die gewoon zichzelf zijn tussen andere mensen. Want, om maar een voorbeeld te noemen, ikzelf hou er echt niet van om in grote groepen te lopen. Ik kan er echt niet tegen als ik in grote steden kom, of gebouwen waarin het heel druk is. En toch ga ik mee naar grote steden, ben ik gisteravond nog mee gegaan naar een winkel waar het gewoon te druk was. Is dat ook niet een vorm van 'je eigen ik' verdringen? Aangezien ik, als gehandeld zou hebben naar mijn persoonlijke gevoelens, nooit meegegaan zou zijn.

Ze kunnen immers ook gewoon denken: "tazz, die heeft met een bijl 3 mensen vermoord.. nou, die kennen we nie hoor".
Of.. "Nou, dat geld kunnen we wel beter gebruiken, een biertje op drinken dat we eindelijk van hem af zijn, bijvoorbeeld"
Of.. "Geld betalen? Ik wil geld neerleggen om hem zelf om te leggen"

...en vul ze allemaal maar in .

Familieliefde sneuvelt meestal het eerste onder crisissituaties.
Een relatie gebaseerd op de gratie van verwantschap kent een uiterst dun laagje vernis.

Aan vrienden heb je doorgaans meer in dergelijke situaties.



Van je familie moet je het soms ook maar hebben

Mijn 2 cent...

Criminelen die wandaden hebben gepleegd - moord met voorbedachte rade, verkrachting, ga zo maar door - moeten zeker de consequenties inzien van hun daden. Maar om hen van het leven te beroven...in principe ben je dan niet veel beter dan die criminelen zelf. Zelf ben je dan ook een moordenaar.

Ik vind het anders wanneer je iemand dood uit zelfverdediding of onder dwang (bijvoorbeeld soldaten die de oorlog worden ingestuurd, omdat anders je gezin wordt vermoord ofzo, ik noem maar wat. Of bijvoorbeeld iets minder extreem, zelfs een dienstplicht dat nog steeds geld in sommige landen). Tuurlijk, je hebt de keuze om het niet te doen, maar vaak ligt de situatie toch nog even anders, ingewikkelder, dan dat je zomaar kunt zeggen 'ik doe het niet'.

Maar als in zo'n situatie je adrenaline door je aderen giert en je overlevingsdrang het overneemt, loopt de situatie waarschijnlijk anders. Wanneer het 'kill or be killed' is, wanneer je op het punt staat bijna vermoord te worden, zal bijna niemand zitten na te denken of het morreel gezien wel verantwoord is of over de eventuele consequenties. De meeste mensen zullen zichzelf proberen te redden. En hoe zit het met bijvoorbeeld moeders die hun kinderen verdedigen en daarbij per ongeluk schuldig zijn aan doodslag? En soms slaan mensen zo hard door in iets, in bepaalde gebeurtenissen, dat ze niet eens meer nadenken bij wat ze doen. Weer anderen zijn zodanig gehersenspoeld dat ze denken dat ze iets goeds doen voor hun samenleving/groep.

Soms héb je gewoon geen keus, en ik vind het persoonlijk erg makkelijk om te zeggen of je wel een keus hebt of niet. Dat wil niet zeggen dat je geheel vrij bent van de consequenties van je daden, dat moord valt goed te praten, want dat is zéker niet het geval. What goes around comes around. Maar doden uit zelfverdediging of doden omdat je daar zin in had zijn twee verschillende situaties die je niet met elkaar kunt vergelijken.

Ik denk ook niet dat de Death Note een goede oplossing is. Zoals eerder gezegd oordeelt slechts 1 persoon over wat er nou precies goed en fout is. Ten tweede wordt er gigantisch veel angst ingeboezemd, wat zo ongeveer vergelijkbaar is met een dictatuur (doe iets verkeerds en je gaat dood). Het is heel makkelijk die macht te gaan misbruiken - en om eerlijk te zeggen zou haast iedere persoon dit op een gegeven moment gaan doen. En dan nog, wat als ze weer eens per ongeluk de verkeerde oppakken? Helaas kun je met de Death Note die fout niet meer herstellen.

In het kort, ik denk dat het met een Death Note geen betere wereld zal worden. Een wereld van angst, en waar slechts 1 persoon zoveel macht heeft, dat kan niet lang goed gaan. Ik zal niet zeggen dat het nu zo perfect is, aangezien er zoveel doden vallen aan meer dan alleen natuurlijke omstandigheden. Maar dit is met een Death Note niet op te lossen. Het probleem zit veel dieper.

Waar mensen zijn, is er corruptie, zijn er conflicten en zullen er doden vallen. Simpelweg omdat mensen niet met en niet zonder elkaar kunnen leven, en omdat het nogal schort aan wederzijds respect.

Bovendien vind ik niet dat iemand uberhaupt mag oordelen over leven en dood, in geen enkel geval. En ja, daar valt 'die persoon moeten ze afknallen' of 'ik hoop dat die persoon dood gaat aan kanker' ook onder. Laat staan een mes trekken en die tussen iemands ribben steken.

En voordat iedereen straks denkt dat ik een gigantisch pessimist ben; hoe verdorven en bloederig de wereld ook mag zijn, het leven heeft nog genoeg goede kanten.

Heerlijke discussie zo. XD
Zelfs in Amerika kan ik nog lekker kletsen met de Dutch Otakus.

Ff naar Uncle Ro:
Mew, als jij een relatie hebt met een 13 jarige, dan zit die relatie in je eigen hoofd.
Liefde is tussen twee gelijken.
Twee tieners, of twee volwassen.

Een kind (tiener) en een volwassene is geen liefde, dat is lust vanuit de volwassene, die misbruikt maakt van het kind.
In het geval dat er van een tiener gezegd wordt: Zij/hij wilde het ook! spreek je van pure manipulatie. Een tiener zit in een bepaalde fase in zijn leven waar hij/zij meent dat hij/zij alles beter weet, omdat hij/zij zich lot moet weken van de familie om zelfstandig te worden.
Dit betekent niet dat volwassenen alles kunnen doen met een persoon in zo'n delicate fase.

Een volwassene moet zich volwassen gedragen.
Hij moet de dingen doen, en keuzes maken die tieners nog niet kunnen (ook al menen ze vaak van wel, maar ze zijn nog steeds aan het groeien, incl. hun hersenen en hun kijk op de wereld + al die hormonen die door zo'n ontwikkelend lichaampje razen vertroebelen hun zicht ook vaak) en verantwoordelijkheid nemen.

Zeggen dat het liefde was is een illusie/leugen.

Ik ontken niet dat er pedofilie is en dat er mensen zijn die het echt sexueel opwindend vinden, maar als volwassenen moet je je er van bewust zijn dat het een fantasie is en moet blijven.
Kinderen schaden is een no-no, want ik ben van mening dat je het kind mischandeld en schaadt voor de rest van zijn leven.

[back to the Kira-subject]

Mijn familie, ben ik van mening, zal niet sneuvelen in crisis situaties. En laten sommige crisis situaties niet dan pas zien dat het eigenlijk geen echte vriendscahp is?
Het ligt aan de echt- en hechtheid van je familie en vriendscap wat er gebeurd in zo'n crisis situatie.




Ik ben stiekem ook zo, maar dan meer op het persoonlijke vlak.
Ik probeer voor mijn doelen te gaan en te genieten van wat ik wel heb en in te zien dat ik er best mag wezen ^^. Maar ik wil altijd in mijn hoofd houden: What if... omdat ik mezelf wil opvangen als ik val.





Amen to that.
Ik hoef geen middeleeuwen meer. Lol, sommige dingen hoeven niet herhaald te worden.

Doodstraf is een rare hypocriete straf. Maar ook een omonkeerbare. Wat als alles naar een dader wees die het gewoon niet heeft gedaan. Verkeerde plek op de verkeerde tijd? Of een fout tijdens het onderzoek? We zijn immers mensen, we maken fouten.

Verder
Zou ik een Death Note gebruiken om zo anoniem mensen van hun leven te beroven? Eh... nee. Ik zou hem waarschijnlijk gewoon aan mijn Shinigami terug geven en zeggen dat ik er niet zo'n zin in heb.

Shinigami ogen zouden wel tof zijn, zien hoeveel tijd mensen nog hebben, of jijzelf. Maar het zou geruststellend en beangstigend tegelijk zijn.
Ik heb in het vliegtuig de Bucket List gezien en er wordt hier ook over gesproken, over weten hoe lang je nog hebt.

Af en toe is discuseren erg interessant en leuk om te doen. Ook leuk om te lezen hoe anderen ergens over denken.

In crisis situaties zie je wél gelijk wie je échte dierbaren zijn.

De doodstraf is inderdaad een hypocriete straf. Aan de ene kant beroof je iemand van z'n leven, maar aan de andere kant ontsnapt die persoon wel de consequenties van zijn of haar daden. Dood is soms een van de genadigde dingen in het leven, al weet niemand wat daarna nog kan komen.

Ik zou persoonlijk niet weten wat ik zou doen met een Death Note. Enerzijds is de verleiding erg groot om 'kwade' mensen te doen boeten ondanks de post die ik net heb gemaakt (tegenstrijdig hoezo?), vooral na een emotionele ervaring of iets dergelijks waarbij je niet helder kan denken, anderzijds zou het me beangstigen. Misschien zou ik zelfs te bang zijn hem te gebruiken. En bovendien, ben ik dan zoveel beter dan die persoon wiens z'n naam ik heb opgeschreven? Nee. Waat is goed en wat is kwaad, en wie ben ik om daarover te oordelen?

Ik zou absoluut niet willen weten hoelang ik nog te leven zou hebben. Onbewust leef je toch naar dat moment toe.
"Kut, ik heb nog maar 3 jaar te gaan."
"Over 2 maanden ben ik dood."

Volgens mij geniet je dan ook niet meer van het leven, als je nog weet hoe lang je te gaan hebt. Ook zal ik het niet van anderen willen weten, tenzij het mogelijk is om een pepaalde persoon te redden (mits het niet het geval is dat dingen met een reden gebeuren). Ignorance is bliss, vooral in dit geval.

de manier waarop Light het aanpakt vind ik goed.....de mensen die hij heeft vermoord stonden al op de lijst om dood te gaan. Dit betekend dat ze al een proces achter de rug hebben gehad en veroordeeld zijn tot deze doodstraf. en de rest verdiend het gewoon....en dat wist hij zeker omdat ze gezocht werden bij de politie voor lange tijd

natuurlijk heb je soms mensen die ten onrechte gedood zijn....bijvoorbeeld omdat ze op de verkeerde plaats waren op het verkeerde tijdstip...helaas, maar als je dat vergelijkt met de vele andere criminelen die het wel verdient maar niemand te pakken kreeg zeg ik dat t niet uitmaakt.

het is inderdaad een kwestie van kijken wat slecht is en wat niet, iedereen heeft daar een andere kijk op. Maar veel mensen hebben hetzelfde idee over wat slecht is. Als bijvoorbeeld een man een persoon bruut vermoord denkt iedereen daar hetzelfde over.

Om een groep zo'n Death Note in handen te geven vindt ik een stompzinnig idee.....die maken elkaar af en dan heeft alsnog 1 iemand die Death Note. Misschien niet gelijk maar het gaat gebeuren.

Op deze manier wordt de criminaliteit wel een stuk minder...in de toekomst ook. Waarom? Omdat mensen bang zijn om iets crimineels te doen dus doen ze t niet. Je gaat inderdaad naar een dictatuur dan.....dat moet dan maar.

dit is mijn mening

((ik heb t forum niet zoo goed doorgekeken...dus als ik nou dubbel post van iemand anders......i don't care))