Het enige wat écht kans heeft om pesten tegen te gaan is een streng anti-pest beleid waar de hele school aan mee werkt.
Als er echt gepest wordt dan moet je met alle leraren en de schoolleiding hard optreden tegen de pestkop, maar nog belangrijker: je moet het bespreekbaar maken. In alle redelijkheid met zijn allen over iets praten kan echt helpen, want de meeste pestkoppen zijn ook maar gefrustreerd en geen sadistische psychopaten, ook al kan het zonder begeleiding nog zo uit de hand lopen. Op scholen die zo'n beleid goed hebben ingevoerd, wordt er echt 80 tot 90 % minder gepest.

Feit is: veel scholen voeren geen goed beleid, en een leraar alleen kan niet zoveel beginnen als hij zijn team niet meekrijgt, of überhaupt niet op schoolniveau maar enkel op klassenniveau bedenkt.

Een schooluniform is niet de oplossing: da's symptoombestrijding, in plaats van de wortel van het probleem aan te pakken.

Door zo over jezelf te praten geef je de mensen die je lastigvallen alleen maar ammunitie. Nee, geen ammunitie, een vrijbrief. Zij denken: "Waarom zouden we 'm niet pesten? Hij vindt zichzelf ook een triest figuur!"

En zoals Anna al zei, je wordt er zelf ook niet vrolijk van. Niemand houdt van mensen die constant klagen of zeuren en niets gedaan krijgen. Als je niet blij met iets bent, kun je twee dingen doen. De eerste is verbeteren. Verbeter wat jou dwarszit. Doe het voor jezelf, niet voor anderen. De tweede is accepteren. In dat geval kan je zelfvertrouwen omhoog gaan, omdat je tevreden bent met wie je bent.



Dat alleen is geen oplossing. Leraren hebben te weinig zicht op de sociale dynamiek binnen een klas, jaarlaag of school. De school waar ik op zat had wel een stevig beleid, maar had totaal geen grip op pesten, omdat het de verkeerde mensen op de verkeerde manier aanpakte.

Dan denk ik toch dat het geen goed beleid was, want veel scholen voeren een slécht antipestbeleid (kzit in de professionalisering van leraren tegenwoordig en krijg nogal wat verhalen mee).

Hé, ik heb nooit gezegd dat het een goed beleid was, maar het beleid was zeker aanwezig. Leraren misschien het sociale inzicht. Met voldoende inzicht kan ook zonder een beleid veel gedaan worden, omdat er dan tenminste één docent is die de situatie snapt. Dat is een veel grotere steun dan een hele school die met alle goede bedoelingen maar wat gist en aankloot.

Daarover ben ik het absoluut met je eens.
Een professioneel team wat met situaties om weet te gaan is wat je nodig hebt (en dat komt vaak voort uit goed beleid van de school, omdat 't al begint bij wie je aanneemt en wie je begeleidingsvaardigheden leert).
Hoewel her en der een individuele leraar het natuurlijk ook gewoon goed kan doen.

Ik vind het jammer dat het nog steeds zoveel gebeurt, terwijl we er helemaal niet zo fatalistisch over gedaan hoeft te worden. :/

Ik zat gisteren na te denken of het geen idee is om klassen radicaal anders in te delen: niet naar kennisniveau, maar naar attitude. De brave, hardwerkende scholieren en studenten bij elkaar en de relschoppende idioten in hun eigen klas. Dan kan de docent veel gerichter lesgeven door een uniforme aanpak die verschilt per klas. Het nadeel zou zijn dat er iets meer moeite moet worden gedaan om het niveauverschil te overbruggen tussen scholieren in dezelfde klas, maar het voordeel is evident! Er worden nu veel mensen slachtoffer van het zitten in een 'slechte' klas, waardoor ze geen goede les krijgen en hun potentieel niet behalen. Ze worden als het ware naar beneden getrokken door de rest.

Het is misschien een vreemd idee, maar een attitude-indeling in plaats van een niveau-indeling kan best wel eens een verfrissende aanpak zijn.

Ik denk dat pesten dan toch wel gebeurt, want dat is meestal niet alleen binnen de klas.
Ik denk ook dat dan de mensen die beter kunnen leren nog steeds hun potentieel niet behalen, omdat ze als het waren worden tegengehouden door wat de rest van de klas wel en niet kan. Ook verandert juist in de loop van de middelbare school vaak de attitude van mensen. Het is dus in de meeste gevallen moeilijk voor een basisschool om in te schatten in wat voor klas de leerlingen horen.

Ze hebben al scholen waar men verschillende jaargangen bij elkaar zet (groep 3/4/5 en groep 6/7/8). Vraagt om extra vaardigheden van de leraar, maar het kan wel. Of het goed werkt weet ik trouwens niet, heb er geen ervaringen mee gehad. Echter, om het zo in te voeren zoals jij stelt zou dat vragen om een compleet ander systeem, want je kúnt van een leraar niet vragen om 30 relschoppers tegelijk te begeleiden, dat zou dan in kleine groepjes moeten gebeuren. Dan heb je meer leraren nodig terwijl er een tekort is.

Bovendien is de onderwijsbeweging de laatste jaren dusdanig geweest dat men juist zoveel mogelijk kinderen bij elkaar wil zetten (onder het motto 'weer samen naar school'), zodat bijv. kinderen met het van Down syndroom weer bij andere kinderen uit de buurt in de klas kunnen zitten. Ik ben er zelf trouwens geen voorstander van om de klas een 'afspiegeling van de maatschappij te laten zijn' in de huidige maatschappij, omdat het te veel vergt van de leraren en daardoor de kwaliteit van het onderwijs verslechtert. Ik heb het trouwens niet over het creëren van 'zwarte' en 'witte' scholen, dat is imo iets anders, daarmee zorg je voor meer polariteit in de samenleving en zijn nog steeds kinderen met een positieve leerattitude de dupe.

Maar of je het echt op attitude in kunt delen weet ik niet. Je hebt ook hoogbegaafde kinderen die gaan klieren omdat ze zich vervelen. Of wegdromertjes. Of gefrustreerde dyslectici. Op dit moment zijn basisscholen trouwens niet ingedeeld naar kennis/intelligentieniveau, maar op leeftijd. En daardoor gaat ook al veel mis denk ik.

Trivia: 30 % van de hoogbegaafde kinderen gaat naar 't VMBO en maakt dat vervolgens niet af.
Want ja als nerd word je daar vet weggepest.

Dat gebeurt al een beetje. Een basisschool hier in de buurt had een programma voor kleuters dat zelfreflectie moest introduceren en bevorderen. Het kwam er op neer dat de kinderen gekleurde petjes op kregen die hun gedrag en plaats in de groep weergaven. Rood was voor de aandachtstrekkers, geel was voor de timide leerlingen en wit was voor de behulpzame kinderen. Natuurlijk liepen ze niet de hele dag met die petjes op, maar ik schrok wel toen een moeder me over het programma vertelde.

Het legt te veel nadruk op een enkele eigenschap. Kinderen hoor je niet zo te labelen.



Al? Dat is in sommige streken anders heel gewoon. Als je school 15 leerlingen heeft, ga je geen 4+ groepen organiseren. In dorpsschooltjes zijn combinatieklassen niet meer dan normaal. Het werkt prima, zolang de klassen maar niet te groot worden.

Meestal mist de leraar het pestgedrag en kunnen ze geen goede inschatting maken van wie er nu allemaal pesters zijn. De kinderen uit de klas kunnen deze inschatting veel beter maken en pesten wordt eigenlijk ook gestimuleerd door deze 'toeschouwers'. Kijken ze alleen toe of zijn de mensen die voor je opkomen in de minderheid, dan zal een persoon toch gepest blijven worden.

Verder helpt labelen nou niet echt positief mee aan gedragsverandering maar geeft het eerder een idee van een onveranderbaar feit.

Het wordt trouwens nog maller wanneer je nagaat dat pesters vaak OOK gepest worden en soms sociaal zeer competente kinderen zijn ipv het stereotype bullebak zonder brein idee. Kinderen pesten met name met een rede, of dit nu het publiek is wat de pester wil vermaken/zijn vrienden zijn waar hij stoer voor wil doen of gewoon een gebrek aan positieve interactie/communicatievaardigheden.

Dat gaat wel erg ver! Jemig, je kan doorschieten... Een indeling op attitude in klassen hoeft niet zo stigmatiserend te zijn. Immers is er nu ook onderscheid, maar op kennisniveau. Ga me niet vertellen dat er niet wordt neergekeken op lagere klassen door de hogere klassen

Maar kennisniveau is vrij flexibel, toch? Je kan naar een hoger niveau doorstromen, je kan zelf een lager niveau kiezen omdat je het rustig aan wil doen of later een kant op wil gaan waarvoor je de hogere niveaus niet nodig hebt etc. Dit zegt iets over je persoonlijkheid, hoe verander je dat? Dat wordt er niet bijgegeven.

Grr, tentamentijd, vaarwel interessante studie-related discussie ;o;~

Om heel eerlijk te zijn denk ik niet dat dat helpt. Want in die klas van brave, hardwerkende scholieren kan ook net zo goed pest gedrag voorkomen bijvoorbeeld door prestatie druk of andere zaken. Plus ik denk dat het zo heel onoverzichtelijk word voor scholen, die al problemen hebben met efficiënt werken tegenwoordig, om nog goed les te geven. Daar komt ook bij dat ouders van de mensen die naar een klas worden gestuurd met relschoppers waarschijnlijk boos worden en in opstand komen. En nog iets kan zijn dat leraren foute diagnoses kunnen maken, daar ben ik zelf veel slachtoffer van geworden ook al was/ben ik geen relschopper.

Pesten is een lastig onderwerp. Ik ben zelf wel eens gepest, en ik ben zelf ook wel schuldig aan pesten. Ik denk om heel eerlijk te zijn dat pesten nooit opgelost gaat worden, het is dierlijk gedrag om rangorde te hebben en wij zijn dieren. Het enige dat je ertegen kan doen als je gepest word is er niet aan denken of ingaan, dan gaan ze snel genoeg weg. Ik ben ook meerdere malen pispaaltje geweest maar het boeide me nooit, ik gaf er geen gehoor aan, in fact ik heb sommige van die pestkoppen juist het omgedraaide effect weten te geven en de klas juist tegen hem te laten keren. Het is maar net hoe je ermee omgaat.

Dus mensen die gepest worden, rejoice! Als je jezelf accepteert heb je je grootste wapen in de hand.

Ik krijg er niet zo'n goed gevoel bij, indeling naar attitude. De scheiding is lang niet altijd zo duidelijk, en dan krijg je snel lieve kinderen die in een rotklas terecht komen omdat ze een keer verkeerd ingeschat zijn, en dat beïnvloedt de rest van hun sociale leven. De nare kinderen zet je waarschijnlijk ook vast in hun ontwikkeling door ze allemaal bij elkaar in een hok te stoppen, terwijl ze anders nog veel kunnen leren van hun lieve medeleerlingen.
Bovendien komen de lieve kinderen misschien een beetje in een droomwereld terecht die niets met de echte wereld te maken heeft :p. Of dat in dat stadium van hun leven belangrijk is weet ik niet. Misschien niet.

Ervarings"deskundige" hierzo. Het Montessori systeem werkt in Maastricht zo (ik weet niet of het overal zo werkt). Wij hadden 1/2, 3/4/5, 6/7/8, per klas een stuk of 33 leerlingen.
Ik vond het een vreselijk systeem. Dat kan deels ook door het systeem van Montessori komen, maar het werkt voor geen meter. 0% aandacht voor een specifieke laag of uberhaupt voor hoever we waren met ons werk. Zeker in de bovenbouw voelt groep 8 zich een stuk beter dan groep 6 en begint groep 6 flink te pesten. Ik weet nog dat we in groepjes van 5 zaten en ik in groep 6 bij 4 groep 8ers zat. Vreselijk, ze pakten m'n schriften af, gooiden spullen uit het raam, gaven mij de schuld als iets niet klopte in ons groepje, etc. Doe mij dan maar liever aparte klassen, pesten blijft kut, maar naar mijn ervaring is opboksen tegen mensen van je eigen leeftijd "minder erg" dan opboksen tegen mensen ouder en 2x zo groot dan jij.