he llmaal.
Ben persoonlijk zelf niet egt gepest. naja soms met mn naam, ik heet Elian, waar lijkt dat op?
het rare bij mij is, ik heb op een paar verschillende scholen gezeten en in het begin ben ik meestal de sukkel, of degene met weinig vrienden, jwz. maar vanaf het midden van het jaar tot het eind heb ik noooit problemen dan heb ik meestal veel vrienden(niet om op te scheppen) en zijn de rollen omgedraaid.
Ik heb veel mdelijden met iedereen die hier gepest is. heb vroeger ook wel gepest. was altijd een beetje een schreeuwlelijk:P
maar ben nu een engeltje

Yoo

@eliboy..
pesten om je naam, hoe creatief van hun -.- bah.. ik vind het een mooie naam


pesten pesten.. ik heb er zelf 12 jaar ervaring mee gehad. Ik woon in Nederland, ga daar van kleins af aan naar school.. maar ben een 100# duitser... praat duits bij mijn ouders... ben nu met een nederlander getrouwd dus ik praat thuis nu nederlands... maar ze hadden wat tegen duitsers.. en ik was ook flink... niet echt dik, maar wel flink.. maatje 40-42 op de middelbare.. ik heb een duits accent als ik nederlands praat.... konden ze echt niet hebben.. ze hebben mijn boeken op de basisschool verstopt die ik onder de les maar moest zoeken... waar lagn ze.. in de prullenbak -.- in groepje 5 begonnen ze met slaan. was niet fijn... op de middelbare ging het door tot de vierde klas... weer geslagen... was ook niet fijn, vooral niet als ze met zn zessen op je afkomen om je inelkaar te meppen, ze stopten nog niet ens toen ik op de grond lag... de reden was dat ik dik was en ik hun de lucht wegademde... of ze sloten me op op de jongens wc, verscheurden mijn tekeningen en pikten mijn huiswerk in voor zichzelf...mijn bijnamen de rechte hand van hitler... en dikke domme duitser -.- ik had ook geen goede punten.. rara hoe kwam dat. Ze stopten met slaan toen ik in de tweede de aanvoerder de neus had gebroken. Het verbale pesten ging wel nog door. Ik denk ook dat veel mensen jaloers waren op mijn borstgrootte... ik had met 12 een D-cup, en de jongens moesten altijd perse voelen. Was ook niet leuk -.- Op het MBO gelukkig stopte het... deed de SPW opleiding.. dus daar moet je wel sociaal kwa aanleg zijn. Ik werd ook door mijn eigen zusje gepest... een slank meisje.. die dacht ook dacht mij vanwege mijn figuur uit te schelden voor dikke etc. Maar nu is ze gelukkig ouder en laat het ook.

Ze hebben het bij mijn volgende opleiding.. dierenverzorger nog eens geprobeerd.. maar toen liet ik het niet meer toe.. ze werden bang voor mij xDDD

Nu heb ik er een scheit aan en val ze terug aan als ze mij aanvallen

Ik word al jaren niet meer gepest sinds ik aan het MBO begon (Ben nu wel met school gestopt, maar dat doet er niet toe),
Maar ik heb soms wel het gevoel dat mensen me pesten oid. Zoals bijvoorbeeld een groepje van 3 meisjes die "Hoi" tegen me zeggen zie ik al heel snel als een bedreiging.

Of het nu komt omdat ik wat sociale angsten heb of omdat ik snel beoordeel in dat soort situatie weet ik niet, maar irritant is het wel.

Ja, van pesten heb ik ook last gehad, mijn hele basisschooltijd en de eerste klas van het middelbaar. Ik werd uitgescholden, in de winter bekogeld met ijsballen, door de leraren genegeerd en buitengesloten door de meisjes.
Er werd zelfs bijna geld van me gestolen door mij te bedriegen. Ik was pas 11.

Ik ben van mezelf vrij vors gebouwd, dus heb zware botten en ben wat zwaarder. Daar werd ik vooral om gepest, ook door mijn broertje, die schold me uit voor dikzak, big, bolle, vreetgalf etc. Verder was ik op de basisschool de langste van de meisjes en een van de langste van de klas. Dat was ook niet altijd prettig.
Vanaf de tweede klas op het middelbaar ging het beter. Ik vond een goede vriendin, die kwam later op school omdat ze van spanje komt. Ik kon het goed met haar vinden want we hadden dezelfde interesses. Ik kwam op school ook nog een vriendin tegen die ik van vroeger nog kende, en ben bij haar in de pauze gaan zitten. Opeens wilde iedereen die daar zat in de pauze, me leren kennen. Ik praatte met ze, we lachtte samen. Ik had ineens zoveel vrienden erbij.

Maar door de rest van de klas werd ik nog steeds een beetje getreiterd en genegeerd. Ook voelde ik me niet lekker in mijn vel met mijn lichaam. Ik was niet tevreden met mezelf. Toen ben ik in de vierde gaan afvallen.

Ik ben in totaal 14 kilo kwijtgeraakt.

Zo, dat was zowat mijn halve levensverhaal >< Er zijn nog een boel dingen gebeurt, maar dit is een beetje globaal mijn verhaal. Ik zag dit topic staan en dacht dat ik er mijn story er ook wel kwijt kon. Nou is dit niet zo erg als de verhalen die ik hier gelezen heb, maar ik ben van mijn (basis)schooltijd erg depressief geworden en ben daardoor ook heel veel gaan eten. Ik had zelfs neigingen om weg te lopen en een eind aan mijn leven te maken.
Nu is het allemaal voorbij, ik heb doorgezet en ben vol blijven houden.

ik zat eerst op een basisschool waar ik nog vrienden had. maar toen mijn ouders en ik gingen verhuizen, ging het vanaf dag 0 helemaal fout... ik kwam daarin groep 4 binnen en ik had daar niemand. tot aan groep acht ben ik bijna iedere dag getijsterd met lelijke woorden, geduw, slaan schoppen en niemand die er ook maar iets tegen deed. uiteindelijk kreeg ik misschien 2 of 3 vrienden en daar was ik wel blij mee, maar die konden niks doen... anders werden zij straks ook gepest, en dat wilden we allemaal niet. maar ook leraren deden echt totaal niks. tot aan groep acht dus heb ik rondgelopen met iedere dag zelfmoord nijgingen en pas bijna aan het eind van groep acht dachten ze van, laten we eens iets proberen te doen!
op de dag van afscheid ging iedereen janken omdat ze iedereen gingen missen, ik was hartstikke blij dat ik daar weg was. ik hoefde mijn nek ook maar om te draaien en ik kreeg al weer iets naar mijn hoofd.
niet dat dat tegenwordig niet mee zo, maar nu is het via andere mensen. en moet je nagaan, ik zit nu in de 4de van havo, en nogsteeds krijg ik propjes, vliegtuigjes, papieren werpsterren enzo nar mijn hoofd. ben ik blij dat die mensen niet goed kunnen gooien. tenzij het van dichtbij is, want ik had laatst nog een flesje tegen mijn hoofd geslagen gekregen...
en nog altijd doet school er niks tegen. tenminste, of ze er iets tegen doen weet ik niet, maar het heeft zo te zien geen zin... anders had ik lang geleden wel gemerkt dat er iets veranderd was.

ik zat eerst op een basisschool waar ik nog vrienden had. maar toen mijn ouders en ik gingen verhuizen, ging het vanaf dag 0 helemaal fout... ik kwam daarin groep 4 binnen en ik had daar niemand. tot aan groep acht ben ik bijna iedere dag getijsterd met lelijke woorden, geduw, slaan schoppen en niemand die er ook maar iets tegen deed. uiteindelijk kreeg ik misschien 2 of 3 vrienden en daar was ik wel blij mee, maar die konden niks doen... anders werden zij straks ook gepest, en dat wilden we allemaal niet. maar ook leraren deden echt totaal niks. tot aan groep acht dus heb ik rondgelopen met iedere dag zelfmoord nijgingen en pas bijna aan het eind van groep acht dachten ze van, laten we eens iets proberen te doen!
op de dag van afscheid ging iedereen janken omdat ze iedereen gingen missen, ik was hartstikke blij dat ik daar weg was. ik hoefde mijn nek ook maar om te draaien en ik kreeg al weer iets naar mijn hoofd.
niet dat dat tegenwordig niet mee zo, maar nu is het via andere mensen. en moet je nagaan, ik zit nu in de 4de van havo, en nogsteeds krijg ik propjes, vliegtuigjes, papieren werpsterren enzo nar mijn hoofd. ben ik blij dat die mensen niet goed kunnen gooien. tenzij het van dichtbij is, want ik had laatst nog een flesje tegen mijn hoofd geslagen gekregen...
en nog altijd doet school er niks tegen. tenminste, of ze er iets tegen doen weet ik niet, maar het heeft zo te zien geen zin... anders had ik lang geleden wel gemerkt dat er iets veranderd was.

sorry voor de dubbelpost

Edit:
Nu ik me herinner.. Ik ben in de 1 en 3 klas van de basisschool ook gepest.. in de 1e was er zon jongetje.. en die vond het altijd leuk om mij te knijpen en me in de bosjes te duwen.. Gelukkig hadden de leraren het door en werd hij van school gestuurd. In de 3e klas had ik een jongetje in de klas ( dit kwam er laten bij ) en die kneep me ook en hij stal van andere klasgenoten.. Hij heeft me van de trap afgeduwd gelukkig kon een moeder van een klasgenoot me nog net opvangen.. Hij is ook van school gestuurd.
Gelukkig was mijn basisschool wel goed tegen pesten..

Ik ben vanaf de basisschool tot de middelbare school gepest.
Altijd pakte ze mij, altijd! En niet alleen op school zelfs in de bus en in mijn woonplaats werd ik constant gepest.
Ik werd voor mongool of loser uitgemaakt en al het andere wat ze zo snel konden bedenken.
dag in dag uit, elke dag weer. gek werd ik ervan
ik heb er zelfs serieus over na gedacht om zelfmoord te plegen, of een bloedbad aan te richten op school.
ik heb zelfs bijna iemand neergestoken met een schroevendraaier uit blinde woede!
ik altijd een of twee school vrienden die mij er dan weer bovenop hielpen, maar ik ben er jarenlang wantrouwend en onzeker door gebleven.
pas op de hogere school kreeg ik pas het gevoel dat het weer goed ging.
sindsdien gaat het stukken beter, iemand die mij op de middelbare school heeft zelfs zijn excuses aangeboden.
er zijn echter wel een paar mensen waar ik een wrok tegen koester, zoals een of andere rotzak die mij erg veel geld afhandig heeft gemaakt en een tweeling die mij het leven hebben zuur gemaakt.

Wat bedoel je daarmee?

Voor de rest heb ik iets erg stoms geflikt: ik werd vaak uitgelachen en de leider van die 'gangsterbende' (zo noemen ze zich) zit in mijn klas. Hij is eigenlijk wel oke (Hijzelf lacht me eigenlijk niet echt uit), maar dankzij hém weten die andere wel mijn naam en hij zegt eigenlijk totaal niet dat ze mij met rust moeten laten, wat hij dus wel zou kunnen doen. Maar als hij niet bij zijn crapulvrienden is valt hij wel mee. Hoe dan ook: ik moest naar een psygiather tijdens de les (Ik heb ADHD en autisme. Ze wou gewoon zien of de medicatie die ik krijg goed was voor mij. Ik heb geen problemen ofzo hoor.) en toen ik terugkwam kreeg ik een afwezigheidsbriefje waar ''Kinder- en jeugdpsygiather'' opstond en toen ze vragen erover stelden antwoordde ik dat het ging om het gepest. Een grote leugen dus. Sindsdien zeggen ze gewoon niks meer tegen mij. Eigenlijk is het dus ook niet zó stom dat ik dat zei.

Mijn pestgeschiedenis:


Die hypocriet is dus een vriend van die jongen uit mijn klas. En het uitgelach werd steeds gemener. Maar ik weet dat tegenover de andere hier het bij mij wel goed meevalt. Heel goed zelfs. Een grote tip is: Blokkeer zoveel mogelijk communicatie met pesters!! Negeren helpt dus ook niet hélemaal, al kun je het in de meeste gevallen wel best doen.

Ik ben eigenlijk nooit echt gepest, maar er is wel veel over me geroddeld. Ik trek me er eigenlijk gewoon niks van aan. Ik heb mijn eigen vrienden, en ik heb degenen die roddelen of naar de roddels luisteren niet nodig.

Wat ik me afvraag eigenlijk is, hoeveel mensen hier op aniway écht raar worden aangekeken als bekend wordt dat ze manga lezen, anime kijken enzovoort. Ik heb gemerkt als mensen ouder worden, dat ze er met andere ogen naar gaan kijken. In m'n huis kijken mensen wel even op als ze weten dat ik figures verzamel, manga lees en anime kijk, maar ze hebben me echt nooit geirriteerd met vooroordelen over de persoon die het kijkt, dan wel datgene wat die persoon leest/kijkt/verzameld. Kan echt prima met ze opschieten, maar dat komt waarschijnlijk ook wel omdat ik naast anime/manga ook met he uitga, dingen doe enzo. Ben geen echte otaku ^_

De handenarbeiddocent nam me eens mee naar het berghok om me mede te delen dat ik beter een andere hobby kon zoeken. Meisjes horen niet te gamen.

Dus...

@BipKip: ik weet niet hoeveel mensen dit van mij weten (maar het is niet dat ik het echt verstop want ik ben er wel heel open en eerlijk over), maar ik ben er nog niet echt raar door aangekeken. Nuja op een vriendin na die me vroeg of ik met al die manga soms een winkeltje zocht te beginnen (was wss eerder een grap om de hoeveelheid).

De mensen die mij van in mijn tienerjaren kennen zeggen er waarschijnlijk niet al teveel op. Dat is gewoon weer iets typisch voor die 'Britt die toch al nooit gewoon kon doen met haar "wereldoverheersing" enzo'. Ja, ik kreeg niet voor niets de bijnaam psychogirlke toen
Ik denk dat ze er ook nooit veel op zullen zeggen gezien ik het mij toch nooit aantrok als mensen zeiden dat een hobby van mij stom was (en als je laat uitstralen dat het je niets kan schelen gaan mensen ook niet echt uitlachen of pesten gezien er geen f*ck meer aan is dan). Ik heb enkele mensen rond mij verzameld die mij nemen voor wie ik ben, met mijn 'aparte' hobbies.

Ik ben over het algemeen wel een Japan fan maar word er door niemand raar op aangekeken, eerder positief (waardering en interesse) dan negatief. Komt ook wel omdat ik niet puur alleen anime kijk, manga lees en games speel, maar ook serieus Japans spreek en redelijk wat kennis heb. Ik word misschien wel ontweken, maar dat weet ik zelf niet, des te beter als het zo is. Daarnaast is aan mij bijna niet te merken dat ik überhaupt anders dan standaard.

Ik kan me wel voorstellen dat (over)duidelijke uitting wel effect heeft. Als vanaf je muismat tot je schijfblok duidelijk te zien is dat otaku bent is het wel een uitlokking om een reactie van mensen, denk ik.