*whoosh*

owyah hehe, vergeet dat weleens

oja, toen we verhuisden, ( we gingne toen naar groep 5. ) kwamen we hier op een school te zitten. was echt een *** klas. er was een meisje uit groep 6 , die was blijven zitten en het werk was nog te moeilijk voor haar, en die deed echt zo flauw. ja hoor, ze weet het weer beter....... dat soort dingen. toen was er een zogenaamde vriending van mijn zus. Ik hoorde haar niet toen ze iets riep toen ik op de fiets zat. de volgende dag had ze de hele klas tegen ons opgestookt omdat we haar 'genegeerd' hadden.. toen werden we buiten gezet en was het zo van: jullie mogen binnen komen als het opgelost is. toen zijn we niet meer teruggegaan naar die school. die juffrouw zei dat we te lief waren XD

Ben nooit echt gepest eigenlijk
gebeurde niet op mijn basisschool (het was een christelijke school )
Ik zit nu in het 2de als ze me zouden gaan pesten, ik ben 1,70(voor 2de jaars dan) niet echt klein en ik ben redelijk sterk ^^
Ik doe aan karate trouwens

het zijn meestal de lieve/aardige mensen die de spreekwoordelijke lul zij,
dit waarschijnlijk omdat kinderen hun niet vrezen dat ze iets terug doen.

ugh xD

ik ben verhuist toen ik in groep 6 zat, dus ik kwam in een nieuwe klas.. en jahoor, die begonnen mijn leven letterlijk te verzieken T_T..omdat ik "anders" was dan de rest volgens hun..egt wtf.. en het ging zo door, ook toen ik met de basisschool klaar was.. en nu, af en toe, als ik ze tegenkom, maken ze weer levenloze opmerkingen enzo..

maar het gaf ook wel aan wat ze daar gewent zijn, want zo heel lief zijn we niet

Te vaak helaas. Ik ben van nature altijd al erg verlegen geweest en was nooit echt gericht op mensen, durfde ook niet voor me op te komen. Dus toen in groep 5 het pesten begon had het een enorme impact op me en het hield ook niet op.
Het hielp ook niet dat degene die al het gepest startte bij in de straat woonde.

Binnen de kortste keren had ze al mijn vriendinnen afgepakt en de hele klas tegen me opgezet. Uiteindelijk in groep 8 werd het zo erg dat ik niet meer naar school durfde. Nu ben ik een persoon die wel erg goed is in het verbergen van emoties, dus ook al vond ik het gepest vreselijk, ik liet het weinig merken. Resultaat was dat de leraren en m'n ouders niks door hadden, maar ik dacht juist dat ze het wel wisten maar dat ze het niet kon schelen.

Ik ging naar de middelbare en *zij* ging helaas naar dezelfde als ik. Gelukkig kwam ik de eerste twee jaar niet bij haar in de klas, tot ik in de derde kwam en we cluster klassen kregen. Bij de eerste les wiskunde van dat jaar kreeg ik bijna een hartaanval toen *zij* de klas in kwam en ACHTER me ging zitten. Ik had het niet meer, kon me niet concentreren op de les want ik was echt bang van d'r. Ik weet nog goed dat ik die dag echt pisnijdig thuis kwam en tegen m'n moeder stond te schreeuwen erover, zo kwaad was ik.
Gelukkig verhuisde ze datzelfde jaar nog naar Hilversum en ging van school af.

Ik maakte de middelbare af en ging naar een school in Utrecht. Op de intake dag kwam ik daar met mn moeder en wachtte in de kantine tot het mijn beurt was. En wie zat OOK daar in de kantine te wachten op haar beurt? Juist... zij. Het leek wel alsof ze me OVERAL achtervolgde.

Tegen die tijd was mijn verlegenheid nog groter geworden en hield ik me heel erg afzijdig van iedereen. Sommige leraren waren bezorgd en ik had gesprekken met de school psycholoog maar dat is echt zo... bar flut, heb je helemaal niks aan.
In kort, op die school ging alles mis en ik ben er ook weer vanaf gegaan.

Het heeft tot 2 jaar geleden geduurd voordat de mensen om me heen echt doorkregen wat het gepest met me had gegaan. Het werd duidelijk op mijn eerste stageplek in een winkel, waar ik paniekaanvallen kreeg puur vanwege alle vreemde mensen die dingen aan me kwamen vragen. Ik kreeg de aanvallen ook op school, vertrouwde bijna niemand meer en had toen al sinds de basisschool non-stop nachtmerries over *zij* en wat ze allemaal had gedaan.

Via de dokter kwam ik bij een psycholoog terecht waar ik twee jaar heb gezeten en waar werd gewerkt om mijn angststoornis (de paniekaanvallen), de sociale fobie (ik was letterlijk bang van mensen) en depressie te overwinnen.
Na een jaar werd duidelijk dat alleen therapie niet help en hoewel ik nu een paar maanden klaar ben met therapie, ik zit nog steeds aan de anti-depressiva.

Ik weet dat ik vooruitgang heb gemaakt, want ik heb bijna geen nachtmerries meer en ik durf weer vreemde mensen aan te spreken, maar dit alles komt omdat ik gepest ben op de basisschool en het daarvandaan steeds erger werd.

Ze hebben gelijk als ze zeggen dat pesten iemands leven kan verwoesten, want dankzij alle therapie en stress en medicijnen en de scholen waar het niet goed op ging dankzij *haar*, heb ik heel veel kansen in mijn leven gemist.

En ik haat haar ervoor. Het is beter dat ik haar inderdaad niet meer sinds de basisschool heb gezien, want mocht ik haar plots weer tegenkomen, dan weet ik echt niet hoe ik zal reageren...

-post verwijderd-

nooit gepest, en zal ook nooit gepest worden eingenlijk.
Ik lees hier veel trieste verhallen, jullie moeten echt wat aan doen aan jullie zelfvertrouwen hoor.

Neem zelfverdediging cursus ofzo, niets doen is veel erger en het wordt alleen maar erger. Slaan terug, doe tenminste wat, je wil toch niet voor de rest van je leven gepest worden!!!!

Zoals Ghetto_superstars al zei is het misschien handig om wat zelfvertrouwens op te bouwen.

Het hoeft trouwens niet eens een zelfverdedigenscursus te zijn, maar gewoon iets waar je je goed bij voelt. Gewoon iets waar je je zelf mee kan zijn.

Zelf ben ik nooit echt gepest, maar ik ben altijd wel verlegen geweest. Sinds een jaar ofzo zit ik op Toneel, en ik merk echt dat ik nu een stuk makkelijker met mensen om ga dan eerder.

Hopelijk hebben jullie hier wat aan!

mocht het wat helpen, ik vind dat de 'kansloze, niet-coole' mensen VEEEEEEEL leuker en interessanter (en eerlijker qua persoonlijkheid) dan de popular crowd.
Mensen die buiten de groep vallen, zijn vaak meer zichzelf, en als je vrienden met ze bent, heb je vaak ook VRIENDEN. En niet mensen die je dumpen zo gauw het hun uitkomt.

Ik heb er nooit bij gehoord. Ik kon er niet bij horen, want mijn persoonlijkheid en interesses matchen totaal niet.
Ik heb op school met vallen en opstaan geleerd om te converseren en, ik heb daar ook ontdekt dat ik, door me zelf te zijn en niemand anders, mensen me accepteren.
Dit is Kiki en niet anders. ^^
En het werkt wel.

Maar ik merk wel, dat sinds ik op het HKU zit, met mensen die precies van dezelfde dingen als ik houden, me helemaal lekker voel.
Ik ben heel vrolijk nu, en heb heel veel zin in alles. ^^

Happy happy!
Helemaal happy dat ik eindelijk mijn creatieve loopbaan ga voortzetten

Ik ben vroeger in groep 6/7 aardig gepest geweest, maar als ik andere verhalen lees is dat van mij nog niks. Maar inderdaad zoals Yumi en Ghetto ook al zeggen. Zelfvertrouwen opbouwen kun je het beste gewoon in stappen doen, hoeft helemaal niet snel, gewoon op je eigen tempo. Je kunt bijvoorbeeld net zoals Yumi zei op toneel gaan, ik zit nu zelf met een stage op de Blijbrigade, ( geen idee of iemand dat kent ) XD. En daardoor maak je andere mensen vrolijk en socialiseer je jezelf ook meer. Je praat meer met mensen en sluit je niet op binnen. Maar misschien hebben mijn tips die andere al soort van noemen niet zoveel effect. Ik was in groep 6/7 heel erg buitengesloten niemand wou met me spelen, ze noemde me allerlei rare dingen. En ik had helemaal niets gedaan. Middelbare school was eerst ook niet zo leuk maar in 3e en 4e jaar zul je realiseren dat pesten echt minder word. Wat heeft het nou voor nut? Je kwetst alleen maar mensen met pesten. Ze zullen genoeg spijt krijgen wat ze hebben gedaan.

ehm.. niet om het een of ander, maar als jij alleen staat, met een groep van 20 man om je heen, wordt terugslaan zoals jij zo vriendelijk benoemt, een minder goede optie.

BTW... zelfvertrouwen is iets dat je in jaren opbouwt. De meeste pestkoppen blaken van het gevijnste zelfvertrouwen dat ze eig niet eens hebben. Want zeg nu zelf: wat hebben pestkoppen nu wel? grote vuisten? grote bek? grote groep?
Haal ze daaruit en ze zijn niets meer. Zulke experimenten zijn uitgevoerd, in Amerika, met succes. en er zijn nog leukere verhalen: pestkoppen die jaren later bij de psycholoog of psychiater lopen vanwege hetgeen zij gedaan hebben. Van dat soort verhalen smul ik voor vijf minuten, vijf minuten dat ik mijzelf gun om iemand finaal uit te lachen die mij gepest heeft. Daarna ga ik verder met leven, gezien ik niet op diens niveau wil eindigen.

Het mooiste vond ik eigenlijk dat dat ene grietje dat mij altijd pestte en treiterde, op haar 16e door pa uit huis werd gesmeten omdat ze zwanger was, haar studie moest opzeggen door de zwangerschap en zodoende in een opvang leefde. Hoe pijnlijk voor haar en haar kind, ik genoot die ene vijf minuten dat zij mij met pijn en leed in haar ogen, houding en stem vertelde dat het haar zo zeer speet van wat zij had gedaan.

Ik denk dat de gepesten niet zozeer met de gevolgen lopen, het is eig ook hoe je er zelf mee omgaat zoals Ghetto_S zegt (judo, cosplay en "screw the world" attitude kan helpen bijv)
daarnaast, ik ben ook gepest. Het heeft mij sterk gemaakt. Hard en onbuigzaam naar hen die mij kwaad willen berokkenen, zacht en vriendelijk naar hen die ik tot mijn vrienden reken.

onthoudt: als iemand over je roddelt, ben je diegene twee stappen voor! en ben je hoogst belangrijk in diens ogen.

zo... ik rant wel heel erg vandaag ;p

hmm, door het pesten neemt het zelfvertrouwen juist af.
ik ben bang dat je oorzaak en gevolg door elkaar haalt.

het zijn meestal de mensen die aardig zijn en niet met de andere (groep) meelopen die gepest worden.
de mensen die met de groep meelopen en alleen dingen doen/dragen wat de rest van de groep ook doet worden niet gepest.
maar zij hebben dus geen vertrouwen in hun eigen keuzes maar volgen die van andere.

zelfvertrouwen is je eigen weg durven gaan (en geloven dat jou keuze de goede keuzen is natuurlijk).
niet bij iedere keuze die je moet maken jezelf afvragen wat de groep daar van vind? en de mening van de groep je keuzen laten bepalen.
want dan heb je geen vertrouwen in jezelf, maar in de groep.

natuurlijk heb je binnen de groep ook mensen die zelfvertrouwen hebben, maar zij bepalen meestal de meningen en trends binnen de groep. (p.s. dat zijn niet of niet altijd de mensen die pesten)