ComicsOne heeft drie volumes van The Junji Ito Horror Comic Collection uitgegeven, wat in principe hetzelfde materiaal is als in Museum of Terror, maar het derde deel (Flesh Colored Horror) heeft als het goed is alleen The Long Hair in the Attic 'dubbel', de rest is niet in Museum of Terror 3.

And nog een stem voor Drifting Classroom!

dan zal ik drifting classroom een keer kopen.

Ja, echt? Grappig dat "The Long Hair in the Attic" de ondertitel is van allebei. Ik verwachtte namelijk dat ze allebei precies hetzelfde hadden.
Dit is dan misschien iets om nog naar te kijken.

En gewoon natuurlijk japans leren!! Dan kan ik gewoon alle manga's die gestopt zijn in het Engels of überhaupt niet uitkomen gewoon in het Japans bestellen.

Als je dan toch Japans gaat leren, kan je meteen voor die mooie Umezz Perfection uitgaves van The Drifting Classroom gaan! <3

Wat me weer on-topic brengt. Ben maar pas begonnen in Umezu's Fourteen, maar ik ben zo blij dat ik geen kip heb gekocht voor avondeten! Met een moordende kip-mens die tot leven kwam in een kippenvlees-productie fabriek zou je wellicht denken dat Umezu ging voor kritiek op de bio-industrie. Ik denk dat Umezu gewoon een verhaal wilde maken over een moordende kip-mens die tot leven kwam in een kippenvlees-productie fabriek.

Ik breng het zowel on topic als terug naar het oude gesprek:
Ik heb nu Uzumaki uit.
Ik wil geen spoilers geven, maar boek 3 is echt extreem ziek.

Sherlockian! 1

Omdat de hele wereld bezig is met een Holmes-herleving. Sherlockian! is zoals de naam suggereert een serie over Holmesians (sorry, ik volg hier toch echt wel het Britse voorbeeld): om precies te zijn de studente Airi, die bevriend raakt met professor Kuruma die toevallig ook een Holmesian is. Wat volgt zijn een serie korte, mysterie in het dagelijkse leven / slice-of-life verhalen die te maken met typische Holmesiaanse problemen zoals waarom Watson door zijn vrouw James wordt genoemd, terwijl hij John heet; wat nou die mysterieuze verdwijning van ene meneer Phillimore precies inhield, waarom Watson's oorlogswond van zijn schouder naar zijn been is verplaatst etc, etc.

Sherlockiah! is op zich wel leuk, maar ik kan me niet voorstellen dat deze serie lang voortleeft, en eigenlijk is het niet meer een strip-hervertelling van, zoals ik al zei, erg bekende Holmesiaanse problemen (en de reacties daarop van de Holmesiaanse gemeenschap). Het brengt deze problemen wel toegankelijk voor de lezer, maar deze serie richt zich wel erg op een specifieke niche, heb ik het gevoel.

Edit:

Fourteen 1

In een nabije toekomst komt er een stukje kip tot leven in een kippenvleeskwekerij, waarna het muteert in een kippenmens die superintelligent is en die wraak om de mensheid zint voor wat ze dieren hebben aangedaan en de naam Chicken George aanneemt en op een of andere manier een professor wordt aan Cambridge en een pratende bondgenoot/kip genaamd Lucy heeft en dan worden allemaal groene babies geboren op aarde en mensen raken in paniek en dan komt er iemand tevoorschijn die zegt dat het misschien wel allemaal het werk is van Chicken George en een bijna huilende Chicken George als hij het geheim van de mensheid heeft gevonden en menselijke klonen en dieren in de ruimte en afvaleilanden en dinosaurussen en zo.

Het is Umezu, dus het is het moeilijk om een samenhangende uitleg er over te geven! Drifting Classroom is logisch vergelijken met Fourteen. Drifting Classroom was leuk vanwege al de paniek van de kinderen: zulke momenten zijn ook wel aanwezig in Fourteen, maar minder. Het is meer een mysterie omdat we niet weten wat Chicken George precies van plan is / wat hij precies weet over 'het geheim van de mensheid'. Of zo. Is Fourteen een lofzang over de mens? Een kritiek op de bio-industrie? Een kritiek op de wijze waarop de mensheid met de natuur omgaat? Allemaal mogelijk (ook als je kijkt naar Umezu's andere series), maar je kan vast ook wel overtuigend argumenteren dat Umezu gewoon een grote fantasie heeft en gewoonweg alles gebruikt wat er in zijn hoofd opkomt. En hij heeft de gave om dat aan elkaar te binden in een.... semi, semi, semi-samenhangend geheel.

Ik heb Museum of Terror 3 gelezen.

Vooral dat op 1 na laatste verhaal was gaaf. Eigenlijk werden de verhalen steeds beter. Dat eerste verhaal was slechter dan Gyo, maar die latere waren geweldig

Sherlockian! 2

Airi leert steeds meer over Holmes en bekende Holmesiaanse problemen als waarom mrs. Hudson plots mrs. Turner wordt genoemd, of wat Baritsu nou eigenlijk is. Het is nog steeds een leuke serie voor Holmes fans, maar het tweede deel heeft dezelfde sterke en zwakke punten: op goede momenten weer de schrijver de Holmesiaanse problemen leuk te koppelen met een avontuur van Airi zelf (niet per se een mysterie). Op slechte momenten probeert de schrijver zelf een mysterie-verhaal te schrijven, maar dan is het gewoon hergebruik van een truuk / trope uit de canon: het voegt niets extra's toe. Het introduceren van een doorlopend verhaal, met een soort driehoeksverhouding tussen professor Kuruma, Airi en een mede-student / Holmesiaan werkt... verrassend. In ieder geval minder slecht dan ik in eerste instantie dacht.

Monster 8
Ik heb tot en met 9, nu de andere 9 nog.

Deadman Wonderland, zoveel beter dan de anime!

Saint Seiya Next Dimension 4

Het canon-vervolg op Saint Seiya, maar eigenlijk verschilt het weinig van het origineel (en de non-canon series Lost Canvas en Episode G): veel gebeurtenissen zijn herhaling van wat we al eerder hebben gezien (de Saint die een Specter wordt, de bestorming van Sanctuary door zowel Saints als Specters, het feit dat de Aries tempel bijna nooit een echte hindernis vormt, het labyrinth in de Gemini tempel, etc etc). Maar het is het officiele vervolg, dus ik blijf maar lezen...

Ter afleiding, de beste Saint Seiya opening. Nee, niet Pegasus Fantasy, Unicorn Fantasy

The breaker new waves
City of Darkness (s2) raws up to 72
Feng shui ji (s2) raws up to 60

Ik heb net het nieuwe hoofdstuk gelezen. Het is echt veel beter, alleen wel veel verder gezocht.

Ik heb net Monster uit en daarvoor Pluto, twee reeksen van Naoki Urasawa. Hij is zeker een van mijn favoriete schrijvers geworden, maar aangezien ik bijna geen manga lees heeft die uitspraak weinig waarde.

Het zijn thrillers die lezen alsof je een serie kijkt. Dezelfde cinematografische technieken worden toegepast, zoals snel heen en weer tussen cuts, inzoomen en uitzoomen, en korte flashbacks. De verhalen worden complex, maar het wordt langzaam opgebouwd waardoor je geboeid blijft. Toch een minpuntje vind ik de slechteriken, ik kan niet goed hun motieven begrijpen. Vooral bij Monster is dat een domper, waarin Johann wordt afgeschilderd als het 'ultieme kwaad'. Toch is dat mijn favoriet van de twee, het heeft meer dan de dubbele lengte en weet in tegenstelling tot Pluto niet repetitief te worden.

20th Century Boys staat zeker nog op mijn lijstje. Helaas is het een vrij lange serie en is mijn budget op het moment niet zo groot.

Fourteen 2

Umezu Kazuo's verhaal over de mens-kip Chicken George gaat verder, maar op een manier die bijna niet te volgen is. En weer wel. Umezu gooit tig subplots op de lezer en er gebeurt steeds meer en meer, waardoor alles maar nog maar net als één enkel verhaal voelt. Maar dan ook maar net. En toch blijf je het lezen. Drifting Classroom voelt beter aan als een verhaal, maar Fourteen heeft ook een mysterieuze aantrekkingskracht met zijn groenharige babies, planten die verdwijnen van de aarde, een gigantische plan om de wereld voor de gek te houden door middel van nep-nieuws gemaakt door de regisseur van Die Hard en ja, Umezu doet gewoon wat hij wilt met deze serie en dat is vrij chaotisch.

Ik heb gisteren het eerste deel van Empowered uitgelezen, een Amerikaanse manga (ja, dat bestaat). Het gaat over een superheldin die wat probleempjes heeft: een ontzettend laag zelfbeeld (te dikke kont, te lelijk, noem het maar op), een pak dat haar superkrachten geeft maar dat zeer snel scheurt, waardoor ze haar krachten verliest en gevangen wordt, haar medesuperhelden negeren haar en haar vriendje is een crimineel.

Het eerste deel bestaat uit allemaal korte (max. 4 pagina's) verhalen, die over het algemeen erg grappig zijn. Ik heb in ieder geval zin om door te lezen, en dat is maar goed ook, want ik heb deel 2 t/m 6 al op de plank staan.

Als je dit wilt aanschaffen: Er zijn op dit moment twee deluxe edities met ieder 3 delen in een hardcover en een heleboel extra's. Je krijgt lamme armen van het gewicht van het boek, maar het is iedere cent waard!


Daarvoor heb ik Paradise Kiss (eindelijk) gelezen. Ik ken Nana al jaren, en in de korte Junko-hoofdstukken komen de PK karakters een aantal malen voor, maar tot recent kon ik geen goede Engelse versie vinden van de manga. Gelukkig heeft Vertical ze eind vorig jaar/begin dit jaar heruitgegeven. Qua tekenstijl is duidelijk te zien dat Nana en PK door dezelfde artiest gemaakt zijn, en ook verhaaltechnisch zijn er flink wat overlappen. Ik moet zeggen dat ik de muziekwereld van Nana interessanter vind dan de modewereld van PK, maar karakters als Miwako maken een heleboel goed. Ook het doorbreken van de vierde muur werkt op de meeste momenten erg goed.